adamlar nasıl okursanız okuyun diye reklam bile yaptılar. daha neye dertleniyorsunuz.

ebru cündübeyoğlu ve hakan yılmaz'ın oynadığı yalancı romantik dizisi de güzeldi. arada açıp izlerim.

avrupa'ya yaptığı seyahatin ardından ülkesine döndüğünde mehmet akif ersoy'a sorulan "nasıldı?" sorusuna karşın,
topraklarımızdaki içten çürümeyi ifade eden sözdür.

ayrıca;

"alem aldatmaksa maksat aldanan yok nafile"

cümlesini de aynı şair "müslümanlık nerde" şiiri ile yozlaşmakta ve kendi benliğinden ve dininden uzaklaşanlara seslenmiştir.

o günlerden bu günlere halk ve devlet içinde yönetim sistemi değişmiş olsa da, vaziyet iyileşmemiştir. yine aldatmada müslüman olmayanlardan daha öndeyiz.
ve yaptığımız işlerinde kalitesi ortada.

ülkemizde bir kesim oktay sinanoğlu'nun tabir ettiği gibi "sahte aydın" olarak yaşamakta kendi benliğinden iğrenmekte ve batıya karşı kompleks barındırmaktadır ve tabiki bu kesimin birşey üretmesi, geliştirmesi, medeniyet inşa etmesi beklenemez bu en basit sömürülecek insan tipidir.

diğer kesim ise batılılardan tiksinip kendi özü ile ilgili çıkış yolları ararken, iyi duygularını manipüle eden üçkağıtçı siyasetçiler tarafından koyun gibi sürüklenmiştir.

ve ülkemizin içindeki bu iki haklı olmayan taraflar birbiri ile kavga içindeyken ülkenin aydın ve varlıklı kesimi ülkeden uzaklaşır

işimiz hem çok zordur çünkü bu kavgayı bitirmek imkansız gibidir. "iki tarafında cahilliğinden kıvrandığı savaşı"

hemde çok kolaydır ülkemiz tarihi ve coğrafyasının yardımı ile azıcık parlasa gelecek vadetse, tüm orta doğunun aydınları ve varlıklıları, batıdaki varlıklı ve aydın türkler, ve bunun sonucunda dünyanın tüm aydınları, bu topraklara göçe başlayacaktır.

önemli olan sulh ortamının tahsis edilmesidir.

yasak.

beni dovduler abi dedim kimse gelip seylerin elinden almadi beni. bu yuzden olusan bi sessizlikti ama gecti artik mesela dun aksam bir erkek yazarin baska erkek yazardan nude istemesi ve talebinin yerine gelmesi sonucu sozluk sessizligini erol tas kahkahalarimla bozdum.

buluşmada ki söyleşide yoldaş şöyle diyecek, ''para ödetmem derken, kimsenin bir şey almasına müsade etmem demek istedim, ben dahil. biriktirmek helaldir''

kara deliklerin kütle çekim alanı nedeniyle parçalandıktan sonra olay ufku etrafında biriken maddelerin oluşturduğu yığın. akresyon diski veya yığılma diski gibi isimlerle de bilinir.

çift yıldızlarda, yıldızlardan birinin, aralarındaki mesafenin azlığı nedeniyle diğerine madde aktarması sonucunda ortaya çıkan madde birikintisi de bu adla anılır.

temsili gösterimi şu şekilde:

sözlüğün içinde olduğu anlamsız furyadır. arkadaş her gün her gün sözlük yazarı bişeysi görmek zorunda mıyız? başlığa girme diycen de ben baksam da bakmasam da ortada böyle bir durum var ve bunu dile getirmek benim doğal hakkım. bilgi alışverişi için bize sunulan sözlüğün bu denli görsel etkileşim içinde oluşu formata ciddi anlamda zarar veriyor. moderasyonun bunu engellemese dahi belirli ölçüde sınırlandırması gerekiyor diye düşünüyorum. arkadaşlar anketi yine bi nebze anlarım hatta ben de anket giriyorum ara ara ama işi görsel boyuta taşıyıp sözlüğü sırf görsel medya aracı haline getirmek de neyin nesi? sağda solda bilimsel başlık diye ağlayanların bunu yapıyor oluşu ayrı ironik. umarım yarın bir gün kıçınızı görmek zorunda kalmayız. kendinize gelin bir an önce.

sanılanın aksine çakılı bir çalışandır. 15 günlük yıllık izninde hakkını vererek gezer. bulunduğu şehirde kampçılar, çadırcılar olsa da hafta sonunu da değerlendirebilse keşke.

ithaka kralı laertes'in oğlu olan ulysses, ilk önce güzel helena'yı eş olarak istedi ama ardından onu spartalı menelaos'a bıraktı ve sadık penelope ile evlendi.
ama helenayı korumaya yeminli olduğu için, paris onu troya'ya kaçırdıktan sonra, önce deli numarası yaptıysa da troya savaşında onu geri almak için mücadele etti.

ulysses, troya'nın yağmalanmasından sonra, minevra'nın yardımı ile evine doğru destansı bir yolculuk yaptı. ilk önce polyphemos'un kovan sürüsü güttüğü bir adaya geldi. bu tek gözlü canvar kiklop, neptün'ün oğluydu ve ulysses ile tayfasını bir mağaraya kapatıp onları yemeye başladı.
onlar da kaçabilmek için polyphemos'a sarhoş olana kadar şarap verip gözüne yanan bir kazık sapladılar ve ertesi gün canavar, koyunlarına sıkıca tutunarak onları serbest bıraktı.
ulysses, büyücü kirke'nin adasına geldiği zaman, adamlarının bazıları iksirinin tuzağına düştüler ve domuza dönüştüler.
kirke, ulysses'i et ve yıllanmış şarapla besleyeceği bir sene daha kalması için ikna etmesine rağmen, merkür'ün verdiği bir panzehirle güçlenen ulysses, onların eski hallerine gelmelerini sağladı.

ulysses, kaderini öğrenmek için ölülerin adasına giderken sirenler'in yakınından geçti. onların tatlı nağmeleri, gemicilerin kayalarda ölmelerine yol açıyordu. ulysses güvenli bir şekilde karaya çıktı ama aç olan tayfası onun emirlerine itaat etmedi ve helios'un sürüsünü öldürdü; ceza olarak jüpiter, ulysses'in adamlarını ve gemisini bir yıldırımla yok etti.
güzel denizkızı kallipso onu yedi yıl daha alıkoydu ve ulysses onu terk ettikten sonra deniz tanrıçası ino'nun yardımı ile bir deniz fırtınası atlattı. phaiakların adasına varan ulysses, prenses nausikaa tarafından bulundu.


bu arada, ulysses'in oğlu telemakhos, babasını aramak için muhafızı mentor kılığına giren minevra'nın korumasında yola çıktı.
ulysses nihayet evine dönerken, minevra onu eşi penelope'nin sanki kocası ölmüş gibi ona kur yapan taliplerin saldırısına uğradığı konusunda uyardı. penelopenin kocasının hayatta olup olmadığına dair hiçbir fikri yoktu ve kendini korumak için leartes için bir kaftan dokumayı bitirir bitirmez evlenmeyi kabul etti. oysa kendisi bu kaftanı gündüz dokuyup, gece ise sökerek taliplerini üç sene boyunca oyalamıştı...

ulysses, haklı konumunu tekrar elde etmeye kararlydı; bu yüzden bir dilenci kılığına girerek telemakhos ile bir plan tasarladı. büyük yayı ile silahlanan ulysses, penelope'nin ödül koyduğu bir okçuluk yarışmasına katıldı ve telemakhos'un yardımı ile bütün talipleri kılıtan geçirdi.

böylece tekrar penelope ile birleşti...

bu vitamini almak için bütün gün güneşin altında olmak gerekmiyor. günlük 20 dakika civarı el ayaları, dirsek içleri güneş görse yetiyor. kısa kollu bir giysiyle açık havada biraz gezinmek bile yeterli.

eksikliği halsizlik, yorgunluk, kilo verememe, kemiklerde ağrı, güç bulamama, kasların zayıflaması, depresyon, değişken ruh halleri, saç dökülmesi gibi çok ciddi sorunlara yol açabilir.

bağıra bağıra konuşmamak, insan seslerden baktığını anlayamaz hale gelebiliyor. bir de fotoğraf yasağı varsa fotoğraf çekmemek, kuralların genelde bir sebebi var.
bir de girdiğiniz yer artık müze değilse, mesela cami olmuşsa kurallar yine aynı, mesela bu nemlendirici kreminizin kapağını sütunlardan birinin üzerine bırakıp hayatınıza devam edebileceğiniz anlamına gelmiyor.
benden bu kadar. *

gerçekleşebilir olanı düşlersen, o zaman sahici düş kırıklığı diye bir şeyin gerçekten var olabileceğini anlarsın.sözünün sahibidir.

çok sevdim ben bu yazarı. çok güzel yazım yanlışları yapıyor. ama bu şekilde onu buralarda yerler* biraz stalkladım kendisini az önce, ınstagram'da da noktalama işaretleri yok ama yazılar daha türkçe. elleşmeyin ona bence yaa.

her korku kaybetme korkusudur. olmekten korkan insan, hayatini kaybetmekten korkar; fakir kalmaktan korkan insan, sahip oldugu hayat kosullarini kaybetmekten korkar; yalniz kalmaktan korkan insan, etrafindaki insanlari kaybetmekten ve etrafindaki insanlarin ona sagladiklarini kaybetmekten korkar... bu durum insanin devamli korku icinde yasamasina neden olur. ne zaman ki insan, sahip oldugunu zannettigi hicbir seye aslinda sahip olmadigi ve her seyin gelip gecici oldugunu anladigi vakit, bu korkularindan kurtulur.

ancak, gunumuz dunyasinda, bu hic kolay degil cunku kapitalist toplumlarda, insan kim oldugu degil, sahip oldugu seylerle tanimlaniyor. insan, ne kadar cok seye sahipse kendini o kadar gercek hissediyor. bu sahip olma durumu insan iliskilerini bile enfekte etmis durumda. insan, arkadasina, sevgilisine sahibiymis gibi davraniyor. sanki, bir insan alip kaybedilebilecek bir esyaymis gibi. bundan mutevellit, modern insanin hayati korkmak ile geciyor. insan sadece ekonomik anlamda degil sosyal anlamda da kaybetmekten korkuyor. insan, hayatina giren her seyi sahip oldugu bir seymis gibi gormenin yani sira kaybedebilecegi bir sey olarak da goruyor. bu yuzden, insan bir taraftan kaybedebilecegi seyler icin korkarken, bir taraftan da kaybettigi seyler icin ofke duyuyor. bu da insanin, devamli korku ve ofke icinde yasayan bir varliga donusmesine yol aciyor.

hala -hâlâ
kar-kâr
uslup-üslup
sağol-sağ ol
ünvan-unvan.

normaldir. kullanmamak aptallık değildir. buna aptallık diyenler telefonu bırakıp atomu bölmeye devam edebilirler.

not: ben kullanmıyorum lakin kullanan insana aptal demeyi de sindiremiyorum.

ekşi sözlüğün neredeyse yarısı kadar günlük tanım girilmiş. sadece iki aylık sözlük olduğumuz düşünülürse bir acayip olay. nereye gidiyor bu sözlük ?

link

eğitimin kalitesini düşüren durumdur. ayrıca taşra ünıversitelerindeki akademik kadro vasattır. adeta aile şirketi gibidir.

tam olarak burası.