dünyanın en sinir bozucu şeylerinden biridir, dayanılmazdır. o orda kıçında pireler horlaya horlaya uyurken hayat senin gözünde gittikçe anlamsızlaşır, manasını kaybeder, odaklanamazsın, sabah olmuştur uyuyamışsındır hala.
yastıklara gömersin kafanı ama o da kurtarmaz. en sonunda beyninin horlamayı algılayan bölümü uyuşup hissizleşir ve uykuya anca böyle dalabilirsin. tabi tekrar uyanman işten bile değildir.

duydum utanman yokmuş
etrafın yalakayla dolmuş
çok yüksek çıkıyor sesin
davulda öyle ama içi boştur.

adam ilk günden beri sevgilisinin fotoğrafını gözümüze sokuyor, kim acaba diye düşünmek abes..

mc hammer abimizin 1990 yılında dünyayı sallayan parçası zaten tek atımlık kurşunu bu şarkıda kullanmıştır.

(link: )

"kafamın içinde yemin ederim şu anda fadimenin düğünü var."

zaman zaman günlük hayatımda kullandığım söylemdir.

ergenliğimi daha bilinçli yaşardım, sosyal medyanın etkilerinden olabildiğince korunmaya çalışırdım. bir de insanlara güvenmek gibi bir hataya düşmezdim.

gayet mantıklıdır ki aklını kullanabilmenin bir yolu da budur. yetiştirilen, kişiye dayatılan bir dinden ise mantığa uygun gelen din yeğlenmelidir.

dikiş yapmak için kullanılan; iğne, iplik, makas, yüksük, mezura, çizgi taşı, iplik sökücü, düğmeler, iğnelik gibi gibi malzemeleri saklamak, bir arada tutmak için evde bulundurulan kutudur.

henüz çok küçükken anneme ağlaya zırlaya kendime dikiş kutusu hazırlatmıştım. aile hobisi diyebiliriz bizde dikiş. annemler ve ablamların eli hep yatkındır. sanırım bende onlara hevesleniyordum. barbie bebeklerime kıyafet dikiyor bunu bir başarı olarak görüyordum.

üniversite yıllarıma kadar pek geçerli bir kutum olduğu söylenemez. ünide işte etek boyu, pantolon boyu kes yok elbise, gömlek daralttır derken terzinin her seferinde kıyafetlerimi berbat etmesiyle hemen kendime bir dikiş kutusu edinip kendi kendime yetmeye başlamıştım. ilk zamanlar zor geliyordu tabi ama zamanla hem keyif almaya hemde daha iyi işler çıkarmaya başlamıştım.

sonraki yıllar sıfırdan dikişi de öğrendim hatta kendime bir şeyler diktim ama tabi çok profesyonel değil. bir dönem terzi yamaklığı da yaptım hatta hah. ablamla atölye açmıştık bende ona yardım ediyordum. o hala devam ediyor ama ben hobi şeklinde devam etmeye karar verdim.

keyifli işler bu işler. ciddi kafa dağıtıyor. neysem işte tavsiye edilir yani.

a101 olmuşum.*

(bkz: hoşlandığını zannedip açıldıktan sonra reddedilme sorunsalı)

çok küçükken havada oturan dev bir adamdı sonra selenayı izleyince yüce honos oldu.

kişilerin birbirlerine tahammülü de kalmadı. en ufak bir tartışma, kavga boyutuna ulaşıyor. otobüste, metroda, vapurda kurallara uyulmaması, ardından yaşanan tartışmaların kavga noktasına gelmesi bardağı taşıran son damla oluyor.
ne yapılacağını, nasıl davranılacağını unuttuk toplum olarak.

mantarların çoğalmasını sağlayan tohumlardır. rüzgar ile taşınırlar.

insana yanlış kararlar verdirtebilecek olan duygudur.

turkiyede eğitim sistemi yoktur. olmayan bir şeyi düzeltemeyiz. öncelikle kurulması gerekir.

bu toplum da herkes kendi işine, kendi derdine baksa çok daha yaşanılası bir yer olacak. herkes kendine okuyor, demek ki okumuş okumuş ama hiçbir şey nasiplenememiş insandır.

1906 - 1936 yılları arasında yaşamış amerika’lı yazar ve şairdir. karanlık fantezi, korku, tarihsel macera gibi türlerde eserler vermiştir.

kaynak

ataerkil toplumun kendisine yüklediği gereksiz sorumluluğun farkında olan, kadına yapılan adaletsiz muameleye dur demek isteyen kişidir. kesin 1 2 kişi meriç falan yazacak. meriç olmak cinsiyetçi bir salak olmaktan iyidir.

istanbul mutfağının bir zamanlar ne kadar zengin olduğunun göstergesi.
geçmiş zamanlarda, dini bayramlarda, o zamanın rum ve ermeni meyhanecileri, mahalledeki müşterilerine bir çeşit hatırlatma gayesi, yani unutulmamaları için bir tabak uskumru dolması gönderirlermiş.
ermeni mutfağına ait bir yemek olduğu için, paskalya şölenlerinin mönüsü olduğundan, bunu yapana rastlamak zordur. zaten yemeğin yapımı da zordur. eğer yapmak için de ölüm kalım savaşı veren marmara'da tura çıkan uskumru bulunursa tabi.