sessizlikten rahatsız olduğu için konuşmak

benimde zaman zaman yaptığım şey.
birarada oturulurken uzun sessizlikler beni rahatsız eder, ya laf açar, ya telefonla oynar yada kalkar giderim.

yakın zamanda yapmamayı öğrenmeye başladığım bir şey. hâlâ garip hissediyorum ama sessizliğin de kıymetini bilmeye başladım. her zaman konuşmamıza gerek yok

yeni tanışılan insanlarla dolu ortamda daha sık gerçekleşebilen şey.

genel anlamda sessiz takılan şahsımı dahi rahatsız edecek düzeyde sessizliklere sebebiyet veren insanlar yüzünden çeşitli darlanmalara sürüklendiğim için çok abuk sabuk konular açtığım doğrudur.

iki kelam et insafsız !

dürüst olayım, sırf ses olsun diye konuşan kişileri sevmiyorum. ne bu konuşma aşkı? bşrazcık sükuta erin lütfen.