radyo’muzun kurucularından. sesi güzel, karakteri güzel biri. kendisi ile 2 kere konuşma fırsatım oldu. çok kibar yaklaştı. başarılarının daim olmasını diliyorum.

her mevsimin kendine göre güzel yani var ama gerçekten kış ayrı güzel ve daha ciddi gelir bana.hep bir kuzey ülkesinde doğmuş olmayı istediğimdendir belki ama..

fırından kurabiye çıkartıyordum da pardon biri beni mi çağırdı?

karşılıklı güzel duygularla bir ilişki yaşadıktan sonra herhangi bir sebeple yollar ayrılıyorsa tekrardan arkadaş olarak kalmak istemek, doğru bir davranış değildir diye düşünüyorum. insan, bir zaman tutkuyla bağlı olduğu bir kalbi artık duygusuz bir hisle kabul etmeye tahammülü olabilir mi? birçok insan için zordur, olamaz.

her şeye muhalefet yapan dendiği zaman aklıma doğrudan yılmaz özdil gelir, tamam bazı yazılarını,kitaplarını severim okurum, ama adam hiç kimseyi beğenmiyor.
beğendiği tek kişi atatürk, iyi biz de beğeniyoruz en az özdil kadar bizde seviyoruz ama artık geri gelmeyecek, ne diye hep rahmetli yi rahatsız ediyorsun? bir kerede çözüm yaz, çözüm bul, yok sadece tarihten örnek, iğneleyici yazılar, hiç kimseyi beğenmeden yaz .

şairler kelimeleri yan yana getirirler ve cümleler, mısralar dizerler. ancak lorca’yı kurşuna dizdiler. bir şair, franco ispanyasında ölüm mangası tarafından kurşuna dizilerek öldürüldü.

“uyumak istiyorum biraz,
biraz, bir dakika, bir yüzyıl;
ama herkes bilmeli ölmediğimi...”

- federico garcia lorca

genellikle merak ettiklerini başkalarına da lazım edebilir, şurada dursun demek istiyor gibi olan masal yazarıdır.
duygusal kitap yoğunluklu farklı edebi incelemeleri vardır.

bu da kimmiş? aa benmişim.

otobüs, minibüs gibi yerlerde yüksek sesle konuşulmaz.*

dahil olduğum liste.

şimdi merakla ve heyecanla yoldaş'tan gelecek olan "mars'cığım, hangi kitapları istemiştin?" mesajını beklemekteyim. kalan yazarlar acele edebilir mi lütfen? *

bu aralar yaşadığım durum, umarım kimse yaşamaz.

biyolojik yaşam süresinin dolması ile gerçekleşen doğal ve sakin versiyonunu ve sonrasında neler olacağını çok merak ettiğim durum.

her şey yerinde ve zamanında güzel tabii.

edit: bu konuyla ilgili olarak flatliners adında ilginç bir bir film keşfettim. izlemedim ama muhakkak ilgilenenler olacaktır. izleyince ilgili başlığa yazacağım.

wilhelm genazino’nun jaguar yayınlarından çıkan romanıdır.

ayakkabılar hayatımızda çok önemli bir yer tutar. onlar olmadan yapamayacağımız kesin. ama ayakkabılar zorunluluk değil bir zevktir. yeni bir ayakkabı aldığınızda onu ilk kez giyip dışarı çıktığımız gün kendimizi çok farklı hissettir. eski bayram sabahlarına uyanmış bir çocuk gibi pırpır bir mutluluk dolar içimize ve bu mutluluk zamanla bütün vücudumuzu sarar. yeni bir ayakkabıyla yürümek uçmaya eşdeğer bir deneyimdir. ancak kötü ve rahatsız bir ayakkabı giydiğimiz zamansa sırat köprüsünden düşeceğimize emin bir şekilde yürür gibi oluruz. cehenneme bir adımdır ayağımızı sıkan bir ayakkabı.

ve giydiğimiz ayakkabılar bizim hakkımızda çok şey anlatır. canım ciğerim forrest’ın annesinin de söylediği gibi ayakkabılar bizim hakkımızda çok şey anlatır; nereden geliyor nereye gidiyoruz. ayakkabılarına bakarak bir insan hakkında çok şey öğrenebiliriz.

kitapla ilgili hiçbir şey anlatmadığımın farkındayım elbette ama bağlayacağım kitaba bir şekilde. en azından öyle umuyorum. çünkü kitabımızın kahramanı bir ayakkabı denetçisi. yeni çıkacak ayakkabıları deneyip bunlarla ilgili raporlar yazan bir adam. yolun yarısını geçmiş, çok başarılı olamamış, insan ilişkilerinde zayıf, bıkkın ve de sıkkın bir adam.

biteviye yağmurlu bir güne uyanıyor belki. belki de o sonsuz gün için bir şemsiye o. bilemiyorum. siz kendiniz okusanız daha iyi olur belki.

sayıştay raporuna göre altına dinamit çoktan koyulmuş,fitili ateşlenmiş bile..

çok çok çok doğru. kadının kadına yaptığını erkek kadına yapmadı. hatta ben kadınların geçmişten günümüze bu kadar ikinci plana atılmasının sebebini de büyük ölçüde kadınlar olarak görüyorum. çoğu, bir başka kadını ezeyim derken zaman geldi kendi de ezildi. şuan ki hanzo kılıklı erkekleri de annesi yetiştirdi. kadınlara nasıl davranması gerektiğini annesi öğretti. yani diyeceğim o ki bazı aptal kadınların hatalarının bedelini bütün kadınlar ödüyor.

21 yaşında bir gencim. uzun saç, bıyık+keçi sakalı, zincirli kot ve siyah baskılı tişört. şuan çoluk çocuğa karışmış eski metalciler beni görünce, "yeni nesilde var mı böyle tipler" gibisinden iç geçiriyorlar. yine azınlık da olsak varız. ağır metal ölmez...

troll bile olamayacak zihniyet..

sucurtalı yumuk.

gizli kalması gereken cennetlerdir.

büyük fedakarlıklar ile çalışan, değerli doktorlar ve tüm sağlık çalışanlarının 14 mart tıp bayramı kutlu olsun.

sözlüğümüzdeki değerli doktorlar ve geleceğin doktor adaylarının da bu özel günü kutlu olsun.