ülkede gazeteci olmaması

gerçekten üzücü bir durum. eskiden gazeteciler fikirleri yüzünden suikaste uğrardı. yaptıkları haberlerle araştırmalarla gündeme gelirler ve halka ışık tutarlardı. yaptıkları haberlerin sonucunda birileri memnun kalmasa hapis yatsalar veya öldürülseler bile. mevcut durumda bir tane bile gazeteci göremiyorum ya da herhangi bir haberci. hepsi günü kurtarma derdinde, yalakalık peşinde. ülkede o kadar şey olup biterken bir gazeteden veya televizyondan öğrendiğimiz haberlerin sakız orucu bozar mı tarzında olması akıl alır gibi değil.

(bkz: silivri soğuktur)

maalesef gerçek bir durum. gazeteciliğin devam edebilmesi için bir ülkede kuvvetler ayrılığı ilkesinin benimsenmiş olması gerekir ki işte o zaman dördüncü güç dediğimiz medyanın etkisini görebilelim. kuvvetler ayrılığı nerede peki asıl soru o.

aslında vardır. seslerini kısmaya kesmeye bastırmaya çalışsalar da seslerini duyuran az sayıda da olsa gazeteciler mevcuttur.

avrupa konseyi'nin kamuoyuna açıkladığı bir rapora göre "türkiye dünyada en fazla gazetecinin hapiste olduğu ülkedir".
raporda ayrıca 2018 sonu rakamlarıyla avrupa konseyi üyesi ülkelerde cezaevinde olan 130 gazeteci den 110'u türkiye'de bulunmaktadır.

yani bu ülkede sadece 110 kişi gerçek gazetecilik yapmak istemiş.

gerisi mi , onlar magazin gazetecisi .

buradan

gazeteci vardır ama çoğu içerdedir.