1.
fransız resim sanatının başyapıtlarından biri olarak kabul edilen yağlı boya tablo. fransız romantik ressamlarından eugene delacroix tarafından yapılmıştır. 1830 senesinde kral 10. charles’in devrilişine yol açan üç günlük halk ayaklanmasının anısına yapılmıştır. tüm dünyada fransız devrimi’nin simgesi kabul edilmektedir.
kaynak
kaynak
devamını gör...
2.
romalılar, yurtdaşlar, vatandaşlar ve sözlüktaşlar ailenizin politoloğu ayağınıza geldi. dediklerime kulak verin size anlatacaklarım var.
resmin orijinal adı “la liberte guidant le peuple”. romantizmin çılgın temsilcilerinden delacroix tarafından yapılıyor. şuanda louvre’da sergileniyor. zaten bir şeyin nerede sergilendiğini bilmiyorsanız louvre deyin yüksek ihtimal tutar. bu gözler içeride koşa koşa gezenler gördü.
herhangi bir eseri anlamamız için bağlı bulunduğu dönemi anlamamız lazım diyorlar ya o yüzden kısaca anlatayım. 10.charles dandik bir kral, halkını da çok iyi tanımıyor. 2 mart 1830’da basın özgürlüğünü ve oy yasasını kısıtlayan bir ferman yayınlıyor. anayasayı çiğniyor bildiğiniz. tabi karşısında biz değil de fransızlar olunca seyrelle gümbürtüyü. 27,28,29 temmuz tarihlerinde fransızlar sokakta. barikatlar başında isyan ediyorlar. o isyanın sonucunda da dandik kral gidiyor. bu üç güne “trois glorieuses” deniyor türkçesi kabaca üç şanlılar.
eugene delacroix bir mektubunda bu eser için modern bir kavram üzerine kuracağım, “barikat” der.
resimde üç ayrı plan var gibi duruyor. altta yatan asker, köylü ve devrimcilerin cesetleri; barikatların üzerinde yükselen bir tanrıça olarak marianne (özgürlük simgesi, fransızcada özgürlük dişil) ve son olarak arka planda her biri farklı bir toplumsal tabakayı temsil eden figürler.
resim marianne’i adeta bir anıt gibi gösteriyor. bütün resim adeta ona bakmamız için yaratılmış gibi duruyor. özgürlüğün simgesi o zamanda halkımızın gelini yani durum çok değişmemiş. kafasındaki frig şapka, belindeki kuşak 1789 devrimini anımsatıyor. göğsünün açıkta kalması sanki sans-culottes (donsuzlar, hiçbir şeyi olmayan fransız masum köylüsü) simgesi ama aynı zamanda mücadeleyi ve tanrıçalığı vurguluyor. elindeki bayrak yine mücadele unsuru. bayraklar eskiden devletlerin değil savaşan herkesin simgesiydi sonradan şiddet uygulama tekelini devletler ele geçirince olay değişti. renkler bildiğimiz renkler. sırasıyla mavi,beyaz ve tabi ki kırmızı yani kardeşlik,eşitlik ve özgürlük. dikkatli bakılınca bayrak etrafındaki ışıklar onu meşaleye çevirmiş gibi duruyor. e tabi marianne fransız bir kadın olduğu için koltuk altı kıllı demeyin feministler döver sizi. koltuk altı kılsızlığı gibi “pürüzsüz” betimlemeler üst sınıfların işidir. halkın kadını halk gibi olur diyerek o koltuk altı kıllıdır. özgürlük bir yunan heykeli gibi resmedilmiş. boyun kollar sabitlik yunan tanrıçası havasını tamamlıyor ve bizim medeniyetimizin kökeni yunandır diye bağırıyor. bütün resimdeki erkekler bir şekilde onu izliyor çünkü barikattaysanız ne erkeklik kalır ne maçoluk her zaman en cesur kişi izlenir. elindeki tüfeği anlatmaya ihtiyaç duymuyorum o zamanlarda tüfek önemli bir aksesuar tabi.
bize göre sağ tarafta bir çocuk var. giyimi biraz öğrenci biraz sokak çocuğu. işte o geleceği için savaşan gençliğin simgesi. hatta derler ki victor hugo o kadar etkilenmiş ki bu karakterden sefiller’deki gavroche doğmuş. gavroche kim bilmiyor musunuz hiç önemli değil ahan da videosu keratanın.
resmin bize göre en solundaki bereli abi kimi temsil ediyor sizce? kafada bere elde kılıç belde silah. üstünde kötü kötü kıyafetler. doğru bildiniz, bu arkadaş işçi. hani şu birleşmeleri arzu edilen ve devrimin sınıfı olduğu iddia edilen işçi.
onun yanındaki fularlı ve sihirbaz şapkalı da küçük burjuva diye tabir edilenlerden. zanaatkar yüksek ihtimal. marksist kardeşlerim şaşkın tabi, lümpenlerle işçiler nasıl yanyana diye ama biz paris komününden de biliyoruz ki o küçük dükkan sahibi zanaatkarlar da işçiler kadar dürüst olursak işçilerden daha fazla emek verdiler.
zanaatkar abinin sağ altındaki kişi ise masum köylü. yazık resimde bile kalmış aralarda eziliyor.
arka planda ise notre dame kuleleri var. onlar da yüksek ihtimal paris’i, özgürlüğü ve mücadeleyi simgeliyor. resmin renk paleti ise oldukça basit tabi. beyaz,kırmızı ve mavi.
peki bu resim ne diyor bize? tiranın karşısında durabilmek için barikatlarda her tabakadan insan yanyana olmalıdır mı diyor acaba? ancak böyle olursa 10. charles gibi dandik krallar devrilir zaten bunların ne oya ne yasaya saygısı mı var diyor? ben bilmem, her eser herkeste farklı tınlar.
bu resim sonraları da çok değiştirildi çok örnek alındı. çıkan bütün isyanlarda benzeri yapıldı. bizi ilgilendiren yeniden yapımını da aşağıya bırakıyorum. bizimkinin fransız orijinali kadar beğenilmemesinin sebebinin ise resim kalitesinden kaynaklanmadığını düşünüyorum. cevabım en başta bahsettiğim “dönemi anlamak” meselesinde gizli.
resmin orijinal adı “la liberte guidant le peuple”. romantizmin çılgın temsilcilerinden delacroix tarafından yapılıyor. şuanda louvre’da sergileniyor. zaten bir şeyin nerede sergilendiğini bilmiyorsanız louvre deyin yüksek ihtimal tutar. bu gözler içeride koşa koşa gezenler gördü.
herhangi bir eseri anlamamız için bağlı bulunduğu dönemi anlamamız lazım diyorlar ya o yüzden kısaca anlatayım. 10.charles dandik bir kral, halkını da çok iyi tanımıyor. 2 mart 1830’da basın özgürlüğünü ve oy yasasını kısıtlayan bir ferman yayınlıyor. anayasayı çiğniyor bildiğiniz. tabi karşısında biz değil de fransızlar olunca seyrelle gümbürtüyü. 27,28,29 temmuz tarihlerinde fransızlar sokakta. barikatlar başında isyan ediyorlar. o isyanın sonucunda da dandik kral gidiyor. bu üç güne “trois glorieuses” deniyor türkçesi kabaca üç şanlılar.
eugene delacroix bir mektubunda bu eser için modern bir kavram üzerine kuracağım, “barikat” der.
resimde üç ayrı plan var gibi duruyor. altta yatan asker, köylü ve devrimcilerin cesetleri; barikatların üzerinde yükselen bir tanrıça olarak marianne (özgürlük simgesi, fransızcada özgürlük dişil) ve son olarak arka planda her biri farklı bir toplumsal tabakayı temsil eden figürler.
resim marianne’i adeta bir anıt gibi gösteriyor. bütün resim adeta ona bakmamız için yaratılmış gibi duruyor. özgürlüğün simgesi o zamanda halkımızın gelini yani durum çok değişmemiş. kafasındaki frig şapka, belindeki kuşak 1789 devrimini anımsatıyor. göğsünün açıkta kalması sanki sans-culottes (donsuzlar, hiçbir şeyi olmayan fransız masum köylüsü) simgesi ama aynı zamanda mücadeleyi ve tanrıçalığı vurguluyor. elindeki bayrak yine mücadele unsuru. bayraklar eskiden devletlerin değil savaşan herkesin simgesiydi sonradan şiddet uygulama tekelini devletler ele geçirince olay değişti. renkler bildiğimiz renkler. sırasıyla mavi,beyaz ve tabi ki kırmızı yani kardeşlik,eşitlik ve özgürlük. dikkatli bakılınca bayrak etrafındaki ışıklar onu meşaleye çevirmiş gibi duruyor. e tabi marianne fransız bir kadın olduğu için koltuk altı kıllı demeyin feministler döver sizi. koltuk altı kılsızlığı gibi “pürüzsüz” betimlemeler üst sınıfların işidir. halkın kadını halk gibi olur diyerek o koltuk altı kıllıdır. özgürlük bir yunan heykeli gibi resmedilmiş. boyun kollar sabitlik yunan tanrıçası havasını tamamlıyor ve bizim medeniyetimizin kökeni yunandır diye bağırıyor. bütün resimdeki erkekler bir şekilde onu izliyor çünkü barikattaysanız ne erkeklik kalır ne maçoluk her zaman en cesur kişi izlenir. elindeki tüfeği anlatmaya ihtiyaç duymuyorum o zamanlarda tüfek önemli bir aksesuar tabi.
bize göre sağ tarafta bir çocuk var. giyimi biraz öğrenci biraz sokak çocuğu. işte o geleceği için savaşan gençliğin simgesi. hatta derler ki victor hugo o kadar etkilenmiş ki bu karakterden sefiller’deki gavroche doğmuş. gavroche kim bilmiyor musunuz hiç önemli değil ahan da videosu keratanın.
resmin bize göre en solundaki bereli abi kimi temsil ediyor sizce? kafada bere elde kılıç belde silah. üstünde kötü kötü kıyafetler. doğru bildiniz, bu arkadaş işçi. hani şu birleşmeleri arzu edilen ve devrimin sınıfı olduğu iddia edilen işçi.
onun yanındaki fularlı ve sihirbaz şapkalı da küçük burjuva diye tabir edilenlerden. zanaatkar yüksek ihtimal. marksist kardeşlerim şaşkın tabi, lümpenlerle işçiler nasıl yanyana diye ama biz paris komününden de biliyoruz ki o küçük dükkan sahibi zanaatkarlar da işçiler kadar dürüst olursak işçilerden daha fazla emek verdiler.
zanaatkar abinin sağ altındaki kişi ise masum köylü. yazık resimde bile kalmış aralarda eziliyor.
arka planda ise notre dame kuleleri var. onlar da yüksek ihtimal paris’i, özgürlüğü ve mücadeleyi simgeliyor. resmin renk paleti ise oldukça basit tabi. beyaz,kırmızı ve mavi.
peki bu resim ne diyor bize? tiranın karşısında durabilmek için barikatlarda her tabakadan insan yanyana olmalıdır mı diyor acaba? ancak böyle olursa 10. charles gibi dandik krallar devrilir zaten bunların ne oya ne yasaya saygısı mı var diyor? ben bilmem, her eser herkeste farklı tınlar.
bu resim sonraları da çok değiştirildi çok örnek alındı. çıkan bütün isyanlarda benzeri yapıldı. bizi ilgilendiren yeniden yapımını da aşağıya bırakıyorum. bizimkinin fransız orijinali kadar beğenilmemesinin sebebinin ise resim kalitesinden kaynaklanmadığını düşünüyorum. cevabım en başta bahsettiğim “dönemi anlamak” meselesinde gizli.
devamını gör...