öncelikle darbe için teşekkür etmek istiyordum, lakin;
sonralıkla işi "kaşar"a bağlayıp,
şimdi de çalan rasputin ile odanın ortasında haka dansı yaptırdığınız için teşekkürler..
radyo bomba gibi döndü..
--------------
şaka bir yana, hepsine dahil olamadım muhabbetin fakat oldukça eğlendim son yarım saatlik bölümde..
ağzınıza sağlık.. iyi ki varsınız..
*

edit.. maşallah dediğim 40 saniye yaşamıyor.. rasputin'den müslüm baba'ya dikey geçiş.. şimdi haka dansı yerine hakanadak olduğum yere oturup sabah ezanı dinliyorum... seviliyorsunuz.. çüüzzz (son edittir. )

"... gel, eritir demirleri bendeki ateş... "

"gün bizim, güneş bizim."

veba, insanların başlarına gelen bir felaketi önce şaşırarak karşılaması,nedenlerini sorgulaması sonra yavaş yavaş eldeki duruma alışmalarını, hissizleşmelerini anlatıyor. derin bir analiz görüyoruz eser de albert camus bir doktoru, hasta odasını bir fareyi bile o an oranın içindeymişsiniz gibi sunuyor. deney alanına girmiş gibi hapsoluyorsunuz.

insan özgürdür görünen budur fakat yazarımız görmeye cesaret edemediğimiz bir esaretle baş başa bırakıyor bizi. tehlikelerin bizi tutsak ettiğini ölümlerin ne kadar sıradanlaştığını tepkilerin azaldığını vurguluyor. kitabın bir yerinde bir sinek gibi ölüyorlardı yazıyordu.
kayıpların, gidişlerin önemi olmadığı bir dünyanın yansıtılması gibiydi.

kitaptaki beklenmedik veba salgınını günümüzde coronavirüs salgınıyla uyarladığımızda insanlığın vermiş olduğu tepkinin hiç değişmediğini tüm şeffaflığıyla görmüş oluyoruz. hatta 1947 de yayınlanan bu eserin tüm zamanların gerçekliğine ışık tutmuş olması, hep aynı döngünün içindeymişiz gibi hissettiriyor.

veba, salgın adı altında insanın korkularını,ızdıraplarını karanlık duygularını temsil eder. camus, dini öğretilerin insanın hayatı sorgulamasında yeterli kalmadığını gösteriyor. insanın kendi kendini kolayca yok edebileceğini sembollerle anlatıyor. kitaptaki baş karakter doktordur. her türlü zorluğa rağmen ayakta durmaya çalışan ve insanlara umut olan bir karakterdir. veba'yı anlamaya algılamaya çalışan ve bunun önlenmesi için sorgulamayı yapan insanın temsilidir. hayata anlam katmanın bizim elimizde olduğunu çağırıştırır.

veba etkili olduğu oranda vasatlığı da artıyordu.aramızdan hiç kimsenin artık öyle coşkulu duyguları yoktu.herkes tekdüze duygular içindeydi. artık bunun sonu gelmeli, diyordu…

artık bunun bir sonu gelmeli! düşündüren, sorgulattıran, katlanamadığımız duyguları anlatan, bilmeden acı çektiğimizi farkına vardıran bir eser. camus farkıyla...

giriş cümlesi bulamadığım için yıllardır beynimin kenarında tozlanıp kalmış mükemmel kurgularım var benim..

‘’taşın içindeki davut’u gördüm ve ona ait olmayan ne varsa taştan söküp attım.’’ diyen rönesans dehası.

ask olsun dedirten baslik.

sanki cin iskencesi uyguluyormusuz gibi maruz kalmak falan, gozyasim pit etti bak. bu modlar size ne etti kiymetli yazar arkadaslarim, ilhami abi sen soyle. biz bu aileden degil miyiz? farkli ilde mi dayak yedik de geldik biz? ayni yerdeyiz be, ayniii sozlukteyiz be. bize paspasla adam oldurtmeyin*.

buraya uzun bir entry girmiştim aslında. ama ben mezun olabilmek için, atanabilmek için bir sürü emek verdim, 170. oldum ve atandım. onca yıla rağmen severek yaptığım mesleğimi elimden alma riskini göze alamayarak geri sildim yazdığımı. bunun için bile helal etmiyorum!

yine sağır sultan'ın bile duyduğu ama sözlüğe gelen her yenilik sırasında uyuyor olduğum için yeni haberimin olduğu sözlük belediyesi hizmeti.
yine de benden başka duymayan varsa pencereye çıkıp bağırayım;

"bu yorum vergisi ödenmediği için kaldırılmıştır"

(bkz: feridun abi daha erken ama)

gereksiz maceralara yeltenen kişidir. ayrıca aklıma güzel bir fıkrayı getirmiş kişidir.

bir gün karga ile ayı uçağa binmişler. uçak havalanmış. bir süre sonra karga hostesi çağıran düğmeye basmış. hostes karganın bulunduğu koltuğun yanına gelip kargaya:
- buyrun efendim, bir isteğiniz mi var?
karga çok pişkin bir vaziyette:

- yoo, bir şey istemiyorum. ibnelik olsun diye bastım düğmeye, demiş.

bu duruma hostes çok sinirlenmiş, ancak ses çıkarmadan gitmiş. bir süre sonra karga terkrar düğmeye basmış. hostes yine gelmiş, karga yine ibnelik için bastığını sölemiş. hostes daha da sinirlenmiş ancak bir şey söylemeden oradan ayrılmış. bu durum karganın yanındaki ayının dikkatini çekmiş. o da düğmeye basmış. hostes gelmiş, ayıya bir isteği olup olmadığını sormuş, ayı ise:
- yoooo, ibnelik olsun diye bastım düğmeye, demiş.
bu kadar kötü muameleye dayanamayan hostes ağlayarak gidip durumu kaptan pilota anlatır. pilot da yardımcılarına atın bu ikisini uçaktan aşağı der. sonuçta ayı ile karga havada uçaktan atılırlar. ayı düşmeye başlamış ve kargaya:
-karga kardeş kurtar beni diye çığlık atmış. karga da düşen ayıya demiş ki:
- ayı kardeş, uçmayı bilmiyorsun niye ibnelik yapıyorsun? demiş.

ben her yazarı seviyorum. hepsi de emek veriyor sonuçta. bazıları biraz daha dikkat ederse de çiçek gibi olur.

erkekleri kaçırmamak için mi? kadınsız olsa, fikirlerinizi yazamıyor musunuz? ya da kadın var diye mi bir şeyler yazıyorsunuz?
değişik olduğunuz kadar komik canlılarsinız yahu.
ya da kadınlar, kendi hür iradesiyle bir sözlüğe üye olup, bir şeyler yazamayacak canlılar mı?
(bkz: kafamda deli sorular)
bir varsayım sorgulaması.
edit: başlık böyle mi açılır?
(bkz: kadın sözlük yazarı hesaplarının yönetimin fake hesapları olma olasılığı)
edit2: başlığın açılış hali (bkz: kadın sözlük yazarı hesapları yönetimin fake hesapları mı)

insanları nasıl rahatsız etmem diye düşünüldüğünde akıllara gelen kurallardır.

hiçlik

deli bir rüzgara kapıldı hisler;

acı, sarp kayalıklara çarptı kendini,
şehvet, büyük günahlar işledi,
öfke, karşısına çıkan herşeyi ezdi,
ve aşk, tutkulu bir güzeli sevdi...

hüzün, yağmura karışıp kendini temizledi,
zafer, gülücüklerin ardına gizlendi,
korku, umudu yok etmeyi seçti,
umut zaten düşlerde intihar etmişti .

ve sonra hepsi silindi...

hiçlik kaldı bir tek,
o da kendine bile yetemedi...

atatürk'ü doğumundan ölümüne anlatan eserdir.
atatürk'ün anıları, falih rıfkı'nın anıları... yakın tarihe ışık olur, başka bir pencereden bakmanızı sağlar. ha biraz da yanlıdır. ancak kendisinin de dediği gibi o devri anlatırken kendi anladığını anlatmıştır. okumak gerek, bir yazarın gözünden bir lideri, yeni bir ülkenin kuruluşunu dinlemek gerek.

sevmediğin veya içinin ısınmadığı insanların olduğu ortamlarda mecburiyetten orada bulunduğun anlardır.

“kitapsız, çiçeksiz, hayvansız, vicdansız, doğrusuz insandan uzak dur.”

özgür bacaksız