birçok soru var böyle ama son zamanlarda, yani çalışmak durumunda kaldığım dönemin başından itibaren, çalıştığım her yeni iş yerinde ya da iş bünyesinde tanıştığım her insanla aramda geçen diyaloglar hep aynı. tahmin edileceği üzere karşı taraf bu söz konusu maruz kalınmak istenmeyen soruları soruyor:

birinci soru: "ee, madem meslek sahibisin, neden burada bu işi yapıyorsun?"

(cevap veririm)

ikinci soru: "anne baba neci, neredeler?"

(cevap veririm, detay vermesem de verdiğim genel cevaptan annemle babamın ayrı olduğu açığa çıkar)

üçüncü soru: "birbirlerine hayırları olmamış, sana da mı faydaları yok, yardım etmiyorlar da mı çalışıyorsun?"

(biraz sinirlenirim, yansıtmadan cevap veririm, diyalog soru cevap formatından çıkıp benim adıma "acıyan" ifadeler kullandıkları, benim de "yapacak bir şey yok, başımın çaresine bakıyorum" ana fikirli ifadeler kullandığım bir şekle bürünür, sonra da biter.)

yaklaşık on kez bu konuşmayı yapmışımdır, daha doğrusu kendimi bu konuşmanın içinde bulmuşumdur. bunların birçoğu meraklı ve işgüzar insanlardı, ama bir iki tanesi gerçekten beni merak ederek ve anlamaya çalışarak yaklaştı. geçenlerde müşterinin biri erken geldi, yanımdakilerle sohbet ederken dikkatini çektim, yine o klasik diyalog yaşandı. anlattım, benzer cümleler duydum ama adam halime yazıklanmak yerine benim ne kadar sorumluluk sahibi ve güçlü birisi olduğuma odaklandı. işletme sahibine beni övdü bir süre, biraz çekindim. lafını yarıda kesip bana döndü ve "sizi utandıracak bir şey söylemiyorum umarım?" dedi kibar bir şekilde. bilakis memnun olduğumu, çalışmaktan da utanmadığımı söyledim. hala her geldiğinde selam verip hal hatır sorar misal. ama herkes böyle değil işte. çoğunlukla sizin hikayenizdeki zayıflığınızı görüp, yarın öbür gün bunu size karşı kullanabilmek için bilmek isterler. böyle insanların sorduğu düz bir "nasılsın?" a bile maruz kalmak istemiyorum artık.

ön edit: bir rastrel ukdesi efendim.

acısıyla tatlısıyla 1 seneyi devirdik. kimler geldi kimler geçti tabi bu sürede.
ben şahsım olarak moderatör olarak başladığım sözlük hayatıma hali hazırda yazar olarak devam ediyorum.
ne günler yaşadık tabi, sözlüğün orijinal ismine bile tahammül edemeyenler yüzünden kafa sözlük ismini değiştirdik.

tabi yazılacak çok şey var, yazacak da çok değerli yazarlar var.
bir anı niyetine sizlerden de paylaşımlar bekliyorum.

saygılarımla...

olanı kaybettiysen işin zordur. belki arar bulursun. baştan kaybetmişsen o zaman işin çok daha zordur. arasan da bulamazsın kayıplarını.

nezaketli yurdum insanının davranışıdır. arka planı araştırılmalıdır.

kornikleşmeden düzeltilmesi gereken eksikliktir.
insanlar o kadar alışmamış ki nezakete, güler yüze, teşekkür edilmeye bunlarla karşılaşınca ne tepki vereceklerini bilemeyip insanın suratına boş boş bakıyorlar.

tv8 kanalında yeni başlayan bir programın adıdır.

en baştan söyleyeyim bir kez denk geldiğim bu programı hiç beğenmedim. yani hiç. insanların çektiği acıları kanırta kanırta gösterip izleyiciyi ağlatarak ekrana bağlayan farklı bir stockholm sendromu yaratan bir program.

programın sunuculuğunu sezen cumhur önal tarzı konuşmasıyla insanları buğulu anlara gark eden gökhan çınar yapmaktadır. gökhan çınar daha önce kral tv kanalında bir doksanlar müzik programı yaparken oldukça sempatik bir sunumla beni etkilemişti. daha sonra mesleğini sergilemek niyetiyle olsa gerek internet üzerinden katarsis diye bir program da yapmıştır ki bu program da izlenebilecek bir programdır. kafa dergisinde de yazarlık yapan gökhan çınar bir ted konuşmacısıdır da aynı zamanda.

ama sonra tv8 ekranlarında her zaman görülen insanları ağlatmaya yönelik programlardan birini yapmaya başlıyor arkadaşımız. buraya kadar da bir sorun yok aslında. beni rahatsız eden nokta şu: acılarını paylaşan bir insan karşısında bir klinik psikolog bu kadar acı dolu mimikler yapıp ağlar mı? ya da bu bir tedavi yöntemi midir? anlıyorum bu bir program ve psikolojik tedavi yok ortada ama bir psikologdan beklenen bu mudur gerçekten? program kırmızı oda formatına dönme yolunda emin adımlarla ilerlerken en acılı hikayelerden bize kolajlar sunacağının garantisini de veriyor.

paylaşmak o kadar da güzel değil sanki bazen.

(bkz: ülkemde mülteci istemiyorum)

yazılmasına rağmen tekrar yazmak istediğim labaratuvar yaratığıdır.*

(bkz: pitbull)

ölesiye korkuyorum ancak bir gün başıma gelir de ola ki sağ kurtulmayı başarırsam sahibi olacak barzo güneş sisteminin dışına kaçsa bile kurtulamaz elimden.

ruslar saldiriyor herhalde.

ermenistan da türkiye gibi "avrupa" ülkesi olmak istiyor. ama rusya buna müsaade etmiyor.

kafası karışık bir ermeni için bknz soramazsın 97. bölüm

maşallahları var. leb demeden leblebiyi anlıyorlar. dedikodu olunca kola+çekirdek misali arada laklıyoruz. arada ama (yoldi tolki görmesin) şaka yapsan gülüyorlar. en azından birkaçını sırıtır gibi yakaladım. dalga geçsen trip atıp,sinirlenip tanım silmiyorlar. parti yapsan bizi niye çağırmadın? diye gönül koyuyorlar.
ah ahh böyle moderatörler bulmuşsunuz da bunuyorsunuz sözlük.

t: kafa sözlük de 7/24 uyumayıp, gecesini gündüzüne katan emektarlarıdır.

olmamalı.

türkiye sosyolojisine az biraz hakim olan kişinin şaşırmayacağı durumdur. hatta aksine bekar olup ailesiyle aynı şehirde yaşamasına rağmen kendi evine çıkmış bir kişi daha çok şaşkınlık vericidir. olması gereken, ideal olan yahut seçme şansımız olsa tercih edeceğimiz durumlar ile yaşadığımız coğrafya ve toplumun gerçeklerini karıştırmayalım derim. zira bu ülkede değil ayrı bir eve, kendine ait bir odaya bile sahip olmayan nice 30 yaşında insanlar var. üstelik kendine yeni bir ev tutacak maddi gücü olduğu halde bu şekilde yaşıyorlar. hele ki bir de kadınsa bu kişi çok istisnadır ki evlenmeden ayrı eve çıkabilsin. bu ülkede pek çok "ekonomik özgürlüğü olan" kadın bile sadece kendine ait bir alanı yani özgürlüğü olsun diye evleniyor. çok acı ama öyle. tüm bunları bildiği ve gördüğü halde hâlâ bu "tip"e şaşıran yoktur sanıyorum.

icinizden geldigi gibi, hakaret ve kufur icermeden, guzel guzel tanim girmeye devam etmek. (bkz: eyluling sizi bulur)*

1 bitcoin'in 50.341 dolar seviyesini görerek psikolojik band olarak kabul edilen 50 bin doları aşması durumudur.




kaynak: www.haberturk.com/bitcoin-d...

yaklasık 2 yıl önce twiter'dan sürekli makara yaptığım ibrahim adında bir arkadaşım vardı. aydın'da yaşıyordu ama sürekli bir şekilde ayarlayıp görüşüyorduk nette nasıl goygoy yapıyorsak görüştüğümüzde de aynıydı boyuna makara yapıyorduk gülüyorduk eğleniyorduk ama bir gün istanbul'a gelmişti arkadaşlarla oturmuştuk hep beraber. canı sıkılmıştı kendinden bahsetmek istediğini söyledi.
ibrahim 2 yasındayken annesini kaybetmişti anne sevgisinden mahrum büyümüştü yıllarca. baba zaten bizim tanıdığımız kadarıyla ona üvey evlat muamelesi gösterdiğinden ve buna bizzat şahit olduk. babası kardeşimize hiç ama hiç sevgi göstermemiş ve onunla ilgilenmemiş ibrahim bu zamanlara kadar hep kendi çabalarıyla ve azmiyle gelmişti. gerçekten de öyleydi çok iyi yunanca konuşurdu o da yunan futbolunu takip ederek ve yunan müziği dinleye dinleye öğrenmiş. daha sonra kendisine yunan ibo diye seslendik hep.
her neyse bir gün arkadaşım aradı ibrahim'den haber alamıyoruz 2 gündür senle görüştü mü, hiç konuştunuz mu falan sordu. görüşmemiştik en son ibrahim'le 2 eylül'de öylesine havadan sudan muhabbet etmiştik telefonda. taa ki haber alamadığımızı öğrenene kadar..

9 eylül sabahı.. canımız, kardeşimiz, yunanımız.. hayatta daha fazla duramayacağını ve artık omuzlarındaki yükü taşıyamayacağını söyleyerek intihar etti ve aramızdan ayrıldı. umarım bu dünyada bulamadığın huzuru orada bulursun canım kardeşim.. #yunanibo

caz deyince benim aklıma charles mingus gelir. tavsiye ederim.

telefon numarasının son 4 hanesi. bu sözlük de dahil olmak üzere ekşi, uludağ ve kısa süre bulunduğum instela daki tüm şifrelerim eski sevgilimin telefonunun son 4 hanesiyle başlıyor. sonuna çeşitli kombinasyonlar ekledim ama başı hep o son 4 hane.

sadece bunlar da değil. 2 kredi kartım ve e mail şifrem de yine o son 4 hane. evet biliyorum aptalca ve riskli ancak o telefon numarası benim hayatımın tam merkeziydi. 17 yıllık bir cep telefonu numarası o. kullanımda da degil.

böyle işte. galiba iyi değilim.

sırf moderatörlere gıcıklık olsun diye ısrarla, bile bile yapmayacağım harekettir bak yine koymadım. istesem koyuyorum ama gıcıklık olsun işte... sen misin benim tanımlarımı silen! günde onlarca tanım gireceğim ve hiçbirine nokta koymayacağım, işin ne otur hepsini sil, sayın moderatör!

sukulent. o nasıl bir arsızlık, nasıl bir üreme hırsı, nasıl bir emperyal yayılmacılıktır arkadaşım. saygılar.