diyecek bir şey bulamıyorum.

buradan

iyi ki yoksun artık.

aynı hatayı tekrar yapmamayı öğrendin şimdi git başka şekilde dene.. çünkü hala hayattasın ve senden başka yok.

korona öncesi

acaba sokaklar neden köpeklerden geçilmiyor? köpekleri oyuncak zanneden, canı sıkılınca, büyüyünce sokağa salıverenler yüzünden. yazlıklarında çocukları "eğlensin" diye eve aldıkları köpeği eve dönüş yolunda arabadan atan insanlar yüzünden. sorumsuz davranıp bu canlıların kısırlaşmasını sağlamayan insanlar yüzünden. köpeklerin bir canlı olduğunu anlamayan insanlar yüzünden. bu hayvanların sahiplenme duygusu olduğunu o kadar anlattıysanız, ki "siz" kimsiniz bilmiyorum, tebrikler. umarım daha çok insana anlatırsınız ve insanlar sahiplenme duygusu olan bu hayvanları birinin bulup geri getirme ihtimali dahi olmasın diye tasmasını da çıkararak sokağa atmazlar. malum, sahiplenme duyguları var. canlı doğasını çok göz önünde tutuyoruz ya görüşümüzü savunurken.

ama yok canım, hayvanseverler var burada. köpeğin yaşama hakkını savunan insanlar mı suçlu? barınakların şartları iyileştirilsin diye uğraşan insanlar mı suçlu? yok öyle. o kocaman günah yumağını kimse bir grup üzerine yıkamaz. bu hayvanlar evcil. ormandan değil başka insanların evinden bahçesinden çıkıp sokaklara dağılıyor, yavruluyorlar.

bazen umudum ve şevkim hakikaten kırılıyor, sarsılıyor. keşke bazı insanlara rağmen değil de onların da desteğiyle bu hayvanların yaşam şartlarını iyileştirmeye çalışabilsek.

saksı değilim ben!! 7400 tanımım var diye atar yapacağım eylemdir. sonu tabii ki nezaret cınım!

elbette okuyalım hep beraber* ama böyle şeyleri belirtmenin saçma olduğu kanaatindeyim.

ufak mutluluklar. tam kayışı kopartıcam tutunacak bir bahane buluyorum. bazen galatasarayımın bir galibiyeti, bazen sevilen bir dizinin yeni bölümünde ne olacağının merakı, bazen bir tadelle, bazen bir taze çay. üstelik yalnız değilim. kardeşlerim var, dostlarım var. başım sıkıştığında yanımda olacaklarını biliyorum şu sıralar pek görüşemesekte. hiçbir şey olmasa, bakıyorum şuraya; yalnız değilim. avunuyoruz işte bir şeylerle.

tam ben şikayet edemeden olaylara müdahale eden, ışık hızıyla hareket eden, duygulara tercüman olan, sayfasına girdiğimde çocukluğumun favori çizgi karakteri bugs bunny' i gördükçe mutlu olduğum, düşünceleri olgun ruhu çocuk güzel kadın.

cumhuriyet dönemindeki anadolu'ya yönelen ve anadolu'yu, taşrayı, kırsal kesim insanını çok gerçeküstü tasvirlerle aktaran edebiyattan sonra böyle şiirlere ihtiyacımız var bence. çünkü taşra, köyler gerçekte böyle. şehirdeki insanlar gibi kusurlular.sadece mevcut şartlardan dolayı kötülük varyasyonları daha farklı. hatta cehalet, eğitimsizlik tercihli kötülükle birleşince daha acı tablolar bile ortaya çıkabiliyor.
gerçekleri, aksaklıkları konuşalım ki, değiştirmeye imkanımız olsun. diğer türlü ülke gerçekleriyle yüzleşemezsek ve her şeyin toz pembe olduğu kabulüyle hareket edersek daha da kötüye gideriz. yazar da bu düşünce yapısından hareketle böyle bir şiir yazmış.

bu haber hakkında çok düşündüm. günümüzde kin beslenen birinin ya da aralarında kavga çıkan kişilerden birinin diğerini öldürmesi ne yazık ki artık alışkın olduğumuz bir olay. asla olmaması gerekir ve asla mantıklı bir yanı da yoktur fakat artık görmeye alıştık maalesef. fakat anne ve çocuk, özellikle 4 yaşındaki çocuğun bıçaklanmasını aklım almadı uzun bir süre. sonuçta çocukları severken bile dikkat ediyoruz, sarılırken bile bir yerleri acımasın diye özen gösteriyoruz.

bir katil, katil de olsa bunu nasıl yapar diye düşündüm durdum. cani olabilmesi bile yeterli değildi resmen böyle bir olay için. daha sonrasında pkk sempatizanı olduğunu öğrenince, tamam dedim. bebek katillerinin sempatizanlığını yapan bu olayı gözünü kırpmadan yapar zaten. böyle kişilerle aynı havayı soluduğumuz düşüncesi bile çileden çıkartıyor artık beni.

helios ile kız istemeye gitmektir.

helios: allahın emri peygamberin kavli ile kızınız uykusuzkahveyi oğlumuza istiyoruz...??!!&%??
helios: (yazara dönerek) lan sen bizim moda mı göz koydun?
yazar: abla ben ciddiyi...
helios: kes kes kes uzaklaştırıldın!

uzaklaştırılan birinin yeni hesabı olduğunu düşündüğüm hesaptır. bazı başlıklarda kız olduğunu iddia etmekte ama buna kendisi de dahil olmak üzere kimse inanmıyor.

insanların ne giydiğini, ne yaptığını eleştirecek boyutu geçtik sanıyordum.

eşinin adını alyans gibi parmağına yazdıran patronumun, ondan ayrılınca yaşadığı sıkıntıyı hatırlatan başlık. küçücük bir ismi bile sildiremeyip üstünü karalatmıştı.
dövme yapmaktan daha saçma olan bir şey varsa o da, sevgilinin/eşin ismini dövme yaptırmaktır.

bilim kadar yaşamsal, yaşam kadar bilimsel bir teorinin kurucusudur. bundan 200 yıl önce çok muteber meslekler olarak sayılan, mimarlık, mühendislik, avukatlık gibi uğraşların zaman içinde proleterleşeciğini ön görmüştür. bugün benim bu meslek dallarını icraa edip, 12 saat çalışıp asgari ücret veya az üzerinde kazanan bir çok arkadaşım var.
marks bunu öngörmemiş fakat ben ekliyorum. yakında hekimlerimiz de bu şartlara mahkum edilecektir. ve halkımız hala dalga dalga dayatılan köleleşmeyi göremeyip, bütünü algılayamacaktır. egemenler tarafından 1 saate 20 hasta bakması dayatılan hekimlere gösterecektir kirli şiddetini. yine gidip kendisini bu yaşam şartlarına mahkum edenler oy verecektir.

süslüler için;)

ara ara lakabını duyardım, tv'de haberi geçerdi. namı, 50 yıllık uzun saçları ve demlediği çaydan gelirmiş. dedesinden kalma asırlık ocakta çay kaynatır, bardakları da deterjan bulaşmasın diye fındık kabuğu külüyle ovalıyordu.

(bkz: malumatfuruş)