(bkz: epsilondelta).

edit: keşke floodu bozmasaydınız bee.*

makyajı kendin dışında herkes için yaptığının kanıtı.

halini hatrını sorduğun kişinin iyiyim sağ ol dedikten sonra senin halini hatrını sormaması.

hoş bir deneyim. bugün bazı eski anıları yad ederken askerliğimde elde çamaşır yıkadığım zamanlar aklıma geldi ve içsel bir tebessümle tekrar yapmak istedim.

yorucu, ama terapik geldi nedense. başta yalnızca bir iki parça şey yıkayıp bırakacaktım, ama sonra kaptırmışım kendimi, daldım gittim, ne var ne yok mis gibi ettim. müzikle iyi gidiyor gibi gelmişti, ama zihnimde kesilmiş müziğin sesi sonra, bütün stresim de uçup gitmiş.

şu pozisyondaki devlete inanmaktan daha mantıklıca olan eylemdir.

olay mafya babasına güvenmek değildir sayın başlığı açan yazar. ortada büyük bir pislik varsa, bu pisliği en iyi o pislikten gelen bilir mantığı ile hareket etmektir. devlet nasıl bazı noktalarda suça bulaşmış itirafçıların sözlerine itibar eder, şimdi de durum bundan farksızdır.

millet olarak, aynı pisliğin içinden gelen, o pislik sistemin dışına itilmiş ve bu yüzden kaybedecek bir şeyi kalmayan bir itirafçıyı dinliyoruz. bu itirafçı tabii ki de melek değildir. hiçbir itirafçı suçsuz olmaz. olamaz.

çünkü sayın yazar, akp'nin kirli çamaşırlarını mafya ve fetö den daha iyi kimse bilemez. "devletine güvenmemek" romantizmini bir kenara bırakın artık. akp&mafya&fetö üçlüsünde babam olsa babama bile güvenmem.

tahta döşemelerin arasına pamuk, kendir gibi parçalar sıkıştırıp zemini ziftlemek.

gemi ve ve büyük sandalların tahta güvertesi için de uygulanır.

sabah gazetesinin enstantaneler köşesini çizdiği zamandan beri takip ettiğim tespitlerin üstadı çizerdir(2000li yılların başları). bir köşesinde kazma sol bek tespiti vardı (adam saha boyu topu sürmüş kazma gibi bir orta yapmış, sonra ben daha napıyım yaa bakışıyla geri koşuyordu. ismail köybaşı'nı daha futbola başlamadan çizmiş eleman). hatta en son köşesinde kendi gidişini çizmişti diye hatırlıyorum.
çeşitli konularda çizimden çok kargacık burgacık küçük yazıları okurduk.
bu köşede çizdiklerinin derlendiği "hayatı erteleyen adam" kitabı çıkmıştı.

daha sonra servet gürbüz'le beraber hazırladıkları "genco'nun yalan dünyası" penguen dergisinde çıkmaya başladı. sonra servet gürbüz'le yolları ayırdılar. genco'nun son haftalardaki çiziminden ve biraz üstün körü apar topar konuyu bağlamasından belli oluyordu.

bir kaç hafta bağımsız tespitler yapmaya devam etti, sonradan "ortam, dünyanın en telmaşa adamı"nı tamamen kendisi çizmeye başladı ve halen devam ediyor. sanırım 10 sene filan olacak. (penguen kapandıktan sonra uykusuz'da devam etti çizmeye)

bana göre genco'nun hikayesi, ortam'dan daha iyiydi gibi. tabii bu, ortam'ın kötü olduğu anlamına gelmiyor. iki hikaye de bol bol tespit barındırdığı için okurken tadından yenmiyorlar.

şimdi denk geldim bir tanımına sonra diğerlerine okudukça merak ettim daha da okumak istedim. bazen böyle yazarlar karşıma çıkıyor ve bir yerlere dokunuyor işte. mahlasının da hakkını vermiş. çok beğendim yazdıklarını. tüm varoluşsal sancıların kurbanlarına gelsin yazdıkların ne diyeyim. biraz yorucu duygulardan boğulan kederli birazda empatik sonrasında umudun peşinden gidenlerken yakalıyor yaşam enerjisini.

ekşi sözlük emperyal kuvvet
kafa sözlük yeni bağımsızlığını kazanmış gelişmekte olan.

bakış açımızdan kaynaklanan durumdur. kimse kusursuz değildir ve kusur aramaya kalksan herkesin dolu çıkacaktır. bu gözle baktığında gözlerin bunlardan başkasını görmeyecektir. insanlar kendilerini kendileri yapan kusurlarıyla bir bütündür ve böyle kabul edilip sevilmelidir. istisnalar vardır tabii ki. ben kendim de dahil her şeye eleştirel bakabiliyorum bazen. ancak sevgiyle yaklaşmayı da ihmal etmiyorum. her zaman dediğim gibi sevgi eğer izin verirseniz çoğu şeyi düzeltecektir.

belirsizlik
gelecek kaygısı

sezon finaline giren cağnım programımızı, ilk bölümüyle tekrar dinleyerek o güzel güne gideceğimiz bir gün. ne güzeldi yahu, dinlemeyen varsa işte bu da size bir güzelliktir.

trevanian'ın nicholas seare takma adı ile yayımladığı ve tam adı rude tales and glorious: a retelling of the arthurian tales olan eser. baştan belirtmek gerekir ki ofansif mizah sevmeyen herhangi birinin bu kitabı objektif bir biçimde yorumlaması çok mümkün olmuyor bundan ötürü de eser hakkındaki kötü yorumlar ve eleştiriler hak ettiğinden fazla fakat kötü ve ucuz bir şekilde yapılmış ofansif mizahın dışında eleştirilecek de pek çok şey var. isteyerek mi yapıldığı yoksa trevanian'ın kral arthur efsaneleri hakkında yetersiz bir birikime sahip olmasından mı kaynaklı bilinmez ama trevanian parodisini yazmaya çalıştığı bu efsanelere o kadar hakim durmuyor ki bu da mantık hatalarına sebep oluyor, sanki bir parodinin parodisini yapmak gibi. orta çağ oldukça vahşi bir dönemdi -ki her dönem kendi vahşetini taşıyor olsa bile orta çağ bunun alenen yapılabildiği bir durumdaydı- böyle bir dönemi ofansif mizah ile harmanlamak bunu yapmak için epey malzemeye sahip olmak demek fakat yazar bu malzemeleri de oldukça verimsiz kullanıyor ve çiğ, neredeyse gülümsetmeyen basit bir mizah ortaya çıkıyor. okurken yazarın ucuz mizah anlayışını geçtim bu kadar verimli bir kaynağı nasıl bu denli harcadığı hakkında sinir krizi geçirdim. bunların dışında aslında gömüldüğü kadar rezil bir eser olmamakla beraber iyi olma potansiyeli taşıyan fakat yazar tarafından ziyan edilen bir parodi olduğu da aşikar.

evrim yoktur diyene gösterilmesi gereken şey 3 kuşaktır zengin olanların son bireyleridir. alternatifleri fazla olan bu insanlar güzel olanı seçecektir ve “güzel-güzel” çiftleşmesine her üremede daha çok yaklaşacaktır.

al eline üçüncü kuşak zengini ve “madem maymundan geldik ............” diyene de ki; bir buna bak, bir sana bak.

edit:ekleme

içerikte küfür, hakaret, argo vb. herhangi bir konu içermiyorken entrynin silinmesi durumudur.

akciğer nakli ondan da zor .

sene-i devriyesi şerefine biramı şerefime kaldırdığım büyük üstad. fıstık da var. bugünü daha anlamlı kıldı üstadın sene-i devriyesi. bir bira fazla içeceğim bugün.

günaydın sözlük. bugün evden işe poğaça getiren birtakımlarinin varoş dediği kadınlardan oldum. pek güzel yapmışım. bu yazi löp löp yani löpölöp * olmadan bitirmeyi kendime, güzel bir gün geçirmenizi de size temenni ederim.

defalarca ayrılıp barışan bir çift arkadaşım vardı. zamanla bu durum birbirlerine zarar vermeye başlayınca arkadaş kalmaya karar verdiler. aynı ortamlarda aynı arkadaş çevresiyle takılmaya, ikisi de farklı sevgililer yapmaya devam ettiler. sonuç? tekrar birleştiler ve tekrar ayrıldılar. bana kalırsa içinde o insana dair en ufak bir umut parçası varsa arkadaş kalmamak en iyisi. sevgi belki bitmiş olabilir ama saygı her daim olmalı. arkadaş kalmak bazılarına iyi gelse de bazılarına tam tersi etki yapabilir diye düşünüyorum.

siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz?

en güzel duygudur.
tarifi de yoktur.*