cümleyi nokta ile bitirmenin entry girmenin şanından olduğunu bilen yazar beyanı. koyunuz koydurunuz.
noktayı...

bir ateist olarak söylüyorum. bu çirkin ve insanlık dışı suçların kuranla, islamla ilgisi yoktur. aynı durumlar avrupa ve amerika'da da ziyadesiyle yaşanıyor. oradaki iğrençliklerin de incille isa ile alakası yoktur.

para bir yerde kümelenmeye başlayınca orada güç de birikiyor. güç birikince korku ve körlük başlıyor. yarın iktidarı biz komünistler ele geçirsek belki daha beterleri bizim vakıf ve derneklerimizde de olur. şok doktoriniyle denetimi yandaşlarımız için ortadan kaldırırsak kesin olur. bize güvenen halk, bunlar marksında leninin de adamlar öyle şey etmezler ataletine bir kere kapılırsa edilmeyen kötülük kalmaz.

kuranın, isa'nın suçu yok dedik de sevgili teist dostlarımız hiç mi suçu yok? enaz benim kadar sorumlulukları var bu tecavüz sisteminde. ilk çığlığı bu kötülerin suratına onlar tükürmediği için elbette biraz daha fazla sorumlulukları vardır benden.

birbirimizi sloganist linçlerle şarlamak artık çemberi hepimize kadar dayanan tecavüzden korunma yöntemi değildir. suçu onun bunun üzerine atarak da korunamayız. kötülüğün sorumluluğu hepimizin boynunda. pislik hepimizin üzerinde.

cumhuriyetin ilk yıllarında ankara'yı minimal bir ankara üzerinden yani ayaşlı'nın kiraladığı dokuz odalı apartman dairesinden anlatan menduh şevket esendal'ın romanıdır.

insanlar biraz"şeydir", ne bileyim "şey" işte. ötekileri, ötekilediğini kendi kalıplarına sığdıramazsa eğer kafada kurar ve seni kırar.

malum bazı provakatif yazarlar tarafından açılan bilimum başlıklar bütünü. (bkz: eli şeyinde gezen kafa sözlük yazarları)

canım kızım sana mektup yazacağım. çünkü artık başka bir şey yazamıyorum. bu konuda pek de dertli değilim doğrusunu istersen. sen bana belki bugüne kadar yazdığımdan başka türlü bir yazı yazmayı öğretirsin. kendimi bir sonbahar ağacı gibi hissediyorum. mutlu bir sonbahar ağacıyım ben. yere düşen yapraklarımı eğilip topluyorum. saçıma tutuyorum. bakın yakışmış mı diye soruyorum. sonra yaprakları havaya savuruyorum. ben iki kişilik bir kabilenin me isimli kölesiyim. çünkü sen acıktığında me diye ağlıyorsun ve bu ismimi seviyorum reis! canım kızım, cehaletimden şair oldum… annesizlikten. sen sakın şair olma!

virgül, noktalı virgül, bağlaç, edat vb ne bulduysa ekleye ekleye cümleyi bir türlü bitirememe sorunsalı. bir tür bağımlılık olduğu kanaatindeyim. o kadar çok yaşıyorum ki bazen yazdığım cümleyi es vermeden okuyamıyorum.

bi susun da adam açıklama yapsın.

güüünaydın. dün harika bir gün geçirdim onun mutluluğuyla uyuyup uyandım. kahvemi yaparken yağmur başladı ve papatyalarım açmak üzere. ooh mis, daha ne olsun demi sözlük.

sayın olay yöneticimiz ve yayıncımız gomercan tam yayıncı olmadan evvel de, yani kaçak yayın formatında yaparken, bu programını severek dinliyordum. bazen karantina yasaklarında evde, bazen bi dağ başında, bazen de yolda denk geldi ve büyük bi çoğunluğunu dinledim. ve istisnasız her programda da elimden geldiğince oynatma listesindeki türküleri biraz biraz araştırdım. hikayesini bildiklerimi kendime yeniden anlattım, bilmediklerimi öğrendim. şimdi bunun bi konsepte dönüşüp hazır olarak bize sunulmasına pek bi sevindim. tam mesai bitimine* denk gelmesi de bugünün bana güzelliği olsun.
yaptığı her işi hep daha iyiye götürmeye çalışan olay yöneticimiz ve yayıncımız gomercan'a teşekkürlerimi sunuyor, düzenli yayın hayatında istikrar diliyorum.
iyi yayınlaaaar, iyi dinlemeleeeeer*.

söz hakkımın olduğunu düşünerek herkesi sükunete davet ettiğim olaydır.

(bkz: ey çaylak sen kimsin ya)

bir nazlı eray romanıdır.

ve nazlı eray benim için ankara’dır. ve bence imparator çay bahçesi ankara’da olmalıdır.

her kitabında olduğu gibi yazarın bu kitabında da büyülü bir yan var. ama öyle böyle bir büyü değil. hiçbir şey gerçek değil çünkü her şey derin ve güçlü bir hayal gücünün sarsılmaz gerçekliği ile sarılmış bir halde. nazlı eray gerçekliği benim içimdeki ve zihnimdeki ankara’nın bir yansıması.

bir çay bahçesi düşünün. öyle bir çay bahçesi olsun ki bu iki taraf arasında bir geçiş işlevi görsün. ama bir o kadar da gerçek olsun. romandaki her şey bu çay bahçesinin bir yansıması sanki. gerçekten var olan, her gün gördüğümüz ve görüldükçe sıradanlaşan her şeyin üzerine kendi imal ettiği peri tozlarını serpiştiriyor canım yazar.

içine girdiğiniz de bir aynanın içinde dolaşıyormuş hissi uyandıran bir roman bu. sanki bulutları alıp alıp cebinize atıyormuşsun gibi hissettiren bir roman. sanki menekşeleri karşınıza alıp ağır efkarlı dertleşiyormuşsunuz gibi bir duygu uyandıran bir roman.

okuyun bu kitabı ve bir önceki tanımda yaptığım teklifin hala geçerli olduğunu unutmayın.

şimdikinden farksız. ulan sanki son 1 senedir yaşadığımız hayat hayattı da bu 17 günde hayatımız kayacak.

kızılderililer, bir savaş alanında gösterilen cesaret, yendikleri veya öldürdükleri bir düşman yada başardıkları önemli bir görev nedeniyle kabile ileri gelenleri tarafından verilen bir tüyle ödüllendirilirlerdi. tüy ne kadar büyükse başarı ve mertebe o kadar yüksek demektir.
bir kızılderili kabile şefi, bir çok büyük tüyden oluşan süslü bir başlık giyer, ve bu tüylerle verilmek istenen mesaj, o kabilenin ve şefin atalarının eskiden beri bir çok önemli rakibi yendiğini ispatlar niteliktedir.

betty friedan kitabıdır.bu kitabında; kadınlara toplum tarafından yüklenen kısıtlamalardan çok,kadının birey olarak tercih özgürlüğünün arttırılmasını üzerine eğilmiştir.

olduğu gibi kabul edemiyorsanız bari değiştirmeye çalışmayın.

iş yerindeki çocuk galiba benden hoşlanıyor. aramızda duygusal bi muhabbet olmasın diye koçum falan diyorum. bu sefer o da bana koçum demeye başladı. durum vahim. buradan bişey çıkar mı çıkmaz mı bilinmez ama çıkarsa ortalık karışır. iç dünyamda ve dış dünyamda.

ingilizce'de tam çevirisi "hiçbir şey için teşekkürler" anlamına gelen bir deyimdir. türkçe'ye "çok sağol ya" veya "olmayan yardımın için teşekkürler" şeklinde çevrilebilir, tercih meselesi. bu deyim (bkz: sarcasm) barındırır.

göğüs dekolteli bir elbise kusursuz bir vücutta +18 etkisi bırakıyormuş.öğrendik...