güzel bir farkındalıktır. kendinizden bir beklenti içinde olmazsınız. ama benden çok başka insanlar beklenti içinde olunca stres oluyorum. böyle işte.

yeni dostlar kazandıran olaydır.

çaylaklarla bir sorunu olan yazarın açtığı başlık. az önce baktım son açtığı başlıklar hep çaylaklıkla alakalı. bence bu yazarımızı bir çaylak yapıp empati kurmayı öğretmeliyiz ama tabi moderatörlerimiz ne derse o.*

edit: çaylaklık mertebesine erişmiş. umarım empati yapmayı öğrenir*

ben küçükken sarı saçlı ,yeşil gözlüymüşüm.
(gerçekte; siyah saç kahverengi göz 1.65 boy )
işte bunlar hep evrim

herkes yargilamiyorum ama demis ve yargilamis* arkadaslar bunu yapan insanlarin psikolojik sorunlari olur zaten. bu tur seyler yasayan ve yapan insanlari ister yargilayin ister kezban vs diyin ne olucakki. adamin ruhu yara icinde bunu vucudunada yansitiyo senin ne dedigine mi takilacak cidden. ha kabul edersiniz veya etmezsiniz hos bi durum degil zaten. kisi kendiside bilir bunu ama bunu dusunecek kadar saglikli olmadigindan onu yapar kendine .facali sozluk yazarlarin derneginin baskani gibi konustum ama bi tık sinir oldum. bu tur insanlari icten ice yaptigini kabullenemesenizde yargilamayin yanlarinda olun sorunlarinda zarar verici seylere degil size sarilmasini saglayin ölmezsiniz

profil fotoğrafımdaki bana benzeyen kediye bakabilirsiniz efenim.

el güzeli yarışması varmış, duyduğum gibi uçup geldimm!

herkese kendini sevdirmeye çalışan tiptir.

şahsen samimi bulmam, herkesi sevmek ve herkes tarafından sevilmek mümkün değildir. sahtelik vardır.

tabii bu benim kıt görüşüm.

(bkz: mavi boncuk dağıtmak)

insan olmak ve insan kalmaya çalışmak ile kafayı bozmuş bir insan olarak insanolunbiraz mahlası elbette ilgimi çekecekti. ama daha öncesinde hadsizce zoom yaptığım kitaplığı dikkatimi çekmişti yalan yok. bu kadar çok kitap okumuş birisi ile ortak okuduğumuz kitaplar aramıştım ve elbette buldum.

ben henüz sadece 6 madalyası olan bir yazarken an itibariyle 612 (altı yüz mü on iki?) * madalya sahibidir. ki bu da ben bu tanımı giriyorken bile değişebilir. borsa gibi diyeceğim de olmayacak çünkü borsa +- değişiyor, insanolunbiraz maşallah hep yükselerek devam ediyor yoluna.

zaman zaman kıskançlık *, zaman zaman da gıpta ile yazılarını okudum, okuyorum.
bazen "nasıl ya" diyor insan. ben okumaya bile yetişemiyorum...

ayrıca ben kendisinin insan olduğuna kesinlikle inanmıyorum. bilmediğimiz bir ülkenin bilmediğimiz güzel bir şehrinde işini hakkıyla yapan, kendisine başvuran kimseyi eli boş göndermeyen, muhteşem ve kocaman bir kütüphaneydi bence kendisi. işte işini çok mükemmel yaptığı için kütüphane tanrısı da onu huzuruna çağırıp insan olmayı hediye etti kanımca. düşününce hediye mi ceza mı tabii ki en iyisini kendisi bilir ama hikaye böyle olmalı. kanıtlayamam ama eminim.

ilave olarak benim bir uktem ile ilgili tanım yazmış olmasından dolayı da çok mutlu olduğumu söylemem gerek. (bkz: bu da mı gol değil hakim bey)

geldik asıl önemli konuya yani zurnanın zırt dediği yer şu an tam da burası!
şöyle ki; ben normalde nickaltı yazmam, şimdiye dek iki kişiye yazdım. ikisi de artık sözlükte yoklar...
nazarı değen birisi asla olmadım ama eğer maşallah dediği üç gün yaşamıyor* dedikleri cinsten uğursuz bir insansam ve siz de giderseniz ya sevgili yazar? bu sözlük yokluğunuzu kaldıramaz kesinlikle.
hem şu saatten sonra artık ne sebeple giderseniz gidin sayenizde ben de aforoz edileceğimden siz iyisi mi kendinize dikkat edin. neme lazım havalar da soğudu...*

insan gönül rahatlığıyla ölemiyor bile.

eline sağlık, çok güzel olmuş.

jagten (film)'dir. izlerken yumruklarınızı sıkıyorsunuz. korktuğunuzdan değil, orada olsaydınız işleri yoluna koyabileceğinize inandığınızdan dolayı... mads mikkelsen ağbimiz ince çizgimizdir. alem aktör görsün.

en gençlerden olabilirim belki ama ruhum yaşlı sayılır mı acaba.

etimolojik olarak arapça skn kökünden gelen sākin ساكن "1. oturan, bir yerde ikamet eden, 2. hareketsiz, durgun" sözcüğünden alıntı kelimedir.

çok sevdiğim ancak türkiye'de çokça özlenen bir sıfattır aynı zamanda. sakin bir şehir, sakin bir halk, sakin bir siyaset, sakin insanlar... bunların hepsi ne yazık ki bize çok uzak geliyor. halbuki insanın güzel bir hayat yaşayabilmesi için ne kadar da gerekli sakin bir ortam.

kıl kuyruğunu özlemiş olabilecek yazar. geldim geldim patlama.

kitap kapağında,elinde sigarasıyla mîna urgan ‘anlatacak çok şey var, oturun şöyle’ , der gibi bakar size.gerçekten de,uzun ömründe görüp geçirdikleri paylaşacakları dağlar denizler kadardır.
bir dinozorun anıları’nı çok seneler önce okumuştum ama dinozorun gezileri taze, bu kitabı biraz anlatmak istedim.
önce mîna urgan:
(1915-2000)
amerikan kız koleji mezunu, fransız filolojisini bitiriyor, yetmiyor ingiliz filolojisinde de doktora yapıyor. kitabında kendisini ‘öğretmen ‘ olarak tanımlıyor, profesörlük ünvanını almış olsa da.üç dile de hakim olduğu için onu bir çevirmen olarak da görüyoruz.
dolu dolu geçirdiği seksen beş yıllık yaşamı,siyasi görüşü her ne olursa olsun hemen herkesin dikkatini çekecek denli ilginç dönemeçlerle dolu.her satırını merakla okuyacağınız kitapların yazarı aynı zamanda.

gelelim dinozorun gezilerine:

‘’çektiğin acıları gözler önüne sermemek, büyük kişisel mutlulukların peşinden koşmak ayıbından vazgeçip, küçük mutluluklara sığınmak, onlarla yetinmektir asıl marifet.’
sözleriyle, dünyada acı çeken milyonlar varken kendi acılarını,üzüntülerini anlamsız bulur, penceresinden keyifle yağmuru izlerken, sokakta evsizleri düşünüp keyfinden de vazgeçer. küçük mutluluklar bir dost sohbetidir, yalnız kalıp bir köşede kitap okumaktır, yorgun ayakları denize daldırmaktır.
deniz sevgisi daha küçük bir çocukken içine işlemiş, hiç yanından ayırmadığı sigarası yüzünden belki de yüzücü olma ihtimalini de elinden kaçırmıştır :).
birinci bölüm hayatı ile ilgili kısa anekdotlar içerirken, ikinci bölüm ‘deniz tutkusu’ dur.
bodrum’un yıllar yıllar önce keşfedilmemiş hali onu büyüler, eskisini özlemle anarken yenisinden hoşnutsuzluğunu dile getirir. bir çok dükkan kapanırken yerine ‘modern’ leri açılmış, tatil köyleri insanları eğlendirmekle görevli birer hapishane haline gelmiştir.kitapta çoğu kez katı betimlemelere rastlamamız mîna urgan’ın sadelikten hoşlanan, zengin insan ve onun yaşayışını ayıplayan dünya görüşüyle ilgilidir.
ege ve akdeniz’in el değmemiş dantel dantel kıyılarında ‘mavi yolculuk’ adı verilen, dönemin şair ve yazarlarıyla birlikte yapmış olduğu tekne gezilerini anlatır.bu geziler kitabın önemli bir bölümünü oluşturur.
‘’oysa ilk mavi yolcular, sabahattin eyüboğlu’nun özenle seçtiği, çoğu genç aydınlardı. sadece gezmek tozmak için değil, ege ve akdeniz uygarlıklarının kalıntıları konusunda bilgi edinmek ve bu arada o güzel kıyıları kendi gözleriyle görmek için katılınırdı bu gezilere. teknemiz yüzen bir seminere dönüşürdü kimi zaman. gerekli kitapları okuyup araştırmalarda bulunan yetkili biri, gideceğimiz yerler üstüne bir konuşma yapar; o antik kentin tapınakları, anıtları filân konusunda ön bilgi verirdi. sonra herhangi bir vasıtaya, genellikle bir kamyona doluşup oralara giderdik.’’ diyerek sonradan amaçtan uzaklaşıp her türlü deniz gezisine verilmeye başlanan bu adın aslını bize anlatır.
özellikle genç yaşta gitmeye başlamış olduğu anadolu’nun çeşitli şehirlerinden de bahseder. o yıllarda bu tür yolculuklar hele hele ‘kız başına’ insanlara çok farklı gelmektedir oysa.

daha sonra avrupa ülkeleri,amerika,meksika ve rusya seyahatleri gelir:buradaki insanların yaşayışları hakkında bilgileri de burada gezilecek mekanların nereler olduğunu da bulabiliriz.
bu kitap, bir solukta okunacak kadar sürükleyici, ‘bir dinozor’ un gözüyle bakmak isterseniz ülkemiz ve dünya şehirlerine,vakit kaybetmeden başlayın derim.

nerdeyse okuduğum her tanımı beğendiğim den sen hayırdır diye yandı bir kaç kere.

burda bir yazar var. neydi adı hatırlayamadım. o yazar beni bulsun.

alın size yer. seçin beğenin alın.