bu yaz birebir başıma gelmiş bir ölümden dönme anısıdır:
aylardan haziran , bir gece saat 2 gibi kuzenimle parklardaki çardakların birisinde oturuyoruz. termosta çay yapmışız içip laflıyoruz. o sirada yanımızdan iki tane bizim yaşlarımızda çocuk geçti. s.a dediler , aleykümselam dedik sonra yürümeye devam ettiler. az ileride durup geri geldiler. “ allah’ın selamını veriyoruz , niye ayağınızı indirmiyorsunuz lan “ dedi bir tanesi. tabi ben biradan başımıza gelecekleri az çok anladım ve içimden ( hadi bakalım al bir de burdan yak şimdi ) diyorum. ben “ tamam dostum kusura bakma , uzatmayın hadi salça olmayın bize” dedim. sana mı sorucam lan dedi birtanesi ve kuzenimin yakasına yapıştı. biz de onlar gelmeden önce jbl bluetooth hoparlör ile müzik dinliyorduk. daha onun hamle yapmasına izin vermeden hemen hoparlörü kaptığım gibi çaktım bu dallamanın kafasına. tabi ben ona çakınca yanındaki de bana çaktı ve böylece ikiye iki kavga başlamış oldu. ( bu arada alkol almışlar kokusu leş gibi geliyordu). allahtan sağlam çocuklar değillermiş de ben anında patakladım çocuğu. sonra aşşağı doğru bir baktım ki benim kuzenin üstünde 3 kişi var. ( allah allah lan diyorum bu kavga ikiye iki başladı , bunlar ne ara çoğaldı?). hemen koşarak uçan tekme attım ve dağıttım orayı ama 2 saniye falan geçmedi arkadan birisi de bana çaktı uçan tekmeyi. neyse ben kendimi açığa aldım , daldılar bana 3 kişi. allahtan aktif spor yapıyoruz da direncimiz var . bun 3 kişiyle ben cebelleşirken , parkın üst tarafından da 5-6 kişi bize doğru koşmaya başladı. lan ben de içimden seviniyorum oh kurtulduk diye, ve bağırıyorum bunlara ayırın ! ayırın ! diye. hay şansımıza meğerse bunlar da bizi dövmeye geliyormuş. bu 6 kişi 3-3 ayrılıp kuzenimle bana daldılar. o çocuklar da bize daldı ya aha dedim şimdi öldürdüler bizi burda , pertimiz çıkacak kesin. tabi artık yıkıldım ve yerde tekme yemeye başladım. o sırada bir mucize oldu ve yukarıdan aşşağı bekçiler koşmaya başladı. hemen ayırdılar ve açıkçası beklediğimden çok daha sert müdahale ettiler. polis olsa bu kadar sert olmazdı yani öyle söyleyim. sonra sabahın 5 inde bizi karakola götürdüler ve orada ifade verilirken öğrendik ki , bekçiler bu çocukları ters kelepçeye alırken içlerinden bir tanesi bekçinin belindeki silahı almaya çalışmış. mahkeme sürecini anlatmayacağım çünkü ülkeye olan inancınız kaybolur.
sözün özü arkadaşlar bizim o gün çok büyük 2 şansımız vardı.
1. si : çocuklarda bıçak , sopa vs. bir yaralayıcı şey olamaması ( ki kesin öldürürlerdi )
2. si : o parkta bekçilerin olmasıydı ( 2 kişiye 10 kişi girdiler kesin pert ederlerdi bizi orada).
bu anımdan çıkarılacak ders ve size tavsiyem de şudur sevgili sözlük yazarları :
- nerede olursanız olun , siz düzgün bir insan olsanız bile bela gelir sizi bulur böyle. çok ama çok dikkatli olmalısınız , her an ufakta olsa tetikte olmalısınız. kendinize dikkat edin arkadaşlar .

(bkz: cenk'in arka bahçesi)

sürekli kafa iznine ayrılıyor. 2 3 gün içinde geri dönüyor ama ya bir gün dönmezse? üzülürüm valla.

ha bir de canım kendim.

ispanyol yapımı hapishane filmi. türkçe manası "hücre 211" şeklindedir. atandığı yeni hapishanedeki ortamı görmek için göreve başlayacağı tarihten önce hapishaneyi ziyarete giden bir gardiyan, yeni mesai arkadaşları ile hapishaneyi gezip bilgi topladığı sırada mahkumlar isyan çıkarır ve o sırada da yaralanır. diğer gardiyanlar ona yardım etmeye kalksa, ortalığı yakıp yıkan mahkumlara yakalanacakları için onu hemen boş bir hücreye (211 numaralı hücre) bırakırlar ve kaçarlar. daha sonra da filmin başkahramanı olan arkadaşımız kendine gelmeye başlar ve mahkumların onun bulunduğu hücreye doğru geldiğini görünce üzerinde gardiyan olduğunu belli eden ne kadar şey varsa hepsini çıkarıp hücredeki klozete atar ve kendisini mahkum gibi göstermeye kalkar. mahkumlar onun bulunduğu hücreye ulaşınca da artık kendisini zorlu bir sınavın içinde bulur ve izleyici bir taraftan isyanın nasıl biteceğini merakla beklerken, diğer yandan da karısı hamile olan ve kendisini bir mahkum gibi gösterip isyan çıkaran mahkumların arasında onlardan biriymiş gibi rol yaparak hayatta kalmaya çalışan gardiyanın akıbetini merak eder.

not olarak şunu da belirteyim ki, filmde en dikkat çekici karakter ise, mahkumların başı, yani hapishanenin reisi olan "malamadre" karakteridir. adamda öyle bir görüntü ve ses var ki, sanki gerçekten de hapishane mahkumu gibi izlenim vermekte.

çok güzel geçen bir kim milyoner olmak ister mülakatımda duyduğum sözdür.
hayatım boyunca çok fazla mülakata girdim ve az buçuk sonucu kestirebilen birisiyim ancak yanılmıştım.



nedenini bilememekle beraber umuyorum bu bizden çok para alır diye elemişlerdir, yoksa üzülürüm.*
belkide marjinal bir tip değildim reyting için, kim bilir..

hiç bir şeyi kafama takmıyorum çok mutluyum

yazılım bitirdim ama bilin bakalım sonra ne oldu
ipucu nickimde saklıswh

filtreleri dışında hiç bir nanesi olmadığını düşünerek katıldığım gerçek. bir şekilde farklılık arayışı içindeki gençliğin facebooktaki yaşlı akrabalardan kaçmak amacıyla gittiği bir yerdi. facebook kendisini baltalaması konusundaki tehlikeyi zamanında doğru hamle yaparak yok etti ve instagramı satın aldı.

yılmaz erdoğan’ın yazıp yönettiği kelebeğin rüyası filminde geçen bir sözdür.

filmde talihsiz iki genç şair olan muzaffer tayyip usul ve rüştü onur’un hikayesi anlatılır ve yılmaz erdoğan bu filmde büyük şair behçet necatigil hocayı canlandırmıştır.

başlıktaki söz bu şairlerden muzaffer tayyip uslu’yu aittir.

bazı insanlar çok güzel. gerçekten çok güzeller. sadece fiziksel bir güzellik değil kastım. varlıkları bulundukları ortamı aydınlatmaya yetiyor. etraflarına saçtıkları ışık insanları floresan lambalara doluşan sinekler gibi onların yörüngesine çekiyor. öyle bir çekim güçleri var ki insan onların yanında olmak, onlarla aynı ortamı paylaşıp aynı havayı solumak için kendini nedenler bulmaya ikna etmek zorunda kalıyor.

işte bu kadar güzel olan insanların gülmek için bir neden aramaya ihtiyaçları da yok. onlar çok o kadar güzeller ki gülmeleri bütün nedenleri hükümsüz bırakabilir. gülsünler yeter ki.

insanın hayatında gülmek için nedene ihtiyaç duymayan bir insanın varlığı çok büyük bir şans. gülmek için nedenlere sığınan benim gibi insanlar sebepsiz gülebilen insanlara muhtaç olmaktan dolayı mutludur. ben buna kahkaha esareti diyorum. ve bu dünyanın en haklı tutsaklığı.

"çay getirdim sana bazı konularda danışmam gerek azıcık zamanın var mı" diyen arkadaşın elindeki çay
burada ucuz olan arkadaş değil. herhangi bir konuda boşa harcanacak zamanı arkadaşınin senle geçirme isteği.
*

güzel olan herşey gibi finaliyle bizi derinden sarsan dizi.filmi belki biraz soru işaretlerini giderir diye düşündük ama el camino olmamış bir yapım olarak çıktı karşımıza.şimdilik better call soul iyi gidiyor,umarım hemen bitirmezler de doya doya izleriz daha.

ben bir ceviz ağacıyım
gülhane parkı'nda
yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl
yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril
koparıver gözlerinin gülüm yaşını sil
yapraklarım ellerimdir
tam yüz bin elim var
yüz bin elle dokunurum sana istanbul'a
yapraklarım gözlerimdir
şaşarak bakarım
yüz bin gözle seyrederim seni istanbul'u
yüz bin yürek gibi
çarpar çarpar yapraklarım.
ben bir ceviz ağacıyım

en sık başıma gelen durum.insanlar yaptığım ironiyi gerçekten ciddi ciddi anlamayıp salak salak mesaj atıyorlar ya da demet akalınımsı laf sokmaya çalıştıkları tanımlar giriyorlar. bilerek gerizekalı rolü mü yapıyorlar acaba.

yazarı tanımasam belki biraz inanacağım başlıktır.

nikola tesla gelene kadar işime yaramayacak yenilik.

yine de emek verenlerin eline sağlık.

bütün arkadaşlarımı siyahi olalım diye karadutla boyamıştım. sonra arkadaşım olmadılar bir daha..

baş ağrısı, maaşın çabuk bitmesi, sevilen yemeklerin kilo aldırması, dizinin heyecanlı yerinde 20 dakikalık reklama girmesi.

random gülmek istiyorum ama öhm, tamam sakinim. başlıyorum;
-istihdam artırılacak denen projeden o istihdam alanlarının çıkarılarak projenin revize edildiğini okuduk sanırım hepimiz? bunu geçiyorum.
-boğazda hatırladığınız kaç petrol tankeri kazası var? ben 30 yıldır bir adet hatırlıyorum. sizin de olabilir sanırım ama bunu aşacak çok kolay bir yöntem var, her gemiye, gemiciğe zorunlu olarak kılavuz kaptan atamak. boğazın güzelliklerini bu kadar düşünenler için yeni bir kanal kazmaktan çok daha az maliyetli, sizce de öyle değil mi?
-kanal geçişlerinin ücretli olması.. mmm bir düşünelim. sonunda geçmeyen gemiciklerin parasının vergi olarak bize geri dönmeyeceğinin garantisi nedir? zira her köprü, tünel, yol vs.den bir yaşanmışlık var. ne derler.. en az gece yarısı yayınlanan bildiriler kadar rahatsız edici, hıhım işte bu.
-yeni kent modelleri.. işte tam olarak burda random gülebiliriz, hahshsjsje. hıhım evet. barcelona'ya benzetilen erzincan modeli çok güzel uyar bence.
-3.köprüyle entegre edileceğinden.. vs vs. yaptığı taşımacılığın maliyetini önemsemeyen şirketlere öncelik tanınacaktır mutlaka zira şimdikinden ucuz olacağı garantiyse aramızda 3 5 bir şey birleştirelim hemen bir lojistik firması kuralım.
- ve palavranın daniskasına gelirsek eğer, tam olarak şu anda bu rüzgar tribünlerini kurmaktan bizi ne alıkoyuyor da rüzgar tribünü dikmek için kanal kazılmasını bekliyoruz? onu da bir kenara koydum kanalın etrafında tribün çalıştıracak kadar rüzgar olacaksa bir karış kanaldan bu gemicikler nasıl geçecek bu rüzgarda?

böyle saçma sapan nedenlerle ancak biz kanal yapardık zaten. tek bir rasyonel neden olmaz mı bir projede yahu..

/ şimdi gündüzden de çok seviyorum geceyi
ne bileyim aşkının hercaimiş çiçeği! /

obaaa, kalkın oynucaz!

atarsan saplantılı, tacizci olma ihtimalin var. bu yüzden atmamalısın.

"ne ikna edici bir intihar biçimidir; şimdi seninle göz göze gelmek"
imza: tavuklardan korkan yazar kişisi.