az önce dışarıda yürürken, kulübümün vermiş olduğu görev, hunim tarafından bana tevdi edildi.
görevim icabı, uçurucu hunim sayesinde birden havalanmaya başladım.
sonra bir ses duydum. anlayabildim o sesi, üstün telepati yeteneğim sayesinde.
bu ses beni yukarılara çağırıyordu. yükseldim yükseldim. uzayın derinliklerinde, yine üstün telepati yeteneğim sayesinde bir uzaylı ile tanıştım.
sevgili kulübümün bana vermiş olduğu yetkiyle anlat dedim uzaylıya.
o da anlattı efendim.
neler söylemiş hep beraber dinleyelim.

buradan

olunabilir. bana çok anormal gelmiyor.

cehennemin olması tanrı ile mi yoksa insan ile mi ilgili? bunun üzerine biraz düşünmek lazım. tanrı olmasaydı cehennem yine olacaktı. hatta cehennem düşüncesi bile tanrıyı ortaya çıkarmış olabilir. cehenneme övgü kitabında gündüz vassaf bu durumu çok güzel açıklar. insanlar cenneti detaylı şekilde tasvir edemez ama cehennemi sanki oraya girip görmüş kadar detaylı anlatabilir der. cennet fikri bizleri ne kadar rahatlatıyorsa belki daha fazla cehennem fikri rahatlatıyor. haberleri izlerken karşımıza çıkan çocuğu istismar eden insanın türkiye şartlarında düzgün ceza almamasına bu denli sessiz kalınmasının sebeplerinden biri bir de cehennemin olmasıdır aslında. bir dini olan ülkelere özgü bir kabullenmişlik işte bu. burada ceza almıyor ama mutlaka cehenneme gidince cezası bol bol verilecek. insanlar kendilerini bu şekilde rahatlatıyor.

haliyle cehennem gibi korkunç bir mekanı ortaya çıkarabilmiş insanların bir başkasının mutsuzluğu ile mutlu olabilmeye oldukça olumsuz şekilde bakması bana hep ikiyüzlü gelir. insanlar neden sadece cennetini kabullenir ve olumsuz tüm duygularını tamamen yok kabul eder sahiden anlamıyorum.

ben başkalarından mutsuzluğundan mutlu oluyorum. başkaları bir zamanlar beni çok mutsuz ettiyse onun o mutsuzluğu bana ödeşmiş gibi hissettiriyor. hatta yıllar önce beni oldukça çaresiz bırakmış bir insanın aynı çaresizliği yaşadığı ana şahit olmuştum, karsısına geçip gülümsemiştim.

çok ciddi zarar veren insanların çok ciddi zarar görmesini isteyen bu öfkeli kalabalık nasıl herkesin mutluluğunu istiyor gibi görünüyor? ilginç.

bi ben hastayım, sinsiyim herkes maşallah sevgi kelebeği, masum melek, pembe poğaça. her şeyi kabullenmiş bihter gibi peki diyor ve susuyorum.

savaştan çıkıp, savaşa girerken bile sürekli eğitimle ilgili çalışmalar yapmaya çalışmış, türk insanını nasıl yükseltirim diye uğraşmış olan başkomutan.
mustafa kemal atatürk’ü en güzel anlatanlardan biri ahmet naç- tedx *

sketcbookta yaptığım karakter tasarımım.

eğitimsiz kişilerin, üniversite mezunu şahsa siyaset ya da ekonomi hakkında kazık bir soru soracakları zaman kullandıkları kalıp ya da varsayım. insanı irkiltir. her şeyi bilmek zorunda mıyım arkadaşım, git başımdan ya.

(bkz: bir rütbem bile yok)
(ağlak emoji)

söyleyeceklerim bu kadar.bu gece daha gelmem.

ssg artık yok kardeş!

ssg sevdiğimiz bir abimizdi
janti adamdı, adabı giyinmeyi çok iyi bilirdi, mesela ben bilmem!
çok gülerdi, ben gülmem!
bu kapıdaki arkadaş abi ifade özgürlüğü dediğinde, sırtını dönerdi. ben dönmem!
agop abi beni yazar yap dediğinde, dalga geçerdi. ben geçmem!
ssg sevdiğimiz bir abimizdi ama sözlükten adam uçurmayı da bir tuhaf yapardı
ne varsa elinde yine döner dolaşır onun kendi fikrinde adamlar elinde kalırdı. benim kalmaz!
bizde entry başlığa konur, herkes ihtiyacı kadarını okur!
ssg silahını kanzuka taşıtırdı, ben silahımı saklamam!
abim bu masaya şöyle fiyakalı ama birazda yamuk otururdu.
ben arkamı arkadaşlara verince şöyle bir yaslanırım geriye!

(bkz: ağza kürekle vurma isteği uyandıran beyanlar)

07 antalya
48 muğla
34 istanbul
21 diyarbakır
81 düzce (bu bana ilginç geliyor.)
52 ordu
23 elazığ (burda okumak istiyorum.)

benim için en basit yöntem, kavanozu ters çevirip tezgaha tak tak hızlıca vurmak.. öyle ağzına yüzüne dalar gibi vurmuyoruz yalnız, kontrollü bir sertlik ve hızda olacak.
böylece bir kaç saniyede kapağı açılmış kavanozunuz hazır ve nazır.
bıçakla açma yöntemi bana çok zor geliyor. hem beceremem, deşiveririm parmacıklarımı.

günaydınlar olsun sevgili sözlük ahali. efil efil esen bir istanbul sabahından sevgiler saygılar efendim. *

tipik sağcı riyakarlığı. aradan geçen neredeyse 30 yıl, hiç mi bir şey değişmez kardeşim.

hayatım boyunca kimseye eyvallah etmeyerek karşısında durduğum kültürdür.
benim bildiğimin çeyreğini bilmeyen birine hiç biat etmem.
önce benim yaptıklarımı yapar sonra karşıma geçer konuşur ancak.
kendini allame_i cihan zanneden cahiller bir şekilde bir yerlere geldi diye cahillikleri kaybolmaz.
hiç bir zaman biat etmedim, etmiyorum, etmeyeceğim.

'' mey biter saki kalır, her renk solar haki kalır, diploma insanın cehlini alsa da hamurunda varsa eşeklik, baki kalır ''
fuzuli

küçükken buzağı idim.

mantarlı tavuk sote.

genelde forumlarda denk geldiğimiz söz. neden acaba?

sözlüklerde ise şaka amaçlı kullanılır, ardından da bi swh patlatılır ve gelsin beğeniler. bu genelde böyledir. tabii şimdi şey diyorsunuzdur, "çakal sen de tanımın sonuna iyi forumlar yazıp üstüne bir de swh patlatmıcan mı?" hayır yapmıcam. işte sizinle benim farkım da bu!

hadi eyvallah..!

neden?

bir gün sordular “nasılsın?” diye.
ben de geçiştirmemek için başladığım anlatmaya, karşımdakinin boş gözlerle bakmaya başladığını anladığım vakit hemen anlatmayı bıraktım.
o gün bugündür kendime “nasılsın?” diye sormam.
ya ben de kendime boş gözlerle bakmaya başlarsam!
insan kendini anlamalı ama kendine boğulmamalı.
+nasılsın?
-emaneti gezdiriyoruz çok şükür.

alakayı kuramadığım 2 özelliği kendince alakalandıran başlık.

bir ara benim saçlarım da koyu maviydi ama dinle imanla hiçbir sorunum yok. mavi olmasının tek nedeni en sevdiğim rengin o olmasıydı. hatta biraz uzasın, tekrar mavi olacak.

zaten sözlüklere bakılırsa imansız da oldum, hafif meşrep de oldum, olmadığım her şeyi oldum. biri de kalkıp sormaz "saç rengin bana bunu çağrıştırıyor ama gerçekte nasıl birisin acaba?" diye.

bu saatten sonra sormayın da zaten. tersim pistir.