bu akşam trt 2 de yayımlanan, ernesto (che guavera) ile alberto'nun arkadaşlığı ve güney amerika kıtası insanlarını anlatan güzel bir film. müziklerini tevafuk eseri youtube da dinleyip filme bir türlü vakit ayiramamistim. su sözlükte her konuda ahkam kesen bizlerin bir motorun arkasına takılıp yurdun ya da dunyanin dört bir köşesini gezmedikce hiç bir konuda ağzımızı acmamamiz gerektiğini öğretmiştir.

ilkokuldaysa neden olmasındır.

frank herbert’in muhteşem bir bilimkurgu klasiği serisi olan dune isimli başyapıtının üçüncü kitabı dune çocuklarında muad’dib apokrifi’nden yapılan bölüm başı alıntısında geçen bir tespittir.

zulmü gördüğünüzde tanırsınız. tanımamanız imkansız. çünkü geçmişinizden ya da içinden bulunduğunuz zamandan anı parçaları size mutlaka zulümle ilgili bir tanışıklık sağlamıştır. zamanın bir anında ya birilerini zulmetmişsinizdir, ya birileri size zulmetmiştir, ya bir zulme şahit olmuşsunuzdur, ya da zulmü görmezden gelmişsinizdir ama öyle ya da böyle zulmü gördüğünüz an tanırsınız.

zulme uydurulan her bahane, her mazeret, her kılıf yanlıştır. zulüm için kimsenin haklı bir nedeni olamaz. olmamalıdır. zulümün karşılığı zulüm olmaya başladığı anda bahsettiğimiz barbarca ensest gerçekleşmeye başladı demektir.

zulüm kendi kendine tekrar eder sadece. kendi kendini döller, kendi kendini doğurur. ensestliği burdan gelir işte. barbarca olmasını anlatmak ise sadece malumun ilamı olur ki bence buna hiç gerek yok. hayatın acı gerçeklerini zaten yaşıyorsunuz, bu gerçekleri bir de benden dinlemenize gerek yok.

frank herbert, muad’dib’in ağzından der ki:

“zulüm gelecekteki zulmün yolunu açar, o kadar. kendi kendini sürdürür…barbarca bir ensest şekildir. zulmeden herkes, bunun yol açacağı zulümlerin sorumlusudur.”

mümkünse yeşil ormanlık su kenarı bir yerde uzun süre kalıp düşünmek.

(bkz: su böreği)

*

19um z kuşağıyım böyle güzel bir yerde kimseye ne hakaret ederim ne de hakaret dolu entry girerim z kuşağının çoğu saygısız ve empati duyguları az içlerindeyim ama bunu kabul ederim

kasabian'ın 2009 yıllarında yayınlanan 3. stüdyo albümü west ryder pauper lunatic asylum'da yer alan efsane parça. misfits sayesinde keşfettiğim en güzel şarkılardan biri olabilir. grup fire şarkısında zaten epey aşmış durumda ama underdog sözleri ve insanı uyuşturucu etkisine sokan ritmi ile gerçek bir başyapıt.

terapi seansı. kahve ve müzik de eşlik edince tadından yenmez.

buyrunuz dostlar. her zamanki gibi dinlemek için buradayım.

chester bennington* katıldığı bir radyo programında kulaklarımın arasındaki kafatası kötü bir mahalle, orada yalnız kalmamalıyım demişti. radyocu gülmüştü ama bu muhtemelen bir yardım çığlığıydı. kendisi de bir süre sonra intihar etti zaten.

kendimce mutluluk tanımımı böyle buldum. kafamın içindeki o mahalle kötü bir mahalle mi? orada yalnız kalmaktan mutsuz muyum?

bir arkadaş olarak değil, kardeş olarak değil, evlat olarak değil, iş arkadaşı olarak değil, sevgili olarak değil tamamen kendimle kalınca mutlu muyum? kendi dışımızdayken, başkaları ile iletişim-etkileşim halindeyken mutlu olmak, iyi hissetmek daha kolay geliyor. gece telefonu kenara atıp kafamı yastığa koyunca iyi hissediyor muyum? kendimle baş başa kalınca rahat ediyor muyum?

gerçekten mutluluğu kendim mi tanımlıyorum? yoksa mutlu olmak için bulduğum sebepler toplumun sunduğu şeyler mi? başarılı olmak, iyi bir insan olmak, bir şeylere sahip olmak, bir şeylere ait olmak gerçekten mutluluk öğeleri mi? yoksa sadece kendimi mi avutuyorum?

seçtiğim şeylerle, seçmediğim şeylerle, tüm hayatımla, tüm anılarımla, tüm yaşanmışlıklarla, hiç sorgulamadan, kavga etmeden, değiştirmeye çalışmadan kucaklaşabilseydim eğer o mahalle sanıyorum güzel bir mahalle olurdu. ben de sandalyemi ortasına atıp otururdum.

yalnız kalmak bir ilaç mıdır yoksa hastalığın ta kendisi mi?*

haber başlığını okur okumaz içimin sıkılmasına, göğsümün daralmasına neden olmuş canilik örneği. biz köpekleri, kedileri, rahatını bozmamak için sevmiyoruz bazen. bazen kucakta yatan bir kedi rahatsız olmasın diye dakikalarca kıpırdamadan oturuyorum. bunu yapan insanları anlamaya çalışıyorum ama anlayamıyorum. şunu yapmak için saf kötülük lazım. hiç iyilik görmemiş olmak lazım. böyle bir şey nasıl mümkün olabilir? köpeğin yanında ölü bir kedi de bulunmuş...



birgün'ün haberi

avustralya'da shrek adındaki koyun kırkılmamak için 6 yıl boyunca kaçıyor bulunduğunda tüy topu haline geliyor.
her koyunun içinde bir isyankar ruh olabileceğini tüm dünyaya gösteriyor.

benim.
ekşi yazar maaşlarını geciktiriyor diye geldim.

bir ayıcık(oyuncak) var ki öyle tatlı öyle güzel, bi de benimmm. sarılmaya, öpmeye doyamıyorsun. beni çok mutlu etti ve mutluluktan yorulup uyuyup kalmışım. anladım ki ben en çok hudutsuzca sarılmayı seviyorum, ara ara öpmeyi seviyorum. hayalimde hediyeyi alan kişi ile de öyle sarılıp kalmak istiyorum ve çok mutlu olacağım o mutluluk ile de ölmek istiyorum. (ağladım.)

kaç yaşına gelirsem geleyim hiç büyümüycem,hep çocuk kalıcam,ufak şımarıklıklarım olucak hatta ölüm döşeginde bile etrafımdakilere dil çıkarıcam ,öyleyim işte ...düşüncesiz ...hep çocuk bi yanım,olmuyor benden ne yaşarsam yaşayayım olgun bir insan gibi görünemiyorum...

efendilik ve olgunlukta şu sözlükte üstüne tanımıyorum. allah yolunu açık etsin, kalbindeki güzelliği hayatinin her anına nasip etsin. nice iman sağlık huzur dolu onunla olsun.

10 lira ateşlemeyecekseniz o kadar rakamı bana buraya yazdırmayın!

(bkz: ambivalans)

üzerindekileri çıkar, dediklerin anlaşılmıyor.(bkz: swh)