alnı secdeye değmemiş adamın alın yazısı olamam!.
yıllar geçti hala unutamadım. umarım zihnimden silinir gider, ameno!

kabaca "itaat et" manasına gelen latin kökenli kelime.

bunun bir ara (yaklaşık 3 yıl kadar önce) şapkası vardı. hızlı abilerimiz/ablalarımız bayılırlardı kendisine. mesela üstte bu, altta kısa kol tişört-tayt ikilisiyle tamamlardı kızlar. şapka güzeldi, hoştu fakat takan kitlenin kalite ortalaması yüzünden değeri hayli düştü. bende de var, bir kez taktım; edebiyat hocamız dalga geçti, o gün bu gündür daha çıkarmadım rafından. öylece kaldı gitti. sonra ne oldu bilinmez, tek seferde indirdiler tahttan.

tipik bir nickaltı klasiğidir. "severek takip ediyoruz, iyi ki vardır " yazarak birçok yazarın nick altını dolduruyoruzdur. samimi görmek isteyene samimi gelir.samimi gelmiyorsa da isteyen istediğini düşünmekte özgürdür. (bkz: ailecek severek izliyoruz)

nabızade nazım'ın yazdığı, ilk türkçe köy romanı olan salon yayınları'nın sadeleştirilmiş ve günümüz türkçesine uyarlanmış halini biraz önce okuduğum kitaptır.
yazıldığı dönem göz önüne alındığında ve yazarı nabızade nazım'ın da dediği gibi o dönemdeki beymelek köyünü "sadece insan merkezli ve insanî sınırlar çerçevesinde inceleme ve hikaye edilmiş". kitabın kısa oluşu ve olayların yarım kalması benim hoşuma gitmedi. kitap bitince "eee sonra, daha hiçbir şey olmadı ki?" diye kalakaldım. ama kitapta geçen "kaş'a çağrılmak" cümlesi çok dikkatimi çekti. sırf buradaki anlam için bile okunabilir bence.

“herkes yalnızdır kendi buzdan şatosunda
biri gelip duvarları eritsin ister
herkes denizci fırtınalı okyanusta
bir limana yelkenleri indirmek ister”
*

sanki ülkemizde olumlu hiçbir şeyin olmaması için çabalandığının göstergesi olan karardır

dedeme sarılsam her şey düzelecek gibi. o gittiğinden beri hiçbir şey yolunda gitmiyor. ailemiz bambaşka bir forma evrildi. ama ölüye nasıl sarılırız ki toprağını avuçlamaktan başka? mezar taşına sarılabiliyorum.. keşke bu aklımla hayatımda sen olsaydın çınarım, seninle daha farklı bir ilişkimiz olurdu. seni anlardım, öldükten sonra anlamak hiç işe yaramıyor.. bir ay yirmi gün sonra beşinci sene-i devriyen.. alışmak zor.. kabullenemiyorum hâlâ. geçen gün sofrada aklıma gelince yine tutamadım gözyaşlarımı. yine elimin tersiyle yaşlarımı silmem koydu.. tabutun gözlerimin önünden gitmiyor hâlâ..

yengemiz domestic'e almış bir yüzük
isteseymiş usulünce yok mu bir büyük
yazmaz bunu hiçbir kanun, hiçbir tüzük
kafiyeye uymak çok zormuş dostlar

dolu dolu, keyif alarak. olmuyorsa bile öyleymiş gibi yapın. beyniniz belki inanır.

amiyane tabiriyle sidik yarışıdır. her neslin efsaneliği farklıdır yahu. bunu kabullenmek niye bu kadar zor olmuşta nesiller arası savaş başlamış acaba. (yine de en efsane nesil bizim nesildir efenim. bizim nesil efsanelerin efsanesidir. en büyük bizim nesildir ona göre.)

cahit sıtkı tarancı bu şiiriyle 1946 yılında şiir yarışmasında birincilik kazanmıştır. ''ölüm'' şairi olarak anılsa da ölümden korkan ve yaşama aşkıyla dolu olan biridir benim açımdan. bu değerli şairle benzerliklerimiz olduğunu düşünüyorum, özellikle otuz beş yaş şiirini okuduğumda onun hislerini derinden hissediyorum.

önceden bir tanımımda da bahsettiğim ''zamana karşı hüzün duymak'' sözüm, cahit sıtkı'nın duygularını da tanımlamaktadır. geçen zaman ve değişen görüntü, benlik, mevsimler, bunların hepsi şairimizi hüzne sokmaktadır. dünya geçicidir, hızlıdır, anılara ev sahipliği yapsa da ölümlüdür.

--- alıntı ---
gökyüzünün başka rengi de varmış!
geç fark ettim taşın sert olduğunu.
su insanı boğar, ateş yakarmış!
her doğan günün bir dert olduğunu,
insan bu yaşa gelince anlarmış.

pembe asansör mü bu? cinsiyet ayrımlarını bu kadar belirgin kılmaya gerek var mı? ulaşımda kullanılan bir şey asansör, kimsenin mahremi değil.

hatay milletvekilli.
ayrıca bu ülkede g*t* g*t diyecek kadar cesur yürekli, omurgalı bir insandır. gelene ağam, gidene paşam demediği için çomar kardeşlerimizin asaplarını bayağı bozmuş kişiliktir.

kimi edebiyatçılara göre ya da araştırmacılara göre fena halde aşağılık kompleksi sahibi şairdir. karanlık ya da cinsiyetçi bulanlar da vardır kendisini.
başka bir grup ise yeterince anlaşılamadığını, sadece karanlığı ve kasveti sevdiğini savunur.

ben ise her ne şekilde olursa olsun incelikli bir adam olduğu görüşündeyim. yoksa bir insan nasıl yazabilir şu incecik satırları:

--- alıntı ---
akşam, yine akşam, yine akşam
göllerde bu dem bir kamış olsam!

--- alıntı ---

herhangi bir dış etkiye maruz kalmayan atom çekirdeklerinin, kararsız durumdan kararlı duruma geçebilmek için kendiliğinden parçalanması olayı.

çekirdeği görece küçük olan atomlar genellikle "hafif atomlar" olarak bilinir. bu tür atomların nötron/proton oranı 1'dir. bunlar kararlı çekirdeklerdir. çekirdek büyüdükçe bu oran bozulmaya ve çekirdeği kararsız hale getirmeye başlar. kararsız atomlar aslında fazla enerjiye sahiptir ve bu enerjiden kurtulmak için parçalanmak zorunda kalırlar. bu parçalanma sırasında enerjiyi radyasyon olarak etrafa yayarlar. bunu yapan atomlara da radyoaktif atom adı verilir. bazı atomlar yapay olarak radyoaktif hale getirilebilir.

***

radyoaktif bozunmaların farklı çeşitleri var. kısaca bakalım:

- alfa ışıması

bu ışımayı gerçekleştiren atom, çekirdeğinden 2 proton ve 2 nötronu fırlatır. bu şekilde ortaya çıkan radyasyon etkisi, her cismin içerisinden geçecek kadar güçlü değildir. bu yüzden, mesela insan vücuduna nüfuz etmesi kolaylıkla engellenebilir.

- beta ışıması

bu ışımayı gerçekleştiren atom, 1 elektron ya da 1 pozitron yayar. bu radyasyonu durdurmak, alfa'yı durdurmaktan biraz daha zordur.

- gama ışıması

bu ışımayı gerçekleştiren atom 1 foton yayar. fotonlar ışık hızında ve uzun mesafelerde seyahat ettiğinden, bu tür radyasyonun bir cisme girişini önlemek güçtür. ayrıca fotonların, çarptıkları cisimdeki atomlardan elektron koparma yeteneği de olduğundan, insan vücudu için gama ışınları kanserojendir. zira hücrelerin yapısını bozarlar.

***

radyoaktif bozunmalar kendiliğinden gerçekleşen kontrolsüz olaylar olduğundan, bunu yapan maddelerin bulunduğu ortamlarda, hele de uzun süreli olarak kalmamak gerekir.

-... sonra, bir sabah baktım taşınmışlar mahalleden, bir selam bir gidiyorum bile demeden, bir daha da görmedim onu.
neyse, salla içelim.

moderatörlüğü hayırlı olsun...

öyle bir hakları yoktur, sebep;
türkiye cumhuriyeti içerisinde yaşandığı takdirde kabul edilen belirli yasalar vardır, bu cumhuriyetin kuruluşundan bu yana atatürk'ün türkçe olarak yeni bir dili oluşturması sebebiyle herkesin kabul gördüğü bir durumdur. eğer sen bu sınırlar içerisinde bir türk vatandaşı olarak kendini göremiyorsan ve kürtçe'yi anadil gibi öğrenmek talebinde bulunuyorsan, bu sınırlarda olman yersiz. neden fransızca, ingilizce var konusuna gelirsek, dil öğrenmenin çeşitli stratejik sebepleri vardır, iş birliği kurulan ülkeler ile yoğun trafikte olduğumuz için, gelecek dönemde öğrenen kişinin işine yarayacak bir dil olduğu için. dünyanın evrensel dili kabul edilen ingilizceyi öğrenmenin ingiliz seviciliği ile bir alakası yoktur, buradan herhangi bir yurtdışı seyahatinde iletişim halinde olabilmek için öğrenirsin. kaldı ki fransızca her üniversite bölümü ve lise için zorunlu değildir, seçilen bölümün stratejik sebepleriyle öğrenirsin. dolayısıyla kürtçe öğrenip kürdistan ile iş birliği içinde olmuyoruz, kürtlerin ana dil öğrenmek isteği gibi davranışları, türkleri kayırmaları asıl faşizmin kendisidir, çok fazla kürtçü davranış içerisinde toplumu kışkırtmaya devam edin siz bakalım nereye kadar, bu olayın da bir dava yüzü olacaktır.

kedilerimin adı sırasıyla muhittin servet, güneş ve tesla. isimlerinin birbirinden alakasız olmaları biraz ilginç olabilir bence.