üniversite sınavında sorular zor gelince bayılayım diye dua etmiştim, olay benden çıksın diye. haberi görünce o geldi aklıma.

jhonny bravo.

eyluling'in şevval sam gibi her yere damlaması

kendim yokum ama ses kaydim gene yayinda hehehehe, uzulme zippocum herkes dinliyor seni.*

ayrica;
yazarak kitap kazanmak ister misin, o zaman kafa sozluk tam sana gore!*

mevzubahis patenti bende olan kisisel ileti: sabir loading %78,
verrrr mem. -caps lock- benim ulen! -caps lock-*

en sevdiğim coldplay şarkısı, tüm enstrümanları o kadar kolay ki, insan yarım saatlik bir deneme ile baştan sona çalabiliyor, bu kadar kolay bir şeyden bu kadar büyülü bir şey çıkması ise müziğin ne denli tuhaf bir şey olduğunu seriyor gözümün önüne.

bir dönem en yakın dostumla derslere girmez ve güzel sanatlar fakültesindeki müzik bölümünü provalarında kullanılan piyano odalarına kaçak girip clocks çalar, bağıra bağıra söylerdik.

ah, nerede o eski coldplay?!

sebeplere tevessül ettikten sonra neticesini allah'a bırakmak. kadere razı olmak. hakka güvenmek.*

kirlenmiş ve tozlanmış araçların camına yazılan şaka yollu söz.

çölde kutup ayısına denk gelmek gibidir.

sözüm söz. her kim olacaksa 101. kişi kendisine kitap hediyem olsun.

generación del 98*'nun en bilinen yazarlarından biri olan ispanyol yazar pio baroja'nın yar-otobiyagrafik eseri. romanın ana karakteri andres hurtado, universidad complutense de madrid'de tıp eğitimi görmüş olan baroja'nın yansıması olarak vücut buluyor. eserin ilk bölümleri andres'in iç dünyasından ziyade bu iç dünyayı şekillendiren ailesine ve çalışmalarından oluşur. andres'in oldukça içe kapanık ve izole bir biçimde yetişmesini sağlayan ailesi, kardeşleri ve babasıyla anlaşmazlıklarından söz ediyor baroja. okul yaşantısının ve karakterin çevresinin tanıtıldığı bu kısımlardan ziyade -ki aslında onlar da dönemin portresini oldukça canlı bir biçimde yansıtan karakterlerdir- alcolea'daki kısa süreli doktorluk anıları dönemin ispanyasına ve taşraya ışık tutmasından ötürü daha ilgi çekicidir.

andrés hurtado, üniversite yıllarında tanışıp daha sonra evlendiği karısı lulú ve andres'in eserin bir bütün olmasını sağlayan felsefi -ingiliz pragmatizmi ve alman idealizmi üzerine- diyalogları gerçekleştirdiği amcası dr. iturrioz'dan oluşan bir anlatı üçgeni mevcut eserde. karakterler ve atmosfer oldukça karamsar bir üslupla anlatıldığından ötürü generación del 98'nun tüm özelliklerini üzerinde taşıyan bir eser. yoksulluk, kırsal ve kentsel yaşam arasındaki uçurum, kişisel yetersizlikler, içinde bulunulan kültüre karşı hoşnutsuzluk eserin her satırında kendine yer buluyor ve bunlar öyle acı verici, rahatsızlık uyandırıcı ve bulanık bir biçimde ifade ediliyor ki baroja tam olarak istediğine ulaşmış oluyor.

listeye 5. sıradan giriş yapmış kişi olarak herkese selamlar* beleşi seviyoruz evet ama sözlüğü daha çok seviyoruz.

çok güzel düşünülmüş bir anma programı. emeği geçen herkese teşekkürler. o hisleri anlamak zor belki ama, kayıplarımızı unutmamak gerek. nefret işte böyle korkunç şeylere sebep oldu, olmaya da devam ediyor. can alma hakkı kimsede değildir, olamaz da. çok üzücü, çok acı.. hepsi çok kıymetli insanlardı. ruhları şad olsun.

sadece kadınlara has bir durum değil bence bu.bu süreçte insanın, kadın erkek kim olursa olsun bence gece geç saatte taksiye binmekten çekinmesi çok doğal hale geldi.

neredeyse her başlıkta başıma gelen olaydır. ben anlatmak ve paylaşmak istediğimi yazmaya devam ediyorum tabi..

lamborghini televizyona reklam vermiyor. çünkü onu alabilecek kapasitedeki insanların tv. seyrettiğini düşünmüyor.

bizim manyağın ismi 'don kişot'. mahlasına yakışanı yapar genelde.

tanım: kedilerimize verdiğimiz ilginç isimleri paylaştığımız başlıktır.

alım gücümüzün düşük olmasındandır, kimse bizi yargılamasın bu şartlarda. zaten ülkede en zor modda yaşıyoruz. ben istemez miydim ülke ülke gezmek, piyano öğrenmek, tenisle ilgilenmek. en basitinden bisiklet sürmek istesek bile yolların durumu malum, trafikteki magadanların durumu malum, geriye bir tek kitap okumak kalıyor. kimse bu ülkede biz gençler adına bilmiş bilmiş konuşmasın imkan vardı da ben mi hobi edinmedim sanki. ruh sağlığımızı korumaya çalışıyoruz sadece.

mardin'dir. her sokak denize çıktığı için türkiye'de bulunan bütün midyeciler mardinlidir.

izlemediğim filmi yok sanırım. aralarında çok iyiler ki herkesin bildiği fimler, vasat diyebileceklerim de var. fakat kendisinin başril aldığı son filmi bulantı vasatın da altındaydı hakkaten. ahmet, eşini ve oğlunu (sonradan ögrendim ki adıyla sanıyla gerçek oğluymuş yazgı karakteri) acı bir trafik kazasında kaybeden orta yaşlı duygusuz ruhsuz bir öğretim görevlisidir. o güzelim genç kadınların bu adamda ne bulduklarını şahsen ben anlamadım ki; ahmet ne oyunculuğuyla ne de filmin senaryosuyla orta yaş bunalımına girmiş ıssız adam karizmasından çok uzak.

dostoyevski'yi ve yeraltından notları'nı benim gibi yanlış anladığını düşünenler için söylemek gerekirse yönetmen sartre' yi de çok doğru anlamamıs fikrimce. filmin öpüşme ve sevisme sahnelerinde cidden bir bulantı yaşıyorsunuz ve zeki demirkubuz'un sartre'dan anladığı bu sanırım.

oyunculuk yerine sadece yönetmenlik yapması gereken ve oyunculuğu azımsamaması gereken yönetmen.

bu dünyada ölen bir tanıdığının ardından "eşiyle gittikleri her yeri paylaşıyorlardı, insanlar onları çok kıskanıyordu, nazar değdi" diyen birini tanımaktan utanç duyuyorum.