isabetli bir istek.

fakat...

(bkz: sorunsal diye başlık açan yazar)
(bkz: sorunsal diyenin ağzına kürekle vurma isteği)
(bkz: sorunsal kelimesini kullanan yazar sevimsizliği)
(bkz: sorunsal kelimesini sözlük lügatından çıkarıyoruz kampanyası)

ve diğerleri... yani demem o ki ne kadar yazarsak yazalım, yazarların çoğunluğu ortak bakış açısına sahip olmadığı sürece hiçbir şey değişmez.

hiç olmazsa bazı durumlarda "sorunsalı" yerine "ikilemi" yazın. "şu mu bu mu sorunsalı" gibi seçmeli/şıklı başlıklarda mesela...

annemin kardeşi mi sanmadilar? şöför öğrenci olduğuma mi inanmadi? beni üst sınıf sananlar mi olmadı? neler gördü bu gözler, neler duydu bu kulaklar a dostlar. he işime yarayan noktalar oldu mu? çok ama insan bi üzülmuyor da değil.

eski hayallerime tekrardan aynı hevesle sahip olabilmek.

toplumun gerçeklerinden bıkılıp usanıldığı için ortaya çıktığını düşündüğüm durum.

normal şartlarda bir grup insanla bir araya geldiğinizde büyük ihtimalle "ne olacak bu memleketin/insanların hali?" içerikli sohbetler döndürürsünüz. din, siyaset ve futbol en çok konuşulan konular olur. kimse kimseye şiir okumaz ya da kuantum mekaniği anlatmaz normal şartlarda. sanıyorum bunları yapabileceğimiz tek yer ancak ve ancak sanal ortamlar oldu artık. o yüzden hepimiz ayrı telden çalıyoruz ve toplumun sıkıcı ve yampiri gerçeklerinden kaçacak ve kafa dinleyecek yer arıyoruz.

tabii bu davranış doğrudur ya da değildir kısmını tartışmıyorum işin. sadece nedeninin bu olduğunu tahmin ediyorum.

istanbul'da cekmistim bu cifte kumruları, gecen sene.

gökkuşağı gören masum urfalı. *

ekmeğin pahalı, emeğin ucuz olduğu bu günlerden emeğin kıymetinin bilinip alın terinin hakkının verildiği günlere ulaşmak dileğiyle.
işçinin ve emekçinin günü kutlu olsun!

dünkü haberlerde şu videoyu çoğumuz izledik silahlı özel hareket polisi banka soyarken onu etkisiz hale getiren dayı
emekli sağlık memuru cengiz sever çetinkaya isimli dayımız 4 kurşunla ağır yaralanmıştı. hayati tehlikeyi atlatan kahraman konuştu: "dışarıdan bankanın içine doğru baktım. elinde silah doğrultmuş millete, parasını topluyor. herkesi yere oturtmuş, elleri başlarının üstünde bekliyorlar. memurlar oturmuş, ellerini kaldırmış bekliyorlar. içeride bir sürü adam var, 'şunları kurtarayım' dedim. tam giriş kapısından çıkarken yakaladım adamı, o arada silah patladı. sonra silahı aldım hengamede vuruldum. yan yan oradaki oturaklara elimde silahla gittim. dedim ki, 'kalıbına baksalar seni adam sanırlar". ben böyle durumlara tahammül edemem, yaptığım işi allah rızası için yaparım. ben devletimin bankasını soydurmam, bileyim ki öleceğim yine de soydurmam. biz bu vatan bu devlet için varız. kula boyun eğmedim, kul beşer şaşar, birisi şaşırdıysa ben onu doğrultmakla vazifeliyimdir. benim gözüm karardı mı, hiç bir şeyi görmem, kurşun yiyecekmişim, umurumda olmaz.
geçmiş olsun, helal be dayı, yaş 66. keşke herkes namussuzlara senin gibi dur dese.

paramın yetmediği kitapları almak. sokak kedilerine mama almak. kutularca kahve almak. anneme hediye almak . güzel bir fotoğraf makinesi almak, gitar almak...

zeytinyağlı sarma, tercihen bol ekşili.

(bkz: şaka maka kelimesinin artık bayması)

genelde tutanın ağrıyor. *

aslan ve leopardan bir farkıda, avını boğup öldürmeden, canlı canlı yemeye başlamalarıdır. o yüzden vahşi köpekler deniliyor.

kalbimi kıranlar.

kalp her zaman sevginin sembolü olmuştur. çünkü sevdiklerimizi gördüğümüzde kalbimizin hızlı ve güçlü atması, ona tepki vermesi aşkın kalbimizde yer aldığına olan inancı güçlendirmiştir.
kalp, vücudun en önemli organı olmakla birlikte ana görevi olan vücudun her yerine kan pompalayan bir kas olması dışında işlevi yoktur.
bu konuya aşk beyinde başlar, kendini kalpte gösterir şeklinde bir açıklama getirebiliriz.
beynimiz en kapsamlı organımızdır. beynin her bölgesi farklı işlevleri organize eder. duygulardan ve sevgiden orta beyin sorumludur. yani sevgi orta beyin tarafından algılanır. insan sevdiğini görünce orta beyin kalbin daha hızlı ve güçlü atmasına neden olan kimyasalları salgılattırır.

şiir yazınca kusuluyor tavsiye ederim. bir kütük bile istese yazabilir. iyi şiir yoktur, şiir vardır.

uzak nedir?
kendisinin bile ücrasında yaşayan biri için gidecek yer ne kadar uzak olabilir?

poseidon’un topraklara hükmetme gibi bir hırsı vardı. tridentini bir keresinde atina’daki akropolis’e fırlatıp deniz sularının doldurduğu bir çukur açarak burada hak iddia etti. daha sonra, athena’da pınarın yanına ilk zeytin ağacını dikerek şehir üzerindeki egemenliğini daha nazik bir şekilde iddia etti. buna öfkelenen poseidon, tanrıça’yı teke tek dövüşe davet etti. iki olymposlu arasında kavga tam başlayacakken zeus araya girdi ve onlara bu tartışmayı mahkemede çözmelerini emretti. bunun üzerine olymposluların hepsinin hazır bulunduğu ilahi mahkemeye çıktılar.
zeus hiçbir görüş belirtmedi, diğer bütün tanrılar oylarını poseidon’a, tanrıçalar ise athena’ya verdiler. mahkeme en sonunda şehri, bir oy fazlasıyla daha güzel hediye (zeytin ağacı) verdiği için athena’ya verdi. öfkeden çılgına dönen poseidon, tanrıçanın şehrini gönderdiği dev dalgalarla sular altında bıraktı. bu şehri terk etmek zorunda kalan tanrıça, kendi adıyla anılacak başka bir şehir olan atina’yı kurdu.

sevindiren devrimdir, ruhumuzda biriken devrim ateşini bir nebze olsun söndürmüştür.*

(bkz: sevim koş devrim oluyor)

yaşamı kendilerine eklemeye, herşeyi herşeyi ele geçirmeye, kendilerine katmaya çalışıyor buradaki insanlar, bizlerse kör topal yaşama eklemlenmeye çalışıyoruz. arada ayrım yok mu hiç? develer de güdülmüyor, diyardan da gidilmiyor.*