maskotunun maymun olduğu zamanlardı.
gerçekten kaliteliydi.

uzun yıllar boyunca iş yerinde narsist bir kişiyle çalışma deneyimimden sizle paylaşacağım şu; baş edemiyorsunuz ya da tam tersi süper bir baş etme gücü geliştiriyorsunuz. bu kişiler, bu bozukluğuna ek olarak bir de manipülatif bir kişiliğe de sahip oluyorsa işiniz epey zorlaşıyor. en birinci kural karşınızdaki kişiyle sağlıklı bir iletişim kursanız bile asla değişmeyeceğidir. öncelikle bunu kabullenerek başlayın. bu insanlar dengenizi bozarak bundan mutlu oluyorlar en önemli özelliklerinden birisi. eğer bir şekilde kaçamıyor ve bu kişiyle görüşmek zorunda kalıyorsanız, mümkün olduğunca az iletişim hatta az göz teması kurmak işe yarayabiliyor. yapabiliyorsanız arada pohpohlayın, aşırı hoşuna gider, kulak kirine kadar pohpohlayabilirseniz çok iyi baş etmiş olursunuz, hatta çok iyi anlaşmaya bile başlayabilirsiniz, sizden iyisi de olmaz. bir sürü işinizi de bu sayede halledersiniz. ha ben yapamam, pohpohlayamam derseniz, sizin mutsuzluğunuzdan mutlu olurlar, buradan yaklaşabilirsiniz. karşınızdaki kişiye verdiğiniz önem kadar sizin dengenizi bozabilme gücüne sahiptir. ona verdiğiniz değeri azalttığınızda bu durum da düzelecektir. bir de öfkenizi kontrol etmek çok önemli. sizi kışkırtmak da çok hoşuna gider, enerjinizi çeker alır. ona istediklerini vermedikçe baş etmeyi öğrenmiş olursunuz yavaş yavaş.

yurt içi yurt dışı, çarşıda kampüste parkta caddede yürüyebildiğim her yerde ahanda şöyle yürümek:

sevgi, ilgi, ona güzel anılar bırakmak kısacası beraber mutlu olmak. hediye denildiğinde genelde maddi şeyler akla gelir ama mesela o kişiyle aranız kötü olduğunuzda sizin aldığınız bütün hediyeleri kırıp atabilir ama beraber yaşadığınız güzel anıları ne kadar istese de istemez kafasından.elbette unutur, zamanla anlamını yitirir ama bi ortamda sizi hatırlatacak bi şey duyduğunda yeniden canlanır tüm anılar.günümüzde çoğu insan hediye denildiğinde maddi açıdan önemli şeyler beklese de beraber olduğu insanla mutlu olamazsa eğer belirli bi zaman sonra o somut hediyelerin pek bi öneminin kalacağını sanmıyorum açıkçası.

mesele çok konuşmaktan ziyade boş konuşmaktır. bazı insanlar konuşur, ağızlarından resmen marmaris balı damlar, sabahlara kadar dinlemek istersiniz, uyku bir türlü gelmek bilmez.
bazı insanlar da konuşur. çok boş, çok gereksiz, çok anlamsız ve bize katkısı olmayan şeyler anlatırlar ki daha başlar başlamaz uyku getirirler, gece olmasını bile bekleyemezsiniz.

üniversite sınavı öncesi zaten streslisin,saç baş darmadağın sınav başvurusu yapmak için okuluna gidiyorsun kayıt yaparken küçük bir kamera var oraya bakmanı istiyorlar-yani benim zamanımda bu şekildeydi-sende anlamsız bir ifade takınarak bakıyorsun bön bön..sonra ne mi oluyor? üniversite'yi kazanıyorsun öğrenci kartının üzerinde işte o yorgun yüz, saklıyorsun herkesten kimsenin eline geçmemesi için savaş veriyorsun hep dalga konusu oluyor, kimse birbirine öğrenci kartını gösteremiyor. bir zamanların tatlı trajedisini paylaşmak istedim sizlerle..

sözleri şu günler için güzel anlamlar ifade eden teoman şarkısıdır.

belki
önümüz yaz..
gideriz bir yerlere
belki dans edersin
kumsalda yalnız, tek başına

televizyon kumandası bence. ruhu olmakla birlikte ruhu darlanıyor da. hepimizden sıkıldığı için sürekli bir yerlere saklanıyor.

bugün severek takip ettiğim yazarlara ayırdım kiiii 4-3-3 oynatan aykut ta bunlardan biridir. şiir sever biri hiç kötü olur mu efendiler.buralarda ol hep

mekanın sahibi geldi gibi klişe ve hoş olmayan bir cümle ile taçlandırdığım durum. şimdi başlıklar düşünsün.

ilk başlarda renkli konseptleri , akılda kalıcı şarkıları ve danslarıyla piyasada yer etmiş şu sıralar ise göz orgazmı yaşamanızı sağlayan hayranı olduğum , pozitifliğin kitabını yazmış , abartı ve gösterişten uzak çok başarılı samimi kpop kız grubu ( twitch izleyicisi iseniz likey şarkısını duymuşsunuzdur )

nasıl dışardaki bir insana zorla birşey yapmak tecavüz ve suç sınıfına giriyorsa, bu eşler arasında da aynı şekildedir. hukuk nezdinde de bu böyledir. adı üstünde eş! kiraladğın parasını ödediğin bir escort falan değil yani.

hasretinden prangalar eskittim şiirini yazdığı leyla erbil'in bir röportajında '' sevilmek nasıl bir duygu?'' gibi bir soruya ''bilmem, ben hiç sevilmedim ki.'' demesi kadar nankör bu dünya.

açık artırmada bill gates tarafından 30 milyon dolara alınan, leonardo da vinci tarafından yazılmış kitap. dünyanın en pahalı kitabı olarak anılır.

tüm diğer sanatlar gibi edebiyat da, gerçeğin çıplaklığı karşısında insanın ihtiyaç duyduğu en güzel yalan(lar)dır.

kitap incelemeleri ve çomar posting serisini bayılarak takip ettiğim unicorn saçlı kadın. (saçlarını siyaha boyamış ama olsun, o benim için hep unicorn olarak kalacak.)

/tenin sinmiş yastığıma
dün gece terk etmeden önce
içimde bıraktığın acıyla
kokunla uyudum bu gece…/

ben bu klibe her defasında düşüyorum. farklı şarkılar açıkken de bu klibi izlediğim olur.

bir süredir takip edip keyifle okuduğum değerli yazar. hakkında sadece yazdığı kadarını biliyorum, uzun uzun sohbet etme fırsatımız olmadı ama nickaltını da kimselere bırakmak istemedim *.

ernest hemingway.