ilk olarak mahlası ile dikkatimi çekmişti. aykut kocaman'ı ne zaman ekranda görsem aklıma aykut geliyor ve gülmeye başlıyordum. bugün de aynı şey oldu. aykut hoca'yı ekranda gördüm ve istemsizce gülümsedim. beğendiğim ve ters köşe yapan bir mahlasa sahip *

esasen tanımları da öyle. fikri ezberden kendisini arındırmış, tek taraflılıktan ve tutuculuktan uzak, oksijen miktarı yüksek tanımların altına imza atıyor. hal böyle olunca da onun tanımları ile karşılaştığınız başlıklarda, bir nefeslenip, yola öyle devam ediyorsunuz. kimi zaman katılmadığım düşünceleri olur, * o durumlarda da yazdıklarının üzerine iki kere düşünür ve kararımı öyle veririm.

sözlük için önemli bir değer zira dediğim gibi eğmeden/bükmeden olması gerekeni açıkça dile getiriyor. umarım ki, çizgisini asla bozmaz zira sahte demokratlardan ve duruma göre vaziyet alanlardan gına geldi.

omurga sahibi bir orta saha dizilişin var aykut! vurduğun gol olsun!

ben de böyle bi başlık açmak üzereyken benim gibi bu durumdan rahatsız olanları görmüş oldum. çaylak başlıkları komik değil, bilgilendirici değil. o zaman, zaman kaybından başka bir şey değil. başkalarının yerine utanmak zorunda kalıyorum başlıkları görünce. bence suyunu çıkarmadan bir dur demek lazım.

sevgilisi yok diye mutlu olamayan insanın hayatın hiçbir köşesinde başarılı olma ihtimali yoktur, kendi olamamıştır daha çünkü.

türkiyenin en büyük kitap dizilerinden biridir, içerisinde 300 den fazla kitap vardır. hasan ali yücel'in milli eğitim bakanı olduğu dönemde meb tarafından basılmış, şimdi ise türkiye iş bankası kültür yayınları tarafından yayımlanmaktadır. güzel ve sade kapak tasarımının yanında kaliteli çevirileri ile insanda hepsini satın alıp tüm seriyi tamamlama isteği uyandırmaktadır. iddia ediyoruz, bu seriye başlarsanız bir daha başka yayınevinden çıkan klasikleri okuyamayacaksınız*

varoluşsal kaygılar'da yer alan endişelerden biri olan ''anlamsızlık''tan kaynaklandığını düşündüğüm histir.

var mı ki!?!?

özellikle tavşan gibi üreyen suriyeli "din" kardeşlerimizin 30 yıl sonra terör örgütü kurup türk askerini öldürmemesi için şarttır.

kuzey avrupa ülkelerinde sık görülen bir durum.bünyeleri kuvvetli çok serin havalarda bile giyebiliyorlar.

kafamın içi cam kırıklarıyla dolu.

sevdiğin insanları mutlu ettiğindeki yüz ifadelerinin birden aklına gelmesi

durduk yere tip olduğumu öğrendiğim başlıktır. ekstrem durumlar dışında hava durumuna hiç bakmam. eskiden babamla haberleri izler ardından hava durumuna bakar duruma göre vah vahlardık... (eğer yağış varsa kar falan yağacaksa. ben diğer çocukların aksine karı soğuğu hiç sevmezdim hala sevmiyorum. ayrıca kış bebeğiyim belki de çok üşütmüştür ebecim beni kim bilir? ebem, - anamın en yakın arkadaşı- gönül teyzeye buradan çok selam eder ellerinden öperim. ) şimdi ne havadan sudan haberleri merak ediyorum ne de havayı suyu. sabah kalkınca balkona çıkıyor etrafa bir bakınıyor ondan sonra sokağa çıkıyorum daha hiç hezimmete uğratılmadım canım hava tarafından. bu arada herkeslere donsuz geceler sısısıhh. ersin imer - donsuz geceler sözünün ait olduğu spiker- abim yerinde güzel uyu. kıymetini bilemedik. saygılar.

şu saatte olsa da yesek dedirtmiştir.

yazanlar okumuyor, okuyanlar yazmıyor.

kuzenimle aramızda tam 3 yaş var, aynı gün ve ay doğumluğuz. annem dayımlarla beraber bir yere gitmişti, ona pastalar alınmış, kutlanmış. ben de bekliyorum ki biri doğum günümü kutlasın. gece 12 de geldi eve hala bişi yok. çok ağlamıştım, bir de zaten hiç bir doğum günüm istediğim gibi geçmedi, hep bi unutulmuşluk hep bi varla yok arası bişi.

bizi korkutan şeyler yapmak, daha mutlu olmamızı sağlar.

yeni gitar çalmaya başlayanların çok sevdiği, herkese çalmak istediği metallica parçası.

1992 wembley performansları ayrı bir lezizdir

yazar arkadaş listeyi hazırlarken ataerkil türk erkeklerinin türk kadınlarına yaptığı eziyeti de anlatsaymış .nice kadınları eğitimsizliğe ,genç yaşta evliliğe nasıl mahkum ettiklerini anlatsaymış . kadın anneden ibaretmiş gibi yükledikleri ve benimsettikleri rolleri de unutmasaymış keşke.

çocukluğumla alakalı çok şey hatırlamıyorum, hatırlamaya değecek bir çocukluğum olmadı çünkü. çocukken çok mutlu oluyormuş insanlar, en mutlu oldukları an çocukluk zamanlarıymış. mutlu olduğum bir anımı hatırlamıyorum.
oyuncak hayali kurmuşumdur elbette her çocuk gibi ama; hiçbirine ulaşamadım hayallerimin. yaşım 36; ve hala içimde bir yerlerde bir dürtü, hadi al şu oyuncağı da oyna der bana.

masumluk der bazıları çocuklara, çocuklar çok masum olurlarmış. belki ben de masum bir çocuktum. dedim ya hatırlamıyorum; bilmem belkide hatırlamak istemiyorum. çocukluğuma dair hatırladığım ender şeylerden biri, belkide beni en yaralayan, arkadaşlarımın oyuncaklarına özenirdim hep. keşke benimde olsaydı böyle bir oyuncağım diye hayallere dalardım, hayalimde oynardım o oyuncaklarla.

kolay değildi benim çocukluğum, ben çocukken ağladığımı bile hatırlamam. babam öldüğünde bile ağlayamadım ben, izin vermediler. ilk hastanede güvenlik görevlisi çekti köşeye; sen dedi evin en büyüğüsün, güçlü olmalısın, artık evin erkeği sensin ağlayamazsın. sonrasında arayan herkes aynı cümleleri tekrarladı. çocuğum lan işte bırakın ağlayayım!

bazıları da yeniden çocuk olsam o yıllara geri dönsem diye düşünür; ben böyle iyiyim. kolay olmadı benim bu yaşıma gelmem.

neyse yine çok yazdım ama ne yapayım yazarak rahatlıyorum bende. zaten çoğunuz okumayacak, zaten bundan size ne.

bilgisayar mühendisi - hacker

hep benim mi ciğerim sökülecek, gelin beraber hüzünlenelim.

"ben bu dünyayı, anlayamadım
niyetlendim de altından kalkamadım."