yahya kemal, dostlarından birine:

-"bu akşam, yemeği benimle yer misin?" diye sorunca, arkadaşı:
-"hay hay! çok memnun olurum, hiçbir mazeretim yok." der. yahya kemal ise gülümseyerek:
-"iyi öyleyse, bu akşam size geliyorum."

ölen evladını kollarında taşıyan annedir ilk aklıma gelen. ama olsun ne önemi var? sonuçta topraklarını satmışlar,* ermeni soykırımını tanımışlar,* ayrıca araplardır.*

filistin; soykırıma uğrayan, diri diri yakılan, gaz odalarında öldürülen, aileleri gözlerinin önünde katledilen yahudilere insaniyetinden kapı açmıştır zamanında, onları kimse kabul etmezken onlar kabul etmiştir.* şimdi de insanlığının, merhametinin bedelini ödüyordur. her gün türlü sosyal medya, sözlük, blog ve benzerinde insanlara iyilik yapıp nankörlük bulduğundan yakınanlar bu halkı* fırsat buldukça yermekten geri kalmazlar.

yazıklar olsun denilecek nokta ise, hümaniteryenizmin dibine vurmuşların, çocukların kıyılmasına yalnızca sessiz kalmayıp aleyhlerinde konuşabilecek yüzü bulabilmeleridir. filistin'i savunmak için müslüman falan olmaya gerek yoktur, insan olmak yeterlidir. hiçbir şey yapamasan dahi üzüldüğünü belirtirsin, hadi diyelim o kadar ki tükendin, aleyhlerinde konuşmazsın.

aynı durum doğu türkistan için de geçerlidir. aynı durum dünyanın bilmem neresinde katledilen çocuklar, tecavüze uğrayan kadınlar için de geçerlidir. aynı durum, yarın bir gün; ateistler, deistler, budistler, şintolar haksız yere katlediliyorsa da geçerlidir. nitekim insan olmak bedavadır. bu katliamlardan sırf kendi dinine kendi ırkına kendi düşüncelerine mensup değil diye keyifle bahsedenler bir uzman desteği almalılardır, sosyopat olmaları hayli muhtemeldir.

edit: silivri soğuk yazan arkadaşlar. helallik istemiş birisine ya helal ederiz ya da etmeme hakkına sahibiz. bunun neresinde yanlış var.
buradan
akp'li cumhurbaşkanı, helallik istemiş. hadi seçime git bakalım helal ediyor muyuz etmiyor muyuz görelim.

içtiğiniz ağrı kesiciye göre değişen durumdur. başım ağrıdığında, özellikle, dayanamayacak noktaya geldiğinde naprosyn iyi geliyor. majezik diş ağrılarında iyi geliyor vs.

günlerce konuşmaz,yazmaz,aramaz,sormaz;sonra gelir bir "merhaba" der,yine o kazanır.

anlayışsız insanlara tahammül etmekte çok zorlanıyorum. özellikle tüm detaylarıyla anlattığın halde anlamamakta ısrar edenlere. bi anlamaya çalış be güzel kardeşim..

bana, "uzak bir telefonda ağlayan yağmurlu genç kadın" dizesini hatırlatan eylem.

o vedalaşmalar, bir parça daha sığsın diye fermuarı üzerine oturularak kapatïldığı belli valizler, sevgilisini uğurlayan genç kadın ya da adamlar, çocuğunu uğurlayan umutlu ve gururlu bakışlar... son sarılış, son öpüş, acele akan birkaç damla göz yaşı. otobüsün buğulu camından dışarıya, içeriye sallanan eller. otobüs hareket edinceye kadar, "bak, sen gidinceye kadar ben gitmiyorum." der gibi bekleyen yolcu yakınları.

ağlayan bebekler kaçınılmaz. ben çok severim bebek ağlamasını uzun yolculuklarda. uyuyan yolcular kıpırdanır, homurdanır bazısı ama bebek işte, yapacak bir şey yok. hiçbir şeye gösterilemeyen o anlayış, bu minik insanlara sunulur. sonra çay kahve servisleri. yarı dolu bardaklardan bir şeyler içerek geçen bir zaman olur. en az bir yolcunun muhakkak susmayan bir telefonu vardır. en az bir yolcu belli aralıklarla öksürür. bir kişiyi yolculuk tutar, cam kenarı bilet aldığını sanarak koridordan bilet almıştır, yerini değiştirmek ister usulca. genç bir yolcu vardır, kulaklığından taşan sesi birkaç yolcu muhakkak duyuyordur.

ihtiyaç molaları vardır, bir de daha uzun ihtiyaç molaları. ilkinde otobüsten iner, ben nerede neyden indim diye şöyle bir arkama bakarım. geceyse muhteşem bir ayazdır. kimsenin sigarasına davrandığı kadar hızlı tuvalete gitmediğine şaşarım bazen. sanki o sigara henüz merdivenleri inerken herkesin dudağına konar. oysa tuvalet öyle mi? ona koşarak giden çok az insan görürüm. süre bitti mi hızlıca yere atılıp siyah kunduralar altında ezilir o sigaralar. bir hışım ama, seninle işim bitti der gibi atılırlar beş dakika önce tutulan ellerden. yolculuğa devam edileceği anons edilir, çok az yolcu dışarıda kalmıştır zaten.

her yerden, renkten insan bir dikdörtgen kutu içine doluşmuş bir yerlere gideriz. bu kadar farklı insan belki ancak ulaşım sebebiyle bir araya gelebiliyordur, birbirine tahammül edebiliyordur.

acil bir işim olmadıkça ben şehirden şehire otobüslerle yolculuk etmeyi severim. o yolculuklarda en azından tabelalar, evler, sokaklar, yollar, ağaçlar görürüm. aynı aracı paylaştığım insanlarla sözlü olmasa da bir iletişimde olduğumu hissederim. uçakta kendimi yolculuk ediyormuş gibi hissetmiyorum.

iki ses benzerliğine dayanan kafiye türüdür.

bir bahar sabahı hava ılık
arabacı, yolculuk başlasın artık

bu dizelerde, redif yoktur. “ık” sesleri tam kafiye oluşturur.

kaynak: türk dili ve edebiyatı notlarıdır. bana ait değildir.

hep duyduğum sözdür.
neye heves etsem ne yapmayı planlasam ya böyle olumsuz konuşurlar ya da alaycı bi sesle "iyi yap bakalım."derler.
efendim bu ebeveynlern çocukları nasıl oluyor gelecekte diye merak ediyorsanız şayet ben canlı bir örneğiyim. 20.yıldan bildiriyorum size:
onu yapma, şunu beceremezsin gibi lafları duya duya tembelleştim. çok basit görevleri bile yapmıyorum.
kılımı kıpırdatmıyorum. tembelim diye de bir sürü laf duyuyorum tabii ama umursamıyorum artık. söylenip söylenip susuyorlar.
aciz değilim çok şükür her işi yapabilirim ama yapmamayı seçiyorum. bu onlara verdiğim tepki.
ee iletişim kurmayı denesen daha kolay olmaz mıydı sevgili yazar diye söylerseniz... *
iletişim mi? o ne?

kötü niyetli oldukları için yaptıklarını düşünmüyorum. her şeyin başı eğitim kısaca.

gayet ucuz olan bir keyif.

atari bana ait olsa bile çocukluğumda hep luigi karakterinin bana kakalandığı, video oyunlarının atası, japon yapımı nintendo oyunudur.

maksat engelleri aşarak prensesi kurtarmaktır. ancak hep yanlış prensesleri kurtardığımızdan hiç bitmeyecekmiş gibi hissettiren oyundur:

çamur bulaşmış gri.

değer verdiği yazarlar hakkında tamamen kendi tarzını yansıtan uzun inceleme yazıları ile meşhur, türk anime karakteri, kezban paris'te, istanbul beyefendisi, yazar, at ve psikopattır.

benimle ilgili yazdığı değerli giri sözlük yazarları tarafından yanlış yorumlanmış, çok üzücü. ilgili yazar çalışma arkadaşımdır, uzun süredir bir proje hakkında beraber çalışıyoruz. hatta onu buraya sürükleyen bendim. mesai saatlerinde farklı işler ile ilgilendiğini ispatlar, işten atılmasını sağlayabilirim diye düşünmüştüm, olmadı. tehdit etti beni, sözlükte herkeklerle gelinliğini giyip mesajlaştığını herkeslere söylerim dedi. bühühü.

kendisi tek başına iş yavaşlatma eylemidir. size zahmet şu dosyayı x bey'in masasına koyar mısınız derseniz şirket sahibi olan değil mi diye sorar. zaten şirkette başka bir x bey yok derseniz, emin olmak istiyorum sadece der ve ekler. bu dosyayı koyacağım değil mi? o dosya, x bey, şirket tarihi ve beynin vücudu oha nasıl hareket ettirebildiği ile ilgili tüm bilgileri alır, detaycıdır, garanticidir. ancak ikna olmaz dosyayı götürmez.

kimseyi kıramayan, oldukça kibar, sahiden sözlük geyiklerine bu şekilde malzeme olamayacak kadar düzgün bir insandır. ha beni isterseniz boynuma bir tasma takıp kabataş meydanında dizlerimin üzerinde vura vura gezdirin, bunu hem hakediyorum hem de sahiden çok hoşuma gider. bu ortamda birini linç etmek mi istiyorsunuz? beni edin! birini sözlük geyiklerine mi malzeme edeceksiniz? yine beni edin! bana kötü davranın efendiler! vurun banaaa.

evet. çok sevdiğim değerli yazarımızı buradan sevgi ve saygı ile selamlıyorum. hasta olduğunuz 1 ay boyunca her gün soran vefalı bir psikopattır. böyle insanları kırmamak lazım.

beni kırın.

yoğun geçen günün ardından sözlüğe girebildiğimiz zaman söylenen cümledir. plajda uzanıp denizi seyretmeye benzer.

yeter de artar.

çocuğum yokken buna yorum yapmam ne kadar sağlıklı olur bilemiyorum ama gözlemlediğim kadarıyla, çok çok uç şeyler olmadığı sürece anne/baba çocuğunu bir şekilde affediyor günün sonunda.
ya da belki affetmek yanlış tabir oluyor bu durumda, bağını kopartmıyor demek daha doğru sanırım.
ince bir çizgi var, affetmeyip, sırt çevirince daha kötü şeyler yapabilir, ya da affedip, nasılsa arkamda ailem var diyip, daha kötüsünü yapmaya devam edebilir. bu noktaya gelene kadar, her adımında, müdahaleci değil ama takipçi olmak gerekiyor bence. o ana kadar hiçbir şey yapma, görme, duyma sonra her şey bitince sırt çevir.
çocuklar çok uç noktalar dışında bence ebeveynin yansımasıdır. o yüzden o noktaya hep beraber geldiniz. suçu tek kişinin üstüne atmak bencilce. affedemiyorsan, kendini de affetme.
not: iyi ebeveynlerin çocukları da büyük hatalar yapabilir tabii. fakat, istisnalar kaideyi bozmaz.

öncelikle (bkz: mellisho)’ya teşekkürlerimi iletiyorum bu fikrin öncüsü olduğu için.
ve karşınızda serinin başlangıç filmi.
turuncu hap mı ? yeşil hap mı ? tarafını seç ve bu eşsiz sözlük atmosferine katıl.
buradan izleyebilirsiniz
edit: ayrıca bu iş bir gönül işidir biz yazarların eğlenmesi içindir. bizi mutlu eden şey bol turunculama ve yorumlarınız olduğunu hatırlatırım. *
tüm kaça açan kesitleri izlemek için;
kafa açan kesitler

çocukları özledik konular da bitti ne yapacağız diye düşündüm bir öğretmen olarak.

sözlüğün yavaş yavaş kalabalıklaştığını gösteren olumlu bir harekettir.
rica ediyorum kafanıza takmayın bu tür başlıkları çünkü hallolacak bir durum değil bu.
hiç bir sözlük bunun önüne geçemez imkansız.
o yüzden sevinmek gerekiyor.