yurt

ingilizce sözlüklere tıpkı yoğurt sözcüğü gibi türkçeden geçmiş isim soylu sözcük.
önceki girdilerde de yazıldığı gibi eski türkçede (orta asya dönemi) çadır, oba anlamı taşırken türkiye türkçesinde memleket anlamı kazanmıştır.
ingilizcedeki anlamı, türkçedeki ilk anlamı gibidir; yani çadır (ama normal çadırdan büyük ve daha teçhizatlı) anlamında.

sen ben o biz siz onlar.

vatan anlamına gelen sözcük. ayrıca öğrencilerin okudukları sürece toplu olarak kaldıkları yer anlamına da gelir..

orta asya'da göçebe türklerin ev olarak kullandığı çadırlara verilen addır. (bkz: otağ) ise hakan'ın çadırına verilen isimdir, daha süslü ve gösterişlidir. hakan'ın çadırı ile garibin çadırı bir olur mu? ikisi farklıdır, her gördüğümüz çadıra otağ demeyelim lütfen.*
bu çadırlardan günümüze ulaşan iki ana tip bulunuyor:
-kırgız/kazak tipi
-moğol tipi

çadırlara her yerde farklı isimlendirmeler yapılmış. kırgızistan'da "boz üy", moğolistan'da "ger" denmiş mesela. yurtlar, adanadolu'da yörüklerin kullandığı çadırlardan biraz farklı. keçeden yapılır, etrafı deve ve sığır derisinden kaplandığı için daha korunaklı ve yalıtımlıdır. yazın serin, kışın ılık olur içerisi. ne kadar geniş olursa olsun söküldüğü zaman bir deveye sığacak şekilde yapılmıştır. çadırın iskeleti genel olarak kayın ağacından yapılıyor. ama günümüzde söğüt ağacı daha çok kullanılır olmuş.

nefes alan bir yapıya sahip olduğundan insan sağlığı açısından da çok faydalı olduğu söyleniyor. ayrıca spiritüel anlamda enerji akışının sağlanması için kalınan ortamda köşeler olmamalıymış. çadırların yuvarlak olması da bu sebepten.





şimdilerde türkiye'de kullanımı yaygınlaştı bildiğim kadarıyla. her ne kadar yörükler tarafından hala kullanılmasada bazı şehirlerde kafe tarzı oluşumlar mevcut. adana'da "ahmet yesevi otağı" var mesela, içerisinde gözleme ve çay servisi var. aynı zamanda geleneksel kıyafetleri inceleyip deneme fırsatı bulabiliyorsunuz.

sona çok beğendiğimi de eklemezsem içimde kalır*.

kimsiz kimsesiz çocukların büyüdüğü yer.

hani renk kartelası olur ya mesela, oradaki renklerin hep bir tuhaf isimleri olur, turuncunun hiç ayıramayacağımız tonlarına; ıhlara, karnaval, saray patı, erguvan gibi acayip isimler verilir.

işte buranın rengi devlet mavisidir. bu mavi otoritenin iliklere kadar hissedildiği her yerde hep aynı renktir hem. polis, jandarma, infaz koruma hatta zabıta bile aynı tonu kullanır.

buradaki kadınlar bile cıvıl cıvıl değildir, devletin bir kokusu varsa kesinlikle bu kadınların üzerine sinmiştir. gülmezler, hüzünlenmezler, tüm insani duygulardan arındırılmıştır.

sevdiklerini, seviştiklerini hayal bile edemezsiniz zihninizde.

onlar, şüphesiz ki en eski mevzuat kitabının üzerine üflenen bir ruhtan yaratılmışlardır. elbiseleri bile eski kitapların cildi gibi sıhhatsiz çocuk kakası yeşili, tozlu füme yahut gün yüzü görmemiş bordodur.