sevgi gerçekten çok güzel bir şeydir. bu hayatın olmazsa olmazıdır. insanın içi baharda açan çiçekler gibi olur, gözleri gece parlayan yıldızlar misali.
insan bir kokuyu sevmeli, bir çiçeği, içtiği sıcacık kahveyi, sevdiği müziği, yemeği... insan insanı sevince harap olup üzülecekse bu kısa dünyada onu yapmamalıdır. insan birinin acı verişini bile sevmemelidir. ahh duygular esir etme beni desem de sarmalanmışım.

arttırıp 90 yaş diyorum. böylelikle sözlük daha hızlı çöküşe geçebilir ve sonu gelir.

mona lisa ve kaplumbağa terbiyecisi.

mutluyken, üzgünken, stresliyken, sakinken, bir şey görünce ya da durduk yere de aklıma düşüp beni kendine çekmezsin ama. işte normal sözlük her defasında tam olarak bunu yapıyor bana, her koşulda kendisine çekiyor beni. çıkar çıkmaz tekrar girmek son zamanlardaki çok sevdiğim aktivitelerimden.

50 sene evli kalan bi insandan şöyle duymuştum: bizim zamanımızda bir şeyler kırıldığı zaman onu tamir etmek için uğraşılırdı. şimdi bir şeyler kırıldığında çöpe atılıyor ve yenisi alınıyor.

sebep sadece bu olmamakla beraber, insanların çok tahammülsüzleşmesi de büyük bi etken.

recep tayyip erdoğan'a ait şu sözlerdir:
1994: işte bütün servetim bu yüzüktür.
1999: eğer bir gün duyarsanız ki tayyip erdoğan çok zengin olmuş, bilin ki haram yemiştir!

bağcığınız çözülünce pat diye durup çömelmek. arkadaşlar önce bi' sinyal verin, sonra yolun kenarına çekilin. birdirbir oynatıyorsunuz insana.

(bkz: jack davenport)

orhan veli kanık'a ait olan şiir, genelde şiirin son dizesi ile bilinir:

eskiler alıyorum
alıp yıldız yapıyorum
musiki ruhun gıdasıdır
musikiye bayılıyorum

şiir yazıyorum
şiir yazıp eskiler alıyorum
eskiler verip musikiler alıyorum.

bir de rakı şişesinde balık olsam

misafirlikte çocuğu darlayan komşu sorusu. teyze çocuğu bir sal yahu. okuyor işte bırak kızına mı alacan? napacan...

sanki doğduğum günden beri böyleymiş gibi hissettiğim durumdur.

hayata dahil olamazken dışında da kalamiyoruzdur genelde. e bunun sonu da bol bol sahte gülüş, bol bol boş ilişki oluyor.

geçen yıl çok afedersiniz dayanamayıp boxerla yaptığım eylem.kaldi ki bizim oranın kışın rüzgarı ve soğuğu insanın gözünü keser. aylardan ocak, soğuktan denizin şekli şemalı dehşet saçıyor tehditkâr bir siyahligi mevcut, dalgalar biçimsiz kayaları tokatlıyor dedim ben buna bı gireyim. mavi balina gibi bir dalışla etrafa su fışkırtarak daldiktan sonra soğuk uzuvlara hücum etti. kolumun boyu bile küçüldü öyle bir çiviliyor su kışın. on dk sonra alıştıktan sonra uzun süre yüzdüm. bir zaman sonra soğuk ısıtmaya başlıyor vücudu.

aşık olan yazara benden gelsin;

kırmızı kapüşonlu kaşe kaban. babam söz vermesine rağmen almamıştı. aklıma geldikçe üzülürüm.

sırf alışveriş yapan kesimini kaybetmemek için saçma sapan açıklama yapan yönetimdir. gökkuşağı, tek boynuzlu at gibi figürler giyilirse eşcinsel olunurmuş. renk sayısını da azalttılar. giydiğimiz şeylerin yönelimimizi sekillendirmedigini bir gün anlayabilirlerse bu cahilliklerinden ve gerici hareketlerinden kurtulurlar.
bunlardan bir tanesi

balkona her çıktığında akıbetini görmektir.

(bkz: facebook)
(bkz: instagram)
(bkz: hayat)

reklamsız ham hali iki buçuk saat olan, sıkıcı, gerçeklikten ve yaratıcılıktan uzak bu pespayeleri kim izliyor? deyu düşündüren sorunsal.
diyaloglar sanki amerikan filmi dublajı gibi, konular sıkıcı. bi de holding takıntıları var. her dizide bi holding, ne iş yaptığı meçhul.