latin atasözüdür. “taşı delen suyun gücü değil, damlaların sürekliliğidir” anlamına gelir.

sev sevme, iste isteme herkesin en doğal hakkıdır. bak kardeşim üç-beş yıldır ülkene gelen araplara dahi bunu verip, yüzyıllardır iç içe yaşadığın, kapı komşun, arkadaşın olan birine bu hakkı fazla görüyorsan sorun senin zihniyetindedir. koca dünyada insanlar neleri konuşuyor, biz burada neyi tartışıyoruz. sorsan çok okurum, opera-bale severim der ama zihniyet halen 500 yıl geride, herkese iyi kavgalar diliyorum yiyin birbirinizi.

ünlü hacker grubu anonymous’un: “türkiye'de banka soygunlarının sadece kamu bankalarını kapsamadığını gösteren belge ve ses kayıtlarını -eğer teknik sorunlar yaşamazsak- yakın zamanda paylaşacağız.
takipte kalın” şeklinde yaptığı duyuru.
söz konusu paylaşımın altına yapılan ve yürekten katıldığım iki yorum halimizi çok güzel özetliyor:



buradan

bugunun cabucak bitmesi icin acil khk, elden ele hizlica.

alerjim tuttu dun gece, musluk gibi geziyorum fis fis. ne dogru duzgun nefes alabiliyorum ne de hapsirmadan an gecirebiliyorum.

uzun aradan sonra sirkette durum degerlendirme toplantisi vardi bugun.
ardimda ayi orkestrasi senfonik konser veriyorken zaten; bir saat olarak planlanan toplanti, dallama genel müdürumun keyfi icin bes bucuk (5,5) saat surdu. alinan kararlar, yapmam gereken secimler, konusulmasi gereken calisanlar derken pure kivaminda eve gelebildim.

apartmanin giris kapisindan rastgele iceri bakarken bir de ne goreyim? bir cift yesil goz bana bakiyor iceriden ve beni gorunce bana dogru gelmeye basladi.
butun yol boyunca l koltuga devrilip sizmayi hayal eden ben, apartmandan iceri giremedim. yorgunluktan geberiyorken, yarim saat* apartmanin onunde bekledim, birisi iceriden ciksin da kediyi apartmandan cikarsin diye. (bkz: kedi fobisi)

kedi cikmadi.
parmak ucumda basa basa eve geldim.
stresten bobreklerim sizliyor.
dur duraksız hapsiriyorum.
kedi cikmadigi icin yarin sabah evden cikamayacagim.
yikiklardayim.
hapsu.

türk kahramanlık filmlerinde bolca karşımıza çıkan ve ölmek için gönüllü olan askerdir.

çok ayırt edici özellikleri vardır. bir bizans askerini bir kilometreden tanıyabilirsiniz. özelliklerini şöyle özetleyebiliriz:

bizans askeri asla giyimine kuşamına önem vermez, genelde üzerine bol gelen kıyafetlerle kahramanın üzerine paytak paytak koşar ve giydiği kıyafetin üzerinde asla simetrik durmayan bir kaç işareti vardır. kafasına taktığı kask ise sanki onu korumak için değil de görüş açısını engellemek ve daha kolay öldürülmesini sağlamak için tasarlanmıştır.

bizans askeri bireysellikten çok uzaktır, genelde kalabalık bir ekibin parçası olur ve onlarca arkadaşı ölürken asla kendi ölümünü düşünmez. tek başına gezinen bir bizans askeri görmek cesur olmayan bir türk cengaver görmek kadar zordur.

yerli yersiz güler. bazen o kadar güler ki sanki acıyı bal eylemiştir. bahsettiğim şey gülümseme değildir, dolu dolu bir kahkahadır. gören de zanneder ki kara murat birazdan bir tokatla ölümüne neden olmayacak.

aslında çok kolay ölse de garip ve tarihi bir lazarus tavrı vardır. öldükten birkaç dakika sonra sanki ölümün tadı damağında kalmış gibi koşa koşa yeniden gelir. ölmelere duyamaz.

artık gerekli bilgilere sahip olduğunuza göre bir bizans askeri gördüğünüzde şaşırmayacaksınız.

saatlerce tokatlamak istediğim insanlardır

burada pilav unutulmuş.
çatal ile ya da çinli'nin çubuğuyla yenilecek yiyecekk değil çünkü.

üşümüş ayaklara.. çorap giymek..

1976 yapımı kendine has mizah üslubu ile bilinen çatlak mel brooks' un yönetmenliğini yaptığı mel brooks, marty feldman, dom deluise, sid caesar ' ın oynadığı ismi gibi "sessiz" olan film. klasik sessiz bir film gibi çekilmiştir.

ölüm döşeğindeki patronları için film şirketinin batmaması adına sessiz film yapmaya karar veren dört kafadarın hikayesini anlatır.

filmin kadrosunda kısa rollerde oynayan pek çok ünlü de mevcuttur. rain man filminin yönetmeni barry levinson , hepsi kendisini oynayan paul newman , liza minnelli , james caan , burt reynolds ve mel brooks' un gerçek hayatındaki eşi anne bancroft ile dünyanın en meşhur pandomim ustalarından marcel marceau.

filmin en dikkat çeken iki özelliği ise;

- 1936 yapımı charlie chaplin ' in unutulmaz modern times filminden sonra "teknik olarak" yapılan ilk sessiz filmdir. arada tam 40 yıl vardır.

- sessiz olan filmin tek sesi; pandomim ustası marcel marceau' nun filmde olan rol teklifini redderken söylediği "non!" kelimesidir. bu tek kelime ile film sesli bir filmde en az kelimenin olduğu film olarak guinness rekorlar kitabına girmiştir. ( film o kelime yüzünden sesli film statüsüne de giriyor.)

- sessiz bir filmde, sessiz olarak sanatını icra eden bir pandomim sanatçısını tek kelimede olsa konuşturmak hoş bir ayrıntı olmuştur.

marcel marceu' nun olduğu o sahne

filmin imdb linki

herkesçe bilindik bir çok durumun yanısıra yazarların dikkat çekmek istediği bazı farklı durumların öğrenileceği başlıktır.
mesela şu şekil başörtü takmak araba kullanmayı olumsuz etkiler:

yanakları daraltmak için abartılarak başörtüsünün daha öne çekildiği durumlarda başörtülü olmak at gözlüğü takmakla eşdeğer hale gelir. arabayı kullanan hanımefendi asla sağını solunu görmez ve burnunun dikine gider.

jean paul sartre bu eserin de radikal bir insan özgürlüğü doktrin'ini savunmaktadır. kendi özgürlüğümüzün farkında olmamız endişe şekline dönüşmekte ve dolayısıyla bu farkında oluştan kaçmaya çabaladığımız için de sartre'ın deyimiyle " kötü kanaate " girmekteyiz.

var olan, yadsınamaz gerçeklik.

sözlük ortamında o bir tek, o bir melek, o bir ultra moderatör!!

edit : radyo yayınını dinlemeyen ve beni hâlâ ciddiye alan insanlar var, onlar için üzülüyorum.. ahahha

gözümüzün yollarda kaldığı başlık düşünüyorum*

türkiye'nin 2020 hukukun üstünlüğü endeksinde 128 ülke arasından 107. sıraya yerleşmesidir. link

2019'da da 126 ülke arasından 109. olmuşuz link

son derece doğru olan bir önerme.

bakın her sıkıştıkları anda bir gaz müjdesi veriyorlar.
yok şurada gaz çıkardık yok burada gaz çıkardık.
ne gazı kardeşim ne gazı?
siz s....sınız. kokusu buraya kadar geldi.

"her insan her şeyi yapabilir. kendisine sınır koymamak koşuluyla."

"üstünlük kompleksinin temelinde her zaman bir aşağılık kompleksi yatar."

-alfred adler.

ne mutlu bana, hem hala hem teyzeyim
benim yeğenlerim beni çooook sever.
hem güzelim, hem komiğim, hem müthiş yemekler yaparım onlara.
bir pizza yaptım en son, bu senenin tavan yeğen seven yemeği oldu.

benim de 5 teyzem, bir halam vardı.
bende hepsini seviyordum.
halam 4 sene önce rahmetli oldu.
her beni gördüğünde kurban olayım seni verene derdi.
5 teyzemin içinde de bir tanesi, bu dünyada
en çok sevdiğim bir kaç insandan biridir.
hamiş, kadınlardan zarar gelmez.

okuyun ve hoşunuza gideni beğenin kimsenin bunu eleştirdiği yok. adam başka bir şeyden bahsediyor. okumayınca yine güme gidiyor tabi. yahu insanlar o kadar tanım/başlık giriyor. misal açıp okumuyorsunuz. sonra göklerden bir bildirim geliyor. aman da aman, ne güzel şey. nasıl da tatlı nasıl da şeker bir şey. artısı ile ona kıyafet biçiyorsunuz. onu artısı ile favorisi ile tanımlıyorsunuz. o kadar düşüncesini, fikriyatını, emeğini görmeyip, artılı favorili harikalar kumpanyası maskarası ediyorsunuz. sonra da mahlasının altına girip, çok güzel artılıyor, çok güzel oy veriyor diyorsunuz. yani kusura bakmayın ama ona beğeni/favori butonu gözü ile bakıyorsunuz. bunu karşılıklı yapıyorsanız da, bunun adı butonların kardeşliği oluyor.

nick altını açıp okuyanların gözünde, yazarı sadece beğenen, sözlüğe bir şey katmayan bir birey konumuna sokuyorsunuz ki, bu inanın hiç iyi bir şey değil. aslında bunu kimsenin kötü niyetle yaptığını düşünmüyorum birbirinizi mutlu etmek istiyorsunuz, bunu anlıyorum. ama işin doğrusu şöyle olmalı; sizi beğenmiş insanların tanımlarını/başlıklarını dönüp okuyun, hakkında fikir sahibi olun ve sonra nick altına yazın. bir yazar sizin yazdıklarınızı beğendi diye paldır küldür usulen iki üç kelam yazmanız yine farkında olmadan ona yaptığınız bir saygısızlık. umarım yazdıklarımla sizi yargılamadığımı ve sadece fark etmediğinizi düşündüğüm önemli bir detayın altını çizdiğimi anlatabilmişimdir. hepinize kabuk dolusu sevgiler...

oradan buradan aşırmaların arttığını düşünüyorum. bazen düşünmüyorum, gözlemliyorum. bizzat okuduğum bildiğim kitaplardan çok ama çok "benzer" cümleler hasbelkader karşıma çıkıyor. altta tabii ki alıntı filan yazmıyor, kitap ismi geçmiyor. arkadaşlar ben bilgiye inanırım, insanın öğrenme kapasitesine de büyük saygı duyarım. ama binlerce yıldır bildiğimiz bir şey var ki o da insanın belli bazı sınırları olduğudur. her şeyden önce zaman ve mekânla sınırlanmış bir varlıktır insan. bir insan ömrü bilgi söz konusu olduğunda oldukça azdır. yani öğrenilecek şeylerin, bilginin sınırsızlığı göz önüne alındığında çok azdır. dolayısıyla intihal yapmayın, madalyaya tamah etmeyin. simit satarak onurlu yaşayın. bir insan sanat, felsefe, edebiyat, müzik, tarih, mitoloji gibi müthiş geniş bir yelpazede onlarca özgün yazı kaleme alamaz. alır almasına da bunlar çok istisnai insanlardır ve ben aramızda olduklarını düşünmüyorum. lütfen, faydalandığınız kaynağı belirtin. şu an yapmıyorum bunu ama eğer işsizliğim had safhaya ulaşırsa oturur yaparım, sözlükte intihal avına çıkarım. tespit etttiğim bazı şeyler var ama şimdilik müdahale etmeyeceğim. bu mesele öyle basit bir mesele değildir, hırsızlık mide bulandırıcı bir suçtur.