bu tür şeyleri paralı yapar mısınız lütfen. zenginlerin biraz farkı olmalı.

"kanada'da herşey süper, bütün millet çok şahane" diyen, kanadalıdan daha kanadalı türkleri üzecek haber.

ayakta beklerken elimi belime koyuyorum sonra fark edince yavaşça indiriyorum

(bkz: eski modlar bot oldu) desenize.*

“…gel öyle bi' apansız
ellerim yansın, ah, ellerinde…”

sabah 6 otuz şarkıları vardı adamın
kapalı ve sıcak bir pazar sabahıydı bak
buzdolabında yarım kalıp ezine peynirli
ve ocağında kaçak siverek'li çayı olan
kadının yüzüne bakıp kalktı masadan
ilk kavgalarıydı belliydi çarptığı kapıdan
bir vazo uçtu sonra aynı kapıya kondu
adam gülümsedi gitti, çok da umuruydu
yalancıydı adam paradoksal olarak
çünkü yarı giritli yarı da urlalı manyak
döndü sonra, elinde hazır bahanesi
kadın onu karşıladı hızla kaçarak
öyle de kaldı tuhaf bir hikayeydi bu
kadın dönerse yarım kalamayacak

ben de az önce bu başlığı açmayı düşünüyordum.
birileri benden çok yaşayacak.
ilgi görmemesi ilginç geldi.
aslında bold olması gereken bir başlık.
neyyyse
*
dün radyoda bir şarkı duydum.
o an bunu bir daha dinlerim diye düşündüm.
müsait olunca bakındım bir yerde bulamadım.
çocukları seferber ettim.
onlar da bulamadı.
yok anacım dediler.
açtım aynı radyoyu bulacam seni
şarkım dedim ve buldum.*
ama yani, yeni şarkı duyanlar,
yazın canım buraya,
sözlüğün misyonuna yaraşır bir başlık,
arşiv gibi olur,
10 sene sonra bakarız duygulanırız.
ben yazıyorum,
sizden de bekliyorum,
oturmaya mı geldiniz?
vera
cam kenarı

madem öyle sayın başkan sandıkta hak ettiğiniz teşekkürü vereceğimizden şüpheniz olmasın.

büyük bir zevkle okuduğum şeker portakalı kitabının çocuk kahramanı. bana hep insan kalmayı hatırlatır.

hozier’in take me to church şarkısında geçen ve nedendir bilmem ama bana çokça anlam yüklü gelen, her dinlediğimde beni çok etkileyen bir sözdür.

bu sözden neden bu kadar etkilendiğime çok anlam veremiyordum ilk dinlediğim zamanlar ama şunu anlıyordum; bir insanın aşık olduğu insanı cenazedeki bir kıkırdamaya benzetmesi büyük bir nimettir. ve bulunması çok zordur.

düşünsenize; bir cenaze esnasında duyacağınız bir kıkırdama geri dönüşü olmayan bir şeydir. gülmek bulaşıcı bir eylem olduğu için çok ciddiye alınan bir eylemi, bambaşka bir şeye dönüştürebilir. bütün ciddiyet ve acı bir anda yok olup göklere gönderilebilir.

ayrıca bu eylem devrimci bir eylemdir de. onaylamaz sesler, öfkeli bakışlara neden olması kaçınılmazdır. çok insanın tepkisine rağmen engellemek de mümkün değildir. kıkırdama bir kere başladı mı çınlayan, ışıl ışıl bir kahkahaya dönüşmesi an meselesidir ve o an hiç kimse ve hiçbir şey önemli değildir.

ve gülümsemek, kıkırdamak, kahkaha atmak nerde ve ne zaman olursa olsun güzeldir. hem de her haliyle. insanın içine yaşama sevincini bırakıp geçmiş için hayıflanmasına gerek olmadığını da anlatır. çocuksudur da aynı zamanda. saftır, temizdir, insana dairdir.

ilk dinlediğim zamanlar anlamını sadece içimde duyduğum bir sözdü bu. sadece güzel yazılmış bir cümle idi. artık biliyorum ne anlatmak istediğini. gözümde canlanan görüntü şöyle; ben siyah takım elbisem ile bir cenazedeyim, herkes üzgün, hafif bir yağmur ıslatır gibi yapıyor herkesi, o kadar cılız. ve gözlerim tam karşıda bir kıkırdamaya kilitlenmiş.

gülüşümü sakallarımın arkasına gizliyorum.

sıkı bir kayahan hayranı olarak an itibarı ile mest olduğum program.muhteşem seçim.

şiddete başvurmadan, fazla gürültü yapmadan, hatta hiçbir eylemde bulunmadan gerçekleştirilen başkaldırı eylemidir. henry david thoreau’nun sivil itaatsizlik isimli kitabında müthiş bir şekilde anlatılmış bir eylem türüdür bu.

satyagraha eylemleri esnasında haksız bir şekilde uygulanan ve halkı baskı altında tutmaya yönelik yasalara karşı pasif direniş yöntemini kullanarak sosyal adaleti sağlamak ve özgürlükleri teminat altına almak için gandhi bu yöntemi kullanmıştır. şiddet içermeyen bu eylem çok başarılı olmuştur.

edebiyat aleminde ise herman melville üstadın yazdığı katip bartleby kitabında görürüz pasif direniş eyleminin ne kadar etkili olabileceğini. çünkü bartleby her zaman sakin, her zaman soğukkanlı bir şekilde kendine söylenenleri yapmamayı tercih eder ve sonunda da kendi inadını diğerlerine kabul ettirir. katip efendi asla sinirlenmez, asla sesini yükseltmez ve asla şiddete başvurmaz, o sadece yapmamayı tercih eder.

gezi parkı direnişi esnasında gördüğümüz duran adam eylemi de çok etkili bir pasif direniş örneğidir. duran adam tepkisini ve isteklerini dile getirmek için sadece ayakta durur ve vermek istediği mesajı de layıkıyla verir.

pasif direniş çok güçlü bir silahtır ama pasif olacağım diye de direnmekten vazgeçmek anlamına gelmemelidir.

bunu da, ben mi öğreteceğim size sevgili dostlar, çirkin kadın yoktur , avon kullanmayan kadın vardır.

merak ettiğim fakat merakımı dindirmek istemediğim konu. merak iyidir.

udkeyi bırakan: domestic hıyar
van yöresinin bir türküsü. ben ölürsem sevdiceğim sağ olsun kısmı insanı yaralar
yaşar kemal yorumu

kemal sunal yorumu

yavuz bingöl yorumu

çok üşüdüğümde paçalarımı çorabımın içine sıkıştırmam.

şimdi buraya neler neler yazarım da neyse...

onun yerine şunu koyayım:

"her mihnet kabulüm yeter ki
gün eksilmesin penceremden" dizelerinden çıkartılabileceği üzere şiirlerinde yaşam sevincini ve yaşama isteğini temalandırmış şairimizdir.
"yaş otuz beş yolun yarısı eder. " deyip çok sevdiği hayatını da 46 yaşında kaybetmesi garip bir ironi uyandırır bende.

apartmanın ismi değişse ne fark eder, evin hep evindir. seninleyiz yoldaş!

omg.