an itibariyle (bkz: yoldaş benjamin franklin)'in katıldığı, hattaaaaa biricik kodcumuz (bkz: iko)'nun da katıldığı programdır.
üstelik iko'dan tehdit de gelmiştir, sözlüğün fişini çekeceğine dair... etme, eyleme kurucu abimiz.

bir tanım yazdırmadınız. eyluling darbesine benjamin darbesi; benjamin darbesine iko darbesi, iko darbesine pavlov darbesi yapıldı. severek ve heyecanla dinliyoruz.

artık yeter.

benim öbürsü panduflarımı giyip beni mutpakta teptişe gelmiş.



ya kardeşim amacın ne? diyor ki hadi sabahtan gideceksin zaten erken yat. haklı. ama sen benim pandufumu neden giydin?

gerçek islam bu işte...

özellikle şeriat isteyen bir kadının kendisine saygısı yoktur.

not: kadınım

kim, nerede?!

niye benim başıma gelmez ki böyle şeyler? hep "iyi yazıyor, iyi yazıyor" diyorlar, birkaç tane de kezban diyen filan var ama yani sıkıldım arkadaşlar artık anlayın beni de, aksiyon görmek istiyorum. ne bileyim işte "morticia da yakıyo haa. seksi yazar" filan yazın gitsin efenim tutan mı var, illa görmeniz mi gerekiyor? şanımız yürüsün işte yazın siz.

ha illa bir karşılık beklerseniz ben de gelir sizin nick altınızda yazarım "of çok yakışıklı yunan heykeli gibi yazar" filan diye nolcak ağzımıza mı yapışır?

siz bunu bi düşünün efenim bi değişiklik olsun valla bıhtıh.
sadece yazılarımla gündeme gelmek istemiyorum anlıyor musunuz? övün abi ya, yürüyün filan belki düşerim hem ne biliyorsunuz? bence düşerim ahsh düşerim ya, iyi cs oynuyor diye düşmüşlüğüm var çocuğun birine vakti zamanında. neden olmasın?

hadi; bekliyorum: morticia
baya bi yürü ama, koş, salla yazdıklarınla deprem çıkar sözlükte tamam mı?
hatta sana yardımcı olayım bak:

yazdıklarına bayıldığım yazar. çok gizemli ve tatlı. dmden yazmayı düşünüyorum ama bir yanım da korkuyor, bilemiyorum ne yapsam? hoşlanıyorum be! sonunda itiraf ettim. beni mest ediyor, yeni giri yazacak mı diye beklerken ilk kez lunaparka giden bir çocuk gibi heyecanlanıyorum. hayalimde yaşattığım ne varsa, onda var o kadar eminim ki.

hadi yukarıdaki paragrafı kopyalayıp git nick altıma yapıştır. hadi be nazlanma git yap, bi aksiyon gelsin nick altıma kurudu kaldı valla. yazılarımla gündeme gelmekten sıkıldım. hadi git yaz. karşılığında sextiahhssh yuh! ashsh gidem varam yatam uyuyam mı? gelmiş yine benim deli saatlerim. şş, bak ne diyeceğim yaz sen sabaha şöyle güzel başlayayım kahvemi alıp nick altımı okuyarak, bana böyle bi güzellik yap işte. birinin hayatına dokun, kelebek etkisi olsun. ben gülümseyeyim, ekmek almaya gittiğim bakkal amcaya gülümseyeyim, ona bulaşsın, müşterisine gülümsesin, müşterisi gitsin iş yerindekilere... görüyor musun? nick altıma tek dokunuşla burada tüm şehri güller açtıracaksın.

hadi yaz muck.

birisi size (kendiniz de dahil) 'senden bi bok olmaz' diyorsa umursamayın.
7. sınıfta iken türkçe hocamız tüm sınıfa 'sizden bir bok olmaz. salaksınız siz.' demişti ve ciddi ciddi demişti bunları. aradan yıllar geçti 2020'de odtü psikoloji kazandım.
lütfen kimsenin sizi aşağılamasına izin vermeyin.

malum pandemi sürecinin etkileri insanımızı ister istemez olumsuz anlamda fazlasıyla etkiledi. kendimizi toplumdan soyutlama, sosyal izolasyon, yaz döneminden itibaren maruz kaldığımız sokağa çıkma yasakları ve akabinde gelen eksikliğini hissettiğimiz güneş ışığının bünyelerimize tesir edememesi bizleri bedenen ve ruhen fazlasıyla yormuş vaziyettte.

önceleri hafta içi rutini olan çalışan ve okullarına devam etmek zorunda olan insanımız için hafta sonunu iple çekme durumu, cuma günü mutlululuğu ya da pazar sendromu da bu süreçle birlikte kendini unutturmuş bir vaziyette. bazı değerleri de bu süreçte anlamış ve idrak edebilmiş de olduk ayrıca. insanlarla iç içe olmanın, toplu bir şekilde buluşup sohbet edip kafa dağıtmanın yok olduğu sadece telefonlar aracılığıyla görüntülü konuşmalara sığdırılmış hayatlar yaşar olduk.

sarılmanın kıymetini anladık mesela. bilimsel olarak da kanıtlanmış olan iki insanın birbirine sımsıkı sarılmasıyla oluşan pozitif enerji aktarımı da bu süreçle birlikte bir kenara bırakılmak zorunda kaldı. fakat özellikle hafta sonlarını ve sokağa çıkma yasaklarını kişisel gelişim anlamında iyi değerlendirmek adına bolca kitap okumak ve kişiyi geliştirmeye yönelik bazı aktiviteler yapmak elzem oldu.

pandemi sürecine bir de soğuk ve kasvetli havalar eklenince psikolojilerimizi sağlam tutmak her ne kadar zorlaşsa da bu süreci de lehimize çevirmek yine kendi ellerimizde. güzel alışkanlıklar edinip, bolca kitap okuyup, online kurslara yazılıp sertifika sahibi olmayı deneyebiliriz mesela. bu sürecin en kısa zamanda bitmesi herkesin arzusu. umarım en sağlıklı ve normal bir sosyal hayat yakındır bizlere. çünkü buna çok ihtiyacımız var.

ben doğdum.*

diyebilmek kesinlikle erdemdir. lakin her zaman denmez. elbet susmak zorunda kalacağınız bir an olacaktır.

yasemin göksu'nun yaptığı şarkı söylemek değil, ayıptır.

afrika'da yaşamıyoruz, çocukları bu kadar zorlayıp obez yapmanın bir mantığı olduğunu düşünmüyorum. çocuk gözünüzün önünde açlıktan ölmez, acıkınca zaten yer. sağlıklı beslenmesine dikkat edin yeter.
çocuğunun yemek yediğini görmek elbet anneyi mutlu eder lakin ileriki yaşlarda çocuk obeziteye doğru yol alırken bu sefer isteseniz de fazla yemek veremezsiniz.

benim. bebeydim oraya düştüğüm zaman. 22 yaşında mıydım? sanırım. y o r u l d u m, vurdurmak, vurdurdum dövmesi, yalarum, nonnik, cikcik falan ne varsa orada öğrendim. oradan buradan alıntıladığı yazıları paylaşıp onları kendisinin yazdığını zannedip bizi onu kıskanmakla suçlayanları, mesaja cevap gelmeyince inşallah ölürsün diyen arkadaşları, bol bol psikolojik rahatsızlıkları gördüm. hatta bir ara cinsel organ atan bir yazar vardı, eleştirilere kulak asıp daha temiz donlar giymeye başladı deniyordu. ben künah diye bakmadım tabii. bilen bilir edep, hayâ ve ar gibi aynı anlama gelen tüm özelliklere sahip biriyimdir.

uludağ çok iyi yazarlara sahip sözlüklerden biriydi. sahiden enfes yazarlar vardı. akış harika başlıklar ile doluydu, kaliteli troll'ler, özenli yazılar, her meslekten zeki insanlar vardı. çok güzel buluşmalar düzenledik tanışıp, çoğu yakın arkadaşımla oradan tanıştım vs vs. sonra iyi yazarlar o güzel atlara binip gittiler. çünkü gruplaşma vardı, bir yazara kafayı takıp onlarca insan bir kişiye karşı linç başlatıyordu, duygusal ilişkiler ortaya seriliyordu, hakaret ve saldırganlık ile insanlar fikirlerini savunuyordu. ne oldu? bu durumu sorun etmeyen az sayıda insan kaldı orada. ben bunlara gelemem diyenler çekip gitti.

ve bu bir gelenek ya da kültür değildi. öyle olsa kaliteli yazarlar kalır ve yazmaya devam ederdi. sözlük bozuldu diye yazarlar gitti. 2016 sonrası sözlük ile ilgilenilmemesinin (meme dedim) saldırganlığı ve özensizliğini de uludağ geleneği adı altında pazarlamamak lazım gelir.

özetle, 2016 öncesi orada yazmaya başlamış herkes burada da zorlanmadan yazar. hatta keşke gelseler yazsalar ne iyi olurdu. keşkeler..

kazım koyuncu ve temel fıkraları geliyor benim aklıma.

tanım: karadeniz deyince aklımıza gelen şeyleri paylaştığımız başlıktır.

fotoğraf linki aşağıda ,sadece bir kaç saniye bakmanızı rica ediyorum. sonrası allah kerim...
yerin dibi

sana dün bir tepeden baktım aziz istanbul!
görmedim gezmediğim, sevmediğim hiç bir yer
ömrüm oldukça gönül tahtıma keyfince kurul
sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer...

her hapse girip çıkan cumhurbaşkanı olacaksa mızıkçılık bu, olay çıkartırım, yetti gari.

takipçilerimin kimler olduğunu görebilmek adına sürekli artı almaya çalışıyorum. yetmiyor sürekli herkesi artılıyorum. bu durum bana çok eskilerde olan bir durumu hatırlatıyor: beğen duvarındayım.

"kılıç kınını kesmez" sözündeki kılıcın kesmediği madde.

valla neler oldu bilmiyorum, tek bildiğim bu iş sadece akp'ye yaradı. krizi fırsata mı çevirdiler yoksa fırsata çevirmek için kriz mi yarattılar orasını hiç bilemiyorum*

nar çiçeği kitabının yazarı. bildiğim ama henüz okumadığım diğer kitapları; ceylan, bir deli ayaz, bir parça masal.