1461.
hissizlik.
devamını gör...
1462.
yine, yeniden... eteklerim zil çalıyor.
devamını gör...
1463.
buruk hissediyorum .hasretim bazı duygulara, günlere ve insanlara. kimseye "kötüyüm" diyemiyorum hatta "fena değil "ya da "iyi diyelim" bile diyemiyorum, hep iyiyim diyorum ama iyi değilim aslında.
devamını gör...
1464.
çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.
devamını gör...
1465.
artık iyileşsek mi ne durumundayım
devamını gör...
1466.
hafiflemiş hissediyorum.
uzun zamandır sırtımda, yüreğimde yük olduğunu bildiğim ama atmaya cesaret edemediğim o şeyi attım.
uzun zamandır sırtımda, yüreğimde yük olduğunu bildiğim ama atmaya cesaret edemediğim o şeyi attım.
devamını gör...
1467.
uzun zamandir hissettiklerim aynı.
kalbimin içinde sürekli* bi acı ve ağırlık hissediyorum. bu ağırlık benim iyi şeyler hissetmemi engelliyor gibi ve bir türlü geçmiyor.
beynimin içinde de sanki bi toz bulutu var. bu bulut benim sağlıklı düşünebilmemi engelliyor gibi.
hissettiklerim ve düşündüklerim benim değil, başka birinin gibi.
her gün tek mutlu olduğum saatler uyumadan önceki saatler. çünkü biliyorum ki eğer uyuyabilirsem * bana ait olmayan hisler ve düşünceler gece boyunca duracak.
ama sabah uyanınca yine aynı şeyler devam ediyor.
kalbimin içinde sürekli* bi acı ve ağırlık hissediyorum. bu ağırlık benim iyi şeyler hissetmemi engelliyor gibi ve bir türlü geçmiyor.
beynimin içinde de sanki bi toz bulutu var. bu bulut benim sağlıklı düşünebilmemi engelliyor gibi.
hissettiklerim ve düşündüklerim benim değil, başka birinin gibi.
her gün tek mutlu olduğum saatler uyumadan önceki saatler. çünkü biliyorum ki eğer uyuyabilirsem * bana ait olmayan hisler ve düşünceler gece boyunca duracak.
ama sabah uyanınca yine aynı şeyler devam ediyor.
devamını gör...
1468.
uzun süredir sadece uyuyup uyanıyorum. kendimi uzun süredir iyi hissetmiyorum. daha sonra hayat benimle dalga geçermiş gibi başka ağır olaylar da yaşadım. okulların açılması ile bir nebze kendimi başka şeylere yönlendireceğimi umuyorum. okul ve dersler dışında kendimi bu düşüncelerden uzaklaştırmak için uğraşıyorum. sürekli olarak müzik dinliyorum. (spotify istatistiklerini çok merak ediyorum) sonra sürekli olarak kitap okuyorum. başka dünyaların hayatlarını okumak güzel oluyor. bu ikisi bir tür kaçış mekanizması gibi benim için. kendimi bir nebze iyi hissettiriyor.
bakalım bu sonbaharda kaç kitap okuyacağım?
aklımdan o düşünce çok geçti. bazen sanırım o gece bu gece dedim. deneyip vazgeçtiğim zamanlar oldu. bazen düşününce kendimi çok bencil hissediyorum. destek olmam gereken çok önemli insanlar var. ve ölsem nereye giderim ki? ya sadece karanlık olursa? ya bir boşluğun içinde sonsuza dek durursam? ya sevdiklerimi bir daha göremezsem?
gün içerisinde çok fazla ilaç alıyorum. bir yıldır hala iyileşmeyen bir rahatsızlığım var. testlerde kötü bir şey çıkmayınca beni psikiyatri'ye yönlendirdiler. her hafta çarşamba gidiyorum. anksiyete ile yaşamak cidden çok zor. teşhisim mayıs'ta konuldu. meğerse yıllardır yaşıyormuşum. küçük bir olayın sizi tir tir titretmesi çok zor bir şey. mide bulantımı artırıyor. başımı ağrıtıyor. bacaklarımı titretiyor. tırnaklarımın etrafındaki deriyi yoluyorum. elimde değil ki. titremesi geçince üzerine inanılmaz bir yorgunluk çöküyor. hayatımı zehir ediyor. saçma sapan şeylere takarak en güzel yıllarımı harcıyor gibi hissediyorum.
hayatımın her dakikasını derealizasyon ile geçiriyorum. yaptığım şeyler var ama kendimi hayatta gibi hissetmiyorum. gittiğim yerler tanıdık gelmiyor. ben kendime tanıdık gelmiyorum. ekrandan bir oyunu izler gibiyim. şu an yazdığımda bile kendimi dünyadan çok soyut hissediyorum. içtiğim çayın tadını düzgün alamıyorum, tadını çıkaramıyorum. mesela çarşıda gezerken bir anda kopuyorum. otobüste gidiveriyorum. ''neredeyim ben, ne yapıyorum şu an ya'' diye düşünüyorum. gittiğim kahvecide hep acı kahveler içerim. severek de içerim ama yine de hiç bir şey hissedemiyorum. doktorumun derealizasyon için verdiği egzersizleri de yapıyorum ama hiç değişiklik olmuyor gibi hissediyorum. hayatta hissetmek için başka ne yapabilirim ki?
not: badem sütlü iced latte güzeldir. tavsiye edilir. mideyi de çok zorlamamak lazım *
bakalım bu sonbaharda kaç kitap okuyacağım?
aklımdan o düşünce çok geçti. bazen sanırım o gece bu gece dedim. deneyip vazgeçtiğim zamanlar oldu. bazen düşününce kendimi çok bencil hissediyorum. destek olmam gereken çok önemli insanlar var. ve ölsem nereye giderim ki? ya sadece karanlık olursa? ya bir boşluğun içinde sonsuza dek durursam? ya sevdiklerimi bir daha göremezsem?
gün içerisinde çok fazla ilaç alıyorum. bir yıldır hala iyileşmeyen bir rahatsızlığım var. testlerde kötü bir şey çıkmayınca beni psikiyatri'ye yönlendirdiler. her hafta çarşamba gidiyorum. anksiyete ile yaşamak cidden çok zor. teşhisim mayıs'ta konuldu. meğerse yıllardır yaşıyormuşum. küçük bir olayın sizi tir tir titretmesi çok zor bir şey. mide bulantımı artırıyor. başımı ağrıtıyor. bacaklarımı titretiyor. tırnaklarımın etrafındaki deriyi yoluyorum. elimde değil ki. titremesi geçince üzerine inanılmaz bir yorgunluk çöküyor. hayatımı zehir ediyor. saçma sapan şeylere takarak en güzel yıllarımı harcıyor gibi hissediyorum.
hayatımın her dakikasını derealizasyon ile geçiriyorum. yaptığım şeyler var ama kendimi hayatta gibi hissetmiyorum. gittiğim yerler tanıdık gelmiyor. ben kendime tanıdık gelmiyorum. ekrandan bir oyunu izler gibiyim. şu an yazdığımda bile kendimi dünyadan çok soyut hissediyorum. içtiğim çayın tadını düzgün alamıyorum, tadını çıkaramıyorum. mesela çarşıda gezerken bir anda kopuyorum. otobüste gidiveriyorum. ''neredeyim ben, ne yapıyorum şu an ya'' diye düşünüyorum. gittiğim kahvecide hep acı kahveler içerim. severek de içerim ama yine de hiç bir şey hissedemiyorum. doktorumun derealizasyon için verdiği egzersizleri de yapıyorum ama hiç değişiklik olmuyor gibi hissediyorum. hayatta hissetmek için başka ne yapabilirim ki?
not: badem sütlü iced latte güzeldir. tavsiye edilir. mideyi de çok zorlamamak lazım *
devamını gör...
1469.
küçük bir paranoya yaşadım ama kısa süre sonra geçti. başa çıkabiliyorum artık.
devamını gör...
1470.
öfke,
aslına bakarsanız bu öfke öyle insanlara falan olan bir öfke değil. ben hep hedeflerim ile ayakta kaldım hedeflerinden hiçbir koşulda sapmadim son üç yıldır artık öyle bir hale geldi ki hayatım hedefler olmuş kendime ayıracak çok zaman birakmamisim.
öfke bunun neresinde diyeceksiniz insanların düşündüğünün aksine sakın değil sınırlı bir tipim sadece öfkemi muazzam kontrol edebiliyorum (ofkemin yüksekliğine oranla) 10 gün önce antrenman yaparken bir şeye sinirlendim ve bütün hırsımi antrenmandan çıkarttım , sonra bakınca hedeflerime giden yolda gene öfkemi kullanmışım.
yani başarılı olmamin sebebi öfke lan yok böyle bir şey.
aslına bakarsanız bu öfke öyle insanlara falan olan bir öfke değil. ben hep hedeflerim ile ayakta kaldım hedeflerinden hiçbir koşulda sapmadim son üç yıldır artık öyle bir hale geldi ki hayatım hedefler olmuş kendime ayıracak çok zaman birakmamisim.
öfke bunun neresinde diyeceksiniz insanların düşündüğünün aksine sakın değil sınırlı bir tipim sadece öfkemi muazzam kontrol edebiliyorum (ofkemin yüksekliğine oranla) 10 gün önce antrenman yaparken bir şeye sinirlendim ve bütün hırsımi antrenmandan çıkarttım , sonra bakınca hedeflerime giden yolda gene öfkemi kullanmışım.
yani başarılı olmamin sebebi öfke lan yok böyle bir şey.
devamını gör...
1471.
haftalık durum güncellemesi vakti geldi.
öfke, kalp kırıklığı, yıkıklık, sevgi, kendine nalet okuma hepsi var şu anda. bugün iş yerinde büyük bir hata yaptım. koskoca bir işi hiç ettim. bunu anlatacağım, danışacağım haber vereceğim kimse yok hayatımda. mutlu değilim, uykusuzluk devam ediyor. gece 3'te yat sabah 7-7.30 gibi kalk. duygusallık hatsafhada işten eve gelirken otobüste mal gibi kitlenip kafamda binbir tane senaryo dönüyor. daha ne kadar böyle gidecek bilmiyorum ama "mazoşist misin lan oğlum sen?" laflarının sayısı her geçen gün artıyor. sözlüğün melankolik ergeni oldum resmen.
öfke, kalp kırıklığı, yıkıklık, sevgi, kendine nalet okuma hepsi var şu anda. bugün iş yerinde büyük bir hata yaptım. koskoca bir işi hiç ettim. bunu anlatacağım, danışacağım haber vereceğim kimse yok hayatımda. mutlu değilim, uykusuzluk devam ediyor. gece 3'te yat sabah 7-7.30 gibi kalk. duygusallık hatsafhada işten eve gelirken otobüste mal gibi kitlenip kafamda binbir tane senaryo dönüyor. daha ne kadar böyle gidecek bilmiyorum ama "mazoşist misin lan oğlum sen?" laflarının sayısı her geçen gün artıyor. sözlüğün melankolik ergeni oldum resmen.
devamını gör...
1472.
devamını gör...
1473.
kaygılıyım, korkuyorum, özlüyorum, kırgınım, kızgınım... hepsinden acısı yine acıkmıyorum... bu kez 45'i görürüm.
devamını gör...
1474.
it gibi özlüyorum ..
devamını gör...
1475.
yine yeniden kendimi yetersiz bulduğum ve kendime acıdığım noktadayım. kendine yetememe hissi en ağır hislerden biri olsa gerek...
devamını gör...
1476.
birinin de dediği gibi; "ben bir çiçeğim, ilgi ışığımdır benim.." kendi kendinize yetsenizde bi yerde o ışığa ihtiyaç duyuyorsunuz. işte o yerdeyim.
devamını gör...
1477.
bugün duymayı en beklemediğim kişiden,en beklemediğim cümleyi duydum.bunu bana dediğine bile inanamadim,"yanlış mı duydum?"diye düşündüm ilk birkaç saniye.ama o sarf ettiği cümlenin,ağzından çıkan o ağır anlamın farkında bile değildi sanki.bir an bile duraksamadan konuşmaya-söylenmeye,şikayet etmeye-devam ediyordu.tuhaf,belki saçma ama bana o ağır cümleyi söylemesinden çok;ağzından çıkanın ağırlığının zerre farkında olmayışı yaraladı beni.neden o da bir an durup kendi dediği şeyi fark etmedi ki?benim gibi afallayıp kendi diyebildiği şeye hayret etmedi,neden?etmeliydi ama etmedi.neden?çok mu düşünmüştü bunu içinde,benim her şeye rağmen ondan beklemeyeceğim,asla ama asla beklemeyeceğim bu ağır anlamı çoktan sindirmiş,hazmetmiş miydi?yani o halde bir anlık sinir falan değildi,gerçekten böyle düşünüyordu;öyle mi?öyle afalladım ki ne hissettiğimi bile bilmiyorum.ben her şeye rağmen bunu ondan duymayı asla beklemezdim ve o sanki "eve gelirken yoğurt al,"der gibi kolayca,basitçe,bir çırpıda söyledi bunu.söyledi;belki fark etmedi,belki de umursamadı.ama beni çok şaşırttı.bu sefer çok ayrı,çok başka hem de.
devamını gör...
1478.
#2143480
çalışmalarıma başladım.
sörde türk bir bilim kadını buldum;
www.haberturk.com/cern-de-b...
sonra mail adresini buldum;
abys.adiyaman.edu.tr/deniz-...
ve mail attım;
çalışmalarıma başladım.
sörde türk bir bilim kadını buldum;
www.haberturk.com/cern-de-b...
sonra mail adresini buldum;
abys.adiyaman.edu.tr/deniz-...
ve mail attım;
devamını gör...
1479.
acı.
sabah ekmek keserken parmağımın üzerine geldiğini hissettim bıçağın. ve kafam dolu olduğu için kesmeye devam ettim.
hani bıçak tırtıklı öyle cart diye kesecek kadar keskin de değil.
en son bunu çağrı merkezinde elime kaynar su döküldüğünde yaşamıştım.
öyle kendine acı verme isteği filan değil bu. algının bir saniye filan kapanması.
morardı da biraz.
bantı takarken ne kadar derin kestiğimi gördüm bayılır gibi oldum. kan görmekten değil de, derin kestiğimi fark etmenin verdiği anlık panik hissi.
ne kadar heyecanlı bünyem var.
ama mesela bu kendime oluyor. yanımda birine bir şey olsa yapılacak ne varsa yapıyorum. sonra, her şey bittiğinde duygular kendini salıyor.
aman neyse. parmağımı gördüm aklıma geldi.
kedi götünü görmüş yaram var demiş
misali sızlandım.
sabah ekmek keserken parmağımın üzerine geldiğini hissettim bıçağın. ve kafam dolu olduğu için kesmeye devam ettim.
hani bıçak tırtıklı öyle cart diye kesecek kadar keskin de değil.
en son bunu çağrı merkezinde elime kaynar su döküldüğünde yaşamıştım.
öyle kendine acı verme isteği filan değil bu. algının bir saniye filan kapanması.
morardı da biraz.
bantı takarken ne kadar derin kestiğimi gördüm bayılır gibi oldum. kan görmekten değil de, derin kestiğimi fark etmenin verdiği anlık panik hissi.
ne kadar heyecanlı bünyem var.
ama mesela bu kendime oluyor. yanımda birine bir şey olsa yapılacak ne varsa yapıyorum. sonra, her şey bittiğinde duygular kendini salıyor.
aman neyse. parmağımı gördüm aklıma geldi.
kedi götünü görmüş yaram var demiş
misali sızlandım.
devamını gör...
1480.
mcdonalds yedim üstüne de pumpkin spice gömdüm. dıkandım.*
devamını gör...