bazı kitapların pahalı olduğu bir gerçek evet ama bu okumayacağımız anlamına gelmemeli. okumaya değer nice kitap için alternatif aramalı ve bütçe kısıtlaması ile az da olsa bu aşktan vazgeçmemeli.

(bkz: vay anam vay neler dönmüş serhat ya)

izlemesi keyifli, metinleri şahane olmuş olan bir çalışma. *

sonundaki hatırlatma ayrıca şahane olmuş. * emeğe sağlık.

kağıt üstünde herkesin eşit kabul edildiği ancak gerçekte orman kanunlarının dibine kadar uygulandığı bir gezegende hayatta kalma mücadelesi vermektir.

zenginin malı züğürdün çenesini yorar misali başka kişilerin mal varlığını övüp övüp dilinden düşürmeyen insanlardır.

sen de haklısın tabii

yeni evlenmiş bir arkadaşımın evine yemeğe gitmiştik, epeyce de kalabalığız. esmer uzun saçlı bir kız. malum yemeğimin içinden upuzun bir saç çıktı. kimseye göstermeden almak derdiyle yanıp tutuşuyorum. arkadaşım da nasıl heyecanlı ve endişeli, ayakta tam karşımızda bekliyor bir ihtiyacımız var mı diye.

ayrıntı vermek gerekirse; yemekteki kıl alınacak, gizlice peçeteye sarılıp bir şey uydurularak mutfağa gidilip, gizlice çöpe atılacak gibi değil. şöyleki; ana yemek bir krep, içinde beşamel soslu tavuk sote var ve saç sotenin içinde, yaklaşık 30cm uzunluğunda. nerden mi biliyorum? çatal yardımıyla çekmeye çalışmamla birlikte, krebin içindeki her şey ayaklandı ve saç koptu. tabi bu hareketi yaparken benim midem ağzıma geldi, ter bastı. ama arkadaşımı ve onurunu düşünmek zorundayım, üstelik o kadar insanın içinde.

ne mi yaptım? gözümün içine bakan ve bir terslik olduğunu sezen arkadaşımı masada olmayan bir baharat için mutfağa gönderdikten, sağımdakinden tuz, solumdakinden peçete istedikten sonra, krebi açıp içinde ne var ne yoksa elimdeki peçeteyle avuçladıktan ve o yağlı şeyi pantolonumun cebine sokuşturduktan sonra zafer kazanmışcasına bir oh çektim. neyseki kimse bir şey anlamadı. boş krebimi zeytinyağlı fasülyeyle yiyip, salata, ve tatlıyla karnımı doyurdum,

önemli olan arkadaşımın onurunu kurtarmaktı ve o bilmese de dostluk kazanmıştı.

valla çok büyük idealiniz değil de heves sonucu yönelmişseniz başlamayın. çünkü bu iş öyle "kopyala yapıştır yapıyorlar zaten ne var ki" diyenlerin sandığı gibi değil. o kodu niye oraya kopyalayacagını bilmek bile ayrı bir merasim. ayrıca bayağı sağlam üstünde durmayı gerektiren bir iş. tek bir hata için saatlerce, gerekirse günlerce o koltuğa yapışmayı, araştırmacı olmayı göze alamıyorsanız zaten hiç başlamayın.
ki bu iş kod öğrenmekle de bitmiyor. bir de relational database bilmek gerek. herşeyı de solid'e uygun yapmak gerek olabildiğince. o ayrı dert.

oop adayları için edit: nesne, referans tip ve soyutlamayı çok iyi anlayın. orada eksikseniz ne dependency injection ne başka birsey yapabilirsiniz, çakılır kalırsınız.

aha hata editi: bir dependency ve validasyon ekledim. çalışan proje calışıp stop etmeye başladı. hadi bul simdi karın ağrısı ne bunun diye.

bak bir hata daha editi: onu çözdüm başkası çıktı. (bkz: laaaaaan)

en hassas ve yüce duyguların insanıdır. yol kenarında minibüs şoförü ile göz göze gelir kusura bakma binemiyorum der gibi hüzünlü bir bakış atıp nazikçe arkasını döner.

çoğu insanın şikayetçi olup kullandığı iss sağlayacı ve gsm operatörüdür.
üzerinden lübnanlı bir aile zengin olmuştur.

dışlanmak

kendilerine yanlış gelen her şeye bir yafta yapıştırma gereği duyan güruh tarafından söylenmiş söz. sevişirseniz; haramdır, eleştirirseniz; vatan hainisiniz, ama böyle derseniz; teröristsiniz vb.gibi.

edit: yazım hatası için uyaran ibn haldun'a teşekkürler.

zeytinyağlı yaprak sarması

ortaçağ henüz bitmek üzereyken oyun, rehabilite, moral motivasyon kartları olarak ortaya çıkmıştır. genel olarak 78 karttan oluşur. 22 adet büyük arkana 56 adet küçük arkana olarak ayrılır.

zamanla bu kartlar moral motivasyonu arttırmak, psikolojiye destek olmak amaçlı kullanılmıştır.

internette araştırıldığında çok net çizgileri var gibi görünüyor. kehanet kehanet üstüne. kartlara kimse dokunamaz. yok kartlar bakanın odasında (başucunda) durmalı. yok karşılığında ücret alınmalı. va daha bir sürü bir sürü şeyler.

bendede var o kartlardan. dostlarla buluşmalarda ara ara çıkarlar bulundukları deliklerden. gırgır şamata maksatının çok dışında meze olurlar sohbetimize.

bunların inanmak ya da inanmamakla alakası olan metalar değildir hiçbir zaman. maksat hep muhabbet hep şenlik. iki karta bakarak senin secerene destan döşeyemem zaten değil mi dostum?

makara kukara eşliğinde keyifle güler eğleniriz. hee bunu baya ciddi gelir kapısına dönüştürenler yok mu? var. bayağı bayağı ciddiye alıp atacakları her adımda önce bu kartlara danışanlar yok mu? var. ama bizim konumuz onlar değil.

neyse efendim severim o kartları. anlamlarını bilmem ama küçük bir kitapçığım var. ara ara açar okurum. anlık keyifte alırım. ötesini aramayınız olur mu?

milli eğitim bakanı ziya selçuk kişisel instagram hesabından meb'i , recep tayyip erdoğan'ı ve fahrettin koca'yı takip etmeyi bırakması ve biosundan milli eğitim bakanı yazısını silmesini nedeniyle kulaktan kulağa dolaşan fısıltı.
ziya selçuk instagram hesabı

yavaş yavaş balataları yaktığınıza işaret olabilir.

sabahtan beri iki tane söz arasında kaldım. hangisi daha çok ben bilemiyorum. o yüzden en iyisi ikisini de yazayım.

"bir dik duruşun; kaç yenilgi, kaç gözyaşı, kaç kalp ağrısı ettiğini bilemezsiniz."

"sakinliğimi çalanlar, beni deli olmakla suçluyor."

boş olduğunu görünce dumura uğradığım başlık. yazalım madem, merak edene paganizm'e giriş olsun.

politeistik & panteistik doğa dinleri bütünüdür.

geneli itibariyle paganizm aslında ibrahimi olmayan her dini kapsayan bir şemsiye terimdir, ancak kendi çevrelerinde ağırlıklı olarak doğa dinleriyle anılır.

modern paganizm çok zengin ve farklı geleneklerden oluşur. burada geleneklerden kasıt, farklı dinlerdir, ancak yine alakalı çevreler içerisinde pagan dinleri gelenekler veya "yollar" olarak anılır ve birbirinden ayrılır.

(bkz: neopaganizm)

her pagan oturmuş düzene ve işleyişe sahip bir geleneği takip etmek durumumda değildir, maneviyat hakkında kendi görüşlerini takip ederek kendi yollarını çizebilirler, bu yönüyle günümüzde çoğu pagan dini öznelliği yüceltir ve kişisel deneyimi ön plana çıkartır. dolayısıyla paganizm dogmatik değildir. paganlar doğaya hürmet ederler ve pek çok tanrı & tanrıçaya tapabilirler. buna onurlandırmak veya onurlanmak denir.

paganizm'in çokça tanrısının bulunmasının sebebi, doğanın kendi içinde bulunan çeşitliliğini tanımaya dayanır. bazı paganlar, tanrı ve tanrıçaları bir bireyler bütünü olarak görür, tıpkı bir insan toplumu gibi. diğerleri, örneğin antik zamanlardan bu yana osiris ve isis'in takipçileri, günümüzün wicca temelli paganları ile birlikte, bütün tanrıçaları bir büyük tanrıça olarak görürler, bütün tanrıları ise bir bütün; birbirleriyle olan ahenk ve düzenli etkileşimleri, evrenin sırlarını yaratır ve imgeler bize.

buna rağmen de pek çok gelenekte en yüksekte yüce bir ilahi prensip olduğu düşünülür, herakleitos'un deyimiyle "zeus olarak anılmak isteyen ve istemeyen bir tanrı." gibi. bu prensip bazıları için de her şeyin büyük tanrıça ve annesi'dir. isis'in ilk yüzyıl yazarı apuleyus'a olduğu gibi, bu paragrafta ikincil olarak bahsettiğim prensip günümüzde çoğu batılı pagan tarafınca takip edilir.

ama diğerleri, hıristiyan antikliğinde paganizm'i eski haline kavuşturan imparator julian gibi, günümüz vakitlerinde bazı hindu mistikler ile birlikte, soyut bir yüce kaideye inanırlar, her şeyin kaynağı ve özü. ama bu paganlar bile, diğer ruhani varlıkların daha yüce olabileceği ihtimalini kabul etmekle birlikte, kendilerini kutsal olarak tanırlar, yanlış veya kısmi olmayan. bahsetmiş olduğum bir'e inanan paganlar henoteist olarak adlandırılırlar, bir doğru ilahiliğe inanıp diğer bütün tanrıları reddeden monoteistlerden ayrı olarak.

biraz da tanrıçaya değinmeli. bütün pagan dinleri kutsallığın feminen yüzünü tanırlar, tanrıçalar barındırmayan bir pagan dinini, pagan dini olarak tanımlamak epey zordur. odin ya da mitra kültü gibi bazı pagan yolları, bir erkek tanrıya da özel bir bağlılık sunarlar. ama monoteistlerin yaptığının aksine, diğer tanrı ve tanrıçaları reddetmezler. judaizm, islam ya da hıristiyanlık gibi pagan olmayan dinlerin dişi bir kutsallık fikrinden iğrenmesi durumunun aksine.

dinlemek, önemsemektir, görmektir, ciddiye almaktır. çocukları ciddiye almamak mevzusu önceki yüzyıllarda kalması ve günümüzde de asla tekrarlanmaması gereken bir tavır, bakış açısıdır. anlıyorum ebeveyn olanlar çocukken bu muameleye maruz kaldılarsa bilinçdışı mekanizmaları onları bildikleri davranışa itiyor ancak bunun bir yerden kırılması gereklidir. çocukları dinlemek onları gerçek anlamda dinlemekten söz ediyorum pek çok çatışma, kriz durumlarının önünü kesecektir. farkında olunmaz çoğu zaman ama bir çocuğun davranışı onun içinde bulunduğu gelişimsel döneme göre değerlendirilmediğinde çok yanlış çıkarımlar doğrultusunda bir o kadar yanlış tepkiler verilmektedir. sonuç ise boşluk, hayal kırıklığı ve ebeveyn çocuk arasında güvensiz bağlanma olmaktadır. doğru değerlendirme sadece dinlemeyle olur. o zaman çocuğun niyeti, bakış açısı ve ne yapmaya çalıştığı anlaşılır. buna göre yapıcı, kararlı çözümler üretilir. ancak tam tersi durum sistematik olarak tekrarlandığında çocuk dinlemeyi sağlam bir şekilde öğrenemediği gibi en çok güvendiği insanların kendini dinlemediğini bilecek ve ona göre davranacaktır. çaresiz kaldığı ya da çıkmazda kaldığı konuları danışmayacaktır ; çünkü dinlenmiyor. sevdiği, keyif aldığı, mutlu olduğu şeyleri paylaşmayacaktır çünkü dinlenmiyor. bu böyle uzar gider. gerçekten ciddiye alınıp konuşulmayan, dinlenilmeyen çocuklar ciddiye almasını da öğrenemez. kendine karşı da önemsizlik, değersizlik gibi yanlış algılar oluşturur. bunlar bir çırpıda oluşmadığı için öyle bir kerede de giderilemez. böyle böyle birbirine bağıran, derdini anlayışsız ve hoşgörüsüz anlatan-anlatamayan- yıkan, kıran bireyler ve toplum oluşuyor.

bugün dergimizi şereflendiren yazarımız:
son samuray. bir solukta okunacak bu güzel yazıya buradaki öne çıkanlardan ulaşabilirsiniz. iyi okumalar diliyoruz.