uzay tazısının yolculuğu

bir a.e. van vogt kitabıdır.

iyi bilimkurgu kitabı bulmak git gide zorlaşmaya başladı. teknoloji o kadar baş döndürücü bir hızda gelişiyor ki modern yazarlar bir bilimkurgu kitabına başladığında gerçekten kurgu olan şey kitap bitene kadar gerçekleşmiş oluyor ve onca emek boşa gidiyor.

o yüzden eski zamanlardan kalma bilimkurguları okuyup öngörülerinin ne kadar doğru çıktığını ya da yanlış çıktığını görmek daha mantıklı geliyor bana. büyük bir bilimkurgu hayranı olarak ve bilimkurgunun iyi edebiyat olduğuna inanan biri olarak bu kitaba geç kalmış olmaktan dolayı da büyük pişmanlık duydum.

kitap kütüphanede sırasını beklerken nedense elim hep başka kitaplara gitti ama okuyup bitirdikten sonra en iyi bilimkurgu kitapları listemde ilk on içindeki yerini aldı.

charles darwin’in evrim teorisinin temellerini atmak için yola çıktığı the beagle yani tazı isimli gemisiyle aynı adı taşıyan bir gemi ile bu sefer aynı teoriyi gözlemlemek için uzaya çıkan bir ekiple birlikteyiz romanda.

bu seyahatte karşımıza çıkanlar galapagos kaplumbağaları değil. evrimin daha üst bir düzeyinde olan varlıklar. yok olmuş gezegenlerde türünün tek örneği kalan ixtl, evrenin en aç kedisi coeurl, iyi niyetini göstermeye çalışan riim bu yaratıklardan bazıları. ve bir evrenin sonsuz korkunçluğu.

bir neksiyoloji uzmanının gözlemleri ve kendini kabul ettirme çabası eşliğinde okuyacağınız roman sizi de içine alacak ve uzay tazısının izinde evrenin sırlarını çözeceksiniz.

fena kitap değildir. bilim-kurgu standartlarında benim için ortalama bir değeri haiz. amma velâkin bilim-kurgu seven her insanın okumasında da fayda olduğunu düşünürüm. zira kurgu eserlerdeki farklılık ve yelpazenin genişliği okurun da sınırlarını genişletir. aynı zamanda eserler arasında yaptığınız karşılaştırma sonucunda, kafanızda hem kitaplar hem de yazarlar anlamında öncelikler listesi belirlersiniz. benim bu kitapla ilgili sıkıntılı bulduğum birkaç nokta var: bunlardan birincisi ana karakter seçimindeki özensizlik. bunu da en çok morton karakterinde görüyorsunuz. özensizlik derken kast etmek istediğim şu; yazar bir karaktere kendi içerisinde bir özgül ağırlık tanımış ve siz bu karakterle ilgili kafanızda bir şeyler kurgulayıp ona göre hareket etmeye başlamışsınız. işte o anda öyle bir şey yapıyor ki, kafanızdaki kurgu, hikâyenin akıcılığı ve tüm büyü bir anda ortadan kalkıyor. mevzuyu elbette ipucu vermemek için anlatmayacağım ama bu durum benim bir hayli canımı sıkmıştı.

bununla birlikte grosvenor karakteri üzerinde de yazarın bazı rötuşları yapmayı atladığını düşünüyorum. ille de neksiyoloji diyorsun. her daim neksiyoloji diyorsun amma velâkin adamı madara ediyorsun. o muamelelere can dayanmaz arkadaş. adama resmen sürpriz yumurta muamelesi yapılmış lakin o kısımda çok ustaca yapılmış diyemem. tahmin ediyorsunuz ama beklediğiniz şeyler olana kadar da tabiri caizse kafayı kırıyorsunuz. bana göre, karakterlerde ortaya çıkan özensizlik anlatım dili ve kurgu sayesinde dengeleniyor. yine de ne varsa eskilerde var dedirtecek bir kitaptır ve okunmasında fayda vardır.