keşke biraz da steam çeki verseler.

(bkz: atomu parçalarken yere gazete sermek)

aldığı kitabı okuma hastalığıyla birleştiğinde harikalar yaratabilecek dünyadaki en güzel hastalıktır.

tarlabaşında çocuk olmak 2.




cemil beş yaşında, annesi 7 ay önce trafik kazasında öldü. cemil biraz fırıldak bi çocuk, ne zaman sokağa çıksa üstünü başını kirletiyor. ninesi hergün elbiselerini yıkamaktan bıktı. dövsede, kızsada cemilin kafası bir türlü almıyor. çocuk işte, üstünü başını batırıyor her seferinde, sonunda ninesi onu cezalandırdı, evden çıkmak yok uslanana kadar. cemilde pencereden sokaktaki arkadaşlarını izleyip hayata dair iç burkan bir anı biriktiriyor. ninesinden nefret ediyor, dünyadaki en kötü nine onun ninesi, bütün dünya mutlu ve sokakta tek kale maç yapıyorken cemil benim suçum ne diye düşünüyor.



cemilin ninesi azime hanım , 1985 te kocasıyla birlikte tunceliden istanbula göç ettiler. mucburdular, kocası onu kaçırmıştı töre affetmezdi. koleradan öldü kocası. azime hanımın okuma yazması yok türkçe bilmez çat pat bile konuşamaz ama izleye izleye artık bazı dizileri anlayabiliyor. 86 yaşında, artık insanları anlayabilmek için onları dinlemeye ihtiyacı yok. 30 yıldır sigara içiyor. komşuları onu çok sever, akrabalarıyla geçinemez. azime hanım, rönesanstan yada hümanizmden anlamıyor ama öyle bir biber dolması yapıyor ki herkes kıskanıyor. çocukların gürültüsü onu sinir eder. pazara gitmekten hoşlanır. torunu cemil yüzünden tansiyonu yükselip duruyor.




cemilin babası, ramazan abi . karısı öldükten sonra evlenmedi. işinde gücünde evini çocuklarını geçindirmeye çalışıyor. annesi azime hanımın tedavi masrafları baya belini bükmüştü. ramazan abinin sabit bir işi yok. bazen inşaatta, bazen hurdacılıkta, bazen tezgahtarlıkta ekmek kovalıyor. cemili daha okula yazdırmadı. okuyup bi halt olacağına inanmıyor olsa da, çocuğunu okutamamanın ayıp bişey olduğunu biliyor. elalem ne der. halbuki cemili şimdiden feyruz abinin atölyeye çırak olarak verse 18 inde ustabaşı olur. berberlikte güzel meslek. neyse bari ilk okulu okusun. okuma yazma ne ki teyzesi naciye lise mezunu, öğretirdi iki ayda.




cemilin ortanca abisi müslüm , 18 yaşında, halde sebze işinde kantarcılık yapıyor. hafta sonları parttime kapkaççı. müslüm eve pek uğramaz, kalacak yeri çok. arkadaşlarıyla güzel bir ortamı var. nerde olay orda müslüm ve çetesi, tomalara müdahale ediyorlar. 6 yaşından beri sapan kullanıyor.




cemilin diğer abisi ferdi. 7 yıldır cevizli sokakta torba tutuyor. sicili tertemiz çok sakin, ağırbaşlı bir delikanlı. yol yordam bilir. kimseyle dalaşmaz, işini en temiz yapan torbacı olarak bilinir civarda. bu aralar iyi kazanıyor. kazandığı paranın büyük kısmıyla şahinini modifiye ediyor geri kalanınıda şengüle yediriyor. bakmayın paspal durduğuna torba tutuyorsan, kaybedecek bir şeyim yok yada alayına gider temalı kostümler giymek gerek.



şengül ferdinin gönül yarası, arkadaşları sana başka kızmı yok ne dolanıyorsun bunun peşinde, deseler de gönül bu otada konar bokada diyor ferdi.




bu da en büyük abi recep . değnekçilik yapıyor. karısı vahide çok güzel kadındı, evlendikten sonra baya saldı kendini. cemille, recep ve vahide ilgilenir en çok. vahidenin çocuğu olmuyor yada recebin, sorun kimde bilinmiyor. vahide her gece ağlıyor, başkalarının çocuklarına bakıp iç geçiriyor. cemili oğlu gibi seviyor, azime hanımla da arası iyi.

tarlabaşında çocuk olmak iyi birşey, çocuklar mahallede top oynamayı seviyor.




fotoğraflar için svetlena eremina'ya teşekkürler.

an itibarıyla açtığım dernektir.
şş ağlama bebeğim birlikte atlatacağız. *

bisikletin frenini kullanmak yerine ayakkabımızı arka lastiğe sürttürerek durdurmak.

1982 yılında dağıstan'da doğmuş israilli kamança sanatçısıdır.
müzikleri dinleyicisine huzur verir.
tribe , journey , endless gibi harika eserlerin sahibidir.

2020 senesinin başında yaptığım seyahat planını pandemi* yüzünden gerçekleştirememiş olmak içimde o kadar büyük bir yara açtı ki sözlük, konunun sene-i devriyesini sevgili dışınızdaki irlandalı ile birlikte radyoda yol hikayeleri konuşarak yaşayalım istedik!

bugün saat 21:00'de hepsi böyle hüzünlü olmamak sözüyle sizleri bizimle yol konuşmaya davet ediyoruz.
son yarım saaaaattttt..

an itibariyle yapamadığımı düşündüğüm eylemdir. gerçekten nasıl başarıyorsunuz 800, 1000+ entry girmeyi aklım almıyor... başlık açmak da cabası... yoruluyorum. okumam gereken kitapları, doktrinleri gördükçe içim bayıyor, arada anca öyle girip yazabilecek enerji görebiliyorum kendimde. diğer enerjimi kitaplara yığıyorum mecburen.

sahici bir şekilde entry yazanlarıysa cidden tebrik etmek gerekir.

edit: aktif tanım sayım ile kalite içeriğime bakınca bana yeterli geldi ama yine de ortalamanın altında bi sayı...

ulan bu sözlüğü o kadar çok seviyorum ki
arada o boktan reklamlara tıklıycam.

yokmuşum arkadaşlar dağılın.

tam aksini düşünüyorum.
kuşlar cıvıldıyor yahu, balkondan baktım da renkler canlanmış. aşık olmalık hava bu. her şeyi melankoliye bağlamayın kurban olam. gidin aşık olun, allah belanızı verir zaten sonra.

hayat sevince güzel dırırırım sevince tatlı günler *

sözlük formatını iyi bilen, çok yönlülüğüyle sözlüğe değer kattığını düşündüğüm yazar.

çocuğunun seçim yapmasını izin vermeden, onun hayatına dair her şeyi kendilerinin belirlemesi. gideceği okul, giyeceği ayakkabı, saçının stili dahil bir çok şey.

kasap dükkanları ve asılı etler.hala tırsıyorum.

nüfusu 33 bin olan ülke. ülke demeye bin sahit.

bizim istanbul'da esenler, esenyurt gibi ilçelerin nüfusu 1 milyon zaten.

(bkz: noktalama işaretlerinin önemi)

yazmaya gelmiştim...

başlık sahibini bilemiyorum ama moderatörler ışık hızında orası kesin.*

şimdi de yeni bir sorunumuz var:
(bkz: format)

t: tebessüm ettiren başlık.

rivayetlere göre nazar değmesin diye yapıyorlarmış.

ben buraya herşeyden önce keyif almak için yazıyorum. evet fikirlere saygım sonsuz ama gereksiz muhabbetlere ya da negatif enerjiye karşıyım. çok insana ya da başlığa da engel atmamaya çalışıyorum fakat buranın bir iş gibi olmasını istemiyorum.