caaağnım vişne.. güzel enerjisi ve yazdıklarıyla insanı kendine çekmeyi başaran bir yazar arkadaşım. bir de çok güzel oje koleksiyonu var. hep mutlu olsun, kalemi daim olsun efenim..

postal ve jop yalayıcıları rahatsız edecek olan vahşettir. yalamayı bırakın da biraz realist olun anasını satıyım. ayrıca başlığı kimin açtığına değinmeyin olaya bakın.

polis kadına bile el kaldırıyor vay ben senin evveliyatına tüküreyim ya…

edit: polisin görevi nedir? birisi bir suç işlerse onu gözaltına almaktır. vatandaşı dövmek yerine kelepçeyi takıp karakola götürebilirdi. ama burada bazıları şu olayı bile masumlaştırmaya çalışıyor. ulan hakikaten acıyorum size be. sonra başlık altında laf sokmaya çalışıyorlar bazı insanlık düşmanı barzolar. şu olayı kim masum göstermeye çalışıyorsa bilin ki tehlikeli insandır. bunu bilir bunu söylerim.

şunu da söylemeden geçemeyeceğim; şimdi biz bu polisi eleştirdik ya bazıları hemen bizi vatan haini olarak ilan edecek. an itibariyle beklemedeyiz. *

bende artık bi alışkanlık haline gelmiş durumdur. artık alarmlara da direnmiyorum. alarm çalarken uyumaya da alıştık..

italya'daki 3326 metre yüksekliğe sahip aktif bir volkan olan etna yanardağı dün gece tekrar aktif olarak patlama ve lav çıkışları meydana getirdi.

kaynak

iclal aydın'ın paslı makas şiirini ihtiva eden şarkı.

gittin, sen bana gitmek için gelmiştin.
geride yavaş yavaş eriyen bir kurşun bıraktın.
bıraktığın şekilden çok daha başkasına bürünen
ve bir daha asla eskisi gibi olamayacak bir kurşun.
gerçekten bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

bir gün beni paslı bir makasla
nasıl derinden budayıp gittiğini farkettim.
yeni bir filiz veremeyecek kadar derindi kesip attıkların.
sensizlikle oluşmuş hastalığıma
senin bile çare olamayacağını,
benim için çok gecikildiğini anladım…

durum değiştirmektir. alışılmış, süregelen, bilindik olan risksizdir.zor olan konfor alanından çıkmaktır. bu her şey için geçerlidir. yeni bir iş , yeni şehir ,yeni insan. başarı için mutluluk için de çıkmak gerekiyor konfor alanından. bir şeyi keşfetmek, fark edilmeyeni görebilmek ya da hiç var olmamış bir şeyi icat etmek. bunlar için farklı bir yere bakman, yeni bir şeyi görmen gerekir. zordur durum, yer değiştirmek ama unutulmamalı ki tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: ya bir insan bir yolculuğa çıkar; ya da şehre bir yabancı gelir.

bu gidişat iyi değil, milli maç ortamı gibi. herkes kucaklaşıyor. birlikte geceleri ağlıyor akşamları gülüyoruz. bu böyle olmaz.

kürt türk kavgası çıkmıyor. ateistler daha sakin. mezhep şeyleri bitme noktasında. feminik kadınlara bile saydırmaz olduk. solcular desen kedi gibi bu ara.

bu kadar birliğin sonu iyi değil. bir an önce toparlanıp birbirimize dalmaya başlamamız lazım.

nereye gidiyor bu sözlük.

doğru akım elektrik yüklerinin yüksek potansiyelden alçak potansiyele doğru sabit olarak akmasıdır.

hem bu gündür, hemde çanakkale'de denizde yenilmesi imkansız görünen düşman kuvvetlerinin geri çekildiği zaferimizin günüdür.

savaşı tekrar farklı ağızdan tasvire ve önemini nitelemeye gerek yok mehmet akif kendine has üslubu ile muazzam bir şekilde açıklamıştır.
allah vatanı ve dini için can verenlere rahmet etsin.

şiiri dinlemek isteyenler için kaynak

şu boğaz harbi nedir? var mı ki dünyada eşi?
en kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
tepeden yol bularak geçmek için marmara’ya
kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.

ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
nerde -gösterdiği vahşetle- “bu bir avrupalı!”
dedirir: yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!

eski dünya, yeni dünya, bütün akvâm-ı beşer,
kaynıyor kum gibi… mahşer mi, hakikat mahşer.
yedi iklimi cihânın duruyor karşısında,
ostralya’yla beraber bakıyorsun: kanada!

çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;
sâde bir hâdise var ortada: vahşetler denk.
kimi hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ…
hani, tâ’ûna da zuldür bu rezil istilâ!

ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlûk-i asil,
ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,
kustu mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.

maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz…
medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.
sonra mel’undaki tahribe müvekkel esbâb,
öyle müdhiş ki: eder her biri bir mülkü harâb.

öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
beriden zelzeleler kaldırıyor a’mâkı;
bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.

yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam,
atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam.
ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer
o ne müdhiş tipidir: savrulur enkâz-ı beşer…

kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak.
saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,
yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.

veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.
top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler…
kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!

ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
alınır kal’a mı göğsündeki kat kat iman?
hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?
çünkü te’sis-i ilâhî o metin istihkâm.

sarılır, indirilir mevki’-i müstahkemler,
beşerin azmini tevkif edemez sun’-i beşer;
bu göğüslerse hudâ’nın ebedî serhaddi;
“o benim sun’-i bedi’im, onu çiğnetme” dedi.

âsım’ın nesli… diyordum ya… nesilmiş gerçek:
işte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.
şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar…
o, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar…

vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
bir hilâl uğruna, yâ rab, ne güneşler batıyor!
ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.

ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhid’i…
bedr’in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
“gömelim gel seni tarihe” desem, sığmazsın.

herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb…
seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
“bu, taşındır” diyerek kâ’be’yi diksem başına;
ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;

sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle,
kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
yedi kandilli süreyyâ’yı uzatsam oradan;

sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına;
uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;

tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana…
yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.

sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini,
şarkın en sevgili sultânı salâhaddin’i,
kılıç arslan gibi iclâline ettin hayran…
sen ki, islâm’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,

o demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın;
sen ki, a’sâra gömülsen taşacaksın… heyhât!
sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât…

ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
sana âguşunu açmış duruyor peygamber.

mehmet akif ersoy

evet sevgili gençler , gerçekten bystander çok güzel , açık ve aydınlatıcı yazmış ellerine sağlık .
tabiki biz yine susurluk olayı patladığı zaman , halk olarak bir kaç gece ışık yakıp kapattık aydınlık bir türkiye için ve biraz zaman geçtikten sonra bizi tekrar uyuttular; aynen şuan yattığımız gibi .
şimdi bakmayın, s peker'in bas bas bağırıyor olmasına, çıkarı, istediklerini alabilseydi hiç birimizin bunlardan haberi olmayacaktı.
kısacası sevgili gençler bundan, 25- 30 yıl önce ülke neyse , şuan için de aynı , kacirdiginiz hiç bir şey yok.
bunların hepsi" yiyici hareket önlenemez "diyenler.

artık o kadar kötü olaylara şahit oluyoruz ki , inanın kilitlenip salak salak bakıyorum, tepki gösteremiyor um, ne diyeyim, ne yazayım bu olaya ?
bu şahıs insan olsa hiçbir canlıya eziyet edilmeyeceğini bilir, hayvan desem hiç bir hayvan böyle bir canilik yapmaz, bilmiyorum artık susuyorum, içimden konuşuyorum , ne konuştuğumu allah bilir.

zorbalık çevremizi sarmış, ya dediğim olur, ya da şiddet uygularım. düşünmek, beyin çalıştırmak, ahlaklı olmak, kurallara uymak, artık kabul görmüyor.
c e z a l a r yetersiz, asayiş uygulamaları yetersiz, bekçi ve polisler genç kızları yoldan çevirip tc sorgulaması ayağı ile kızları , kadınları sosyal medyadan eklemek için yaptıklarını bu psikopat lar için yapsalar ya.

'bitmişse yapılacak bir şey yoktur. meftayı bırakıp hızlıca uzaklaşın.' dediğim başlık.

olmadı en çok kahve yapılır. güzel olur.


tam olarak böyle başladım ilişkiye.
canım benim ya nasıl polyanna?
her şey hallolur, her şey yoluna girer, sevdikçe değişir... kafamda zilyon tane kendimi kandırma planları.

sonra mı?
4 sene sonunda zoraki ayrılık.

bilir kişi komple değişecek bu dedi. ben tabi biraz yine zorladım. ee iyileşir belki dedi. oldu mu? yoo daha da beter oldu.

adını madını değiştirdik işte. isim soy isim yaptık. yine olmadı.

hepimizin hayal ettiği ayrılık şekli bu evet.
ama malesef o bile olmadı. en son engelledim gitti.
yahu insan gölgesiyle kavga edebilir mi?
ediyordu. işin kötü tarafı beni de dahil ediyordu.

şimdi tavrım bu. onlar duygusal kaoslarda boğulsun dursunlar ben yaşama nasıl yetişirim derdindeyim. bakıyorum sıkıntı var bir mola alıp topukluyorum.
tavsiye edilir.

herkes birbirini like'lasın insanlık kazansın*

benimdir. xiaomi mi 10 lite var bende. fiyat performans açısından kaliteli bir telefon.
teknik özellikler derseniz, teknoloji ile o kadar sıkı fıkı değilim ne yazık ki.
ancak tek dezavantajı ağır bir telefon olması. onun dışında şarj süresi, fotoğraf çekimi gibi birçok konuda çok iyi olduğunu söyleyebilirim.

ben sadece çocukluğumda hiçbir şey düşünmeden erkenden uyuduğum geceleri özlüyorum.

kabuğu oldukça sert olan ve içi dolgulu olan bir çeşit tatlıdır.

asla,daima,vb. abartıya kaçan sözde güzel cümlelerin gerçekte yeri yoktur.büyük konuşmaya girer. haliyle bunlardan sınanır insan. büyük lokma yiyin büyük konuşmayın. önemli olan söz değildir icraattir.ayine iştir kişinin lafına bakılmaz derken boşuna mi demiş atalarımız. devir konuşma devri değil, devir eylemlerle,hal diline dökme devridir. yani davranıştır.