30a kadar düşünmediğim hadise. şimdiden sonra düşünürmüyüm bilemiyorum ama zor.

adıma başlık açılması beni mutlu eder. artık bir itiraf yapma zamanı gelmişti. bir zahmet buraya da taşıyalım. (bkz: kafa itiraf köşesi)
kesin bilgi yayalım..
birinciligimi de thedansözkiller ile paylaşmak isterim.

(bkz: oblomov)

ne eksik ne fazla. bu gece bu akışla tam olarak böyle...

ermişler.

discord miscord, kulüp mulüp, hiçbir grupla işi olmadan yazanlardan birisi de benim. tek dahil olduğum oluşum (bkz: kafa sözlük'te kendi hâlinde yazan yazarlar) oluşumu. fazlasını başım götürmüyor. enerjim yok.

en sevdiğim isimlerden biri,kulağa hoş geliyor.

ilk üç ay kötü bir hastalığım olduğunu öleceğimi sandığım bir dönem olmuştu. sürekli ölüm korkusuyla ağlıyordum. annem bana karşı despot biri olduğu için ona da söyleyememiştim. neyse ki medresede arkadaşlarımdan bunun olağan bir durum olduğunu öğrenmiş rahata ermiştim.
...
ikinci anım ise; alt katımızda oturan komşumuzun üniversiteye giden yeğeni tuvalet penceresinden arka tarafa attığı pedler incir ağacına meyve gibi takılıp kalmış. sonunda komşu binadakiler o kızın misafirliğinden habersiz olduklarından binadaki tek kız çocuğu ben olduğum için bizim kapımıza dayanmışlar.
annemden acayip bir dayak yemiştim. akşama alt kattaki komşu bunu yeğeninin yaptığını itiraf etmişti. *

hala belamız olmaya devam eden kavramdır. şarkının yazıldığı tarih* göz önüne alındığında aşırı üzücü olan durumdur aynı zamanda. bilmeyen yoktur muhtemelen ama bilmeyen ya da dinlemek isteyenler için;

gayet güzel bir serinin başlangıcı olan podcast. zaman içinde yine kalite artarak devam edecek.

sorulan soruların net olması ve karşılıklarının alınması, samimi bir dialog olması açısından ayrıca beğendiğim bir podcast olmuş.

bütün çizim yapan yazarları kıskandığım başlıktır. çok aşırı kıskandım ne güzel şeyler var.
benim ınstgram sayfam var kitap okuyup paylaşıyorum oraya hayrına logo çizecek yazarlar portakal atsın be.
madem yeteneklisiniz burada gösteriyorsunuz hayır işi yapın lütfen.

homofobik insanlar için kahredici olabilecek durum.

kum gibi
pariste öldürülen kadim sanatçı

gitmek üzerine:

kaldırım taşlarının çizgilerine basmamaya dikkat ederim. sen geçerken yanımdan, sürekli yere bakışımın sebebi mahcubiyet değil; korkaklığımdaki acziyet. yoksa yemişim kaldırım taşlarını, asıl mesele çizgiler değil, içimdeki ruh hastası zihniyet.

hızla geçişinden alırım göz yaşının kokusunu, bir süre önce ağlamış kadın suratı tasvirine bayılırım. lakin herşey yüz yüze gelene kadar, bundan sonrası tamamen eziyet.

tiksinir miyim sanıyorsun, hayatta iğrenmem. iğrensem de bakmam kaldırıma, yüzüne bakarım şaşkınlıkla. sen de bak. aksi halde nasıl kurulacak dengeler?

bu arada havalar çok sıcak, beyinin buharlaşacak haberin yok; artistlik yapma, şapka tak kafana. ben de çekip gidersem ağlama bir daha, çünkü ben gitmeleri severim, dara gelince kaçar giderim.

velhasıl ben giderim gitmesine de sen kalma arkamda, durma öyle kaldırımlarda. hani lirizmin zirvelerinde gezinen bir şarkı sözü var belki bilirsin; aynen şöyle:

"bundan sonra böyle
empati mempati, zoraki sempati
durmuyor sahici bende
git diyorum yani özetten..." *

"erkekleri adam etme düşüncesini bıraksak da kendimiz mi adam olmaya çalışsak acaba?" diye düşündüren başlık.

bugün dergimizi şereflendiren yazarımız:
holylight. bir solukta okunacak bu güzel yazıya buradaki öne çıkanlardan ulaşabilirsiniz. iyi okumalar diliyoruz.

dem: nefes.
alınan nefesin ortak olması, canciğer olmak.
(bkz: yediği içtiği ayrı gitmemek)

bihaber insanların kat'î sûrette fark etmedikleri davranışlardır. kelimenin karşıt anlamı kabalık . *