türkiye'de filmlerin sırf para için yapılıyor olması

sanat adına kafa patlatmak zor oluyordur para sevgisi sanat sevgisinin önüne geçince!

başka ne için yapılacaktı. bütün dünyada para için yapılıyor.

sanatçı sanatını yaparken para kazanmasın mı ?

kalmadı o tür romantizmler kalmamalı. para için yapsın hak ediyorsa kazansın.

neye göre hak ediyor etmiyor onu bilmiyorum üzerine biraz düşünüp geliyim.

büyük çoğunlukla katılabilirim. ikinci enrty de doğru. şöyle bir fark çıkıyor ortaya, mesela amerikan sineması diyelim. filmleri de, dizileri de mitolojik metinlere göndermeler yapar, bu metinlerin adaptasyonlarıdır. öte yandan ciddi bir şekilde senaristler çoğunlukla amerikan ve ingiliz edebiyatından alıntıları senaryolarında uyarlar. yönetmenler ise seçtikleri resimlerle hem mitolojiye, hem edebiyata ve hem de diğer güzel sanatlara (resim, heykel gibi) göndermeler yapar. yapımcıların bu göndermelerle ilgili çok da bir müdahalesi olmaz (başlarına iş açacak ya da tutmayacak bir senaryo oluşuyorsa hariç. yapımcılar paraya bakar. 'şu kadar cgi kullanabilirsin' der en baba yönetmene bile). abd sinemasından bir örnek ele alalım; the terminator, mesih olgusunun bilimkurgusudur. sıradan izleyici “evet, bu kutsal kitaptan uyarlanmış bir senaryo” diye düşünmez. oz büyücüsü’ndeki batı’nın kötü cadısı aynı zamanda terminatör’ün skynet’i, dizisinde de bir t-850 modelidir. sinema diğer sanat dallarından da, bilimden de beslenir. metinlerarasılık, sinemada disiplinler arası geçiş için önemli bir kavramdır. bu kavrama göre tüm metinler iç içe geçmiştir. the terminator örneğinde kutsal kitap ile bir metin alışverişi olduğu anlaşılabilir. görüldüğü üzere popüler sinema para için yapılsa dahi sanat olmamasını gerektiren bir durum bulunmamaktadır.
öte yandan son dönem bazı türk filmleri ise bu tarz şeylerden uzak. çünkü tek amaç para kazanmak. yönetmenlerin çoğu edebiyattan bihaber. oyuncular keza öyle. kamera arkası ekibinin sinema dilinden anladığı yok. tüm bunlar bir araya gelince sonuç hiçbir sanatsal değeri olmayan tüketim ürünleri ortaya çıkıyor. onun dışında türk sineması çok kaliteli örnekler verdi, veriyor ve verecektir. örneğin, senaryosunu ihsan yüce’nin yazdığı 1978 yapımı kibar feyzo filminde maho ağa’nın “ula şurda 141-142 başsınız, hepinizi ben besliyorum” repliği dönemin tck 141 ve 142’inci maddelerine göndermedir. bu maddeler özetle hiçbir sosyal sınıfın diğer sosyal sınıf üzerinde hakimiyet kuramayacağını düzenler. bir auteur filmi olan sevmek zamanı (1965, metin erksan), kült bir sanat filmi olarak, eleştirmenlere göre en iyi on türk filmi sıralamasında birinci sıradır.

(bkz: the terminator)
(bkz: kibar feyzo)
(bkz: ihsan yüce)
(bkz: sevmek zamanı)
(bkz: metin erksan)