80 günde devri alem -jules verne

hacamat ve cinci hoca cosplay seti ne zaman gelir acaba.

aramızdaki tek sorun türkçe anlıyor ama konuşamıyor. bu nedenle hala dostuz zira beni eleştiremiyor.

evet, bu başlığı uzun zamandır açmak istiyordum. çünkü çevremdeki hemcinslerimde bu davranışı ve isteği çok görüyorum. yalan olmasın, ergenlik dönemlerimde benim de hoşuma giden bir düşünceydi. öncelikle gözlemlerime dayanarak bu gibi kızlar için genellemelerde bulunmak istiyorum*: bu gibi kızlar genelde ailevi sorunlar yaşamış olan, psikolojik sorunları da olması muhtemel kızlar olabilirler. çünkü çok acı çekmişlerdir bu yüzden karşısındaki erkekte kendisini görmek ister. kendine yardım edemediği için ona yardım etmek ister. ama istisnalar haricinde* partnerine yardım etmeyi geçtim kendi psikolojisini geri döndürülemez biçimde bozar.çünkü bu gibi kişilerin uzman kişiler tarafından tedavi edilmesi gerekir.

lütfen kızlar bu hatayı yapmayın, siz rehabilitasyon merkezi değilsiniz. ben yapmıştım ve çok zor zamanlar geçirdim. sonradan anladım ki ben bir iyilik meleği ya da rehabilitasyon merkezi değilim, ben kendi kendime bile yardım edemezken hangi kibirle karşımdaki insanın "doktoru" olmaya çalışayım ki? ben zaten uçurumdan düşüyorsam benim gibi düşen birini nasıl kurtarayım? hiçbir sorununuz olmasa bile sizin uzmanlık alanınız psikoloji değil zaten, karşınızdaki erkeğe en fazla destek olup sorunlarını dinleyebilirsiniz. çözüm için mutlaka bir uzmana gitmesi gerekir. lütfen kendinize herkese yardım edemeyeceğinizi sizin de sadece sıradan bir insan olduğunuzu hatırlatın.

edit: evet başlıkta anlatım bozukluğu yapmışım nasıl düzeltilir bilmiyorum.
edit 2: güzel kardeşim dark triad dediğin şeyin tanımına baktım ve bu dediğin şey kesinlikle baskın karakter meselesi değil. bir insanın karakterinde narsisizim, makyavelizm ve psikopati varsa duble sorunludur. bunu romantikleştirmeye çalışmayın lütfen. kimse sizin kafanızda kurduğunuz iğrenç özellikleri çekici falan bulmuyor.
edit 3: allah kahretsin alta kızlar bad boy seviyo ya ühüü diyen konuyla alakasız yorum yapan tipler dolmuş yine. işte böyle yanlış anlaşılacağını bildiğim için başlık açmakta kararsız kalmıştım. pfff ne diyeyim ki?

tepeyi terketmeyen okçulardır.

(bkz: ismail bingöl) tarafından kaleme alınmış, ülke kitapları tarafından ilk baskısı 2014'te yapılmış türküler üzerine bir kitap. kitaptaki türküleri okurken büyük bir kısmını hiç bilmediğimi üzülerek fark ettim.

yazar, genel olarak türküler üzerine duygularını, düşüncelerini ve türkülerin ne kadar kıymetli olduğunu ifade etmiş. kültür için türkülerin ehemmiyeti üzerinde durulmuş.

türküler üzerine birkaç akademik çalışmadan, bazı gazetelerde yayımlanmış köşe yazılarından, röportajlardan ve kıymetli şahsiyetlerin türküler üzerine söylediklerinden, türkü konulu şiirlerden çeşitli alıntılar mevcut. bu alıntılardan türkülerle ilgili düşüncelerimi yeniden şekillendirirken oldukça faydalandım.

dörtlük olarak veya tamamıyla birçok türküye yer verilmiş ancak birkaç türkünün ortaya çıkış öyküsünden de söz ediliyor.

patavatsız insanlar. çevremde böyle 1-2 arkadaşım var. sürekli ortamda hiç olmayacak şeyleri söylüyorlar. bazen bilinçli yaptıklarını düşünüyorum yoksa bir insan nerde ne söyleyeceğini bilemeyecek kadar aptal olamaz heralde. ayrıca çok kırıcı olurlar genelde.

arog, filminde cem yılmaz'ın söylediği söz.

kahvaltıda ne idüğü belirsiz yağlı fırın poğaçasından yiyen tipten kat be kat sağlıklı yaşayan kişidir.

savaşlar vardır çoğu zaman neden savaştığımızı bile bilmediğimiz, durmadan çabalayıp çırpındığımız ve sonunda bekleyenin ne olduğunu bilmediğimiz.
yıpratır bizleri bu sonu gelmeyen savaşlar, ama biz savaşmaya devam ederiz. biri ardına ötekisine koşarız. canımız çıkana kadar da devam ederiz.
bazıları krallıklarını kurar iken bazıları cesetlerin altına ezilir.

bir de teslim olmak vardır. bir düşmana değil belki ama hayatın kendisine. sadece hayatın akışına kapılmak ve sunulan her şeyi kabul etmek.

hayat denilen koasun içerinde, kendi ufak düzenini kurmak için çabalamak mı?
yoksa düzensizliğe teslim olmak mı?

karşımıza çıkan her tümsekte, her bir engelde, yorulmadan, yılmadan, yola devam etmek mi?
yoksa kendini hayatın akışına bırakıp sunulan her şeyi kabul etmek mi?

durmadan çabalamak mı hiç bir garantisi olmayan gelecek için yoksa akıntıya kapılıp kayıp olmak mı ?

savaşmalı mı insan yoksa teslim mi olmalı?

makinist ile son istasyon radyo yayınında kullanılacak başlıktır.
cumartesi saat 00:00 da sözlük radyosunda. radyo.kafasozluk.com/

kitaplarım kesinlikle. içinde sadece bir tane değil, onlarca ruh yaşamını sürdürüyor.

yığınla şey yaşarsın da bir damla yaş akmaz gözlerinden; sonra bir bardak düşer elinden kırılır saatlerce ağlarsın ya, öyle birikmişim içimde. bardağın kırılmasını bekliyorum...

sadece kendini düşünen, sizi altta gören insanlardır.

çekilen acıları ve dertleri içine atmak, belli etmemek, göstermemeye çalışmak demektir. zor meziyettir. bünye kuvvetli değilse, beden çöküşe geçecektir.

kitap ve edebiyat kulübü için adayligimi koymak isterim ama kulübün ne yapacağını bilmeden aday olmak biraz saçma. biz bu kulüplerde ne yapacağız? beraber okuma etkinliği kitap tartışması vs filan mı?

ya olduğun gibi görün,ya göründüğün gibi ol ve vaktinde gel. *

her tıp öğrencisinin genellikle 3. sınıfta karşılaştığı ultra bela bir derstir.

keyfim ve kahyası.

pencere açık uyumak.