ben seni sevdim mi? sevdim doğrusu.
sevdikçe tamamlandım, bütünlendim.*

dev bir hayal kırıklığı.
ilk aldığım zaman kitabın ve murakami'nin çok iyi olduğunu düşünmüştüm. fakat kitap maalesef ortalamanın altında çıktı.
öncelikle iyi yönlerinden başlayalım:
- kitabın dili çok iyi, edebiyat dünyasının pop corn eserlerle çöle dönmesiyle edebi ağırlığı olan eserlerin üretimi azaldı. bu eser ise bu konuda resmen bir vaha.
- bir diğeri ise ana karakterleri çok iyi tanıtması ve hepsinin derin olması. hepsini bugün karşımızda görsek yabancılık çekmeyiz.

negatif olanlara gelirsek:
-genel kesimin dediği gibi tekrarlar, sürekli ama sürekli sinfonetta olsun, tengo karakterinin annesi ile olan durumu olsun tekrar ediyor ve bu da can sıkıyor.
- birinci kitabın öylece bitmesi. ne diğer kitap için yarattığı merak yada bazı şeylerin sonu yok öylece devam ediyor. teorim kitabın aslında tek cilt olarak çıkacağı ancak yayın evinin müdahalesiyle bölünmüş olabileceği.

- pozitif olan betimlemeler kısmının bir noktadan itibaren bayması. özellikle sonunda çünkü kitaptan zevk alamamışsınız.

6/10

altıncı sezonu gelmek bilmeyen dizidir. tanrımmm kötü cool’larını sen affetsen ben affetmem.

gece cadıları ıı. dünya savaşı sırasında, sovyetler birliği hava kuvvetleri'ne bağlı, daha sonraları taman muhafızları 46. gece bombardıman hava alayı olarak adlandırılacak, 588. gece bombardıman hava alayının tüm kadın pilotlarına almanlar tarafından takılan lakap.
yukarıdaki alıntıdır.
hikayesi ise oldukça ilgi çekicidir. güçlü kadın dendiğinde aklıma gelen kadınlardandır bu insanlar. sovyetlerin ikinci dünya savaşındaki bombardıman uçakları teknolojik açıdan donanımlı ve güçlü uçaklar değildi , küçük ve nispeten daha dayanıksız bu uçakları kullanan kadın pilotlar geceleri havalanır karanlıktan faydalanarak önce yüksekten uçarak düşman bölgesine girerler sonra yukarıdayken uçakların motorlarını durdurur süzüle süzüle sessizce düşman mevzilerine yaklaşır ve hiç fark edilmeden düşman bölgelerini bombalar ve geri dönerlerdi. almanlar sovyetlere girerken kadın savaşçıları hesaba katmamıştı xd.

yok edilmesi gereken bir haftadır. vizeler olmamalı, finallere de lüzum yok. avrupai sistem örnek alınmalı ve dönem sonu bir sınav olmalı, eğer geçemezsen makeup exam dediğimiz bütünleme sınavı olmalı.

arada ise "academic paper/the scientific paper/wissenschaftliche hausarbeit" verilmedir.
yani öğrenciler akademik makale veya kompozisyon tarzında yazılar yazmayı öğrenmeli.

nolur git, yok ol bi an önce. verdiğin maddi ve manevi zararların haddi hesabı yok zaten. yeterince kötü şey yaşattın herkese, artık git yalvarırım defol gitt**.

kötü hissediyorum. içimde biraz öfke var, bir o kadar da hüzün.
sebebi ne inanın ki ben de bilmiyorum. doluyum kalbime kadar. insanların kibri, kabalığı, boşboğazlığı, egosu artık sinirime dokunmaya başladı. her yerde varlar. yolda yürürken, markette, otobüste, sözlükte her yerdeler.
özellikle sanal alemde normal hayatında kedi gibi olanlar aslan gibi kükrüyorlar. dev bir ego ve kibirle dolular. nazik ya da kibarsan eğer tepene biniyorlar. düzgünce konuşmaktan, laftan, sözden anlamıyorlar. küstah ve samimiyetsizlik dolu cümlelerini sınırsız kibirle süsleyip koyuyorlar önüne. yemin ederim intihar filan ederler diye korkuyorum yoksa ağlatacağım da onları...hoş onu da yapamam, üzülürüm sonra. niye? kafa yok. ah ailem beni böyle yetiştirmeyecekti ki o patavatsızların hakkından gelecektim.
neyse, bu kadar. derdini seveyim diyenler, ayıp oluyo be. hassas kalpli olmak benim derdim. tedavisi de yok ki. bir de iyi geceler dilerim.

mevsimin romantizmine hiç giremeyeceğim, deri ceket ve botlarıma beni kavuşturan ay.

kişilerin bir konu hakkında kendi fikirlerini belirtirken kullandığı sözcüklerden biridir.

''bana göre, benim görüşümce'' gibi alternatifleri mevcuttur.

yüce gönüllü kadın, ruhumun sevgilisi, canımın canı kadın, gitmenden başka çaremiz yoktu. kader, ayrılıkların en acısını yaşattı bize. hala birbirimizi deliler gibi severken ayırdı bizi. ah ömrümün baharı, beni diri diri mezara soktu bu ayrılık. ama hiç üzülme, iki gözümün nuru bu kalp senin için atmaya devam edecek. sırf sen sevgimi hissedebil diye şurdaki bıçağı kullanmayacağım. ah gönlümün efendisi, ah ruhumun kraliçesi kadın, senden önce nasıl yaşadığımı hatırlamaya çalışıyorum ama senden öncesi diye bir şeyi bulamıyorum ki. ben senden önce zaten hiç yaşamamışım. bundan sonra da yaşamaya niyetim yok. ah şu aciz yarım ruhumu tamamlayan, güzeller güzeli, meleğim kadın gördün mü? yine eksik kaldım. yine karanlıklara mahkum oldu bu zavallı yürek. ah yine kabuslar, ah yine huzursuz uyanmalar falan. ama sen ruhumun sevgisilisi, ama sen fikrimin ince gülü, yaşamaya devam etmelisin. benim için yapabileceğin tek şey bu. ben hissedeceğim senin yaşadığını, hala gülebileceğini hissedeceğim. işte o zaman mutlu olacağım. ve bundan sonra benim tek mutluluğum sadece bu olacak. bana başka kadınları sevmeye devam etmelisin diyorsun. ah iki gözümün feri, ah güzel yürekli ulu kadın, yüreğimde senin sevgin varken ve bu sevgi hiç bitmeyecekken nasıl olur da başka birini sevebilirim. ben ancak senin sevginle yaşayabilirim......

nereden baksanız fazla akılsızca bir şaka. elinde kasap bıçağıyla birilerinin üzerine yürümek karşı tarafın şok ya da travma geçirmesine, bayılmasına sebep olabilir. kaldı geçti ki abd gibi bir ülkede haklı olarak karşıdakiler üzerine de saldırabilir kendilerini korumak için. ne yazık ki saldırıyı silahla yaptıklarından şaka olduğunu açıklamaya fırsat bile olmamış.

sonu ve yaratabileceği sonuçlar hakkında hiç düşünülmemiş ve olan, düşünmeyen tarafa olmuş. üzücü.

az önce çaylak bir mısır'lı işçi arkadaşımızın ricası üzerine açmak istediğim başlıktır. yalnızca kendisi değil, birçok işçinin yevmiyesi verilmemiş.

akp'nin kuyusunu iyice kazan şartlardır. aynı zamanda insanlarımızın ne kadar vicdansız ve acımasız olduğunu gösteren şartlardır, destekleyicileri çoktur çünkü. cumhurbaşkanı denen insan kutsal değil, hakarete uğraması kaçınılmazdır. hangi insan hakarete uğramıyor ki zaten bu devirde? hiçbir şey yapmasanız bile dahil olduğunuz bir genellemede hakarete uğruyorsunuz.
hal böyleyken kendini dokunulmazlaştırıp, hatta ilahlaştırıp bu kararları alan bir insan gençleri iyice karşısına almaktadır. bu karar yüzünden eğitim hakkından olacak gençlerin yaşayacakları da tamamen akp'nin sorumluluğundadır.
bir de ne yazık ki bu dünyada zaten bu yaptıklarının acısını çekmeyecekler, diğer dünyanın da varlığına inanmıyorum. yaptıkları yanına kalacak bu durumda, işte bu açıdan da insanı iyice umutsuzluğa sürükleyen kararlardır.

sorgulama gereken durumdur. anlatacağı zaman kimsenin anlamayacağını, kimsenin can kulağıyla dinlemeyeceğini bilir. bazen anlatılmaması daha iyi olur, çözümlenebilecek bir durumu yoksa eğer sessiz sessiz acısını çeker. çoğu hastalığın başlıca sebebi stres sıkıntıdır, insanlar bu denli içine attıklarından hep bir şekilde hastalık olarak patlak verir. yazabiliyorsanız yazın, anlatabiliyorsanız anlatın, kabullenip daha güzel yarınlar istiyorsanız kabullenin. içinize atmayın, tüm o sıkıntılar içerisinde yapayalnız kalıp devam etmek çok zordur.

kahve tutkunlarının kendi tavsiyelerini vereceği başlıktır.

pandemi sürecinin başlarında hazırlıksız yakalanınca a101’de tesadüfen bir filtre kahveye denk geldim, tek bardaklık, pratik kullanımlı hazır, süzme kağıdıyla beraber kullan at tarzı paketlere sahip cafex marka bir filtre kahve dark ve medium olarak iki çeşidi var. 1₺ gibi de bir fiyatı vardı paketlerinin.

denk gelirseniz kesinlikle tavsiye ederim. kime önerdiysem çok beğendi. *

gitmek istedikçe daha da sabitlendim..
şaka gibi..

sıradan kadınların sıra dışı hikayelerinin anlatıldığı bir tarih projesidir. hikaye konusu olan kadınların hayatları oldukça zorlu geçmiştir.
instagram sayfası
web sitesi

balkan göçmeni olmam dolayısıyla ek kontenjanla alınabileceğimi düşündüğüm cemiyet, kaynamış sütün üzerindeki ince kaymak tabakası yukarıda demiş gelebilirsiniz diye sonuçta. ama beni dışlamayacağınıza söz vermeniz lazım!

iki yüzlülük mü dersiniz, çift karakter mi dersiniz bilmiyorum. etrafımdaki herkese gülümsemeyi, pozitif konuşmayı, iyi hissettiğimi anlatıyorum devamlı. gerçekten de inandırıyorum veya öyle sanıyorum. buraya kadar güzel de iç taraf kan ağlıyor, karanlıkları bitmiyor, gitgide parça parça eksiliyor, bir bilinmeze doğru adeta kuyuya düşer misali bir hızda sürükleniyorum.
yardım dilenecek de değilim elbet, zaten öyle bir kimsem de kalmadı hayatta. sonu nereye varacak, ne zaman neticeye varacak, beklemek yerine üzerine gitmeye çalışıyorum artık.