on parmağında on marifet olan, üstüne üstlük bir de çok neşeli, pozitif enerjili, yaşsız yazar.
geçen günki radyo yayınında kahkahalarıyla dinleyenleri kendine hayran bırakdığını da söylemeden geçmeyeyim.

şemsiye.

günaydın köfffffffffffffffffteeeeeehooorrrlaaar !!!

olaydan ziyade madımak katliamı olarak isimlendireceğimiz; vicdansızların, kendini insan zannedenlerin yapmış oldukları katliamdır.

edit: başlık ilk açıldığında 'sivas olayları' olarak açılmıştı. tanım yaparken onu dikkate alarak yapmıştım. olaydan ziyade şeklinde başlayan tanımım manasını yitirmiş bu haliyle.

yobaz üstü insansı primatların gerçekleştirdiği katliam.

zaman.

şehirdekiler zamanı kaçırıyor, köydekiler ise anı yaşıyor.

20. yüzyılın başlarında "rus avangardları" diye tanınan şair, yazar, sinemacı, tiyatrocu, ressam, fotoğrafçıların bir araya gelerek ortaya çıkardıkları, sanat tarihinin farklı akımlarından olup, sanatı hayatın her alanına yaymayı amaç edinen ve resim, tasarım, edebiyat, sinema ve tiyatro alanlarındaki zenginsel içeriklerle temsil edilen bir sanat akımı.

bu sanat akımında, 20. yüzyılın ilk çeyreğindeki değişim ve özellikle çarlık rejiminin baskıcı yönetiminde geçen zorlu bir yüzyıldan sonra 1917 ekim devrimi'nin yol açtığı yenilikçi havanın sebep olduğu farklı sanat dinamiklerini başka bir dille yorumlayan rus sanatçıların dünya sanat tarihi açısından konumları gözlemlenebilir. bulundukları dönemde siyasi, toplumsal, bilimsel, teknolojik yenilikleriyle gelen bir ilerlemeyi sanatçılar eserleriyle betimlemişler.

20.yüzyıl başlangıcında birçok sanat akımının gelişip serpilmesi gibi rus avangardı da aynı yükselişi yaşamış. 1900'lü yılların başından itibaren hayatı dönüştürüp güçlendirecek bir akım olarak, güzel sanatları öne süren kazemir malevich, ivan kliun, mikhail plaksin, lyubov popova, ıvan kudriashev gibi temsilcilerin başı çektiği sanayileşme, bilim, teknoloji, sanat gibi imgeler çevresinde şekillenerek, bir dönemin anlatıldığı bir resim sunuyor.

aşağıdaki eserler de kazimir malevich tarafından yapılmış olan rus avangardı örnekleri.

lelelelelele.. diye gidiyor bu böyle.

ölümlü dünya adlı filmin güldüren repliklerindendir.
ayrıca sahibinin sesiyle okunan cümleler listesinde ilk sıradadır. şöyle bir repliktir.*

şimdi tabi kimse kusura bakmasın ama ben sizin yapacağınız işi ....
allah sizin teker teker belanızı versin, allah sizin belanızı versin allah sizin belanızı versin. beni yarım saat orada insan azmanına dövdürttünüz...tekmesinden tokatına, dönen tekmesinden uçan sırtına, ensesiyle bile vücudunun her zerresi ile adam beni dövdü, bir kişi demedi ki serbestciğim yardıma ihtiyacın var mı?
adam odadaki her şeyi benimle kırdı... dolabından komodinine, havlularından yastıklarına, beni boğdu boğdu boğdu, duvara attı.. boğdu boğdu, duvara attı. çığlıklar, yardım çığlıkları allah’ın belaları! bir kişi be, bir kişi...ben bu aileden değil miyim ya? ben bu aileden değil miyim ya??bir kişi gelip de napıyorsun sen burada demedi. neredeyiz biz? aynı otelde değil miyiz? ilhami abi, sen söyle ben başka bir ilde miyim? he, başka bir yerde mi dayak yedim ben? uzaklarda mı yedim de geldim? aynı yerdeyiz be...
bana paspasla adam öldürttünüz

dört sayfa gezdim. kurtlu elma sevmedikleri gibi, elma kurdu da seven yokmuş esefle kınım kınım kınıyorum.
ne yaptı bu elma kurdu size?
ne yaptım acaba?*

ben uyanış'tan umduğumu bulamamıştım. daha derin ve anlamlı bir yolculuk bekliyordum. belki de beklememeliydim, dönemin feminist yazarlarının daha somut, daha siyasi, daha yüzeysel dertleri vardı belki de ve bunun için suçlanmamalıydılar. ama benim beklediğim, içinde olduğumuz şey bir hapisse, başka bir hapiste başka bir manzaraya bakarken özgürlük naraları atmamak, buna bir eleştiri getirebilmek. benim beklediğim, yolculuğun başında bir kadın, insan olmanın anlamına sahip çıkmayı gözardı etmeyen bir kadın, cinsiyet rolleri üzerinden düşünmenin kısıtlayıcılığının farkına varmış bir kadın.

pamuktan dokunmuş sık ve düzgün beze verilen italyanca kökenli bir isimdir. detaylı bilgi için kaynak

kendimi bırakacaktım.. sonra dedim ki ifşa olurum aaaa sonra aklıma geldi zaten profilimde görünüyorum, o zaman ne gerek var ?!?!! ben de başka bir sanat eseri bırakayım madem:

hiçbir zaman böyle birisi olmadım. en sevmediğim özelliğim olabilirr.* ben daha çok susarım. sürekli. sinirlensem de kırılsam da susarım. aslında bu kötü bir şey. içimde kalıyor hep, kendi kendimi yiyorum, beni uzun bir mutsuzluğa sürüklüyor. ama yine de devam ediyorum.* isterdim ki çat çat söyleyeyim. en azından başımı yastığa koyduğum da bin türlü senaryo dönmezdi. ama olmuyor. tutuluyorum resmen.

cenazelerin olmazsa olmazı, acımız büyük aksesuarıdır

her ne kadar gereksiz romantize edilen kavramların en başına anneliği koysam da bugün benzer bir şeyin romantizmini yapmayı hak görüyorum kendimde.

x ve y kuşaklarında annesinin çalıştığını, hamburger çocuğu olduğunu söyleyene çok az denk gelmişizdir. babalarının parasız olduğunu fakat azı çok eden, cefakâr eşlerini el üstünde tuttuğundan bahsederler onlar hep. çizilen mutluluk dolu resimlerde baba işten gelir, anne yemek yapıyordur, annelerine doymuş çocuklar ise babanın kucağına atlar.

kendi ayakları üzerinde durmak, ekonomik özgürlüğünü elde etmek, kimseye bağımlı olmamak, üretmek, kendini hayatın her alanında var etmek gibi güzel şeylerin tadı başka fakat "anne ne olur bugün gitme" diye yalvarıp ağlayan, başka günlerde olmasa bile o gün size ihtiyaç duyan evladınızı o hâlde bırakıp gitmenin verdiği acının ne tarifi var ne de açıklaması... çok dertliyim bugün çok...

profil fotoğrafımdaki bana benzeyen kediye bakabilirsiniz efenim.

kedinin, ev arkadaşını felç olacak seviyeye gelene kadar tüm akışlarını durdurma aktivitesi.

fazla romantizme gerek yok. tam olarak budur.

üç taneler anlatabiliyor muyum üç taneler?
dönüşümlü olarak nefesimi kesiyorlar.
elime koluma inme indiriyorlar.
ama seviyorum yahu böceklerim benim onlar.

kendi ülkemizde 2. sınıf vatandaşız. suriyelisi, turisti bizden iyi. kendi ülkenin gençleri maddi manevi yıllarını versin. öğretmen adayları kpss saçmalığı yüzünden intihar etsin. doktorlar uzmanlık için tus'la kafayı yesin. bir sürü başka bölüm mezunları işsiz evde otursun. elin ülkesindeki hop diye gelip memur olsun . memurluk sınavı için kurs, özel ders, kitap parası veren insanlar var, psikolojisi bozulup 1 yılını veriyor da kazanamıyor. bir türk öğretmenlik ,memurluk kazansa bile soruşturma vs derken birkaç ay sonra göreve başlayabiliyor, bu kişi 15 günde.

doğruları anlatan medya.