nam-ı diğer terzi fikri
fatsa eski belediye başkanı.
devrimci halk önderi.

1938 yılında fatsa'nın kabakdağı köyünde doğmuştur.
terzi olarak geçimini sağlarken bir yandan da devrimci mücadeleye destek vermiştir. bu mücadele esnasında fatsa halkının teveccühünü arkasına alarak 1979 ara yerel seçimlerinde bağımsız aday olmuş ve oyların neredeyse tamamını alarak belediye başkanlığına seçilmiştir.

göreve gelir gelmez her mahallede, mahallenin ileri gelenlerinden oluşan halk komitelerini kurup onları belediye yönetiminde yetki ve karar mercii kılarak, katılımcı demokrasi adına eşine az rastlanır bir deneyim yaşatmıştır.

bu başarılı deneyimin ülkeye yayılmasından endişelenen güçler devreye girerek 9 ay sonra temmuz 1980 yılında halkın iradesine darbe vurmuşlar, terzi fikri ve arkadaşlarını haksız yere, hukuksuz yargılamalarla tutsak etmişlerdir.

fikri sönmez, 06 mayıs 1985 yılında hapiste yaşadığı işkencelere dayanamayıp hayata gözlerini yummuş ve ismini bu ülkenin aydınlık tarihine yazdırmıştır.

tüm hayatını, tarihe geçen şu cümlesiyle özetleyebiliriz,
"ben ne yaptıysam halkım için halkımla birlikte yaptım."

ay hayır cidden hayır bunu kaldıramam midem bulanır bi kere.

evet.doktora gittiniz ve şikayetinizi sordu.karsidaki doktor olunca okumuş yazmış insan sonucta, sizde ona alengirli birşeyler söylemek istiyorsunuz ya da anadolu insanı derdini doğal bir şekilde izah ediyor.birkac örnek vereyim.
dr -şikayetiniz nedir?
hasta-böğrümü köpek geviyor gibi oluyor.(yan ağrısı)
dr-sikayetiniz nedir?
hasta -töhmeledim. (düşmüş)
ya iste böyle tıpta bunlar yazmaz.

yaz mevsimi geldiğinde arkadaş grubumuzla falezlerden denize atlamak gibi ilginç bir hobimiz var. şuanda içinizden "siz manyak mısınız kardeşim?" diye sorular sorular geldiğinizi tahmin edebiliyorum. ama evet, söz konusu adrenalin olduğunda akıl ve mantık hep dışlanan arkadaş gibi kalıyor.

neyse işte, ben de genelde balıklama atlıyorum suya ve aslında bu şekilde herhangi bir sıkıntı yaşamadım hiç. ama bir gün sevdiğim kişiye artistlik olsun diye (şuan birlikteyiz) takla atarak atlamayı deneyeyim dedim. çok akıllıca bir fikir değildi tabii ki ve ilk deneyişimde 15 metreden göbek üstü şaaappp sesiyle suya çakıldım. çevremdeki herkes gülmekten kudurmaya başladı tabii. ama ben orada acıdan geberiyorum, suratım ve vücudumun ön tarafı yanıyor ve sesimi de çıkaramıyorum. neyse ki onlar da tahmin ediyordu canımın çok yandığını ve hemen sudan çıkardılar beni. bir yandan korkuyorlardı bir şey oldu mu diye, diğer bir yandan da haykıra haykıra gülüyorlardı ama olayın aniliğiyle. neyse ki bana bir şey olmadı ve bir yarım saat sonra kafam yerine geldi. salakça bir anı olarak aklımda kaldı ve kulağıma ufak bir küpe oldu.

kolları kat kat olmuş bebekler,tombul yanaklı çocuklar,gıdısı kocaman ve yumuşacık büyüklerim,bel civarındaki simidi pamuk gibi olan arkadaşım.benden nasiplerini almışlardır.yapmamak lazım belki biliyorum ama görünce krizim geliyor.

türkiye geneli itibariyle köylü'dür zaten, tek fark, bir kısım köylü'nün gerçekten 'köy ' tabir edilen yerlerde yaşaması, bir kısım köylü'nün de şehir denilen ama artık büyük birer köy olan yerlerde yaşaması.

yani yok birbirimizden farkımız, dolayısıyla kim kimi küçük görüyor orası da ayrı bir konu.

bu ülke, tarım ülkesi, kırsal kesim ülkesiydi zaten.
hiçbir zaman bir sanayi, endüstri ülkesi olamadı.
toplumun büyük bir kesimi, kırsalda yaşar, kendi toprağında eker biçer, hem kendine ait bir dünyada yaşar, hem de ülke ekonomisini ayakta tutan bir sürecin kahramanı olaral anılırdı .

sonra kapitalizm denen canavar tüm dünyaya olduğu gibi , bize de hakim oldu, köylü köyde kendi kendine yetemez duruma düşürüldü ve büyük şehrin yolunu mecburen tuttu.

tuttu da ne oldu, köylülüğünden hiç birşey kaybetmedi, şehirde sermayenin kapısında asgari ücretle kölelik yapmaya başladı.

şimdi gidin köye bakalım, herşeye, tüm olumsuzluklara rağmen, köylü mü şehirliyi hor görüyor, şehirli mi köylüyü hor görmeli?

haa, mesele küçük görmek, hor görmek değil de, hani o cahillik denilen olgu var ya, o konuda kırsalda biraz daha fazla bir direnç var, onun tespitidir diye düşünmek istiyorum. kırsalda tabu halindeki düşüncelerin biraz daha fazla oluşu ve bunlarda bur türlü esnemeye gidilemeyişidir eğer varsa sorun.

maaşlarda ciddi bir düzenlemeye gidilmesi gerekiyor. özellikle insan yazarlara iltimas geçildiğini duyuyoruz. bizim üç dört katımız maaş aldıklarını beyan ediyorlar.

oysa bu sözlükte porsuk, yılan, panda, tosbağa ve bilumum farklı evrenlerden bir sürü canlı var, onu bunu bırakın sütün kaymak tabakası bile var.

eşit muamele görmek istiyoruz.

insan yazarlar ne alıyorsa, aynısını bize de ödemek zorundasınız.

emeğimizi sömürmeyiniz rica ederim.

norveç denilince akla ilk gelen manzaralardan biridir. renklerin geçişleri ve gökyüzündeki dans eder gibi ahenkli hareketlerinden büyüye kapılmamak imkansız. ortaya çıkan bu eşi benzeri olmayan manzara, fotoğrafçıların iştahını kabartır.

yakında başlayacak olan yayındır.

yaptığımız afişin harika olması. *

başarılı bir yemek yapma anım yok bu kadar söyleyeyim...

"bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti."
orhan pamuk, yeni hayat romanı, ilk cümle.

28 temmuz 1976 yılında, çin halk cumhuriyeti'nin kuzey batısında gerçekleşen, çin ve dünya tarihinin benzersiz gördüğü bir depremdir. nedeni ise bu depremde yaklaşık olarak 650 bin kişinin ölmesidir.

35 kilometre uzunluğundaki tangshan fayı 28 temmuz günü tangshan'ı yalnızca 16 saniye boyunca 7,2'lik bir şiddetle sallamıştır. lakin uzmanlara göre ölçülen asıl şiddet 12 civarıdır. 16 saat sonra 7,1'lik artçının gerçekleşmesiyle ağır darbe alan binalar da yıkılmış, şehir yerle bir olmuştur. fayın enerjisini ölümcül yıkımlarla boşaltmasına ise amurian tektonik levhası'nın avrasya tektonik levhası'nın altına girmesi sebep olmuştur. ilk depremde 400 bin kişi, ikinci depremde 250 bin kişi ölmüştür.

779 bin kişinin yaralandığı depremde birçok şahsın el, kol ve bacak gibi uzuvları kesilmiştir. 2 milyon kişiyi etkisi altına alan deprem sonrası yapılan reformlarla darbeli binalarda yıkılmış, tangshan'dan geriye yalnızca taş parçaları ve toz bulutları kalmıştır.

buradan görsele ulaşabilirsiniz.

edit: fazlaca imla.

pisagor'u liderleri olarak gören topluluk.

ilginç özellikleri varmış bu insanların; fasulye ve et yemezlermiş. her zaman ilk olarak sağ ayakkabılarını giyerler, herkesin geçtiği yollardan geçmezlermiş. toplantı yapacakları zaman oturacakları taşları, geometrik şekillere benzeyecek biçimde yontmuşlar. pisagor'un ölümsüz olduğuna ve belirli aralıklarla tekrar tekrar dünyaya geldiğine inanırlarmış.

eğer pisagor'u doğrudan, yüz yüze görmek isteyen olursa, cinsel hayat denilen şeyi tamamen bir kenara bırakması gerekirmiş. eğer bırakamıyorsa, onun yüzünü göremez ve dersleri bir perde arkasına oturarak dinlemek zorunda kalırmış.

yazılı bilgilerin başkalarının eline geçmesinden ve yayılmasından korkarlarmış. bu nedenle not tutmayarak, matematikle ilgili her şeyi ezberlermiş bu kişiler. eğer topluluğa katılmak isterseniz, matematik hakkında bildiklerinizi kimseye anlatmayacağınızdan emin olmak için 5 sene boyunca konuşmamanız gerekirmiş.

***

matematiğe saplantılı bir şekilde bağlı olan bu garip güruh, bir gün bu nedenle çıkan bir de cinayete tanıklık etmiş. öğrenciler içinde hippasus adlı bir kişi, sayıların kesinlikle sadece ve sadece rasyonel olabileceğine inanan bu topluluğa, irrasyonel bir sayının varlığını ispatlama gafletine düşmüş. farklı kaynaklarda ispatın farklı bir konuya ilişkin olduğu bilgisi de yer alıyor. ispatı yaptığı ve topluluğun inançlarını sarstığı için, suda boğulmak suretiyle bizzat pisagor tarafından öldürülmüş.

***

topluluk üyelerinin, pisagor da dahil olmak üzere, intihar ederek öldüklerine dair birtakım söylentiler var. fakat farklı kaynaklar, pisagor'un eceliyle ölmesi dahil olmak üzere birçok farklı olasılıktan bahsediyor. yani sonlarına ilişkin kesin bir bilgimiz yok gibi görünüyor.

mutlu ölüm
veba
pal sokağı çocukları (bakmayın öyle anısı var)
palto
ulysses
şikago mezbahaları
huzursuzluğun kitabı

rüyamda turuncu sakallı bir dede kafama sözlük atmıştı. google'dan bunun ne anlama geldiğini araştırırken burayı buldum.

eskiden temassız çekmek için yalvarırdık, şimdi kartta temassız yoksa surat yiyoruz kasiyerden.

misket bey (namı diğer laz muteahit/puşt bey)


devrim hanım (adabı muaşeret, hanım efendilik, mimi hanım.)


anasının kuzusu fındık hanım

sesli güldüğüm başlıktır

ismini boğazı 1728 yılında geçen danimarkalı kâşif vitus bering'den almıştır. boğazın iki yakası arasında bir günlük tarih farkı vardır.