bundan sonra tavrımız budur.

günaydın sözlük.
şu kerata caretta gibi uyanalım.
yazın, dağın, denizin, börtünün, böceğin hakkını verelim.
tez vakitte inşallah.

cipsimi kolamı aldım bekliyorum, çok az kaldı.

bakalım şarkı seçimleri nasıl olacak. dinozor yerine daha yılanlı ejderyalı şarkılar çalarlar umarım.

bayram namazından sonra el öpülerek başlardı bayram,ne bayram namazı ne sevdiklerimizin öpülecek elleri var şimdi...bizbize kutluyoruz bu bayramı sözlük...bayramınız bayram olsun yazar kardeşlerim..

ilk tanımı ile nedense aşağıdaki sahneyi hatırlatmış olan başlığa konu olan deney (1.15'ten itibaren izleyiniz):


bu işlerin sonu da tam olarak şu:

bunun için söyleyecek bir şey bulamadım. özür dilerim.

türkiye'de sıradan bir gün. canına tak eden koyun,keçi ve 3 kuzunun belediyeyi basmasıyla başlar olaylar. uzun zamandır bu kadar gülmemiştim.

sevgili değildir o. seven insan zaten düşünür, özen gösterir karşısındakine.

edebiyat araştırmacısı, dilbilimci halil açıkgöz bilim için dipnot yapmak, dedikodu yapmaktır, derdi. allah rahmet eylesin. bence de böyledir, makale yazmak da aynen odur makalenin büyük çoğunluğu da dipnottur. "şu şunu söylemiştir", "bu bunu ortaya koymuştur", "bu ise bu konuda bunu demiştir", "şu şu şu şunu aktarmıştır", eh son olarak da "bende şunu diyorum" dersin.

ama... yazmak kolay değildir bu yazı türünü, bilimdir, makale. makaleyi de bilimsel yapmak gerekir, henüz bu konuda büyük konuşacak kıvamda değilim lakin problemi dahi olmayan yazıları makale diye dergilerde görmek sanıyorum bilime gönül vermiş kişileri mutlu etmiyordur. boşluk doldurun boşluk.

hayatımdaki yakın çevrem bana efsun der bazen ayrıca sihir anlamına gelir.bundan bi iki sene bana öyle seslenilmeye başlanmasına rağmen ikinci adım gibi oldu ve çok sevdiğim bi kelime gerçekten.

ne için mücadele ediyoruz, yoruluyoruz, üzülüyoruz? sorularını düşünüp daha muallim bir hayat tarzı seçmek.
hayatta olduğumuz sürece bu hayatı lanet ederek yaşarsak mezardakilerin bize küfrettiğini düşünmek. sağlığımız el verdikçe şu iki günlük dünyaya inat kendimizi mutlu eden bir şeyler yapmayı öğrenmek.

konu ile ilgili mekanizmanın hiçbir şekilde iradeye bağlı olmadığı soyut durum, eylem.

somut durumlarda karar ve yargı kişiye ait olabilir ama karakter özelliği veya soyut konuların kararı, bizi tanıyan ve çevremizdeki insanların takdirindedir.

tolkien gibi bir abimiz çıksa da allayıp pullayıp, güzel bir kurgu ile kitabını yazsa yüzüklerin efendisi'ne nal toplatacak mitolojidir.

belki uzun ihsan yapar dedik ama o da galata'nın karanlık sokaklarındaki dumanlı ve istavroz aromalı meyhanelerinde şarabını yudumlarken, varlığını sorgulamakla meşgul 6 yıldır.

tunga adlı çocuk kitabında türk mitlerinden örnekler vardır, çocuk diliyle anlatılmıştır.

diğer sözlüklerin iğrençliğini gördükten sonra kafa sözlük beyaz temiz bir sayfa gibi oldu güzel vakit geçiyor burada.
sosyal medya da bitik zaten aşmış. burada eğlence var, hitap şekli düzgün, görgü var, saygı var. kişilik bozukluğu olan ruh hastası pek yok gibi şimdilik görmedim. umarım hiçte olmaz. burası eğlenceli bilgi dolu değerli insanlar ın sözlüğü olarak bozulmadan hep böyle devam etmeli. şuana kadar çok değerli saygılı yazarlar ile tanışma fırsatı da buldum. hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim değerli kafa sözlük yazarları :))

bir cafer modarres sadeghi öykü kitabıdır.

daha önce at kafası (kitap) isimli romanını okuyup çok beğendiğim yazarın meğer kütüphanemde böyle bir öykü kitabı varmış. bir süredir kütüphanemde küskün küskün bekleyen okunmamış onlarca kitaptan biriymiş ve verdiğim bir söz neticesinde okunmamış kitapları okumadan yeni kitap almama kararıyla birlikte bu kitabı fark ettim ve hemen okudum.

hem de ne okumak. kitaba başlamamla kitabı bitirdiğimi fark etmem bir oldu. bir tanesi 1983 yılında diğeri ise 2004 yılında yazılmış iki öyküden oluşmakta kitap.

iki öyküde iran’da yaşanan devrimden sonra bir türlü kendine gelemeyen insanların hikayesini anlatıyor bize. iki öyküde de yaşadıkları kayıpların ardından kendileri de kaybolan insanların hayatına derinlemesine bir bakış var.

bataklık isimli ilk öyküde babasının ölümü üzerine dünya ile barışmayı bir türlü başaramayan ve peş peşe yanlış kararlar verip acısına sığınarak hayatını devam ettirmeye çalışan bir adamla arkadaş oluyoruz. ikinci öykü olan ve kitaba adını veren ben sabaha kadar uyanığım isimli öyküde ise eğitim hakkını kaybetmek üzere olan ve hayatı boyunca insanların normalleri ile bir türlü uzlaşamayan bir adamın hikayesi bekliyor bizi. ve arka fonda her zaman iran ve kaybedilenler.

bence bir an önce okuyun ve okuduktan sonra uğrayın bana çünkü ben sabaha kadar uyanığım.

sevgilim, yeşil eriğim benim!
ben içine hapsolmuş çekirdeğinim senin
hapiste günler ağır geçer diyorlar;
olsun, ben vazgeçtim bile hürriyetimden.
yeter ki yetim bir çocuk gibi bırakma yüreğimi.
zira sensiz bu can bir yüktür yüreğime
kaldır öpülesi alnını ve bak bana
gördün mü gülüm bir tek gözlerin değişmedi yine; bir tek gözlerin!
benim en büyük kudretim,
senin sahiden şehrimde olduğunu bilmek.
hatta şuan ıslak şehrimde geceliğinle balkondasın.
ben dokunmaya çalışıyorum ince parmaklı ellerine…
kaldır öpülesi alnını ve bak bana, yoroz değil kararan…
yüzümde ışığından ayrılmanın kederi biraz da
“işte geldik gidiyoruzun” hüznü var…
ama gördün mü gülüm bir tek gözlerin değişmedi yine
bir tek gözlerin..

hala şiddet gören, öldürülen kadınlardır.

ufacık da olsa anısı olan eşyalardır. benim bazen bu ufacığı fazla abartıp çoğu insana göre çer çöp biriktirdiğim çok oluyor.

anlamak için 5 kere okuduğum başlık.

bir (bkz: ibrahim tatlıses) cümlesi. bkz olarak da güzel olur bence.