ahlar ağacını okuyup tanıdığım sonra da her okuduğum dizesine ayrı ayrı aşık olduğum kadındır

dağlar dağlar ve aynalı kemer.

ülke ülke değil ki dallas dizisi seti sanki anasını satayım. bu adam sokak ortasında infaz yapsa şaşırmam şu saatten sonra.

futbol yazarı ve yorumcusu. tvdeki ilk yıllarında ısrarla fenerbahçe'li olduğunu inkar ediyor, "gençlerbirliği'ne daha yakınım" diyordu. sonra bu hatasından döndü. futbolun içinden gelmeyip bu kadar iyi yorumlaması saygıdeğer. öncesinde de zekidir mutlaka ama galatasaray lisesi tedrisatından geçmesi hasebiyle, bildiği/bilmediği hemen tüm konularda ufuk açıcı yorumları vardır. televizyon cenderisinden kurtulmuş, internet mecrası özgürlüğünde (bkz: socrates dergi) yorumlarını severek dinliyoruz.

ekşi sözlük'te takılırken başıma gelen durumdu. gündem'e baktığımda ve yazılan entry'leri okuduğumda içim huzursuzlukla doluyordu. beni rahatsız eden kötü olaylar değil de, insanların tepkileri ve kendilerini ifade ediş biçimleriydi. en çok favorilenen entry'ler nefret söylemleriydi, gerçekten kafa yormamız gereken felaketler hakkında yazıp çizen pek yoktu. zaten depresif bir insanım, bir de bunları gördükçe içimi yapış yapış bir umutsuzluk duygusu kaplıyordu. yaşama tutunsam ne olacak diyordum kendi kendime, çevremde böyle insanlar olacaksa hayat yaşanmaya değmez. ama kafa sözlük bir şeyleri değiştirdi bende. burada çok değerli yazarlar tanıdım, bilgili ve kültürlü insanlar, kalpleri hassas insanlar... artık hayat her şeye rağmen yaşanmaya değer, hâlâ güzel insanlar var, diye düşünüyorum. burada yazan herkese teşekkür ederim o nedenle, içimdeki umut duygusunu yeşerttiniz.

meyvelerin çiçek açtığı, göçmen kuşların geldiği an.
mesela istanbul'da erguvan zamanı.

bir şükrü erbaş şiiri. şöyledir efenim. insan sevmezse eve gelir demiş şair. insan sevmezse mezarını küçük düşürür demiş.

insan sevmezse ölür gider acıda durur sinema afişlerindeki çocuk eve küfürler büyütür bitmez cümledir kızlar tezgâhlarda hayal, berber aynalarının kartpostal dili yokluk, yatışmaz dışarılardır yenik bir akşam yürür şehre karakalem evlerden ara sokaklarda her gün bir cinayet kurulur babalar bastırılmış bir ihtilâl; olağan sularda anneler bedensiz nilüferlerdir insan sevmezse eve gelir gider aktarlara bakar yarasına biraz uzaklık basar küçük dükkânlarda uzun konuşur bin çeşit önlem geliştirir gökyüzü çoktan inmiştir yere zamansızdır seslerden üşür insan sevmezse mezarını küçük düşürür.

şiirler yazılır şiirler okunur.
saçının ucuna tutunur.
kelimeler zincir olur kalbine vurulur.
ne sen ne ben,
biz olamayız bunu herkes bilir de;
bir senle bana susulur.

(bana aittir.)

devletin memuru olan bir imamın cemaate karşı vermiş olduğu fetva.
buradan
pantolandan adamın bağladığı yere sinirlerim zıpladı.
ulan giyene değilde öyle bakan ve bunları düşünenlerin hali ne olacak?
hele senin milyonlarca insanın hakkına girmen caiz midir?

"içimde biriken hislerin birdenbire patlayarak beni zerreler halinde dağıtacağından korkuyorum."
-sabahattin ali/içimizdeki şeytan

öğlene kadar, boğazımdan şekerli bir şey geçmediği bir günde duyduğum,
hocam size çikolatalı gofret aldım sözü.
görseli bırakırdım ama yutması daha keyifli.
her fakir için umut değil ekmek ,bazı fakirler için umut çikolatalı gofret. beyaz çikolatalı ise duble umut.

tereddütsüz uzak durulması gereken tiptir.

"insanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor.
düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.
konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
yaşlanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için.
unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için.
ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için."

abicim sakin olun yaa. sakin olun. tamam annesi olmayan, çocuğu olmayan falan, en duyarlı sizsiniz. maksimum bir fotoğraf paylaşılacak, belki bir çiçek, bi şey, gariban analar iki gram sevinecek, neyin vicdanını yaptırmaya çalışıyorsunuz anlamadım. adam mı öldürdük, karı mı sattık, ne şovculuğumuz kalmış ne primciliğimiz. bakınız arkadaşlar bir konuya farklı açıdan yaklaşmak ve görülmeyeni görmek istemek çok büyük bir zehirdir. kendini hakikaten aşırı ince gören biri zannedersin. bi süre sonra hiç düz bakasın gelmez ve kendini boş konuşan bir denyo olarak bulursun. 18-19’umda buydum çünkü ben de.

mayıs ayının 2. pazarı olarak belirlenmiş, annelere atfedilen bir gündür, ardı önü budur yani.

kuzeyin sakin dalgaları
sakince ısıtan güneş
tatlı bir rüzgar

hepsi onunla güzel
dalgalar gibi
çağırıyor beni

sabaha kadar
sahilimde
sesimde
uyuturum seni diyor

bu sese dayanabilir miyim
ancak teslim olabilirim

sahilinde
ne gece ne gündüz
ne kış ne yaz

kıyında biraz ıslansam
sonra bana yüzme öğretsen

ufuk çizgisinde buluşsak...

üstünlük meselesi değil de, sanat özgür düşüncenin olduğu yerde başlar. özgür düşünce için de bilim şarttır. yani şöyle anlatayım yediğiniz yemek, giydiğiniz kıyafet, içinde yaşadığınız ev bilimin eseridir. yaşamak için temel ihtiyaçları karşıladıktan sonra sanat ruhun doyum noktasına ulaşmasını sağlar. insanın kendini gerçekleştirme noktasıdır sanat.

avrupada sanat çok ilerde çünkü avrupa bilime yöneldikten sonra ihtiyaçlarını karşılayıp sanata vakit ayırabildi. nitekim osmanlının yükselme döneminde de sanat büyük bir yer kaplıyordu. nasıl ki giydiğimiz dondan kullandığımız kürdana kadar bilimin eseriyse, felsefe, şiir ve bilumum insana estetik veren tüm uğraşlar sanatın alanına girer.

yani üstünlük yoktur sanat ve bilim arasında, birbirini tamamlama vardır.

elimi yıkarken ayağımın kaymasıyla akan suyu tutmaya çalışmam..

marienplatz meydanı, bu meydanda olan yeni belediye binası, binada olan saat kulesi ve belli saatlerde aşağıda videosunu paylaştığım gösterisi, gene bina içinde olan bizi götürdükleri restaurant, artık tamamen halkın kullanımına açılmış münich olimpiyat köyü, bu kompleks içinde olan ve tepesine çıkabildiğiniz olimpiyat kulesi, kara eylül terör örgütünün 1972 münich olimpiyat oyunları sırasında yaptığı eyleme sahne olan sporcuların kaldığı olimpiyat köyü, fuarları, yakınındaki dachau toplama kampı #219672, biraları, oktoberfesti ve çok daha fazlası.

öykü serter.