eski yunan'da site devlet yöneticilerine verilen isimdir. m.ö. 8. yüzyıldan sonra ortadan kalkmaya başlamışlardır. sparta'da ise -her zaman olduğu gibi- durum daha farklıdır. çünkü mesela sparta, atina'nın aksine fetihçi bir devlet yapılanmasına sahipti. kaldı ki arkhonlar zamanla kralların yerini almış, gücü elde etmişti. spartalılar ne yapar bu durumda? atinalılar olsa isyan edip arkhonları kovardı. hem öyle oldu da. diğer yandan spartalılar bu durumdan hoşnut kalmış olsa gerek ki başlarında bir süre daha tuttular. ne de olsa onlara savaş gerekti.

bir kere yazmıştım buraya ama bir daha yazayım.

peloponez savaşı sırasındaydı yanılmıyorsam. [tukidides'in anlatımıdır bu.] savaştan gelen bir spartalı asker, yanında can veren bir asker arkadaşının annesine rastlar. arkadaşının annesine nasıl oğlunun öldüğünü anlatacağını düşünüyordur. dertlidir yani... sonra anneye yaklaşır, "oğlunuz öldü!" der, üzgün bir halde. kadın ise şöyle der: "boş ver oğlumu! savaşı kazandık mı!"

tabii tam olarak diyaloglar böyle olmayabilir ama ana fikir bu işte. ayrıca tekrar edeyim, tukidides'in anlatımı mı emin değilim ve savaş da hangi savaş emin değilim. yine de böyle bir anlatı vardır. emin olduğum an gelir buraya düzenlerim.

yani spartalılar böyle insanlar... vatansever? sanmıyorum.

"seni çok özlüyorum ama bu ne seni bana getiriyor ne de beni sana götürüyor..."
cemal süreya

alaska'daki evler gibi bir göl manzarası ve arkada ormanın boylu boyunca uzanacağı şekilde her iki duvarı da boydan boya cam ile kaplı bir evim olsun isterdim. özellikle ahşap detayların yoğunlukta olduğu bir ev olmalı. ahşap terasta bir sera alanı yaratabilmeliyim.

gözünüzü seveyim, şu akışa bir bakın. gündeme bir bakın. şu an ekşi sözlük neyse kafa sözlük de o. yok geceye şarkı bırak, yok sabaha şarkı bırak, en sevdiğiniz yiyecek, zart zurt. iyice ekşi sözlük olmuş burası. moderasyonu acilen göreve çağırıyorum. tüm yazarlara format hakkında yeniden bir mesaj/duyuru vs gönderin. çünkü bu iş böyle devam ederse bu site kızlarsoruyor'a döner.

işi bırakıp telefonu kapatırım eve yürüyerek giderim, gemilere giderim arka arkaya sigara içerim. kendi kendime küfrederim, konuşurum. en sonunda dayanamaz ağlarım. gözyaşlarım tadı sigaranın tadıyla birleşir arkadaşlar. ölüm gibi bir şey olsun isterim ama olmuyor.

fikirlerimden dolayı toplum tarafından linç edilerek öldürülmeyi çok havalı bulurdum bir zamanlar ama şimdi vito corleone gibi yeterince ihtiyarladıktan sonra portakal bahçesinde torunumla oynarken küçük bir heart attackla tahtalıköye yol alabilirim gibi.

karmasızların müzmin sorunu.

odtülüler ayrı bir tür mü? neden bunun için bir başlık var

geçmişten günümüze kadar dünya nüfusunun sürekli arttığı söylenir fakat bu artış bazı dönemlerde hızlı bazı dönemlerde yavaş olmuştur. ani nüfus artışlarının olduğu dönemler de üç büyük sıçrama dönemi olarak adlandırılmıştır.

birinci sıçrama dönemi, yaklaşık 1 milyon yıl önce aletlerin yapımı ile başlar. mızrak, balta, bıçak gibi aletler sayesinde hayvanları kolaylıkla avlayarak besin ihtiyaçlarını karşılayan insanlar vahşi hayvanlara karşı da korunmuşlardır. bu da insan ömrünün uzamasına sebep olmuştur.

ikinci sıçrama dönemi, yaklaşık 10.000 yıl önce tarım devrimi ile başlamıştır. yerleşik hayata geçen insanlar hayvanları evcilleştirmiş ve tarımla uğraşmaya başlamışlardır. tarımsal faaliyetlerle düzenli besin ihtiyaçlarını karşılayan insanlar nüfus artışının hızlanmasına sebep olmuştur.

üçüncü sıçrama dönemi, 18. yüzyılda sanayi devrimi ile başlamıştır. sanayi devriminin uzun vadeli etkileri tıp alanında gelişmelere sebep olmuş, insanların sağlık ve beslenme koşullarının iyileşmesi ömürlerinin uzamasına olanak sağlamıştır. iyi yaşam koşulları sanayinin merkezi olan avrupa'da ilk olarak yaşansa da dünyanın geri kalanına bu etki geç ulaşmıştır.

1900 yılında 1.5 milyar olan dünya nüfusunun günümüzde 7.8 milyara yaklaşması en büyük sıçrama döneminin sanayi devriminden sonra yaşandığını kanıtlamaktadır.

ilber ortaylı'nın bile kızı yaşında kadına yürümeyi bırak depar attığı şu ortamda şaşırtmayan birşey.oysa kadınlarda ister erkek arkadaşları olsun ama konu mecrasından sapmasın falan.ama ne yazık ki tedbir alıp abi demek zorunda hissediyolar kendilerini.

(bkz: modern kölelik)

kesinlikle ben değilim, yemin edebilirim bu konuda. öyle şanssızım öyle ters gider ki işlerim, hani ağzımla kuş tutsam ağzıma s.çar.

zordur. derin düşüncelere daldırır. o düşüncelerin içinde boğuşur durursunuz. ben henüz bir çıkış yolu bulamadım. düşün düşün nereye kadar bakalım..

selam vereceğim ünlü yok desem yeridir.

türkan keyifsizdi sabah, doğru düzgün mama yemedi, benimle uğraşmadı. öğlen kontrol ettim, kuytu bir köşede uyuyordu, normalde benim sesimi duyunca koşup gelen, etrafımda kelebek gibi hoplayıp zıplayan kedi kızım öylece uyuyordu. içim gitti, akşama doğru tam veterinere götürme kararı alıyordum ki, kalktı mama yedi, suyunu içti, kucağıma çıkıp kulaklık kablosu ve tişörtümün* düğmesi ile oynamaya başladı, tüm dünyalar benim oldu.

türkan ile aramızdaki ilişki toplasan bir aylık bişi, daha önceden anası vardı yanında, merhaba merhaba takılıyordu benimle, ama şimdi öyle değil. türkan hanım benim yeni evimin sahibesi olacak, oturduk konuştuk tamam dedi. ama az iç bundan sonra baba dedi, tamam dedim, o kadını napacaz baba dedi, bilmiyorum dedim, unutamadın onu di mi dedi, hayır kızım dedim, du bi de ben sesleneyim belki beni duyar döner, beni seviyordu o kadın dedi, sen bilirsin ama sanki boşuna çaba be kızım dedim, öylece yüzüme baktı, tek kelime etmedi, tam o sırada nihat ikinci şişe biramı getirdi, türkan kucağımdan indi, gidip bir yaprak ile oynamaya başladı, yaşar denilen bir şarkıcı bir yerlerde masal diye şarkısını mırıldanmaya başladı, herhangi bir kitap evinde didem madak'ın ah'lar ağacı güzel bir kıza armağan olması için yakışıklı bir genç tarafından satın alındı.

ve senin bunların hiç birinden haberin olmadı.

mükemmel bir enerjisi var. resmen insanın konuştukça konuşası geliyor. tanımları da kendisi gibi hem güldürüyor hem düşündürüyor. siz yazın biz okuyalım efenim.*

almanya/freiburg şaka, şaka kastamonu