sözlük daha 1 yaşına girmedi. hem her sözlükte değişiyor. mesela bizim bir arkadaşın sözlüğü yaşını geçtikten sonra yürüdü.

parol belki de en haksız yere dalga konusu olmuş ilaçtır, ayrıca insanımızda "kafamıza göre ilaç alma" sorununun da net bir turnusolüdür. bir de parol sadece bir ağrı kesici değil aynı zamanda çok iyi bir ateş düşürücüdür.

yetişkin ve normal bünyeye sahip bir insanın ağrıya bağlı olarak 1 tane parol alıp ağrının geçmesini beklemek yerine gerçekten de dua etmesi daha etkili bir yöntem olabilir. totalde 500mg olup 350 miligramı ateş düşürücü olan bir ilaçtan etki beklemek için aynı anda 2 tablet alıp 30+ dakika beklemeniz yeterli olacaktır.

kanser hastalarına dahi verilen bir ilacın basit baş ağrısını geçirmediğini görünce önce "ben nerde hata yapıyorum?" diye sormak gerekir. tabii bütün bunlar bir yana doktor gözetimi olmaksızın ilaç kullanmak kısa ve uzun vadede üzücü sonuçlara yol açabilir.

ülkeye, kadın ve erkek öğrenciler de aynı çatı altında sapıkça fanteziler yapmadan yaşayabilir demiştir ayrıca.
malum ülkede halen bir kadın ve bir erkek öğrenci aynı evi paylaştığında “ne seks dönüyordur burda ya” düşüncesi ilk akla gelen olduğu için…

ekte gördüğünüz gibidir.

beraber yerde yuvarlanırken bir tarafının incinmeyeceğinden emin olmak istiyorum üstüme çıkınca ciğerlerim kesilsin istiyorum. çok mu şey istiyorum? bir yandan gündemle ilgili iki muhabbet edip, bir yandan öpüşüp, bir yandan yuvarlansak mesela olmaz mı? bu da böyle bir gizli fantazimdir. tabi bunlar için iri olması lazım biraz. arada gıcık olduğumuz kişilere anlamsız küfürler de edebiliriz. sözlük kuralları gereği silinebilir ama yazmak istedim.

okuldan kaçtığımız bir gün yolda yürüyoruz, çoğumuzun elinde sigara. önümüzden birden bir polis geçti, bunu gören ve ilk kez okuldan kaçan tetenek bir arkadaşım korkuyla elindeki kitapları yere atıp polisten kaçmaya başladı. normalde asla sallamayacak olan polis başka yamuk bişey var sanıp arkadaşımın peşinden koşmaya başladı, biz de yalnız bırakamayacağımız için onların peşinden. polis 15 saniyede yakaladı bu salağı tabi, öfkeyle bağırdı:

"kızım niye kaçıyorsun?" arkadaşım resmen ağlayarak teslim oldu polise. sanki polisin umurunda, kendi başına açtığı iş bir yana polise de iş çıkardı. polis bizi alıp okula teslim etti, arkasından da veliler okula geldi tabi.

müdürün odasında öfkeli veliler ve müdürün önünde kendimi tutamayıp "polisten neden kaçıyorsun lan" diye arkadaşıma çıkışmaya başlayınca yaptığım eylemden zerre utanmadığımı anlayan matematik öğretmeni annemin bana bakışını unutmam mümkün değil.

hala kızgınım. uyuşturucu satıcısı mısın da kaçıyosun ya, saftirik osman. gerçi hala kendisiyle görüşürüm ve çok severim ama hala tetenek mi, tetenek.

????:????:

''asla şüphem yoktur ki, türklüğün unutulmuş büyük medenî vasfı ve büyük medenî kabiliyeti, bundan sonraki inkişafı ile, âtinin yüksek medeniyet ufkunda yeni bir güneş gibi doğacaktır.'' -atatürk-

(*

"türük oguz begleri budun eşiding. üze tengri basmasar, asra yir telinmeser türük budun ilingin törüngin kim artatı udaç erti." -bilge kağan-

bir anda güldürdü. teşekkürler tebessüm için.

kendini sevmemek.

bir insanı bir bıçakla, silahla ya da sözlerinizle öldürebilirsiniz. bu, arkasında delil bırakma potansiyeli olan bir hamle olacaktır. ancak umursamamak, hiçleşmek, sonsuzluğa doğru gömmek arkasında iz bırakmadan gerçekleşen bir cinayet yöntemidir.

0-3 yaş arası bakımından sorumlu ebeveyni ile tam güvenli olmayan, git gelli ilişkiler kurmuş insanların yaşamları boyunca üzerlerinde taşıdıkları yük. bu yükü hayatlarına giren insanların sırtına atar ve öyle yaşarlar.

japon iş makineleri üreticisi olup, en büyük rakibi abd'li caterpillar firmasıdır. adını japonya'da ki komatsu şehrinden almaktadır. kelime anlamı: küçük (ko) çam ağacı (matsu) dır.

bu korkuyu özgüven problemi olanlar yaşar. hepimiz sevişiyoruz arkadaşlar. herkes herkesin geçmişine saygı duymalı. ben benimle geçirdigi zamana bakarım. kimsenin geçmişi kimseyi ilgilendirmemeli bence.

nam-ı diğer terzi fikri
fatsa eski belediye başkanı.
devrimci halk önderi.

1938 yılında fatsa'nın kabakdağı köyünde doğmuştur.
terzi olarak geçimini sağlarken bir yandan da devrimci mücadeleye destek vermiştir. bu mücadele esnasında fatsa halkının teveccühünü arkasına alarak 1979 ara yerel seçimlerinde bağımsız aday olmuş ve oyların neredeyse tamamını alarak belediye başkanlığına seçilmiştir.

göreve gelir gelmez her mahallede, mahallenin ileri gelenlerinden oluşan halk komitelerini kurup onları belediye yönetiminde yetki ve karar mercii kılarak, katılımcı demokrasi adına eşine az rastlanır bir deneyim yaşatmıştır.

bu başarılı deneyimin ülkeye yayılmasından endişelenen güçler devreye girerek 9 ay sonra temmuz 1980 yılında halkın iradesine darbe vurmuşlar, terzi fikri ve arkadaşlarını haksız yere, hukuksuz yargılamalarla tutsak etmişlerdir.

fikri sönmez, 06 mayıs 1985 yılında hapiste yaşadığı işkencelere dayanamayıp hayata gözlerini yummuş ve ismini bu ülkenin aydınlık tarihine yazdırmıştır.

tüm hayatını, tarihe geçen şu cümlesiyle özetleyebiliriz,
"ben ne yaptıysam halkım için halkımla birlikte yaptım."

biz ilk önce oyumuzu veriyoruz çaylak mı aylak mı sonradan bakıyoruz.

oy tanıma verilir.

rivayet odur ki; tolstoy'un yazarken kendisine aşık olduğu kadın karakteri.

dizleri çıkmış bir pantolondu çocukluk,
attığın kahkahalar dışında hiçbir şeyi umursamadığın,
ya da salıncak sırasının sana ne zaman geleceğiydi en büyük derdin bir zamanlar,
telaşlar çocuksuydu,
dertler çocuksu...
uzun sürmezdi,
kimse ölmezdi,
kimse terk etmezdi,
canın kaydıraktan düşünce yanardı ancak,
ya da o çok istediğin çikolata alınmadığında dökülürdü gözünden gözyaşların,
karneni iyi getirmeye çabalardın koca bir kış, o bisiklet alınsın diye,
bilemezdin o zamanlar fiziksel olmayan acıların da olabileceğini,
büyüdük sonra;
büyü bozuldu...
görünmez, can yakıcı, dikenli teller sardı her yeri,
her nefeste daha da yüreğine batan,
her adımda daha da engel olan yoluna,
olmadık endişeler edindik büyüdükçe,
adım atmadan hesaplar yapar olduk,
bazılarımız çok iyi kavrayıp oyunu kuralına göre oynadı,
bazılarımız "yedek kamil" gibi hep sıranın ona gelmesini bekledi,
çıkacaktık sahneye ve lafımızı edip herkesi hayran bırakacaktık kendimize,
beceremedik bazılarımız,
çünkü sessizce görülmeyi bekledik,
çok güzel renklerimiz vardı çünkü bizim,
keşfedilmeliydik...
keşfedemeyenler mi suçluydu yoksa biz mi yeterince görünür değildik?

sonra anladık;
bir zamanlar çok istediğimiz o büyümek aslında hiç güzel değildi,
büyüdükçe dertlendik, dertlendikçe büyüdük,
şimdi maalesef hala geri alamadığımız adımlar atıyoruz bilmediğimiz topraklara,
gelmeyecek bir gelecek için hüzünlü haykırışlar biriktiriyoruz içimizde,
söyleyemediklerimiz boğazımıza diziliyor,
tıpkı yaşayamadıklarımız gibi...
bir kez daha çıkıyoruz yollara,
koleksiyonumuza eklediğimiz yeni muhteşem hatalarımız var üstelik...

ne boş iştir, ne de başka bir şey. müzik dinlemek, müzikten (şarkıdan veyahut her nasıl hitap ediyorsanız) ne kadar hoşlandığınıza göre değişen bir tanıma sahiptir.

kimileri vardır şarkı dinlerken kendilerinden geçerler, hüzünlüyken şarkılara sarılırlar. kimisi de vardır ki; hiç haz etmez, etmediği gibi kötülemekten de çekinmez. kendim için konuşayım; hayli geniş bir şarkı repertuarım vardır ve şarkı dinlemeye bayılırım diyebilirim. her türden dinler, neredeyse kitaplardan fazla severim şarkı dinlerken gelen o muazzam hissi.

zaten şöyle bir şarkı olsa insan nasıl dinlemez;

bakın yazarlar her konuşmanın ya da tanımın sonuna "saygılarımla " yazsa bir aya burası çok nezih bir yer olur. bu da positiflik oluşturur.