beyin yakan bir robert a. heinlein kısa öyküsü. zaten kısacık olduğu için spoiler vermek istemiyorum ama zaman yolculuğu ile ilgili olduğunu söyleyebilirim. türkçeye çevrilmiş hali şuradan okunabilir. ayrıca 2014 yılında sinemaya da uyarlanmıştır.
(bkz: predestination (film))

mutsuz olmam için hiçbir sebep yok bu yüzden mutluyum.
bugün de pollyanna olduk, hep mi güzeliz hep mi çiçek anlamadım ki.*

tabii ki sevilen sevgili. hayatınızı kurtarmak istiyorsanız başkasının parasına tamah etmek yerine çalışıp çabalayıp kendi emeğinizle para kazanarak, kendi ayaklarınızın üstünde durarak kurtarabilirsiniz. hayatta en önce kimseye muhtaç olmamayı öğrenin, annenize babanıza bile.

fantastik bir film ismi gibi dursa da gerçekten yaşamış olan, adam rainer isimli kişi.

rainer cüce olduğu gerekçesiyle askere kabul edilmemişti. o yaşa kadar uzamamış olan boyu, bir süre sonra inanılmaz bir şekilde uzamaya başladı. akromegali adlı hastalığa yakalanmıştı ve aşırı derecede büyüme hormonu salgılıyordu.

aslında elleri ve ayakları cücelik teşhisi koyulduğunda bile normalden büyüktü. örneğin ayak numarası 19 yaşındayken 43 numara iken, 22 yaşında 53 numara olarak ölçülmüştü. ellerinin uzunluğu ise 24 santimetre olan adam, öldüğünde 234 santimetre boyuyla inanılmaz derecede uzundu.

akromegali hastalığı, uzamasına neden olmasının yanında, yavaş yavaş rainer'in sonunu getirdi. vücudundaki düzensizlikler sonucunda önce bir gözü kör oldu. sonra bir kulağı duymamaya başladı. bel kemiği eğilmeye başladığından yatağa bağımlı yaşamaya başladı ve 50 yaşında da hayata gözlerini yumdu.

seni seviyorum baba diye hiç söyleyemedim. toplum bize, baba ile çocuğun arasında bir mesafe olması gerektiğini dayatmış. ama gözlerimizden anlıyorlardır sevgimizi, eminim.

benimdir efendim.
gerçekte ise şöyle biriyimdir.*

uçak bileti için harcanan para. saatlerce gidilecek mesafeleri birkaç saatte hallediyoruz.

allahtan korkamayan ailesinden korkuyor diyen olmuş. ateistler bir tanrının varlığına inanmıyor dolayısıyla onlara göre olmayan bir şeyden neden korksun? aile meselesine gelince bazı aileler çocuklarına zorla din dayatması yapıyor tehdit eden bile var. hal böyle olunca da inanmadığı bir dinin ritüelini yapmak zorunda kalabiliyor bazıları. siz müslümanlar saygı istiyorsunuz ama sizden farklı inanca sahip olanlara saygı göstermiyorsunuz. bu şekilde yaparak bir yere varamazsınız.

her doğrunun her yerde söylenmemesi gerektiğini anlaman gerek.

üzerinde vicdan muhasebesi dahi yapılmayacak mevzularla uğraşarak kendini yıpratmaktan vazgeç.

gerçek yaşam öyküsüne dayanan filmde çoklu kişilik bozukluğu yaşayan birinin hayatı anlatılıyor.
bu bana biraz da sınır sadece insanın zihnindedir sözünü hatırlattı. psikoloji ile ilgilenenler için bence izlenmesi gereken gerilim dolu bir film.

b12,
supradyn,
omega 3.

''her şey ben araya giremeden olup bitiyordu. kaderim benim fikrim alınmadan yazılıyordu. bazen içimden herkesin sözünü kesip, 'bir dakika burada sanık kim? sanık olmak önemli bir şey. benim de söyleyeceklerim var!' demek geliyordu ama şöyle bir düşününce söyleyecek bir şeyim yoktu aslında.''

albert camus-yabancı

kafa sözlük'te yazarlık alıp "orta direk yok oldu. ekonomimiz yerle yeksan oldu" diye ağlayan, küçük kitabevi işletmecisi tutunamadığı için bir bir kepenk kapatırken parasını utanmadan internetten ana akım holdinglere veren kişidir.

bu utanmaz kişiler üstüne üstlük entelektüel birikimini küçük kitabevi ve sahaflarda kıt kanaat geçimini sağlamaya çalışan işletmecilere "bak ne kadar kültürlüyüm ben" diyerek satarlar. alışverişsiz çıkarlar.

(bkz: utanacağınızı bilsem yüzünüze tükürmek isterdim de siz ondan da anlamazsınız ki)

edit: başlık altına yazan yazarlar, siz bu pişkinlikle gözüme gözükmeyin. ota boka para vermeye yer arayıp, kitapta indirim kovalayan sizler, zaten incelikten yoksun kişilersiniz. küçük esnafın her zaman yanındayım. bu bağlamda hiçbirinize hesap verecek değilim. liberalizm illetinin yılmaz neferleri olan sizler, eğer büyük mağazalarda satılıyorsa "kişilik" de satın alınız. belki işiniz düşer de biraz "insan olmak" istersiniz diye söylüyorum.

hayır işleri yapıp vergiden düşmeleridir.

benim için guilty pleasure'ın tanımı bu adamlardır.

kendimi bildim bileli seksist insanlara karşı çıktım. "kadınla erkek nasıl eşit olacakmış yav" diyen hödüklere karşı mücadele verdim. o çok övündükleri fiziksel niteliklerin kendisini bu alanda yetiştirmiş kadınlarda da pek tabii olacağını, bunun cinsiyetle gelen bir meziyet olmadığını savundum. eril dile karşı oldum; kullanmadım, kullandırmadım. özellikle güzide dilimizin güzide küfürlerini bundan olabildiğince arındırmamız taraftarı oldum. erkeklerin de feminizmi savunabileceklerini anlatmaya çalıştım. yeri geldi bütün bunları bir erkek olarak düşündüğüm için meriç dediler, kılıbık dediler; yeri geldi kalıbım hakkında çeşitli cinsel saldırılara maruz kaldım.*

fakat gel gelelim, bu adamların videolarından çıkamıyorum arkadaş. bayağı bildiğin her küfürde kahkaha atıyorum mesela. tutamıyorum kendimi. özellikle nuri berber videoları çok iğrenç ya hani, bütün benliğimle bunu kabullendim ama gene deli gibi güldüm. yok, engel olamadım kendime. sonra bir de durup dururken kendimi sorguladım, "lan ben bunca zamandır bunca şeyi koftiden mi böyle düşünüyorum acaba?" diye. derken hemen aklıma kampüs cadıları isimli kofti feministlerin veet standını basıp üç kuruşa orada çalışmak zorunda kalan emekçi kızcağızı da aşağılaması olayı geldi. "yok," dedim kendi kendime, "benden daha koftileri de var."

değerli deep turkish web, sinirimi bozuyorsunuz.

fareler ve insanlar- lennie çok üzülmüştüm ama bir yandan da george kendi köpeğini kendi öldürmeliydi gerçekten.

ona güvenmeni istiyordur. güven ki en beklemediğin anda yediğin içtiğin ne varsa içine tükürsün*.
ciddi tanım: iyiliğin dini yok. temelinde insanlık yatar.

iyi niyetli, hayır diyemeyen ve bu nedenle suistimal edilmeye de müsait bir yapınız varsa eğer, insan emeğini sömürmenin yaygın olduğu ve hatta marifet sayıldığı güzel ülkemde, bir yerden sonra yapılması artık kaçınılmaz olandır.

yapman guzum üzlümen ben hepinizi seviyorum bi adet kankiniz burda duruyor.

serbest bırakıldığını öğrendiğimde şaşırtmayan haber. ne kolay oldu canınızı sıkan insanları öldürüp öldürüp atmak.

bir ülkede bu kadar çok katil olmasının anormalliğini görmek istemeyenlere neler neler söylemek istiyorum da işte, neyse...

edit: xapan konuyla ilgili bilgi vermiş. kendisine teşekkür ediyorum.

fakat bu bilgiye rağmen, ülkede çok fazla katil olduğu gerçeği de ne yazık ki değişmiyor. (bkz: müge anlı ile tatlı sert)