türk insanındaki cahil çakallığı

genelde köylerde ve varoş mahallelerinde rastlanılan aymaz esnaf çakallığıdır. ufak esnaftır bunlar. ömrü boyunca kovalar bir şeyler.

gelene 100 çakar gidenden 50 alır. kime ne yedirirsedir. dükkanlarına girdin mi önce ayakkabına bakar ona göre fiyat çekerler.

temel birkaç disiplin üzerinde sonsuz pratik yapmış olmaktan ileri gelir bu durum.

çakallıktan ziyade, öğrenilmiş kurnazlık diyebiliriz.

geçen ankara'dan çıktım, samsun tarafa gidiyorum. yol kenarında kavuncular olur, bilmem bilir misiniz? durup alayım dedim bir tane...
karşıma iki dayı çıktı, nasıl tatlılar nasıl tontişler, tam köy insanı ikisi de.

dedim "kavun alacağım."
station wagon toros'un bagajından hemen aldı bir tane, sonra bir tane daha aldı, koydu poşete.
dedim "hoop, 1 tane yeter."

diğer dayı girdi hemen devreye...
yok efendim o sürekli alıyormuş da, bir şey olmazmış da, fazla fazla almalıymışım da..
nasıl konuştukça konuşuyor...

"ne kadar tuttu şimdi bu iki kavun" dedim.
bi tarttı, 40 tl dedi.
"oha" dedim.
ben fazla yakmasın diye arabayı 5. vitese atmıyorum, bu gelmiş bana 40 tl ver diyor.

vermem o 40 tl'yi, samsun'a kadar drift yapa yapa giderim, manyak mıyım?

dayıları suçlamıyorum, kimse yanlış anlamasın. işler böyle yürüyor artık taşrada, yapacak bir şey yok.
düzgün ahlaklı satış yaparak, sisteme adapte olamazsın.
onlar kurnazsa, sen de kurnaz olacaksın. çözüm basit.