crvena. nerede duyduğumu bilmiyorum ama çok hoşuma gitmişti.
hırvatça kızıl demek.

(bkz: uzak durulması gereken insanlar).

en sevdiğiniz 3 robot.

bu ülkede başlangıçtan itibaren direkt dram tadında başlıyor yeğenn!

islamcılara asla fırsat verilmemesi gerektiğini gösteren yasaktır. neyse ki az kaldı, sonları gelecek. yaşlılar öldükçe ve internet çağında büyüyen çocuklar oy verme yaşına geldikçe hiçbir şansları yok. 2 yıl sonra olmasa da 5 yıl sonra, gidecekler. bu günler de bize ders olmalı ve din konusunda asla islamcılara fırsat verilmemesinin gerekliliği bir daha asla sorgulanmamalı.
islamcılar herkes kendi gibi yaşasın ister, başkasına tahammülü yoktur. bu yasak da bunun en büyük kanıtlarından biridir.

ne yazık ki türkiye'nin gerçeği bu, mezun olduktan seneler sonra kendini doğru dürüst bir işe atabiliyorsun. umarım her şey iyiye gider.

sonbahara özlemimi hatırlatan yegâne fotoğraf.

para hem her şeydir hem de hiçbir şey değildir.

her şey olmasının nedeni, manevi şeyler hariç her şeyin para ile satılması ve zor kazanılmasıdır.

hiçbir şey olmamasının nedeni ise manevi şeyleri satın alamaması ve mezara götürülememesidir.

kendime hemen şu 13 soruyu sorarım. kaçta, hangi, ne ile, niçin, n'olmuş, kimi, nerede, nasıl, ne zaman, kimden, neyi, ne belli, neye, kim?

seni merak ettim.

dik kafalı insanlar için kullanılan sözcük'tür.

eğitim işleyişinin yanlış yürüdüğü ve üniversite mezunlarının da işsiz kaldığı bu dönemde geleceğe umutla değil, ne yazık ki tedirgin bakılıyor.

tam da bu güne uygun bir söz geldi aklıma:

"dünyanın en uzun gecesi 21 aralık değil, beni terk ettiğin gecedir. beni üzdüğün, yorduğun, yıprattığın gecedir. " küçük iskender.

şuralardan biri; hangisi olursa...

“felsefe hayat üzerine bir meditasyondur, ölüm üzerine değil. elbette, çünkü ölüm her zaman kötü bir karşılaşmadır.” sözüyle sokrates'ten beri süregelen iç karartıcı felsefenin karşı safında yer alarak yaşamı olumlayan filozof. niye karşı safında derseniz, "savunma"da sokrates, gerçek anlamda felsefeyle uğraşanların ölmeye hazırlandıklarını ifade eder. fiziki yaşama dair deneyim ve hazların ölümüyle kişi ancak değişmeden kalan hakikatleri epistemeyi kavrayabilir der platoncu gelenek. oysa deleuze'e göre, yalnızca yaşam vardır ve orada oluştan başka bir şey yoktur.

bir ece ayhan şiiridir.

buraya bakın, burada, bu kara mermerin altında,
bir teneffüs daha yaşasaydı,
tabiattan tahtaya kalkacak bir çocuk gömülüdür,
devlet dersinde öldürülmüştür.


devletin ve tabiatın ortak ve yanlış sorusu şuydu:
- maveraünnehir nereye dökülür?
en arka sırada bir parmağın tek ve doğru karşılığı:
- solgun bir halk çocukları ayaklanmasının kalbine! dir.


bu ölümü de bastırmak için boynuna mekik oyalı mor
bir yazma bağlayan eski eskici babası yazmıştır:
yani ki onu oyuncakları olduğuna inandırmıştım.


o günden böyle asker kaputu giyip gizli bir geyik
yavrusunu emziren gece çamaşırcısı anası yazdırmıştır:
ah ki oğlumun emeğini eline verdiler.


arkadaşları zakkumlarla örmüşlerdir şu şiiri:
aldırma 128! intiharın parasız yatılı
küçük zabit okullarında,
her çocuğun kalbinde
kendinden daha büyük bir çocuk vardır.
bütün sınıf sana çocuk bayramlarında
zarfsız kuşlar gönderecek.


dikkat edilmesi gereken bir kısım vardır.

aldırma 128! intiharın parasız yatılı
küçük zabit okullarında,
her çocuğun kalbinde
kendinden daha büyük bir çocuk vardır.
bütün sınıf sana çocuk bayramlarında
zarfsız kuşlar gönderecek.

ece ayhan bu kısmı arkadaşı nilgün marmara için yazmıştır. genç yaşında intihar eden nilgün marmara'nın cenazesinde şair ece ayhan nilgün marmara'nın annesine tuhaf bir soru sorar.
-nilgün'ün okul numarası kaçtı?
- 128
nilgün marmara'yı çok seven ece ayhan için bu intihar son derece büyük bir yıkım olur. ayrıca nilgün marmara'nın gömüldüğü mezarın numarası da 128dir.
aldırma 128! intiharın parasız yatılı küçük zabit okullarında

her çocuğun kalbinde kendinden büyük bir çocuk vardır

bütün sınıf sana çocuk bayramlarında zarfsız kuşlar gönderecek

çağlar demirkapı ve uğur taşdemir tarafından yapılan bir iyilik programı* ilk defa denk geliyorum sanırım, bu bölümde tanzanya dar es salaam şehrindeki bir yetimhane ve mahalle için su sorununu çözdüler. biterken gözyaşlarım istemsiz aktı, mutluluktan. güzel insanlar hayattan umudu kesmemek için ne güzel sebeplersiniz sizler... yetimhane ayrı dokundu kalbime, insana oralara gitme, o çocukların hepsini sıkı sıkı sarma hissi veriyor...

mehmet akif’ten bir şiirle bırakayım :

geleceği karanlık görerek azmi bırakmak...
alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.

his yok, hareket yok, acı yok... leş mi kesildin?
hayret veriyorsun bana... sen böyle değildin.

kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?
kendin mi senin, yoksa ümîdin mi yüreksiz?