kıvanç tatlıtuğ.

bir erkek olarak söylüyorum bunu; türkiye'de hanımlar biraz "doğulu" kafasıyla kara saçlı kara sakallı adamları beğenir ama tüysüz bir halta benzemez o tipler. kıvanç öyle değil, çok faça adam.

bu ülkede siyasetin menfaat için yapıldığının 45986416765136546943621. beyanı.

al pacino'nun bir erkek nasıl klas olur,püf noktaları nelerdir sorusuna rolü ile yanıt verdiği mükemmel ötesi film.

bu filmde gözleri görmeyen bir karakteri oynayan al pacino bir uzuv geri kalırsa diğeri gelişir mantığından hareketle vardığım koku konusunda tam bir profesyonel.
yukarıda belirtildiği gibi tango sahnesi ve disiplin kurulu sahnesi akıllara kazınan en önemli sahneler.
bir diğer sahne de ferrari sahnesi tabii bana new york'ta en beğendiğim görsel manzara olan dumbo brooklyn'i aksiyonlu sahnesiyle hatırlattı.
film içinde geçen bir sözü çok beğendiğim için buraya bırakıyorum.

hayatta sahip olduklarımızın kıymetini anlayabileceğimiz,aynı zamanda hayatı dürüst bir şekilde dolu dolu yaşamak gerektiğini öğretebilen bir film.
ileriki dönemlerde tekrar izleyeceğimden şüphemin olmadığı filmlerden biri oldu,sizin de öyle olacaktır.
keyifli seyirler.

(bkz: söktün formatı eyledin viran)

iki hafta bir yayınlanan iş dünyası dergisidir. b.c. forbes tarafından kurulmuştur. merkezi (bkz: new york) 5. cadde üzerinde bulunur.

çok değerli bir başlık.
yazar arkadaşı kutluyorum.
kan bulmak zordu, pandemiyle birlikte daha da zorlaştı.
umarım faydalı olacak bir başlık olur ki, birazcık duyarlı olmak yetecektir bunun için.

benim değil ama rahmetli babamın anneme hapisten yazdığı şiir...

bir gün sana geleceğim
sensiz geçen yılların
yılların verdiği burukluğun
sensizliğin verdiği özlemle geleceğim...

"sen yanmazsan, ben yanmazsam nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa? "

kibar ve naif biridir, yazarken kaleme abanmıyordur, aferimdir.

beni ilkokul gunlerime goturen baslik...yas sanirim 12, ismi burak ilk askim bu arada. okul cikislari zamaninda bilhassa onunden gecer dikkatini cekmeye calisirdim, belki pesime takilir yan yana yururuz diye ki genellikle takilirdi. yan yana yururken hissettigim o heyecani, o dizlerin baginin cozulmesi durumunu hala animsiyorum. zaman su gibi cekerdi beraber yururken, halbuki ben durmasini isterdim. oyle sacma salak duyguydu iste...

diğer sözlük yazarlarını başuçlarından sinsice gözleyemiyor oluşuma sebep, sadece kendim için yorum yaparak diyorum ki "ben okuyorum.".
hatta o uzun tanım güzelse, yazarın sayfasına girip çokça tanımını da okuyorum ardından. hatta "vavv, ne de güzel yazmışsınız, yine yazın."manasında bir de bolca oyluyorum.

kişinin kendine yenik düşmesidir.

isviçreli yazar johanna spyri tarafından yazılan aynı adlı masalın küçük sevimli kahramanı. çocukluğumda okuduğum en güzel masallar arasındadır. çizgi film uyarlamaları da yapılmıştır. eski sevgilim, almanca öğrendiğim dönemler, almanya'dan çizgi filminin dvd'sini getirmişti. hem yavaş yavaş anlamaya başladığım almanca'm için, hem de çocukluğumu hatırlattığı için çok mutlu olmuştum.

belki zamanla düşüncelerim değişir ama ben kimseyi gerçekten görmek istemezdim. çok severek okuduğum yazarlar var ama ben onların düşüncelerinde kaybolabileceğim tek yerin sözlük olduğunu düşünüyorum. çünkü birini tanıyınca her zaman böyle güzel sohbetler edemeyebilirsiniz. o yüzden böyle güzel kalsın isterim.

ahh bir elmaydi alt tarafi..
başa gelmedik kalmadı..

yine dünyanın bütün yükü ismailin omzunda...

belli bir yaştan sonra zor geliyor azizim.

ilk okuduğumda çok güldüm bayıldım, çok yaratıcı, düşünen bulan arkadaşı bende tebrik ediyorum, her okuduğumda, tonlamasıyla birlikte tekrar okuyorum, tekrar gülüyorum, gerçekten kafa sözlük farkı dedirtmiştir, boynuz kulağı geçmiştir hanımlar beyler.

bana iyi geliyorsun.