oyuncu kişilikler olarak da adlandırılmaktadırlar. bu kişiler fazla dramatik, duygusal, etkileyici davranır. ilgi odağı olma beklentisi, baştan çıkarıcı davranma, fiziki görünümüne aşırı dikkat ve insanları kullanma, hızlı değişen duygular, gösteriş onlar için fazlasıyla ön plandadır.

aslında içlerinde kendilerinin zayıf olduğu düşüncesi yatar. dünyayla baş edebilmek için zayıf ve güçsüz olduklarını düşündüklerinden çeşitli oyunlarla (olayları dramatize etme, etkileyici davranma vb.) insanları etkilemeye ve kendilerine bağlamaya çalışırlar.

zor kişiliklerle yaşamak adlı kitapta bulunan histriyonik kişilerle baş etme yollarından önemli gördüklerimi açıklayacak olursam:

- dramatik ve aşırı durumlara karşı hazırlıklı olun: histriyonik kişiliğe sahip olduğunu anladığınız kişinin yaptıkları size garip ve saçma gelebilir fakat bu onların karakteridir, ona göre kendisi aşırıya kaçmaz veya kapris yapmaz. bu yüzden yaptıklarına sinirlenmek yerine karakterlerinin böyle olduğunu kabullenmek gerekir.

- her normal davranışından sonra ona ilgi gösterin: tüm o oyuncu davranışlarına rağmen kısa bir süre de olsa normal (bize göre) davrandığında samimi ilgi onlara iyi gelecektir.
''çoğunlukla rahatsızlık veren bir davranışı önlemenin en iyi yolu, tersi davranışları alabildiğince desteklemektir.'' (lelord and andre, 1996).

- onunla alay etmeyin: alay, kişinin benliğine zarar verir. alay edildiğini hisseden histiyonik kişilikler daha fazla ilgi çekmek için tehlikeli girişimlerde bulunabilir (intihar etmeye kadar tehlikeli bir girişim).

- çok yumuşak olmayın: çocuksu oyunlarına karşı şefkat duysanız da ani tutum değişikliklerinden dolayı sizleri oyunun bir parçası haline getirebilirler.

kaynak: lelord f., & andre c. (1996) ''zor kişilikler''le yaşamak, iletişim yayınları, pp. 91-97.

sırf coldboy anlatıyor diye dinlenebilecek radyo yayınıdır. bahsi geçen çoğu filmi izlemişim.

“hayatımın en mutlu anıymış,bilmiyordum.”

yarışmamız sonuçlandı!

katılan herkese teşekkür ediyoruz!*
kazanan sevgili bubbles of death oldu!
kendisini tebrik ediyor ve eserini sizlerle de paylaşmak istiyoruz!

*hayatımın en mutlu anıymış bilmiyordum… o zamanlarda bilmediğim, bilemediğim birçok diğer şey gibi. kurduğum cümlelerin sonuna sıkça yerleştirdiğim o yüklem gibi, bilmiyordum. halbuki bilsem böyle mi olurdu. tam olarak böyle olmazdı evet ama olacaklar da belliydi. bir şeyleri bilmenin sorumluluğu denilen şey, bende yoktu. şeyler, bilmezlik, belirsizlik, bensizliktim kısaca. ama o an… bilinmeyi hakeden bir an’dı. bir an’ı en uzun nasıl yaşayabilirim? aynı an’da sonsuza dek kalabilir miyim? peki sonsuza dek sürecek o mutluluk, her anında aynı derecede mutlu edebilir mi beni? sorularla işgal edilmişti beynim. soru soruyu açtı, açmazlar belirginleştikçe cevaplar derinleşti. yüzme bilmeyen ben, daha o cevapların kıyılarındayken boğuldum. hasılı o an, hayatımdaki en mutlu an olduğundan, geri kalan her an’ı daha az mutlu kılacaktı. ki bu ardıl düşünce, şimdi düşününce o an’ı ister istemez kötü bir an olarak tanımlıyordu. hem en mutlu an hem de en suçlu an. mutluluğu haketmiyorum geyiğine hiç girmeyeceğim. geyik yapmak için saat çok geç. gece 4… yani gece 3’ten bir saat sonrası, 5’ten ise bir saat önce. elimde telefon, aklımda o an. aklımda telefon, elimde telefon. telefonda ekran, ekranda “o an”… önümde duran nescafe poşetine gidiyor aklım. aç olduğumu anımsıyorum. sonra poşeti okuyorum; 10’lu ekonomik paket, 4 bmw… 200 de iphone… isteyene ver onları, bana o an gerek o an. yahut bir tas çorba. düşündükçe o an, çorbaya dönüyor. içersem o an olurum. o an da ben olur. anda bir oluruz. ikilik bizi bitirir. hani diyor ya anonim bir herif; i am you, but stronger… o an benim. ama o an daha güçlü. bense açım. an bir umut, ben biçare. an bi kap su, ben tok fare. an geçti, ben gelemedim. o anın kıymetini, malesef bilemedim.*


*ayrıca yeni yarışmamız da başladı! katılmak için buraya tıklayabilirsiniz!

reenkarne oluyor düşünceler
bir batıp bir çıkıyorlar
önce hırçın bir derinlik
sonra kurak bir serinlik
çekiyor çilesini kum saati misali
zaman dolunca yok oluyorlar
mutlak bir şekil alıyor ardından
sanki gidilmeyecek bir daha o yollar
oldukça sarsıcı bir gerçeklik kazanıyor
ardında bıraktığı girdaplar.

sinop/erfelek

dün şakasını yaptığınız şey bu işte. söyleyecek bir tek kelime bulamıyorum. 2 yaşında lan 2! bebek yahu bebek. cehennem tam da burası bu orta doğu çöplüğü.

herkese, hepinize selam olsun. bu akşam saat 22:00'da, harika bi dinleyici olan ve sözlükte yeni yazar olmuş sevgili swmih ile biraz sohbet edip, düş kurma zamanı'nın dışına çıkacak parçalar çaldık.
altın gün'ün cover kültüründen tuttuk, coldplay'in çok bozmasına, u2'nun reklam lobisine ve hatta franz ferdinand konserine kadar dönüp dolaştırdık konuyu.

vaktiniz olur ise çıkın gelin, sizi bekliyor olacağız!

radyo.kafasozluk.com/ dinlemek için

suratımda gülücüklerle kaydını dinlediğim yazar.

alakası bile olmayan bir şeydir.

bitter çikolata seviyorum ama elit olduğumdan değil , öyle istediğimden dolayı.

hazıra konmayı sevmemeleri ve hayal güçlerinin daha geniş olması.

düşünceyi ifade hürriyetinin olmadığı, haber alma ve verme hakkının kullanılamadığı türkiye'de basın özgürlüğünden bahsetmek mümkün değildir.
türkiye'de bugüne kadar suikaste uğrayan gazeteci sayısı 25. devletin göz yumduğu 25 cinayetin büyük bölümünün failleri hala adalete teslim edilmedi.
2020 dünya basın özgürlüğü indexinde norveç ilk sırayı yer alırken türkiye 180 ülke içinde 154. sırada yer aldı.
human rights watch basın özgürlüğüne yönelik saldırıları endişe verici olarak niteledi. sınır tanımayan gazeteciler birliğinin raporuna göre
son 5 yılda tutuklanan ve hapsedilen gazeteci sayısı 200, 13 gazeteci hala hapiste
sadece 2020 yılında 48 gazeteci en az bir geceyi gözaltında geçirdi.
can dündar türkiye tarihinde bir gazeteciye verilen en ağır hapis cezasını aldı. dündar 27.5 yıla mahkum edildi.
türkiye'nin hapiste bulunan en yaşlı gazetecisi ahmet altan, 71 yaşında.
139 gazeteci son 5 yılda fiziksel saldırıya uğradı. 2020 yılında fiziksel saldırıya uğrayan gazeteci sayısı 18.
160 medya kurumu kapatılmaya zorlandı.
2020 itibariyle hükümet taraftarı patronlarca kontrol eden medya kurumlarının oranı %90.
muhalif gazetelerin devlet reklamı almasının engellendiği ve muhalif gazetelerin reklam geliri alamadığı gün sayısı 276.
ınternational fedaration of journalists - white paper - 1990'lardan bu yana öldürülen ve tutuklanan gazeteciler buradan
dünya basın özgürlüğü indeksi buradan
reporters without borders buradan
human rights watch buradan
yaşasın basın özgürlüğü!

lisede psikoloji dersinden aklımda kalanları aktarayım. reenkarnasyonla ilgili bir deney yapılıyor. kişi uyutulup sürekli on sene öncesine gönderiliyor.doğum tarihinden öncesine gelindiğinde denek başka bir hikaye anlatmaya başlıyor. anlattığı kişi bir çiftçi. nerede yaşadığını tarif ediyor. uyandırıldığında anlattığı yeri soruyorlar fakat denek şaşkın bir şekilde yeri bilmediğini hatta ilk defa duyduğunu söylüyor. anlatılan yere gidiyorlar yaşlı bir kadın görüyorlar. deneyi kadına anlattıklarında herkes suspus oluyor. bahsettiği kişi seneler önce vefat eden eşi.

hikaye anlatıldığında bana çok inandırıcı gelmedi. öğretmenime sordum peki siz inanıyor musunuz diye. bununla ilgili yapılan araştırmalar var ve bir çoğu olabileceğini öngörüyor ama kesin bir sonuç yok dedi. bu konuyla ilgili bilgili bir insanın görüşü beni reenkarnasyon'un olup olmaması sorusunda hep muallatta bırakmıştır.

reklam almıyor olması çok enteresan. ben ileriki yıllarda bu tarz girişimlerin artacağını düşünüyorum ve kafa sözlük ekibinin bir akıma öncülük ettiğine inanıyorum. her taraf yoğun grafik ve reklam bombardımanı altında. podcast gibi, sesli kitap gibi, netflix gibi mecralar bu grafik ve reklam bombardımanına karşı tepki olarak doğmuş, sessiz ve etkin oluşumlardır. gelecek, sadeliğin ve saygının olacak. inanıyorum, kafa sözlük' ün mayası tutacak.
edit: imla

sözlüğe yazarken genel olarak uymaya çalıştığım eylemdir.

bilgi içerikli tanımlara denk gelmek beni daha çok mutlu ediyor, benim gibi düşünen kişilerin sayısının fazla olmasını umuyor ve herkesi bilgi içerikli tanımlar girmeye davet ediyorum.

evimde daima yaptığım şeydir.
eskiden yüksek voltajlı ki 100 volttu galiba beyaz lambalar kullanırdık. sonra ekonomik ve sarı lambalar çıktı loş ortamlar arttı. hele de yeni evime taşındıktan sonra yatak odamda artık sadece gece lambası açıyorum bir şeyler okurken ve seyrederken.
başkalarının evindeki çok yüksek ışıklar çok gözümü alıyor, yarım saatten fazla dayanamıyorum. bir de cepte, ipadte ve her yerde gece moduna çok pis alıştım. süper oluyor, şiddetle tavsiye ederim.

"komik mi şimdi bu" diyerek hem muhabbeti baltalarlar hem de ortamın enerjisini düşürürler. tez elden tuvalet terliği ile kovalanması gerekirler. bi de tipleri aynı şöyle olur;

anlayan varsa biri anlatsın allasen