şehir hastanelerinin rezil hali

sağ gözümde uzun süredir seğirme ve batma hissi vardı onun için mhrs üzerinden randevu almaya çalıştım 15 gün sonrasına randevu veriyor. bende online randevu almadan gideyim bari dedim ve bu sabah elâzığ fethi sekin şehir hastanesine geldim. sabah 7 de uyandım hazırlanıp yola çıktım ve ilgili polikliniğe geldim sıra için hemen barkod aldım 53 numaralı barkodu verdi. sabahın 7.30 unda 52 kişi benden önce gelip beklemeye başlamıştı. daha sonra saat 8 de aldığımız barkodların kayıtları yapıldı ve doktor kapısına geldik yaklaşık 40 dakikadır doktorun gelmesini bekliyoruz ve oturaklarda yer yok şimdiden belim ağrımaya başladı. yani bir buçuk saattir sadece sıra işlemini halledebildik. hani bizim sağlık sistemimiz çok iyiydi? daha ne kadar bekleyecez bilmiyorum. ben gencim 2 saat daha beklerim ama ileri yaştakiler bu kadar bekleyemez.
ekleme: hastaneden çıkış saati 10.30
bu kadar yoğunluğa rağmen doktor çok nazikti ve gerekli bilgileri sabırla tane tane anlatarak verdi doktora burdan teşekkür ediyorum.

yaşadığım şehirdeki şehir hastanesine hiç gitmediğim için bilemeyeceğim, ancak yaşadığımız ülkenin başkentinde annem için fizik tedavi bölümünden randevu bulamamam randevu bulabildiğim bir iki hastanenin en az 3 hafta ileri tarihte randevu verdiğini gördükten sonra genel olarak hastanelerde olan bir sıkıntı olduğunu düşünüp katıldığım durumdur.
bir yandan da babamın rahatsızlığı için olduğu muyene sonrası doktorun istediği testlerin, ki içerisinde önceden çoğu hastanede olmadığını bildiğim pet scan de dahil, kendi gittiği hastanede ilave ücret ödemeksizin bir hafta içerisinde yapılması ve sonuçlarının çıkması ile aslında o kadar kötü değil miyiz acaba diyorum. bundan 6-7 yıl önce annemin gittiği doktorun kanser şüphesi ile istediği bazı tomografileri hastane 4 ay sonrasına randevu veriği için önce başka bir hastaneye gidip, o da 3 ay sonrasına randevu verince özel bir görüntüleme merkezinde yaptırdığımızı hatırlıyorum çünkü.
hastanelerin altyapılarında bir düzelme var gibi, ancak doktorların sayısı hasta sayısına yetmiyor sanırım.

başlıktaki tanıma sonuna kadar katılmakla birlikte genel anlamda ülkenin sağlık sisteminin bir bütün olarak rezil olmasından kaynaklandığını düşündüğüm durum.

üniversite hastaneleri de dahil olmak üzere, normal devlet hastanelerinin neredeyse tamamında aynı sorunla karşılaşmak mümkün. hatta diğerlerini bilmiyorum ama bulunduğum şehrin üniversite hastanesinin acil servisinde bile sıra bekliyorsunuz.

randevu almanın zorluğundan bahsetmiyorum bile ki başlığı açan saygıdeğer yazar durumu özetlemiş zaten.

tek kelimeyle kepazelik.

a unutmadan, ambulans çağırdığınızda da eğer bir mucize olur da ananız ağlamadan önce gelmeyi başarırsa hapı yuttunuz çünkü durumu belirli bir düzeyde ağır olmayan herkesi sözleşmiş gibi ebesinin şeyindeki şehir hastanelerine* götürüyorlar. sonra taburcu olunca da küfrederek şehir merkezine doğru 637477374 saatlik bir otobüs yolculuğuna çıkıyorsunuz.

küçük bir dipnot: yaşadığım yerdeki şehir hastanesinin mezarlık manzaralı olduğunu söylemiş miydim?*

özetle malum hastanelere yolu düşen herkese geçmiş olsun.*

ne kadar ve ne derece hizmet verdiklerini henüz deneyimleyemedim zira ulaşmak kısmet olmadı henüz.

hem fiziki olarak ulaşılamıyor hem de aradığımız kişiye ulaşılamıyor! şehrin dışına inşa edilen bu şehir hastaneleri benzersiz bir yolculuk sunuyor insana, sanırsın hicret ediyoruz.
bulunduğum şehrin merkezinde yıllardır hizmet veren, kolaylıkla ulaşılabilen hastaneler çat çat kapatıldı, pat pat otel yapılıyor. yeni şehir hastanemiz de çevre yolu manzarasıyla, allah’ın unuttuğu tepede, şehrin dışında adeta bir tatil köyü.
şehrin içinde kalan özel hastaneler ve olmayan sigortam bana işveli cilveli göz kırpıyor.

yola develer ile devam etmeyi göze alarak randevu almak istediğimde de mhrs’de hastane gözükmüyor bile?!

bu muhteşem hizmet anlayışı beni delirtmek üzere gerçekten. umarım ambulanslık bir durum olmaz çünkü bildiğim kadarıyla en yakın hastaneye götürüyorlar. öyle bir durum olursa da inşallah yolda ölürüm de o özel hastane faturasını görmem.

randevu bulamadığımız gerçektir.

bu kadar büyük bir yapı hastane olarak dünyanın hiçbir yerinde yoktur; çünkü olmamalıdır.
hastane mümkün olan en kısa zamanda hastaya müdahale edebileceğin, ulaşımı kolay, hastaya tedavinin kolay sunulabildiği bir yer olmalı. hastanın ayağına gidene kadar yorulan doktor mu olur veya acilde müdahale beklerken doktor yetişene kadar ölen hasta?

o kadar büyüktü ki röntgen çekilmeye giderken yolu kaybettik. neyseki yanımda annem vardı hasta kafayla nereye gittiğimi bilmiyorum. bide o binadan bu binaya yollayıp duruyorlar. sonuçlar çıkana kadar ben iyileşmiştim zaten. umarım bir daha yolumuz düşmez. ha bide biz özel araçla gitmiştik otobüsle gitmeye kalksam 2 saati bulurdu çünkü aktarma yapmak lazım.

bu diyeceklerim şehir hastanesinin kendisiyle değil etkileriyle ilgili.

okulumun yanına bir şehir hastanesi açıldı geçen sene. kocaman hastane içinde doktor hemşire hasta bakıcı temizlikçi yönetici güvenlik vs binlerce çalışanı var. hastaneyi yapıyorsun ama etrafında buradaki personelin yaşayabileceği konut var mı bakmıyorsun. planlama sıfır.

şimdi bu hastane yüzünden okulumun yakınında eve çıkmak istiyorum ama ev yok karaborsada. önceki yıllarda bir öğrenci rahatça eve çıkarken iş şimdi imkansız oldu. var olan evler de bu durumda çok pahalılaştı.

aylık 100k kazanan doktor da 3-5k geliri olan öğrencide aynı bölgede ev tutmak istiyor. bu durumda öğrenci mağdur oluyor.

en başta ulaşım sorunu var. hastaneler tek yere toplanmaz, şehre dağıtılır ki her durumdaki insan yakınlarındaki hastanelere ulaşabilsin. birini şam'a ötekini halep'e koyarsan ortada kalan boku yer, bu kadar basit.

en basitinden acil durum denen bir şey var. herkesin altında araba ya da elinde taksiye verecek para yok. otobüsle, dolmuşla ulaşabilen insanlar var. gece bir şey olsa sabaha kadar bekleyeceksin ki araç bulabilesn. üstelik sağlıkla ilgili acil durumlarda 1 dakikanın bile önemi varken 45 dakikalık yol gidilmez. mesela bazı durumlarda solunum dursa, 30 dakika içerisindeki müdahalelerde hasta hayata dönebilir. peki 45 dakika? o da sadece kapıya ulaşman için geçen süre. tabii trafik yoksa. kapısından girdikten sonra belli yere kadar araba falan girmediğinden yürümen gerekecek vesaire... resmen dalga geçiyorlar insanlarla.

biz gidemiyoruz. gidebilenlerin de şikâyet ettiğini defalarca duydum. hem yol nedeniyle hem de içerisinde yaşanan zorluklar nedeniyle kimse memnun değil. en azından benim konuştuklarımın hiçbiri memnun değildi.

bir şeyin en büyüğü, en görkemlisi her zaman en iyisi değildir. eskiden transistörler de oda boyutundaydı mesela. oda boyutunda hantal bir bilgisayarınız olsun ister miydiniz? bu hastanelerin tekrar şehir geneline dağılması gerek.