henüz ne olduğunu anlamadığım kavramdır aşk. o yüzden inanmıyorum belki birgün biri inandırır.

hevesini yitirmiştir. yalanlardan bıkmış, mutsuzluktan yorulmuştur. yeni bir şeye başlamaya heveslense de olası kişiye bakıp vazgeçiyordur. sevme isteğimizin içine ettiniz. allah belanızı versin

hiç değilse bir meslek öğrensin, bir işyerindeki hiyerarşik yapıyı görsün, elindeki şeylerin değerini anlasın diye düşünen ebeveynlerin yaptığı eylem. kimse çocuğu üzerinden bir fantazi kurmaz. herkes yetiştirdiği evladının iyi bir yerde olmasını ve hayatla mücadele etmesini öğrenmesini ister.

kaldı ki sanayi kötü bir yer değildir. ustalık öğrenmek, bir zanaat öğrenmek yapmasan bile hayatın boyunca işini kolaylaştırır.

kilisenin yani inancın insan üzerindeki psikolojik etkisini, baskınlığını arttırmak adına bu kadar keskin hatlarda ve yükselerek üretilmiş yapıların olduğu mimari akımdır. insana kendini küçücük hissettirmek, inancın yani tanrının ezici üstünlüğünü empoze etmek amaçlanmıştır. birçoğunun da karanlık ürkütücü bir yanı da var. mimariyle insan üzerinde psikolojik etki bırakmanın en güzel örnekleri. tanrıdan dolaylı olarak kilisenin gücünden korkulması gerektiği alt mesajı veriliyor zihne. bu sayede kontrolü sağlamak amaçlanır. neredeyse tüm dini yapılar dönemin şartlarına göre her zaman daha şatafatlı, gösterişli bir şekilde üretilmiştir. insanın var oluşundan ve inanca ihtiyaç duyuşundan bu yana baktığımızda kazılarda da görüleceğe üzere bu döneme ulaşan genelde inanç yapılarıdır. çünkü insan henüz tabak çanağı bile yeni yeni üretirken bile en son teknolojisini, malzemesini hep kutsala adamıştır. belki de bu inanç yapılarını hep bir basamak yukarıya taşımak amacıyla var olan arayış haliyle birçok konuda gelişim katetmişizdir... her zaman en üstün imkanlar tapınaklar için kutsallık adına kullanılırken, yapılarla insana karşı bu derece ezici tavır izlenmesi en net gotik mimaride okunur oluyor.

gotik mimari ve inanç yapılarındaki ürkütücü tavır, bunun amacını düşündüğümde hangi dönem olursa olsun insanların dinleri kitleler üzerinde kullandığı aklıma geliyor ve bende tiksinti uyandırıyor. en azından bu dönemde üretilenler estetik ve ilerici, haz uyandıran yapılar olmuş da bir nebze de olsa mimari doygunluk yaşatıyor. aksi halde insan tiksinç bir varlık.

birkaç örnek bırakacağım: en sevdiğim mimar antoni gaudinin de bu mimari akımdan etkilendiğini sonrasında kendi tarzını üreterek art nouveau akımı öncüsü olduğunu yapılarının kronolojik sırasından anlayabilirsiniz.

hatırladığım kadarıyla floransa katedrali ilk gotik mimari örneklerinden. bizlerin büyülendiği sivrilikler ve kesinlikler yeni yeni kullanılıyor. daha sonraki yıllarda inşa edilen yapılara baktığımızda direkt yapı üzerinden mimari dili okuyabildiğimiz netlikte örneklerle karşılaşıyoruz.

ilk akla gelen birçok insanın yerini ve ismini bilmediği halde gotik, barok mimari denildiğinde yüksek ihtimalle zihinlerde canlanan yapı ise tabii ki almanyadaki köln katedrali. *

hepimizin bildiği 2019'da yanan fransadaki notre-dame katedralide bir gotik mimari örneğidir.

"arada mektup yazıyorum sana
ah! olmayan sana, hiç olmadın ki."

eğer çocuğunuzun ikinci bir dili olsun istiyorsanız; ağaçtan atıp almanca konuşmaya başlamasını sağlayabilirsiniz.*

benim adım cafer! boyum 1.10
gözlerimin rengini bilmiyorum.
en sevmediğim şey son sigaramın istenmesi!
namazgah dağlarını severim!

bir yandan oylayan kişileri görünce "sağ olsunlar" diye düşünüp mutlu olan, bir yandan da yazdıklarını hep aynı kişilerin okuduğunu görüp üzülen yazar. herkes sadece belirli birkaç yazarı oyluyor gibi sanki. eksi oy vermeye gelince kimse elini korkak alıştırmaz, artıya gelince nedense cimriliğimiz diz boyu olur.

yazarların tüm yazarların ne yazdığını iyi kötü keşfedebileceği bir sistem olsa keşke. rastgele sayfası da yetmiyor gibi sanki. belki de kategori sistemi getirilip iyileştirilmeli ve kafamıza uyan yazılar yazanları seçebilmeliyiz böylece.

geçer elbet efendim. bazısı teğet geçer, bazısı deler geçer, bazısı deşer geçer; ama mutlaka geçer.

| oğuz atay

sevgili yoldaş;

bir süre önce yetkili olduğunu söyleyen biri şöyle bir mesaj gönderdi.

" değerli yazar aramıza katıldığın günden beri ortalarda gelinliğin ile dolaşıyor olman bizi ciddi şekilde geriyor. toplandık, senin için nasıl bir aksiyon alabiliriz diye düşündük, önce çaylak yapmayı düşündük ama sonra bunun adaletsiz bir eylem olacağını kararlaştırdık. en doğru işlem bize göre şu olacaktır. artık profiline girildiği zaman kırmızı ışıklar yanıp sönecek, dikkat evde kalmıştır yazıları sağdan soldan akacak ve bu yaklaşık 15 saniye boyunca sürecektir. yazarlarımıza gerekli uyarı yaptıktan sonra profiliniz herkes gibi görünecektir. bu durumu kabul etmediğiniz takdirde bizlere hesabınızı silme konusunda ulaşabilirsiniz. sevgilerimizle. "

bu doru mu? neden böyle bir şey yapılıyor bunu öğrenmek istiyorum. tüm sözlük aleminin önünde bu şekilde bir muameleye maruz kalmak istemiyorum. teşekkür ederim.

iki hafta önce çok riskli il sayısı beş iken dün itibariyle üç katına çıkmıştır.veriler doğruysa tabi.

çok bilgili olmaktan değil o bilgiyi sürekli anlatmandan olabilir.
en ufak muhabbeti bile teferruatalar içinde boğmandan dolayı; karşındaki insanların seninle konuşurken yorulması yüzünden , muhabbet etmekten kaçınması olabilir.
yoksa herkes ister böyle bir arkadaş.

memleket sorarak, muhabbeti ilerletmek, konu açmak ve samimiyet kurmanın temel unsuru olduğunu düşünmek kadar saçma ve boş bir kafa olamaz.
milyar dünyada, milyon konudan, binlerce cümleden ikisini bir araya getirip konu açıp muhabbet edemiyorsa def olsun gitsin.

nerelisin?
varsayalım ki sizinle aynı şehrin aynı mahallenin yan sokağındanım.
veya 2500km öteden bir şehirden, bu neyi değiştirir?

t: bulunduğum iklim üzerinden kişilik test ve kalite mi belirleyecek kadar üstün zekalı olduğunu düşünebilirsin, bir o kadar da benim gözümde gerizekalı olduğunu düşündüğümü unutma!.

orta dogu batakliginda bulunan ulkelerden biri. ulkenin son elli yili ozellikle, savaslar, ayaklanmalar ve darbelerle gecti. ıngiltere'den, rusya'dan, abd'en ve sozde din kardesleri pakistan, suudi arabistan'dan cok cekti.

1979-80 yillari arasinda yasanan darbeler ve ic savas neticesinde rusya afganistan'a girdi. rusya'nin bolgede hukum surmesinden rahatsiz olan abd ise bolge de rusya'ya karsi olusan cihatci rejimlere bel altindan silah ve para destegi sundu. on sene surecek olan savas sonunda rusya geri cekilmek durumunda kaldi. savasin sonu da oldukca hezeyan bu arada. hallac pamuguna donmus bir ulke, fakirlesmis bir halk, bombalanmis evsiz insanlar. daha fenasi ulkeden zorunlu goc edip pakistan'da yetistirilmis genclerden olusma amerika ve suudi menşeli taliban'ın iktidari... ha taliban iktidatiyla kalsa iyi el-kaide ve işid gibi orgutlerde bu bolgenin virusu...

tum bunlar bir yana, beslenilen kopegin sahibini isirmasi misali desteklenen bu orgutler amerika'nin da basina bela oldu elbet. (bkz: 11 eylul 2001)
bir yirmi yilda amerika ulkeyi batakliga cevirdi. ne ic savas bitirildi, ne taliban yok edildi. bolgede ne yapildigi konusu tamamen muamma.

simdi sozde 11 eylul'e kadar bolgeden amerikan askeri tamamen cekilecek. baskentteki havalimanini koruma gorevi ise turk askerine verilecek. fakat taliban yapilan anlasmalar geregi bolgeden herhangi bir yabanci askerin varligini istemiyor. anlasmanin aksi yonunde bir tavir karsisinda sessiz kalmayacaklarini alelade bir sekilde dillendiriyorlar. gercekten olasi bir turk askeri cikartmasinin uygulanmasi durumunda, taliban'in yaklasiminin pek hos olmayacagi asikar gibi. lafin kisasi yeni bir kriz yükleniyor sanki...

zamanında bizim orada anadut işi yapan bir usta vardı. anadut dediğimiz, harmanda kullanılan üç dişli ağaçtan yapılma bir alet. çiviyle çakılarak hazır hale getiriliyor. tabi yaşı ve zamanı gelince her fani gibi o da öldü, gitti. bir gün mevzu, rahmetliden açılınca, öldüğünden haberi olmayan bir vatandaş ustadan bahsetti:
burada usta vardı, iyi hatırlarım, anadut çakıyordu.
verilen karşılık :
usta, anadutları öteki tarafta çakıyor şimdi.

az önce yaptım,fırından yeni çıktı. isteyenlere 1 dilim verebilirim.

tam uykuya dalacağım bir çınnnn sesi geliyor, kulakları dikip bekliyorum. ya o zippoyu yağlarsın ya da takas namümkün.

bir heykel, bir bina, sabitlenen bir an, bir giysi, bir hareket, değişim-dönüşüm, sonu olan-biten bir şey sanat eseri olabiliyorsa yaşamlarımız neden olmasın? yaşamımıza katacağımız; estetik, zarafet, farklılık, bilinç, özgünlük gibi katmanlarla onu sanatsal açıdan da değerli yapamaz mıyız? yaşam sürecimiz sanatsal olabilir mi?