beğenileri ile mutlu eden… * okumuyor len kanmayın yazdıklarına. bana deli diyen benden matah bir zır deli. hal hatır sormuyorum, katiyen yalan. hayırsız arkadaşım ben, beni böyle bilin.

kendi de sormuyor, arada solda nickimi görünce karalıyor bir şeyler. bence bu adamın bana daha fazla nickaltı girmesi yasaklanmalı. insanlar bilerek yaptırıyorum sanacak, manyak!

yine romeo’ya, dramaya ve fenerbahçeye bağlamış. allah seni ne etmesin be adam.

be strong be strong now, too many too many problems… *

hee bi’ kaç ay önce tavsiyeler falan vermiştim. gram umursamıyor, bakmayın ponçik gibi takıldığına, burnu yere düşse havasından tenezzül edip almaz bu.

seni de böyle kabul ettik, napalım. *

23 nisan yoldaşın koltuğuna oturalım. sözlüğe küçük bir sesleniş konuşması yaptıktan sonra yazarlara karma puan dağıtımı yapıp, moderatörlere çeyrek altın takıp koltuğu tekrar yoldaşa bırakırım.

farklı ülkelere ait savaş uçaklarının, birbirlerine karşı yaptıkları tehdit amaçlı manevralar için kullanılan tabir.

merhabalar sevgili portakallar,
bu akşam yapacağımız madımak anma gecesine katkıda bulunan yazarlarımızı takdim etmek istiyorum. bu kez gecenin yıldızları değil de anonslarıyla yayınımıza ortak olan yazarlarımız demek daha doğru geldi, anons gönderen arkadaşlarım da eminim beni anlayacaklardır.
ismini eklemeyi unuttuğum yazarımız varsa bana ulaştığı an hemen düzeltme yaparım, sevgiler..
(bkz: afillibirbey)
(bkz: audiotest)
(bkz: cenk'in arka bahçesi)
(bkz: clytie)
(bkz: demdeme)
(bkz: domestic hıyar)
(bkz: gomercan)
(bkz: güneş)
(bkz: intikam iyi bişey değil mathilda)
(bkz: kuzguncuktaki vişne)
(bkz: mcarynk)
(bkz: miko)
(bkz: nevermore)
(bkz: nizanim)
(bkz: oblomovreis)
(bkz: ozgur1ey)
(bkz: rastrel)
(bkz: robnaja)
(bkz: spawn)
(bkz: umurumda bile olmaz nükleer denemeler)
(bkz: quinn)

simsar olma ihtimali yüksek olan kişilerin, verdikleri ilanlara ekledikleri mini not.

arayıp meşgul etmeyi severim böylelerini, alıcı gibi davranır, salak ayağına yatar sonra ben seni arayacağım der kapatırım.

al bakalım şimdi senin mis gibi bir takıntın oldu, yav**k herif.

1947 doğumlu amerikan yazar. genellikle bilimkurgu, dram ve polisiye türlerinde yazmaktadır.

king hakkında belki de pek işimize yaramayacak ama her yerde olmayan bir bilgi: king, yazmaya başlamadan önce mutlaka bir bardak su ve bir fincan çay içer, daha sonra ağzına bir vitamin atarmış. sonrasında hep aynı koltuğuna oturur ve müziğin sesin açarmış. masası oldukça düzenli ve her şeyin hep aynı yerde olmasına özen gösterirmiş. her sabah saat 8'de hep bu aynı rutini yapmasının sebebini ise şöyle açıklamış: "hazır ol! az sonra hayal etmeye başlayacaksın."*

japon kültüründe kişilerin, gerçek duygu ve düşüncelerini içinde bulundukları topluma göre uydurmaları, buna uygun hareket etmeleri ve gerçek kişiliklerini/isteklerini yansıtmamalarıdır. honnenin tersidir.

sanal alem olsun ya da asıl çevrem olsun, fark gözetmeden çevremdeki insanlara bakıyorum. uzun süreden beri tanıdıklarımın geçmişlerini hatırlıyorum ve bugünkü halleri ile kıyaslıyorum. şaşmadan gördüğüm gerçek şu; insan denilen mahlukat benlik açısından çok zayıf bir varlık.

bir kere benlik denilen hafızaya bir kod girdiğiniz zaman bunu uzun süre içinden söküp atamıyor çünkü bu kişiliğinin bir parçası haline geliyor. ancak ne zaman menfaatleri benliğini tehlikeye düşürecek bir durumu seziyor, o zaman bukalemun gibi hemen şekil değiştirip kişiliğini ortamın yeni rengine büründürüveriyor. ya da belki de gerçekten doğru bir olgunun farkına varıyor ve değişmenin olumlu olduğunu, olumlu olmasa bile ahlaki açıdan bu yolu seçmesi gerektiğini anlıyor.

ama bu biraz daha az yaşanan bir tecrübe, insan dediğimiz canlı kendisini tanımaya çok çalışmadığı için genelde içgüdüleri ile hareket etmeyi seçip benliğinin hayatta kalması için mücadele ediyor.

ne demek istedim? nereye varmak istiyorum? geçenlerde daha çocukluğunu hatırladığım salya sümük bir ufaklığın facebook’taki videolarından birini gördüm. videonun özeti menderes’ten başlayıp özal’a kadar uzanan zaman süreci içerisinde türkiye’nin nasıl geliştiği, sürekli karanlık odaklı insanların ve genelde askerlerin nasıl onları astığı, önünü kestiği ve derin güçlerin cinayetler işlediği üzerinde duruyordu. çocuk da paylaştığı videonun başlığına “uzun süreden beri facebook’ta gördüğüm popüler, kominist (böyle yazmıştı) videoların dışında iyi bir video” yazmıştı.

genelde face’de böyle tartışmalara girmem ama daha dününü hatırladığım ufaklıkların, özellikle vaktinde arkadaşım olan insanların türkiye tarihini özenli mesajlarla hazırlanmış abuk videolardan, barlas’ın köşe yazılarından öğrenmesi içimi sızlattığı için birkaç gerçeğin üzerini çizerek cevap verdim. videosuna alkış alacağını umarak paylaşan çocuk beklemediği bir tepki ile karşılaşınca savunma pozisyonuna geçip “sizin gibiler (ben kimin gibiler oluyorsam), ne zaman biri sizin gibi düşünmediği zaman karşı çıkıyor, sizinkinden başka düşünme hakkı olamayacağını savunuyorsunuz,” mealinden cümleler sarf etti.

yani sorum şu: benim gibi düşünmeyen birinin düşüncelerine neden saygı duyayım? kendisine de dediğim gibi onun ancak düşüncelerini dile getirme hakkına saygı duyabilirim ama senin daha yirmilik dişlerin çıkmadan içinde kabaran liberal duygularının nesine saygı duyayım. liberty’den türeyen liberalizmin ingilizce kelime anlamına tutulup, şeffaflık, özgürlük, hürriyet kelimelerine hayran olurken asıl liberalim diye ortada gezinen adamların bütün bu üstün duyguları kendisine paravan olarak kullanıp, liberalizmin sadece özel teşebbüsün, sermayenin serbest ekonomiye izin vermesi ile ilgilenip, ceplerini senin gibi hayatını emeğini satarak geçinecekler üzerinden dolduracaklarını anlamıyorsan ben buna mı saygı duyacağım?

yukarıda gösterdiğim olay sadece bir örnek. siz de koyu bir liberal olabilirsiniz (babanız fabrikatör değildir, kendi işiniz yoktur ama siz liberalsinizdir. çünkü birilerinin sizi tepiklemesi hoşunuza gidiyordur) düşüncenizi savunabilirsiniz ama bu sizin düşüncelerinizin aksini savunan birinin size tam gaz karşı çıkamayacağı anlamına gelmez. bir yerde fikrinizi açıklama cesaretini kendinizde buluyorsanız, kendinizde ayrıca o fikri savunacak bilgi donanımı, size saldıracak karşı fikirleri alaşağı edecek düşünce kalıpları ile donatmanız gerekir.

dikensiz gül bahçesi bekliyorsanız o zaman yukarıdaki örneğe nazaran ancak tatlı su liberali olursunuz. herhangi bir fikri beyan ederken, karşıdan gelecek tepkilere hazır değilseniz ve hatta buna yeterli değilseniz diye prematüre kalmış egonuz inciniyorsa fikrinizi açıklayarak baştan cahillik etmiş olursunuz. buna da cahil cesareti denir.

düşüncenin tamamen özgür olacağına inanmayan bir bireyim. çünkü en güzel örneklerinden birini demokrasinin en son safhasına kadar sömürüldüğü ülkemde pkk’nın siyasi kanatlarının toplumu bir tutmaya çalışan türk devletine karşı saldırılarından görebiliyoruz. ya da çocuklardan hoşlanan birinin düşünce özgürlüğü var mıdır sizce? düşünceler başkalarına zarar verecek silahlar haline gelmediği sürece sonuna kadar en sert şekilde tartışılması gerektiğine inanırım. fakat bu öyle bir ince çizgidir ki yasalarınız gelişmemiş ise rahatlıkla sömürülebilir. başınıza da demokrat kostümü giymiş diktalar çıkar.

bir düşünceyi çürütmenin en insani yolu o düşüncenin zayıf noktalarını gösterip, neden işlevsiz olduğunu var gücünle saldırarak kanıtlamaktır. aklı akıl ile yenmektir. fikri fikir ile alt ederseniz tartışma bilimsel bir hal kazanır. bu yüzden cici düşüncelerinize her zaman saygı duyulmasını bekliyorsanız ne yazık ki pamuk helvadan yapılmış bir hayal dünyasında yaşıyorsunuz demektir. ne yazık ki çoğu insan böyle bir tartışmada eğer kaybederse bilgisiz bir tip görüneceğini düşündüğü için egosunun uyarısı ile kaçar ve kaçak vuruşlar yapmaya başlar “siz zaten böylesiniz” der, ağlar, zırlar. bebeklerin konuşamadıkları için gösterdiği tepkinin yetişkin modelidir bu. zayıflık göstergesidir.

kısacası; düşüncelerinize saldıracak insanlara verecek mantıklı cevaplarınız yoksa ve bunun yerine parmağınızı sallayarak “siz zaten bizi hiç dinlemiyorsunuz” diye zırlıyorsanız, susup sesinizi çıkartmadan oturmanız daha iyi olacaktır. belki o zaman gören adam sanabilir.

p.s: yukarıdaki “liberal” örneğini konu konuyu açtığı için verdim. bu başka bir hal de olabilirdi, müzik, sinema, felsefe, ahlaki konular, değer yargılarımız vesaire…

her düğün haberinde heveslenilen, her boşanma haberinde korkutan ortaklık. eskiden evlenirsen ya çok mutlu olursun ya da çok mutsuz, ama bekarsan stabil kalırsın." diye düşünürdüm. sonra işin öyle olmadığını anlıyorsunuz bir şekilde. yirmili yaşlarınızın ortalarına geldiğinizde toplum bekarlar ve evliler olarak ikiye ayrılıyor, özellikle bekar kadınlara gizli bir acımayla bakılıyor. boşanmış kadına da acımayla bakılıyor. evliliğinde mutsuz kadına diğerlerine göre daha hafif bir acımayla bakılıyor, boşanmayla sonuçlanırsa bakıştaki acıma artıyor. her ihtimal bir acıyan bakışı yanında getiriyor. bakışlar çok rahatsız ediyor.

sözlüğün estetik cerrahı. şayet mahlasınızdan rahatsızsanız kendisine başvurabilirsiniz. randevu almanıza gerek yok. özel mesaj yoluyla kendisine ulaşmanız yeterli oluyor. siz daha herhangi bir başlığı okuma şansına erişemeden, işlemi tereyağından kıl çeker gibi hallediyor. ben kabuğumdaki çiziği aldırmıştım. gayet temiz bir operasyon oldu.

başarılı ameliyatlarının listesine şuradan ulaşabilirsiniz;

(bkz: nick değiştirmiş yazarlar veri tabanı)

gönül rahatlığı içerisinde mahlasınızı kendisine teslim edebilirsiniz. ha unutmadan, aradan üç ay geçmeden sizi yeniden ameliyat etmiyor. bu yüzden karar verirken ince eleyip sık dokumanızda fayda var.

(bkz: sen de haklısın feridun abi)

kapalı kapılar ardında tezgah döndürmeye çalışanların korkulu rüyası olmaya devam etmeye çalışacak olan yazar.

tezgah döndürmeye çalışanları fırıldak gibi döndürmekten de zevk alır.

ayrıca sevdiceği arada nickaltına uğrar, ancak onun nickaltında en son tanım bu yazara ait olduğundan iade-i ziyaret yapamamanın mutsuzluğunu yaşar.*

yapılmasını rica ettiğim eylem.
lütfen kankacılığa sokalım. artık bu konu kapansın. vallahi bıhtıh ya.

bugün de eziğiz çok şükür.

gerçekten böyle pc başında oturup ciddi ciddi tanım giren varsa enişten dileklerimle tebrik ediyorum.

tamam biz tam kapanalım sorun yok ama yaşadığım minimal mahalle şartlarında bile sokakta yüzlerce insan var diğer semtleri düşünemiyorum. belli bir kesim evde oturuyor geri kalanlar sapıtmış durumda. küçük bir mahalle için en az 4 ekip arabası ve 20 üzeri bekçi dolaşıyor ancak sokağı görseniz kutlama var gibi, anlam veremiyorum. kapanma adı altında normal şartlar altında sokağa çıkan kişi sayısından çok daha fazlası an itibariyle sokakta... ben nerde yaşıyorum sorusunu kendimize sorduğumuz o güzel noktadayız. bu tam kapanma mevzusunun artık bir işe yaramadığını gözlerimle görmüş olarak, saat aralıkları belli olan dilimde emin olun daha az insan sokağa koşuyor. bedenen tam kapanmışım akıl sağlığım şu an benden çok uzakta onu ne yapıyoruz mesela yardımcı olacak varsa? şu süreçte şunu anladım ankara tam kapanmalık bir memleket değilmiş yok mu bir yeşillik bir deniz kenarı tam kapanacak.

fizikteki ifadesi için (bkz: nedensellik ilkesi)

otobüs muavinidir ya da şoförüdür.

her zaman birileri daha fazla isteyeceğinden, tüm dünyayı kendi hakkı olarak görüp, başkasının olabileceği aklına bile gelemeyecek insanlar sayesinde devam edecek sistem. global hali çökerse devlet kapitalizmine geçilir. sonra gene doğar. satacak kaynak bulamazsa kapitalizm direk kendini pazarlar.