bir yaştan sonra düşüncesi bile imkansız hale geliyor sanırım yaşlanmışız

görme engelliler için tasarlanmış sarı kabartmaları bulunan parke taşları. tasarlayan da geçtiğimiz aylarda hayatını kaybeden mimar cengiz bektaş. ilk olarak kızılay ile tandoğan arasında kullanılmış ve sonra yaşadığımız şehirlere yayılmış. tek kötü tarafı kar yağdığında kayganlaşması.

kanat ve tüy yapısı sebebiyle oldukça sessiz süzülebilen bir kuştur. avlarına karşı neredeyse görünmez ve duyulmazdır. pek çok toplumda bilgeliği simgeler.

(bkz: tuzlu çubuk kraker).
midenin suyunu tutar ne mübarek bir yiyecek.

1-kırılınca belli edenler
2-kırılınca belli etmeyenler.

efes antik kentinde bulunan ve efes genelevinin (aşk evi) reklamının yer aldığı panodur.

"herkese böyle yürüyor musun? "

hiç yakıştıramıyorum...
ama tam "valla billa hayır" dicem bi gülme tutuyor o ayrı.*
sormayın, yalana hiç gerek yok, aramızda hallederiz.*
ayrıca;

(bkz: ironiyi anlamayan nesle aşina değilim)

hıh!

yahu şimdi kankacılık falan diyecekler de öyle değil, yeminle değil ya. durduk yere sebebim olacak kız kardeşim.
mesaj alımını kapatmış. nasıl "adam adam ney ya, hiğç yakışıyor muu" mesajı atıcam ben kendisine söyleyin yani. #1313942
ondan arkadaşlar yoksa yıkama yağlama yapmıyoruz yani kimseye. hofff aşırı sıkıldım, şakasıyla bile eğlenemiyorum konunun.

ayrıca çok afedersin ama sana ne olabilir meltingcim. dipçik gibi kadınsın. var ol.*

yönetmen koltuğunda, daniel monzon'un oturduğu, 2009 yapımı hapishane filmi.
aksiyonu bol, dramı bol, oyunculuklar eh işte, verdiği mesajlar oldukça düşündürücü, mutlaka izlenmesi gereken bir film. yaw gel de ispanyol sinemasına hayran olma, ölme, bitme.
filmin içeriğine gelelim:
göreve yeni başlayan juan'ın ilk iş gününde hapishanede isyan çıkıyor ve kendisi bu hengamenin ortasında mahkummuş gibi davranmak zorunda kalıyor.
oyunculuğunu çok beğendiğimi söyleyemeyeceğim.
filmdeki en dikkat çeken karakter ise şüphesiz "malamadre".
kötü biriymiş gibi görünen, başta gıcık kapacağınız ama sonra çoook seveceğiniz bir karakter, tam karizma.
haksızlığa göz yummayan, zeki ve cesur bir karakter kendisi.
filmin özeti niteliğinde olan şu cümlesini de eklemeden geçmeyeceğim:
"hayat farkında olmadan bazen s*k*yr seni
"
beni en çok üzen kısım ise şurası oldu:

durduk yere evin içinde deli kovalar gibi koşmaları ve gece uykudan uyandırıp oyun oynamak istemeleri.

umutla beklediğim ve bazı beklentilerimin gerçekleşmesini istediğim bir yıl.
değişimin olacağını biliyorum. umarım güzel bir değişim olur.

kökeni latince pluvia (yağmur) kelimesinden gelmektedir. pluviophile yağmurun yağmasından hoşlanan, yağmurlu havalarda mutlu olan ve yağmur yağdığında huzur bulan insanlar için kullanılan bir terimdir.
yağmurdan sonra ortaya çıkan yağmur kokusuna bayılırlar. bu koku literatürde petrikor olarak geçer. kaynağı elbette bitkilerdir. petrikorun ikinci sebebiyse aktinomiset diye bilinen toprakta bulunan bakterilerin salgıladıkları kimyasallar. bu ikisi yağmur yağınca toprakta karışıp kendine has bir koku yayar. duygu dolu insanlar bu kokuyu ruhlarının derinliklerine kadar hisseder.
yağmur suyunu tatmayı, yağmur altında yürüyüş yapmayı seven bu kişiler zor zamanlar geldiğinde “bunlar da geçecek” demesini iyi bilirler. yağmur aşığı tipik bir pluviophile gece yatmadan evvel yağmur sesi ile kolaylıkla uykuya dalar.
“en çok bolluk getiren yağmur, alın teridir” der cenap şahabettin. kafa sözlük için alınteri dökenlerin başında gelen bir yazardır pluviophile. sözlüğün en sevilen yazarları arasına girmeye aday, nicki kendi gibi huzur ve mutluluk veren saygıdeğer bir yazardır.

yukarıda bir arkadaş çok güzel özetlemiş aslında “kurda koyun yetiştirmektir” diye. benim çok güzel bir tanımım var bunun için. “aslanı kediye boğdurmaktır” bu hayattaki her şey girişimci olmaya bakar, siz bu çocukların elinden bu motivasyonu alırsanız, yok ders çalışmakmış, yok bir işte başarılı olmakmış, her şeyi mahvedersiniz. hiç hak etmeyen mal mal insanların altında ömürleri boyunca ezilip dururlar. şunu da unutmayın, küçükken ailenin yerleştirdiği şeyler, kırması en zor olan şeylerdir.

vücudumu hareket ettirmek.

mesela parmağımı oynatıyorum ama öyle bir komut verdim mi? yok, düşündüm mü? hayır
ama istedim ve o hareket ediyor yada kolum yada bacağım yada diğer bir uzvum, sanki tanrıdan diliyorum ve kabul oluyor gibi şakkadanak.

daha kendi vücudumu anlayamadım. hahaha.

homofobik olanlar uzak dursun. karakterleri, farklı ülkelerde çekilmiş sahneleri ve konusu itibariyle çok özenle hazırlanmış bir yapım. beğenmediğim tarafları da var tabi. bazı sahnelerinde gereksiz dram kasılması, riley karakterinin o kısık insanı sinir eden ses tonu ve bazı gizemlerin çözülmeden olaya girilmesi gibi. ama wolfgang sen nesin öyle…. meksikalı gay çift favorimdi valla örnek ilişki budur dedim. çok tatlılar özellikle diego riveranın resminin önünde oturup konuştukları an, aşık oldum sahneye.
ön yargıları bir tarafa bırakıp izlenmesi gereken bir yapım.

şeker toplamaya gelen bayram çocukları* misali ülkemize doluşan mülteci kardeşlerimizin arasına yenilerinin katılacağına işaret eden durum.

bu ülke yol verme kavgasında göte mızrak saplanan uber medeniyet seviyesini de görecek evelallah. yükselişimizi durduramazlar artıkın; popomuza nitro taktık uçuyoruz wuhuuuuuu.

umudunu kaybetme, genel olarak hüzünlü olsa da sonu mutlu eder.