kendinize ve cocuklariniza vicdan azabi cekmeden hayir demeyi ogrenirken ve ogretirken, size hayir denmesini kabullenmeyi de ogrenin ve ogretin.

adam gibi adam olan rus sosyalist devrimcidir, politikacıdır. marksizm-leninizm’in de fikirsel önderidir.

lenin’in neden sosyalist olduğunu, özel mülkiyete karşı çıktığını, eşitliğe ve adalete önem verdiğini biliyor musunuz? bilmiyorsanız anlatalım o halde. eğer bugün leninizm diye bir ideoloji varsa bunu köyde yaşayan lenin’in bi at ve iki ineğini çalan iki hırsıza borçluyuz. hayvanları çalınan lenin’de bu işlerin kendisine göre olmadığına karar vermiş ve bütün mülkünü satarak şehire yerleşmiş. her şey böyle başlamış yani.

karl marx’ın kapital’inden etkilenen lenin yazmaya karar verir. fakat yazdıkları bazı kesimleri rahatsız eder, önce hapis cezası verilir kendisine ve sürgün edilir. sürgün edildiği yerde de eşiyle tanışır, evlenmeye karar verir. ateist olmasına rağmen kilisede evlenir. çünkü çarlık döneminde evlilikler kilisede yapılmak zorundaydı.

devrimlerinden sonra da kendisine suikast girişiminde bulunulmuş, yaralansa da sağ olarak kurtulmayı başarmıştır. ve 21 ocak 1924 tarihinde de hayata gözlerini yummuştur.

lenin aslında çok otoriter ve katı gibi görünse de bence özel mülkiyeti reddedip herkesin eşit gelire sahip olmasını istemesi aslında onu o kadar sert yapmaz. yahu düşünün, normalde adam köyde yaşıyormuş 1 tane atı iki tane de ineği varmış, sırf bunlar çalındı diye şehre yerleşmiş. çok asil bir insan olduğu da bariz ortada.

birçok eseri vardır. bazıları şunlardır; sosyalizm ve savaş, devlet ve devrim, karl marx ve marsizm üzerine. gibi gibi. hangi eserini yazacaksın lakin benim favorim olan vladimir lenin eserleri bunlardır.

çok şahane de sözleri var. hatta görsel olarak bazılarını buraya bırakayım;

bir diğeri de şudur;

bir diğeri de budur;


sevgi ve saygıyla, ışıklar içinde uyusun…

dipnot: bu tanım başka bir tanımda gireceğim bilgiye kaynak olması için girilmiştir. benim gibi viktoria devri de nedir diye merak edenler için.
tam kapsamlı bilgim olmadığı için wikipediadan alıntıladım.

elbarto ukdesidir.

üç sinema öğrencisinin found footage/buluntu tarzında çekmiş olduğu, 99 yılında sinemada gösterime sunulmuş kurgusal, korku-gerilim türünden bir proje filmidir.

öğrenciler blair cadısı olarak adlandırılan yerel bir efsaneyle ilgili araştırma yapmak için black hills adı verilen bir bölgeye giderler. buradaki yerel halk ile yaptıkları röportajları ve lanetli ormanda kendi çektikleri videolarının kolajlarından oluşturdukları görüntüleri sinemaya aktarmışlardır. kurgularının gerçekçi olduğuna inandırmak ve filmi pazarlamak amacıyla filme ait internet sitesi oluşturulmuş hatta kendilerinin kayıp olduklarına dair ilan bile vermişlerdir zamanında.

doksanlı yıllara göre gerilim ve korku tarzında kült filmlerden biri olmuştur, eğer ki o yıllarda birer minnoş çocuksanız, bu tür bir filmi görmek yerine şirinleri görmeyi tercih ederdiniz. şu anki teknolojiye bağlı çekilen filmleri düşünürsek, bu filmi günümüzdeki gerilim ve korku tarzı filmlerle kıyaslamak biraz gereksiz olacaktır hatta hiçbir anlam ifade etmeyecektir. kendi zamanında kalması gereken nadide filmlerdendir.

devamı niteliğinde iki film daha çekilmiştir fakat tahmin ettiğiniz gibi ilki kadar dikkat çekmemiştir. aşırı ayrıntılı, kafa yakmalık bilgi için link

not: benzer bir rüya görmem nedeniyle hortlamış bir film başlığıdır.

uyuşturucu ile kesin ve keskin mücadele eden bir bakanımız var, süleyman soylu.
bu ulvi göreve soyunarak zaman zaman güneydoğu bölgesindeki illerimizi teftişe ve bilgilendirmeye gider.
insanı derin düşüncelere sevk eden sonuçlarla daha fazla meraklandım şimdi...

hele sağanaksa, deniz kıyısında olmayı istediğim hatta uzanıp çift açıdan ıslandığım bir halet içerisine girdiğim anlar silsilesi.

(bkz: resident evil) serisi
(bkz: ben efsaneyim)

bıkmadan, usanmadan tekrar tekrar izlenebilir.

evin yok mu senin ? sürekli aklımdasın.

ankara - incek.



eski yurt odamın penceresinden çektiğim eski bir fotoğraf. günün en güzel saatlerinde her gün batımı büyüleyici bir güzelliğe sahip oluyordu.

karantina days 4.

sözlükte sürtmekten ve tv izlemekten sıtkım sıyrıldı.

gözüm kitaplıkta ki kitaplara kayıyor, aman tanrım ! ya kitap okuyup entel olursam?

ya karantina bitip normal hayatıma döndüğüm de sana nolmuş lan böyle diye soran arkadaşlara pekâlâ önemli bir konu değildir efendim egzajere etmeyin dersem??

tarhana çorbası severim. bağdaş kurarak koltukta oturmak favorimdir. ne diyelim bilemedim hangi davranışlar köylülükse söyleyin yapalım

başlığı okuduğumda sözlükte olmuş olacağını düşündüğüm zat-ı muhteremin beyanıdır.
açıklamada farklı bir durum var gibi ama yine de siz madalyalara dikkat edin gardaşlarım adamcağız belki bir duyum almıştır. malum eniştesi eski kulağı deliklerden. saygılar bizden efem saygılar bizden.

evlilik için derler ki : " evlilik içeridekilerin dışarı çıkmak, dışarıdakilerin de içine girmek istediği bir kaledir."


diyeceğim hukuk da böyle. bilmeyen çok istiyorum diyor. bilenler de nerden düştüm bu pavyona diyor.

17. yüzyılın sonunda çok hafif çıkmaya başladığı iddialarına karşın asıl savunulagelen görüş 18. yy'da başlayıp 19. yy'da hat safhaya çıktığıdır.
ilk olarak kurulan vakıf ve cemiyetlerde etki gösterirken daha sonra yazılan dergilere romanlara yansımıştır.
dönemin erkekleri tarafından da desteklenen bu düşün sistemi; jön türkler başta olmak üzere, kendine destekçi bulmuş ancak barış içinde hareket edilmiş, sadece görüşlerini anlatmak ve daha çok bireye ulaşma amacı güdülmüştür.
ilk temsilcilerinden olarak, halide edip adıvar'ı da gösterebiliriz.
osmanlı'da feminist olarak kurulan ilk cemiyet ise; "teali-i nisvan cemiyeti" yani "kadınların durumunu yükseltme derneği"dir.

kanaatimce, avrupa'dan farklı olarak, erkekler tarafından da destekleniyor oluşu, cumhuriyet ile birlikte türk kadınına seçme seçilme haklarının verilmesinde ülkece, dünya üzerinde ilk olmamızı sağlamıştır.

bir başka önemli nokta da, kültürel olarak türk halkında kadının avrupa ülkelerindeki gibi hor ve hakir görülme durumunun olmaması, geçmişten günümüze kadar kadın erkek eş değil tamamlayıcı olarak görülmesi, kadının aşağı görülmesinin toplumca hoş görülmemesinin de etkisi olmuştur. nitekim osmanlı devletinin kuruluşunda etkili olan bacıyan-ı rum'un, kurtuluş savaşında büyük yararlık gösteren nene hatun, kara fatma ve daha adı bilinmeyen yüzlerce kadının varlığı türk milleti için yabancı değildi. ki bu halk, göç ederek köklerinden kopup gelmedi: ne tomris'ler unutuldu ne terken sultanlar ne de hakan olmadığında kurultaya başkanlık eden hakanın eşi... dolayısıyla osmanlı'da feminizm hareketi, avrupa, amerika ve hatta çağının da ilerisinde bir hareket, hareketsiz görünen bir atılım olarak seyretmiştir.

sadece resim müzesi'ni ve pera müzesi'ni gezmiş olsanız bile doğru olmadığını bilirsiniz.
(bkz: osman hamdi bey)
(bkz: ibrahim çallı)
(bkz: hoca ali rıza)
(bkz: şeker ahmet paşa)
(bkz: mihri müşfik hanım)
gibi gibi.

ilk sayfasına tükenmez kalem ile bana hitaben yazılmış özel bir not ile beni mest etmiş olan eylemdir. o başlıktaki "biri" benimdir. bana kitap hediye ediniz; neyi okumayı sevdiğimi bilmeden, acaba diye düşünürken ediniz. çünkü çok sevinirim. "sen seversin diye" .. başlayan cümlelerinizi o sayfadan alıp kalbime yazarım. sonra kitabı sayfa sayfa okuyup her bir satırına fısıldarım. bittiğinde kalbimde biriken tüm mutluluğu o kişiye geri veririm, değerine iade-i ziyaret makbuldür.

en azından bu şerefsiz dünyaya güzel bir şeyler bırakacak olan ressamdır. zaten zenginler dışında hepimiz fakir hale geldik, boyan olduğu/bulduğun sürece koy alüminyumuna!(bkz: sısısısı)

bilemiyorum. konuyu her yönüyle uzmanlar incelemeli.

ancak şu da var. çocuktum, bizim yetişkinlerin arkadaşları gelirdi apartmana. çoğunun cinsel yönelimi farklıydı. kadın kıyafeti giymiş erkekleri ve erkek kıyafeti giymiş kadınları bir noktadan sonra normalleştirmiştim. halamın kuaför olması nedeniyle yine o yaşlarda çok fazla hayat kadını abla ile konuşma fırsatım olurdu. ayrıca trans arkadaşları vardı bizimkilerin. sohbetler ederdik. her tür insanı çocukken görmüş oldum yani.

sürekli katı namus algısına maruz kalmış, anası babası ile büyümüş bir çocuktan daha ahlaksız değilim. hatta sahiden çoğu muhafazakar ailelerin çocukları henüz 16 yaşında bir şeyler yasamaya başlamışken ben el ele tutuşmak için bile erken bir yaş olduğunu düşünürdüm. çünkü biraz öyledir biliyor musunuz? bir çocuğa en baştan özgürlüğü verip her tür insan tipi ile görüştürünce o çocuk daha meraksız olur. ipini koparmış gibi acele acele bir şeyler yasamaya çalışmaz.

yani demek istediğim şu. biraz başka pencerelerden bakmak lazım hayata. hangi aileden nasıl bir çocuk çıkar, neye inanır, cinsel yönelimi ne olur, bilinemez. ona bakarsan eşcinsel insanlar tipik türk ailelerde büyümüyor mu? büyüyor bence. tabii.

yaşamın anlamı zaten ona bir anlam bulmaya çalışmak değil midir?