açar açmaz bir tevhid karşıladı.sabahat akkiraz,mustafa özarslan sesi ve diğer özel sesler,güzel gönüller.. ne güzel düşünmüşsünüz teşekkürler.
bülbül öter gül içinde..

sanki gereğinden fazla üretim ve tüketimle dünyaya yeterince zarar vermiyormuşuz gibi bir de çöpümüzle izimizi bırakıyoruz. kesinlikle en kısa zamanda durdurulması gereken davranıştır. bu gezegen yalnızca senin benim değil, aynı zamanda yarının çocuklarınındır. bırakın çöpü yere atmayı, çöp kutusuna atınca bile sadece sokaklar estetik hal alıyor. bütün bu plastiklerin geri dönüşüm yapılmadan sadece gözümüzün önünden çıkarılması bana çok ters geliyor. plastiklerin sadece yüzde 5 kadarı etkin şekilde geri dönüştürülüyor. bu konuda toplumumuzun hatta tüm toplumların farkındalık sahibi olması gerekiyor. hatta şöyle ilginç bir bilgi vereyim: okyanuslardaki tüm çöplerin yüzde 8'ini plastik pipetler oluşturuyor. bu kadar gereksiz ama hayatımızda yer etmiş bir sürü şey var. en azından plastik pipet kullanımını bitirirsek çok güzel şeyler olacak da kimse farkında değil.

tadını çok sevdiğim ve aile yemeklerinde yapıp götürdüğüm; ana malzemesi bulgur, baharat olan, özellikle sunumunda domates sosunda iri sarımsak tanecikleri, kıyılmış maydanoz ve en son krema şeklinde yoğurt gezdiririm, eee ne demişler: "yeme de yanında yat" *

bu kişilerden biri benimdir. tek kişilik soframa,tek kişilik düzenime aşığım. bu devirde zor geliyor bana, insanlar birbirine destek olması gereken yerde köstek oluyor. sanırım zaten pek de becerebildiğim bir şey değil. asosyal biri hiç değilim aksine çok sosyal biriyimdir de. belki güzel bir huy değil ama birini düşünerek hayatta adım atmak,çift kişilik planlar yapmak istemem.

covid-19 salgını bitmeyecek. bilim insanları söylemekten bıkmadı, bizim milletimiz duymazdan gelmekten bıkmadı.

arkadaşlar, bu işin şöyle olunacağı söyleniyor: önce tüm halk aşılanacak, akabinde ilaç sektörü devreye girecek. covid-19 kaptığında aile hekimin sana bir reçete yazacak, gidip o ilacı içeceksin bir iki gün burnun akar ya da akmaz, sonra işine devam edeceksin.

virüsün de zamanla bulaşım ve etki gücü azalacak. ama bitmeyecek. bugün çiçek hastalığı bitti mi? hayır. ama hasta oluyor muyuz? yine hayır. doğduğunda yapıyorlar aşıyı, mesele bitiyor.

sahiplenme tribi. kadının bedenini kendisininmiş gibi sahiplenir. kadın cinayetlerinin altında yatan sebep.

1960'lı yıllarda çekilen bu fotoğrafta yüksek voltaja kapılan arkadaşına hayat öpücüğü veren adamı* görüyoruz:


bu ise charlie chaplin'in yirmi yedi yaşında nasıl göründüğü ile alakalı:

duvara asılmış dekoratif bir bisiklet. hiç şaşmaz.

dün akşamdan beri sosyal medyada dolaşan reklam videosudur. yakın zamanda afişlerde de görebiliriz. çünkü neden olmasındı.

seni unutmam mümkün mü gülüm
arar gözüm her yerde, sandım aldı ölüm
açma arayı, hasretin bir zulüm
bahçedeyim, bekle be geceyi gülüm

yarınlar yokmuşcasına kadınların altına yatan! bir adama evimin erkeği, çocuklarımın babası demem ben arkadaş!..
o kadar da mezhebimiz geniş değil evelallah.
sen önüne gelen kadınla gez, dolaş, eğlen. sonra gel benim evime, parama, soyadıma ortak ol. bir de ne olur, ne olmaz boşanma sonrası nafaka işi var ki o daha beter...

karşıt olan iki tarafa da onların yanındaymış gibi görünmek anlamında olan bir deyimdir.

galeride eski fotoğraflara bakma illeti... acayip keyifli ama bir o kadar hüzünlü.

hayvanların değil insanların kafes içerisine girerek gezeceği bir şekilde yapılmalı artık. bir çok ülkede bu şekilde yapılmaya başlandı darısı da ülkemize diyelim.

nordik yaz akşamı, richard bergh

''bana psikolojik gerilimin resmini yapabilir misin richard?" sorusuna cevap niteliğinde bir eser.

çift ya ilişkilerinin gidişatıyla ilgili bir konuşmanın arifesinde ya da o konuşma çoktan gerçekleştirilmiş. kadının kendinden emin ve rahat duruşuna bakılırsa son sözü o söyleyecek ya da söylemiş. adamın beden dilinden (kollar kavuşuk, göz teması yok ) iletişimi sonlandırmak istediği anlaşılıyor. aradaki mesafeye ve farklı yönlere bakmalarına rağmen hissedilen gerilim bende mantığın ağır bastığı ya da affedilemez bir hatanın ertesinde alınmış bir karar izlenimi bırakıyor.

ne halleri varsa görsünler ya, ben resmin ortasındaki sandala atlayıp uzaklaşıyorum.

tam an sayılmaz ama olsunlu. o ara atamadım. şimdi atayım dedim.

ay dede ay dede yolculuğun nereyee...

balıklardan korkmadır.

elimden geldiğince bakmaya çalışırım şeklinde cevaplayacağım soru.

insanlık galiba çağımızda anormal karşılanmaya başladı ki böyle sorunları gündeme getirebiliyoruz.

bir soruyu sorarken kendimizi o konumda düşünerek sorup buna göre cevap versek süper olur mesela. "ben yatalak olsam ve beni sevdiğini söyleyen insan beni terk etse nasıl hissederdim?" gibi...

diyebilirsiniz ki "ben o duruma düşsem kimse benim için öyle bir hayata katlansın istemem" ama birini o kadar zahmete sokmak istememek ayrı bir konu, başınıza bir felaket geldiği için kıyamadığınız o kişi tarafından terk edilmeniz, gözden çıkarılmanız ise apayrı bir konu. o hayal kırıklığını düşünün sadece. o zaman belki "hiç işim olmaz" cümlesini sarf etmeden önce bir kez daha düşünürsünüz.

oyumu sabah duş almaktan yana kullanıyorum. güne başlarken daha enerjik, ayık başlamanızı sağlar. eğer yaz mevsimiyse gece de duş alınız soğuk suyla. serin serin yatıverirsiniz.

yazar olmasının manası olmayan yazardır. başkalarının düşünceleri ile birey olunmaz..