2019 yılına ait kanada yapımı kazik radwanski filmi. anaokulunda öğretmen olarak çalışan anne'in hayatı dışarıdan oldukça iyi gözükmektedir. ancak hayatında ilk defa paraşütle atlamasından sonra kendi hayatı sıradan gelmeye ve yetmemeye başlar.
berlin film festivali. 2020
toronto film festivali. 2019 platform prize
amerikan film enstitüsü festivali. 2019
vancouver film festivali. 2019
toronto film festivali. 2019 platform prize
amerikan film enstitüsü festivali. 2019
vancouver film festivali. 2019
öne çıkanlar | diğer yorumlar
başlık "silvio palth" tarafından 26.10.2021 18:20 tarihinde açılmıştır.
1.
kazid radwanski'nin yönetmenliğini yaptığı film. 44. toronto film festivali'nin platform bölümünde mansiyon ödülü kazanmıştır.
filmin konusunu kısaca özetleyecek olursak, bir anaokulunda çalışan ve ferah bir yaşama sahip gibi gözüken anne'nin, yakın arkadaşının bekarlığa veda partisinde paraşütle atlama deneyimden sonra hayata bakışının değişmesi olarak söylenebilir. konu her ne kadar bu şekilde anlatılabilir olsa da bence filmin garip bir şekilde önemsiz bir bölümünü oluşturuyor. burada paraşüt deneyimi belki yalnızca simgesel bir anlama sahip.
filmin güçlü taraflarından biri yönetmenin aşırı yakın çekimlerle sanki oradaki biriymişiz gibi bizi olaylara dahil etmesi olabilir. ayrıca bu aşırı yakın, güçlü çekimler anne rolüne hayat veren deragh campbell'in kendinden geçmiş anlarına ve duygu kırılmalarına çok yakıdan şahit olmamızı sağlarken bizi empati kurmaya da zorluyor. toplum baskılarından ve çevresindekilerin sorgulamalarından sıkılan karakterin kırılma anları, duygu patlamaları, ani ve uygunsuz kahkahaları oldukça etkileyici. hele annesiyle şömine önünde ettiği bir tartışma sahnesi var ki başlı başına bir filmdir. festivalci arkadaşların seveceğine inanıyorum.
filmin konusunu kısaca özetleyecek olursak, bir anaokulunda çalışan ve ferah bir yaşama sahip gibi gözüken anne'nin, yakın arkadaşının bekarlığa veda partisinde paraşütle atlama deneyimden sonra hayata bakışının değişmesi olarak söylenebilir. konu her ne kadar bu şekilde anlatılabilir olsa da bence filmin garip bir şekilde önemsiz bir bölümünü oluşturuyor. burada paraşüt deneyimi belki yalnızca simgesel bir anlama sahip.
filmin güçlü taraflarından biri yönetmenin aşırı yakın çekimlerle sanki oradaki biriymişiz gibi bizi olaylara dahil etmesi olabilir. ayrıca bu aşırı yakın, güçlü çekimler anne rolüne hayat veren deragh campbell'in kendinden geçmiş anlarına ve duygu kırılmalarına çok yakıdan şahit olmamızı sağlarken bizi empati kurmaya da zorluyor. toplum baskılarından ve çevresindekilerin sorgulamalarından sıkılan karakterin kırılma anları, duygu patlamaları, ani ve uygunsuz kahkahaları oldukça etkileyici. hele annesiyle şömine önünde ettiği bir tartışma sahnesi var ki başlı başına bir filmdir. festivalci arkadaşların seveceğine inanıyorum.
devamını gör...