ince bıyıklı bir artist vardı kimdi o?

aynı zamanda "beni neden sevmediniz" diyen yazardır. yalnız üzgün biçare hissetmiştir. montunu alıp gitmiştir.

güvendiklerinden sağlam kazıklar yiyen insandır.

gel desem gelmez ki, sana bana
yabani deriz, aslında ürkek bir candır
bilmez ki iyi olduğumuzu, görmez içimizi
nasıl ayırt etsin avcıyı, insanı

gumball, cartoon network televizyon kanalında yayınlanmış; gumball adında bir ortaokul öğrencisi ve kardeşi darwin'i konu edinen çizgi dizidir. esprilerinin bazen çocuklar için değil bizler için yazıldığı hissine kapıldığım, mizahi öğeleri yüksek yapımdır.

yastık ıslanır. sonra diğer tarafını çevirirsin. ağlamanın verdiği rahatlıkla sıcak battaniyenin altinda uyursun. sabah bir kalkarsın gözler şişmiş. sorarlar. çok uyumaktan dersin. önemsemez geçerler.

seni hak edecek ne yaptım bilmem. güzel bebeğim...

akıllı olan telefon sahibidir.

bir kaç haftadır yapamadığım ve kendime çokça kızdığım eylem.
dönem dönem değişkenlik gösterse de, anladığım kadarıyla kafam çok doluyken okuyamıyorum. gitmiyor.. elime alsam da, bir kaç sayfayı defalarca okuyup anlayamıyorum.

benim makine sahiden kasmaya başladı. acilen boşaltmam lazım..

sürekli yaptığım eylem. kimseye de bir şey diyemem. kendi kendime aklımda kurarım sürekli ve aksi mümkün değilmiş gibi üzülürüm.

yeni nesil bir melodic death metal sevdalısı olaraktan dahil olduğum komando timi.

mikael stanne'nin askerleriyiz :d

geldim.

kafiyeli olmasına rağmen yine de zor ezberlenen dualardır. küçük tatlı bir mümin adayı iken kuran kursunda bu duaları ezberleyene kadar alnımın damarı çatlamıştı. oysa ezberim iyiydi tabii kunut dualarını görene kadarmış meğer.

efendilik ve olgunlukta şu sözlükte üstüne tanımıyorum. allah yolunu açık etsin, kalbindeki güzelliği hayatinin her anına nasip etsin. nice iman sağlık huzur dolu onunla olsun.

rakı içen erkekten tek farkı cinsel organıdır.

kendi ağzıma kürekle vurma isteği uyandıran his.
size de oluyor mu bilmiyorum ama bende işleyiş şu şekilde gerçekleşiyor:
önce yaşadığım her olumsuz şey minik minik birikiyor. ilk başta bunun farkında olmuyorum, ya görmezden geliyorum ya da o an tolere ediyorum sanırım. sonra o biriken minik şeylerin yavaş yavaş sinir tellerimi germeye başladığını hissediyorum.
işte kilit nokta burası.
gerilen tellerim ve ben bir yerden sonra minik patlamalar yaşıyoruz. kızılmayacak şeye gerildiğimi, büyütülmeyecek şeylere tahammülümün kalmadığını hissediyorum. hah işte tam da bu anda "getirin küreği vurayım kurtulayım" diyorum. *
çevreme çok fazla yansıtmamaya çalışsam da beni iyi tanıyan insanlar ters giden bir şeylerin olduğunu hissediyor ve usul usul kayboluyorlar. *
neyse ki çok uzun sürmüyor, sürse kendime katlanamazdım çünkü.*
düşünsenize ortalıkta sürekli şu şekilde dolaşan birinin olduğunu;

tam bir türkiye portresi.

küfürü kullanarak kendini ifade eden bir mal
aşırı tepki gösteren diğer mal
sadece iyi vakit geçirmeye çalışan ama nasibini alan masum
yargı dağıtmaya çalışan vigilante mal
hiç bir şeyi ciddiye almayan chad.

kötü bir anı…
tek amacım ağaçta dut yemekti ama o açlığın verdiği hızla bakmadan dutu ağzıma atarken meyvenin üstündeki bu şahsı fark etmedim ve kendisine küçük bir ısırık bahşettim farkına vardığımda çok geçti işin tuhafı alt dudağım uzun bir süre his kaybı yaşadı. kendisinden lanetli bir öpücük aldım.

vulnerant omnes, ultima necat, sözün doğru şekli bu.

dile pelesenk olduğunda arabeske bağlıyor insanı, olsun, arabeske bağlanmamız bundan, atın ölümü de arpadan olsun * diyelim. burada şunu dinlemek farz oldu ses çığrıştırmasından.

söz, "her şey yaralar sonuncusu öldürür" demek mirim. saat kadranlarında denk geliniyor cümleye o nedenle "her saat/dakika yaralar sonuncusu öldürür" diye yorumlanıyor.
denedim; "şey" yerine, saat/dakikadan başka birçok sözcük de cuk oturuyor. mesela acı olabiliyor mükemmelen, nefes de, aşk da, hayal kırıklığı da.

benden büyükleri mezarda ayol! ne işim olur?

yanlış bir iddia.