bir grubun, kesimin, kişinin duygularını şahlandırıp onları gerçek dışı sözlerle kandırmak, avutmak ve kendi tarafına çekmeye çalışmak, halk avcılığı.

tanıdık geldi mi? evet, bildiniz. siyaset.

ilgili olarak: retorik

sosyolog ve psikologlar daha iyi bilir elbette, ama bence bir çocuk için en uygun büyüme ortamı bir anne ve bir baba ile olandır. özgürlük falan değildir, cinsel eğilimlerini herkes dilerim gönlünce yaşar, ama bir cocugu bu denkleme sokmayı kimse özgürlük olarak adlandirmasin bir zahmet.

düşünüyorum o halde teröristim daha doğru geliyor.

afrika'nın batısında bulunan küçük bir ülkedir. başkenti porto novo'dur.

allah kafa sözlükte sevdiğiniz yazarlar listesinde ismini göremeyenler için bu başlığı gönderdi dediğim başlıktır.
ağlayarak okuyacak yazarlara sevgiler.

bu hayattaki en boş eylem.
ben akp'li insanlarla muhatap bile olmuyorum.

zaten misafir sevmem, bir de muhabbet yoksa varoluşumu sorgulayabilir zaman mefhumunu irdeleyebilir hatta mekanlar arası yolculuk bile yapabilirim.
ne gerek var böyle şeylere herkes evinde otursun.
tabii bunlar hep iç ses.

bu tag sayesinde ispanya yardım gönderiyor. twitter olmasa ülke tamamen çökecek.

tercümanlık. biraz migreni tetiklediğini söylemeden geçemeyeceğim.

çok uzun zamandır takip ettiğim, yaptığı tanımlar kadar sohbeti de çok güzel olan sözlüğün olmazsa olmazı. nickaltına yazmak bugüne nasip oldu. sözlükte varlığının daim olmasını dilerim.

"ağladım gözyaşlarım düştü ateşe
yine de bu yangını söndüremedim

bağıra bağıra yazdım seni içime
bir kez olsun yüzünü güldüremedim.."

ülkemizde pek rastlanmadığı bilinen, kişinin kendisini uykusunda sendromlu eli tarafından öldürülmek istenmesine kadar varabilecek tuhaf bir nörolojik sorun. konuyla ilgili bir video buradan

atıfta bulunulan tanımda hepsini birebir üstüne basa basa söylediğim başlık.
ben farklı bir şey demedim ki,
sadece biraz dikkat dedim, haa uymazsa da kendimize göre yer buluruz dedim.

birilerinin neden bu kadar zoruna gitti, anlamadığım durum .

bakın atıfta bulunduğunuz tanımda neler demişim.

edit 1 : 'çünkü farklı yaş, farklı eğitim, farklı kültürlerden insanlarız hepimiz .

benim söylemim diğer bir yazara ters gelebildi , başka bir yazarın söylemi isteği de bana ki bundan doğal birşey olamaz.'

edit 2 : ' bu kesinlikle birilerini yargılama sorgulama meselesi değil, lütfen yanlış anlamayın,
bu, kendimize, yaşımıza, düşüncelerimize daha fazla uyan bir yer arayışı meselesi .
yoksa, gençlerin çoğunlukta olduğu bir yerde, gelin sabah akşam ekonomi , siyaset vs konuşalım deme gibi bir lüksümüz zaten olamaz.'

edit 3 : 'bunu bir tercih, kültür, kuşak çatışması biçimine dönüştürmeden,
biraz daha dişe dokunur başlıklar açacak, tanımlar yapacak yazar kapasitesi var burada, bundan eminim ben,'

edit 4 : ' benim bu eleştirilerim yıkıcı değil, yapıcı eleştiriler, bu şekilde devam edemez, ederse de belli bir seviyenin üstüne çıkamaz diyorum bütün iyi niyetimle .'

evet, söylediklerimin özü bu, gerisi teferruat.
şimdi soruyorum size , bu söylediklerim yanlış mı,
ve neresi kötü, yıkıcı eleştiri ?

yapmayın lütfen, ben 3 aydır burada gördüklerimi paylaştım ama birileri bundan çok rahatsız oldu nedense .

haksızlık etmeyin, yazdıklarım herkesin gözü önünde, bu karalamalara gerek yok .

türkçe öğretmenliği - türk dil kurumu elçisi

soylemekten en cok gurur duydugum soz.

su şişesini eğip bükerek bisikletin arka lastiği ile sele arasına sıkıştırıp , sürerken motor sesi çıkartmaya çalışıyorduk mahallece.

biraz önce markette duyduğum söz.

1919'da, yüz yıldan daha uzun zaman önce, dünyanın saygı duyduğu liderin önderliğinde, onurlu ve namuslu insanların kanı ile sulanmış bir ülkenin temelleri atılmaya başlandı. çok kısa zamanda; 20 yıldan çok daha kısa bir zamanda sefaletin içinden sanata değer veren, ekonomisi hızla gelişen, eğitime önem veren, kadına olması gereken haklarını dünyadan önce veren bir ülke haline geldik. çok kolay okudunuz bu cümleleri; bir kez daha düşünün. açlık, acı, sefalet, kan... insanlar ailelerini kaybetti. hayal bile edemeyeceğiniz acılar çekti ve bu kıyametin içinden hızla ve dünya ile yarışabilecek bir ülke kuruldu.

şimdi geldiğimiz nokta bu: "anne keşke çok paramız olsaydı". ucuz bir marketin, ucuz ürünlerini alan ve market sepetine bile ihtiyaç duymayacak kadar az gıda alan bir aile. bu sözleri duyarken ben utandım ama halkın seçtiği ve halka hizmet etmesi gereken kişiler nasıl olur da utanmaz? o kanlı savaşların üzerinden neredeyse bir asır geçti. kimseyi suçlamıyorum. üzerine düşünülecek bir konu paylaşıyorum.

yazdığı bilgi içerikli tanımlar, şiirler ve güzel hikayelerinden dolayı severek takip ettiğim yazarlardandır. hep öyle kalacak.

ayrıca hakkında yazılanlar için cevap hakkı olmayacak. kimse böyle bir şeyi hak etmez. önceki tanımlarda çok güzel şeyler yazıp sonradan tam tersi bir tavır sergilemek de iki yüzlülük oluyor.

iyi araba nasıl anlaşılır*, araba pazarlığı nasıl yapılır, tüm türkiye'ye gösteren örnek alınması gereken harika bakkal.

"devam edeceksin, yalandan yaşamaya."