aşırı haklı.

huhhhhh? ne okudum ben lan az önce.

abdurrahim karakoç şiiri. mihriban için her seferinde unutursun dediği halde, kendi için hiç unuturum diyemediği şiir. unutamamış ta zaten mihriban adında kızı olunca nasıl unutabilir ki. mihriban unutmuş mudur unutmamış mıdır orasını bilemem fakat biri banamihribanve unutursun mihribanım gibi iki şiir yazsaydı ben ölsem unutamazdım.

yıllar sinene yaslanır;
hâtıraların paslanır.
bu deli gönlün uslanır...
unutursun mihriban'ım.

süt emerdin gündüz-gece,
unuttun ya, büyüyünce...
ha işte tıpkı öylece
unutursun mihriban'ım.

gün geçer, azalır sevgi;
değişir her şeyin rengi.
bugün değil, yarın belki,
unutursun mihriban'ım.

düzen böyle bu gemide;
eskiler yiter yenide.
beni değil, sen seni de,
unutursun mihriban'ım.

güneş enerjisiyle su ısıtma teknolojisinin bulunduğunu gösterir.

kesin bilgi, yayalım.

frank mccourt-angelanın külleri ve devam kitabı olan umuda doğru.tamamen kendi hayatını anlattığı bu iki kitap dünya çapında tanınmasına ve 50 yaşından sonra şöhret olmasına yol açtı..

siyasetçi yalanları.

tüm toplumsal kurum ve kuruluşlarda karar verme ve yönetmek için de kadının egemen konumda olduğu toplumdur. ana egemenliğine dayanan sosyal ilişkilerin düzenlenmesinde onayı esas alan kadının siyasi görenler üstlendiği sosyal hukuk sistemidir.

fenerbahçeli olmak:
her sene lige futbol anlamında şampiyonluk parolası ile başlamak ve sonunda hüsran yaşayarak basketbol,voleybol şubelerindeki başarılarla yetinmektir.

(bkz: herkes)

toplu taşımayı sevmiyorum ben komple.*

çok hayal kuran biri olarak diyebilirim ki çoğu hayalim de gerçekleşti, çok şükür.. bence hayallerin gerçekleşmesinin sırrı, o hayalin içine girmek, yani o hayal gerçekleşse nasıl hissedersen şimdi de öyle hissetmek. o duyguya şimdiden girebiliyorsan, "yok ya saçmasapan şeyler bunlar, benim hayalim gerçekleşmez ki" diye kendini sabote etmiyorsan ve hayalini gerçekleştirmek için gereken aksiyonu alıyorsan o hayali olmuş bil...

"anlamak bir ömür sürer,
hayat niye kirlenir?"
ezginin günlüğünün 1998 yılında çıkardığı aşk yüzündenadlı albümünün bir şarkısı.

"bir sabah çıksam kaybolsam
dönmesem kalsam anılarda
belki bir sevda türküsünde vurulurdum
gel künyemi al dağlardan
belki bir sevda türküsünde vurulurdum
gel künyemi al dağlardan
aşk nedir söyle, kayboldum
belki bir düşte unutulmak
her sabah bir dev masalında uyanınca
hep çocuk kalmak, kurtulmak
her sabah bir dev masalında uyanınca
hep çocuk kalmak, kurtulmak
kar yağıyor bu gece
öyle beyaz ki şehir
anlamak bir ömür sürer
hayat niye kirlenir
kar yağıyor bu gece
öyle beyaz ki şehir
anlamak bir ömür sürer
hayat niye kirlenir
karlı bir gece sen buldun
kaldırımlarda kalbimi
al götür rüzgarlara savur, hadi durma
ver benim eski yârimi
al götür rüzgarlara savur, hadi durma
ver benim eski yârimi
ben kimim söyle, kayboldum
dönmedim kaldım anılarda
her sabah bir çöl masalında, uyanırdım
belki de yanlış bir leyla
her sabah bir çöl masalında, uyanırdım
belki de yanlış bir leyla
kar yağıyor bu gece
öyle beyaz ki şehir
anlamak bir ömür sürer
hayat niye kirlenir
kar yağıyor bu gece
öyle beyaz ki şehir
anlamak bir ömür sürer
hayat niye kirlenir
hayat niye kirlenir"

ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

kovulmasam bile birkaç gün sonra şöyle bir talepte bulunurdum:

"eğer kurucu sensen gel sözlüğün başına geç. yok kurucu bensem sana emrediyorum, gel sözlüğün başına geç."

mikroskop ve teleskop sayılabilir bence.

(bkz: yeniçeri yazarlar veri tabanı)
(bkz: kandilli rasathanesinin bombalanması)
(bkz: galata kulesinden kanatla atlayan tip)
(bkz: kadınların iyi aile erkeği olan dindar erkekler yerine soylu berkecanları seçmesi)

esnaflık bu dönemde çok zor.

limitli bir sosyal kapasitem var. saatlerce kafelerde oturup çene çalamam, hareket etmem lazım.

insanlardan çok çabuk sıkılıyorum. sanırım benimle aynı zevki paylaşan çok insan tanımamamdan kaynaklı bir durum bu. bir de belki onların iç yüzlerini çok çabuk görebiliyorum. bu da onlardan soğumama yol açıyor.

diğer insanlara kolay gelen şeyler bana zorken, onlara zor gelenler bana çok kolay.

pimpiriğim. hem de çok *

genellikle şişmanlama kaygısı ile oluşan bir çeşit yeme bozukluğu hastalığı.

söğütlüçeşme durağındaki metrobüs turnikesine doğru koşan adam kartını okutmayı unutup turnikeden geçmeye kalkışınca turnike demiri karnına saplanmış. ilk başta etraftaki insanlar olayın şoku yüzünden ambulansı arayamamış. içlerinden birisi şoku atlatınca aramış, ambulans hattı polise yönlendirdiği kimse yetişememiş. bu yüzden kayıtlara cinayet olarak geçmesini talep eden adamın kızı yedi gün sonra evinde ölü bulunmuş. ölüm sebebi uyurken yataktan düşmesiymiş. bu ilginç vakayı okuduğumda uyumak üzereydim.

konuşurken tumturaklı kelimeler kullanan bir çocuğun ailesi, evlatlarını, tumturaklı kelimeler kullandığı için ileri zekalı sandıklarından taksim'deki ileri zekalılar okuluna göndermeyi planlamışlar. testleri geçen çocuk okula alındıktan sonra ileri zekalı olmadığını fark etmiş. bu gerçeğin yükünü kaldırmakta zorlanan çocuk okulu bırakma fikrini ailesini söylediğinde öfke patlaması yaşayan babası, çocuğu öldürmüş. çocuğun annesi bir hayli üzülmüş. testleri nasıl geçtiğini kimse bilmiyormuş.

boğa heykeli'nin önünden geçerken yedi turistin yerde uzandığını gördük. bu soğuk kış gününde niçin yerde uzandıklarını anlamlandıramadık. bizim gibi diğer insanlar da anlamdıramamış olacaklar ki, kimse yanlarına yaklaşmıyordu. hareketsiz bir şekilde yerde uzanan şahıslar, biz akşam dokuz civarı heykelinin önünden geçerken hala aynı şekilde uzanmaktaydılar. yine kimse yanlarına yaklaşmıyordu. görünmez olduklarını düşündük.

çocukluk fotoğraflarına bakarken içlerinden en sevdiği olanı bulamayan 20'li yaşlarında bir delikanlı, gün geçtikçe bitaplaşıyormuş. fotoğrafı bulamayışının on birinci gününde uykusuzluktan ötürü gerçek olmayan görüntüler görmeye başlayan ve kedisini telefon sanıp, kulağına tutup kendi kendine konuşmaya başlayan delikanlı, on altıncı gün fotoğrafı bulmuş. fotoğrafı bulmasına rağmen aynı hali devam eden delikanlı, yirmi ikinci gün ölmeye başlamış, yirmi üçüncü gün tamamen ölmüş. ailesi fotoğrafın gazeteye konulmasını istememiş. arkadaşlarımızla ailesinin evine gidip fotoğrafı görme ricasını bulunduğumuzda, annesi fotoğrafta pek bir şey olmadığını, yalnızca elinde bir salyangoz olduğunu söylemişti. biz hayret etmiştik.

daha 16 yaşında...