ve günler yürümeye başladı

üst edit: isteyene e-bup olarak da mail ile atabilirim.

uruguay'lı yazar eduardo galeano kitabı. (sel yayınları: süleyman doğru çevirisi ile)
(bkz: los hijos de los dias)*

anton çehov 1860'da bugün doğdu.
"1860 - ocak 29"

hiçbir şey söylemiyormuş gibi yazdı.
ve her şeyi söyledi.

not:okuyun, okutturun. çok keyifli bir kitaptır.

bir eduardo galeano kitabıdır.

adını şu tanımın ilk cümlesinde yazarken bile derinden bir mutluluk duyduğum ve adı herhangi bir yerde ya da sohbette geçtiği anda karşı konulmaz bir okuma isteği hissettiğim uruguaylı büyük yazar eduardo galeano yine tamamen kendi sesi, kendi ayak izleri olan bir kitap yazmış.

ben saatli maarif takvimlerini çok severim. hem nostaljik bir yanı vardır bu sevgimin, hem de zekice bir edebi buluş olduğuna inanmamın getirdiği bir hayranlık. ne zaman elime bir saatli maarif takvimi geçse üşenmeden açar okurum sayfa sayfa.

bu kitapta bir saatli maarif takvimi. eduardo galeano benim de doğum günüm olduğu için özellikle sevdiğim 1 ocak gününden başlayıp 31 aralık gününe kadar her gün için bir yazı yazmış bize. tarihte bugün tadında bir kitap.

bildiğimiz eduardo galeano cümleleri ve bildiğimiz eduardo galeano konuları. kadın erkek ilişkilerinden sömürü düzenine, ölümden yaşamın ta kendisine kadar her şey var. ama öyle uzun uzun anlatmamış yazar, ihtiyaç duymamış. kısa ve vurucu.

eduardo galeano'nun, bir çırpıda okunan kitabı. aldım, okudum ve kitapla ilgili bir planım da vardı ileriye dönük. henüz üzerine eğilme fırsatım olmadı. içe dönüş sonrası gerçekleşir, her dışa dönüş derler. o yüzden beklemede o da benim gibi dinleniyor şimdilik.*

her neyse. bir deneme kitabı ve her konuya hemen hemen değinen bir kitap.
kitapta tarihi bir sıralama var ve günlük notlar eşliğinde takvimsel şekilde ilerliyor. okurken kendinizi, anneannenizin ya da babaanne izin evindeki saatli maarif takvimini koparıyormuş gibi hissedebilirsiniz.*

hani hiçbir zaman, tek bir günün yazılmış başlıkları ve alt metinleri yeterli gelmezdi de biz biraz daha biraz daha derken koca bir ayı bitirir, hatta takvimi olduğu yerden, duvar ya da masadan kucağımıza alır iyice haşır neşir olur, diğer yaprakları da, biz merakla okurken kopacak diye korkardık ya, o şekil.*
bazen de kopardı o yaprak çaresiz...*

pek bu konuda azar işittiniz mi? bilmiyorum ama yapakları taranmış kıvırcık saç gibi yukarı dagru uçuşa geçerdi yaprak araları, açılarak. ben pek azar işitmedim. şımarık bir çocuktum, pek kızılmazdı bana ama azar işiten arkadaşlarımı biliyorum. düz durmalıymış o takvim yaprakları... hiç işte.*...

bana okurken tam olarak bunları hatırlatan bir kitap oldu. bir de ileriye dönük muzip yanımı şekillendirdi yeniden.

güzeldir kitap. o takvimlerden de kısadır. okuması zevklidir. okumanızı öneririm.

bendeki sel yayıncılık ikinci basım, 2013'e tarihleniyor ancak kitabın ilk basımı, 2012 yılını gösteriyor. süleyman doğru çevirisi ile basılmış.

kitaptan bırakacağım alıntı da yine kitabın başında yer alan ve muhtemelen yazılma sebebini açıklığa kavuşturan o alıntı olacak. yazar da alıntı yapmış. bu nedenle benim açımdan önemli: