12 madalyalı tanımı olan, kaliteli yazar.
nickini genel manada stratosfer algıladığım, lakin mitleri ile sanat kaygısı güden tanımlarını bildiğim için aklımı troposferden, kısa zamanda yeryüzüne indirdiğim güzide yazarımız..

kendisine mitsel bir de gif bırakarak, nickaltını serbest bırakıyorum.*

haydaa ee iyi madem yürüyün arkadaşlar homo heidelbergensis'e geri dönüyoruz.

20 kasım 2020 çıkışlı dark tranquillity albümü.

ben geç farkettim ama 2020'de güzel şeyler de olmuş demek.*

albümün tamamı için buradan pls

yaptıklarımdan eşşek gibi pişman olmadım . hatta iyi ki yapmışım . hayatımı mahvettiğim için çok mutluyum.

gereksiz ve sabırsız dil kullanımı ve nemsiz dudaklar ile felakete dönüşen o an soğuduğunuz hiç bir şey hissedemediğiniz eylemdir.

abiler ablalar dil pat diye kullanılmaz.
abiler ablalar dil öyle pazarda kaybettiği torununu arayan nineler gibi ağızda dolaşmaz. hafif hafif dans ettirin şunu dille, ufak ufak dişlere damaklara dokunun. hayvanlaşmayın yahu.

sürekli ve mutlak bir düzen yoktur. düzen arayışımız birer kandirmacadır. kaosu yaratan biziz zaten;bilerek ve isteyerek.

dilimize farsçadan girmiş bir kelime. sözlüğe bakınca kabaca bir kişinin yaptığı eylemin ya da ettiği bir sözün bireyde uyandırdığı kırgınlık hissiyatını içerisinde öfke barındırmayan bir şekilde ifade etmesi… bazen gözden düşen iki damla yaş bazen derin bir suskunlukla…

günümüz aşk, eş, dost, arkadaşlık ilişkilerini düşününce artık nadiren rastladığımız bir üslup haline geldi. şimdilerde yerini en küçük şeyde öfkelenmeler, tripler, bağırmalar, koca koca kavgalar aldı halbuki birine ne kadar kırılırsanız kırılın bu kırgınlığı öfkelenmeden ona ifade ediyorsanız karşınızdaki kişinin hayatınızdaki konumu ne olursa olsun o ilişki daha sağlıklı bir temelde devam edecektir.

uzun zaman sonra bugün kısa bir telefon görüşmesinde hatırladım bu kelimeyi tekrar… bir insanın içinde bulunduğu duygu durumunu karşısındaki kırılmasın diye içinden bas bas bağırıp da dışına çıt bile çıkaramadan anlatmaya çalışması ne demekmiş bugün bir kez daha öğrendim. susmak ki bazen çok şey söylemekmiş meğer ne çok bağırmaların önüne geçermiş… gözyaşlarının dili olsa belki yeter diye söylenirdi onlar bile lakin tek kelime etmedi…

ne inkar ne itiraf bu yalnızca sitem…

insanların birbirinden kopması veya uzaklaşması esasında kullanılan tabirdir.

karalama defteri başlığına yazdıklarıyla beni kendisine hayran bırakmış, ışıl ışıl bir yazarımız.

evin terazisiyim. herkesi dengeliyorum birbirlerine giriyorlar sonra. çok olgunlaştırıyor insanı ama bir süre sonra herkesi idare etmek yoruyor.

evin en büyük çocuğu olanların kaderi galiba bu.

okumayanların çoğunlukta olduğu, çok okumayanların ise okuduğunu bile anlamadığı ülkelerin halini bizzat yaşayarak tecrübe ettiğimizden ne kadar abartsak azdır.

hiçbirimiz doğduğumuz şehri, aileyi hatta bir ömür bize hitap edilen ismimizi bile kendimiz seçmedik. dini inançlarımızı bilinçli olarak seçmedik, yalnızca müslüman bir ailemiz var diye müslüman olduk bir çoğumuz. ten rengimizi, saçlarımızı, boyumuzu biz belirlemedik.
kendi tercihimiz olmayan hiçbir şey yüzünden yargılanmayı hak etmiyoruz. bu nedenle de kendisi gibi olmayanları aşağılayan, asıl kendisi aşağılıktır. kendin seçmediğin, hiçbir emeğin olmayan tamamen doğuştan sahip olduğun özelliklerin için başkalarına üstünlük taslayamazsın.

eğer iki taraf için de geçerliyse sebep sayılabilir.

benim gibi, bildirimleri kontrol eden yazardır. gayet doğaldır, sonrasında o yazarın profiline gidilerek, tanımlarına bakılır, düşünce yapısı anlaşılmaya çalışınılır.

okurken duygu karmaşası yaşadım açıkçası. ana karakteri hem sevdim hem takdir ettim hem nefret ettim hem de sözdüm. bazı hiç beklemediğim gelişmeler oldu ama okurken not ettiğim alıntılarla bu kitaba hayran kaldım.
-çocuklar boyama kitabı değildir, onları sevdiğin renklere boyayamazsın.
-senin bu kadar mutlu olmana ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler.
-buradaki en bol şey, çocukluğunu yitirmiş çocuklar.
-yalan söylediğinde bir insanın gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın.
-afganistanda çocuk çok ama çocukluk yok.

o sene bu sene mi yoksaaaa.

bir youtuber. takipçileri, işlenen konular hakkında o kadar cahildir ki, bu herifi bilim adamı sanarlar. oysa, bilimsellikten fevkalade uzaktır. ''şeyh uçmaz mürid uçurur'' sözü takipçileri için biçilmiş kaftandır.

kendisi çıtayı allahuekber dağlarına koymuş biz eteklerine papatyalar topluyoruz.
bazen tanımlarımı beğeniyor ya o an; sanki başım okşanmış da "aferin küçük" denmiş gibi hissediyorum.
nickaltına yazma küstahlığında bulunduğum harika ötesi mütevazı yazar.

elde açılarak yapılanın daha güzel, daha lezzetli , daha süper olduğu , beş çaylarının vazgeçilmezi hamur işi. elde açılana çarşaf böreği deriz.
hamurunun yapımında pek bir zorluk yoktur. un, su ve tuz ile hamuru yoğurduktan sonra en önemlisi hamurun dinlenme sürecidir. hamurun biraz yumuşak olması açılmasını kolaylaştıracaktır. hamuru bezelere ayırıp tabak büyüklüğünde açmak yine hamuru büyütme aşamasını kolaylaştıracaktır. bir kilo undan yapılan hamurdan beş beze çıkar. bezelerin arasını iyice yağlarsak hamurun açılmasını yine kolaylaştırmış olacağız. hamurumuz iyice dinlendikten sonra temiz bir bez üzerinde artı bir çift el yardımıyla hamurumuzu güzelce açabiliriz. biz genelde patatesli yaparız. tabii iç harç damak zevkine göre değişir. harcı hamurun üzerine yayabiliriz. bir kişi çarşafın bir ucundan diğer kişi diğer ucundan tutup hamurun yuvarlanmasını sağlamalı. iki üç ortada buluşunca bıçak yardımıyla keselim ve yağlanmış tepsiye , tepsinin ortasından başlamak şartıyla, hamuru kendi etrafında dolayalım. hamur bitene kadar aynı işlemi yapalım. hamurdan arta kalan yağı böreklerin üzerine sürelim ve önceden ısıtılmış 200 derece fırında böreğimizin üzeri kızarsan kadar pişirelim. afiyet olsunnnn