(bkz: konya ovası)

çocukluğumda oynadığımız gazoz kapağı oyunu.
kampüsün lojmanlarında yaşıyorduk.
kampüste bir kantin vardı.
gazoz alanın gazoz kapağını bizim için saklardı.
bir kutuda biriktirirdim o kapakları.
birde özel bir taşım vardı.
o taş için kavgalar bile ederdik.
rengarenk, yaz kokan, heyecanlı günlerdi.

demet evgar başarılı bir oyuncu,onu, aile arasında filmiyle bir assolisti (solmaz) canlandırdığında güçlü sesiyle de tanıdık.bu film, oyuncu kadrosu ve onların çizmiş olduğu sağlam karakterlerle tekrar tekrar izledikçe daha bir sevdiklerimden.


bir kadın bir erkek bence evgar’ın performansını sergilemek açısından yeterli değil; 39 basamak oyununu izlerken karar verdim buna.

onu oyunun dur durak dinlemeyen hızına yetişmiş karakterden karaktere girerken bir yandan da diğer oyuncularla birlikte seyircinin gözü önünde dekoru değiştirirken görebilirsiniz.diğer oyunlarını da mutlaka takip etmek isterim.
*kocaman gözlerini devire devire cips yemesi bile reklamı izlettiriyor, öyle değil mi :) .

engelle butonunun işlevini çok güzel anlatmış abimiz.

bir grup insan. gerçi o kadar var mı burada onlardan, şüpheliyim.

henüz tam bozmadım. * o yüzden dikkate alamayacağım bu öneriyi *

bu konuya da duyar kastınız ya pes.

her işi son gün yapmak. çocukken pazar günü ağlayarak 5 tane performans ödevini yetiştirmeye çalışmıştım. hala da aynıyım. ben hiç akıllanmıyorum.

nefret etmem için tanımam lazım, tanımam için yüzünü görmem, oturup beraber bir bardak çay içmem lazım.
dolayısıyla tanımadığım birinden nefret edemem.
ancak yazdıkları ile de kimseyi değerlendirmek doğru olmaz bence. çünkü bunu eğlenmek için yapıyor. sonuçta herkesin meşrepi farklı.

güldüren güldürürken düşündüren başlık.

aynı ben. özellikle kedileri hep kendim gibi sanıyorum. herkeslere iyi, güzel, tatlış geceler efem.

dağ başında
rastladım ak sakallı birisine
bin yıllık bir halıya bin yıldan beri
bağdaş kurmuş bir çınar gibiydi

sordum ona
aşk ne ustam, hayatın sırrı ne?
tepeden tırnağa aşığım ben
koskoca bir hayat var önümde

(bkz: sevda kuşun kanadında)

kümesine pisleyen terbiyeli tavuktur. edep, hâya nedir bilir. utanma duygusunu kaybetmemiştir. terbiyesiz tavuk; ulu orta, bulduğu her yere pisleyen, utanmaz, arlanmazın tekidir.

fransızca selam ya da teşekkür anlamına gelen , eğilme ya da diz kırma biçiminde yapılan hareket.

erkeklerin üzerinden çok ekmeğini yediği üzerinde türlü türlü muhabbetler ederek polemik yarattığı konu.

tanımlarda denk geldikçe ismine aşina olduğum dahasında sözlüğe ufak bir aradan sonra devam etme kararı almış yazarlarımızdan biridir, hoş gelmiştir sefalar getirmiştir..

siesta..

gördükçe elime kalem almaktan utandığım, bu derecede yetenekli insanlar varken nefes alıp vererek onların oksijenini israf ettiğimi düşündüğüm çizimlerdir.

neden ya nedennnnn.*

kaydolurken sözlükten beklentim de tam olarak buydu. şehre yeni gelen yabancı kadar bile ilgi görmemiştim. fütursuzca depresif yazılar yazıyordum. arada geri dönüp okuyunca utanıyorum. çok utandıklarımı siliyorum. aşırı utandıklarımın da gülmek için ekran görüntüsü alıyorum.

"tut şunun ucunu döşeyelim abi" birine bir şey uzatırken söylüyorum arad.

bence gayet güzel parçalar, siz ikinizin rock temalı bir televizyon programı yaptığınızı canlandırdım kafamda bir an. *
özellikle (bkz: kafadandeniz) mahlaslı arkadaşımızın bir televizyon,medya,sinema geçmişi var mıdır merak ettim ?
enerjiniz gayet iyi, sıkı ikili olmuşsunuz bence.

bir steve cutts kısa animasyon filmidir.

çocukluğumuzun çizgi film karakterleri hayatımıza belli bir zaman boyunca çok önemli yerler tutmuştur. teenage mutant ninja turtles izlediğim dönemler raphael olurdum mesela ben. ya da ne bileyim işte thunder cats izlerken tigera. herkesin de böyle çocuksu roleplayleri mutlaka vardır, olmuştur.

sonra 2018 yılında çekilen başrolünde ewan mcgregor’un oynadığı christopher robin filminde olduğu gibi o eski dostları unutup büyüyoruz. ve biz büyüdükçe her sabah uyanmamızı bekleyen çizgi film karakterleri kendi dünyaları içinde kayboluyor teker teker.

işte bu filmde ünlerini kaybeden çizgi film karakterlerinin yıllar sonraki hikayeleri ağırlıklı olarak robert zemeckis’in yönettiği who framed rogger rabbit? filminin kadın kahramanı jessica rabbit’in ağzından anlatılıyor. tabii ki yan koltukta rogger rabbit. ama sadece bu ikili değil filmde olan. şirinlerden he-man’e, super mario’dan charlie brown’a, inspector gadget’tan garfiled’a kadar herkes var bu kısa filmde ama bizim hatırladığımızdan çok farklı şekilde.

zaman herkese karşı acımasız ister zengin olan ister fakir, ister ünlü olan ister sıradan, ister insan olun ister çizgi film karakteri. zaman size istediğini yapacaktır.

where are they now?