kara kedi (kitap)

karbon kitaplardan okuduğum bir edgar allan poe eseri. yazarın 5 adet kısa öyküsünden oluşan çerezlik bir kitap. içindeki öykülerden kısaca bahsedeyim.

ilk öykü kitaba da adını veren kara kedi. okurken dehşete düşmeme neden olan bir cinayet öyküsü kendisi. poe' nun karanlık dili ve yerinde psikolojik tahlilleri daha da dehşet verici kılıyor öyküyü. ne anlattığını söylemeyeyim, ne anlattığından çok nasıl anlattığıydı çünkü öyküyü benim açımdan etkileyici yapan.

ikinci öykü ise metzengerstein. kitabın zayıf halkası bu öyküydü bence. zaten oldukça kısa olan öykünün azımsanamayacak bir bölümü bir odanın betimlenmesiyle geçiyordu. poe'nun şairane dilinden betimleme okumak keyifli bir durum aslında benim için fakat hikayeden tat alamadığımdan bu sefer çok bir anlam ifade edemedi benim için. finaliyse şaşırtmadı, olayları anlamaya başladığınız andan beri öykünün sonunu az çok tahmin edebiliyorsunuz. kara kedide de bu durum bir nebze geçerliydi fakat hikayenin etkileyiciliği bunu önemsiz hale getiriyordu. tema olaraksa kara kediye göre daha spiritüel ögeler yer alıyordu öyküde. aslında bir tık daha uzun olsa bu türü sevenlerin oldukça sevebileceği bir hikaye aslında ama olaylar göz açıp kapayıncaya kadar gerçekleşince insan sevmek için zaman bulamıyor.

üçüncü öykümüz ise benim kitaptaki favori öyküm olan doktor katran ve profesör tüyün sistemi. gerek teması gerek kurgusu gerekse dili olsun her şeyiyle oldukça iyi bir öyküydü bence. iyi bir okuyucu sonunu tahmin edebilir mi bilmiyorum, (aslında poe tahmin etmemiz için bazı ipuçları vermiş) fakat ben tahmin edemedim. bu açıdan hikayeyi okumak ayrıca keyifliydi. ayrıca poe'nun hayal gücünün küçük bir kısmına şahit olmak açısından da okunabilir bir hikayeydi bence.

dördüncü öykümüz de sıradağların öyküsü. oldukça değişik bir kurgusu var bu öykünün. ayrıca anlatılan olayların hikayenin sonunda birbirine bağlanış oldukça hoşuma gitti. ilk üç hikayenin aksine tahmin edilebilir değil, hatta sonunda biraz şaşırdığımı söyleyebilirim. yalnız kafanız doluyken okumanızı pek tavsiye etmem zira olaylar biraz karışık anlatıldığı için pek bir şey anlamayabilirsiniz.

son öykümüz de randevu. kitabın anlaşılması en zor öyküsü buydu benim açımdan, tabi kafamın biraz dolu olduğu bir zamana denk geldiğinden de anlamamış olabilirim fakat gene de bu biraz karışık bir öykü olduğu gerçeğini değiştirmiyor. venedik sokaklarında geçen bu öykümüz de gene kısa, benim açımdan çok da etkileyici olmayan bir öyküydü. benim için vakit geçirmek için okunabilir nitelikteydi.

sonuç olarak kitaba dair bütüncül bir eleştri sunacak olursam ben kitabı beğendim. zaten edgar allan poe okuyor ve seviyorsanız bu kitabı da beğenirsiniz diye düşünüyorum. zaten kısacık bir kitao olduğu için okusanız da vakit kaybı olmayacaktır.