evcil hayvan beslemedeki mantık

tamamen insan egosu. sor bakalım o hayvanaistiyor mu beslenmek?

cevap gene sorunun içerisinde gizli. biraz kopya vereyim anahtar kelime "evcil".

insanın insan sevmediği çağda olmamızla ilgilidir.
insan sevip hayal kırıklığına uğramamak adına hayvanlara yahut doğaya verilen bir sevgi vardır.

gönül işlerinde mantık aranmamalıdır. bıraksam sokakta öldürecekler. gelsin uyusun, zararı kime?

sevilme açlığının en sağlıklı yoldan harika bir dayanışmayla giderilme çabası.

uykumu annem bile bölse kavga çıkartırıp. lakin uykumun en tatlı yerlerinde kedimi kafamda zıplarken bulmak sinirlendirmiyor beni. öyle tatlı geliyor ki tuzlamadan yiyesim geliyor onu.

(bkz: beyin yakan başlıklar)

sevgi, sıcak bir yuva verme isteğidir mantık.
çok mutluyum sözlük. yıllardır annemin reddedişi ve benim direnişlerimle, bugün babam jest yaptı ve artık bende bir köpek sahiplendim! bu sorumluluk için elimden geleni yapacağım, şirin'e güzel bir hayat yaşatmak için elimden geleni yapacağım.

her işi mantık doğrultusunda yaptığını düşünen insan beyanı. işin mantığı ise, bir garibe yol arkadaşlığı vermek, çocuklara hayvan sevgisi aşılamaktır. varlığı da yok oluşu da çok şey öğretir. mantık olarak bakarsan 2 ay sonra sahiplendirme başlığına alerjim nedeniyle diye zirvalarsin. içinde sevgi barındırmayan birliktelik uzun soluklu olmaz. mantıklı olan sanal bebek beslemektir. onu deneyin.

insanların hayvanın kendileriyle daha mutlu olabileceğine dair kesin yargıları inanılmaz..

soğukta minicik patileri taş zeminlerde gezerek donmasın, açlıktan çöp yemeklerine dadanıp, bozuk yiyecekler yemesin, aniden korktuğu için kazara çıktığı yolda bir arabanın çarpması sonucu ölmesin, biraz olsun huzurlu bir ortamda, yemek bulabilirmiyim diye düşünmeden, bi başka canlı bana saldırırmı diye tedirgin olmadan uyusun, soğuktan titremesin mantığı olabilir mi acaba?

her şeyde mantık aramanın saçmalığını barındırır.
annenle babanın üremesi mesela mantıklı mı evladım? değil. nereden baksan gideri, gelirinden fazla bir yatırım ve üstelik adam olacağın da şüpheli. tüm bu risklere karşın yine de üremişler değil mi? ha demek ki her işin illa bi mantığı olması gerekmiyormuş.

mantık aramaya gerek yok.
insanlar hayvanlara, hayvanlar insanlara en iyi arkadaş olabilir. *

illa mantık aratyacaksak aileyi büyütmek, yardım eli uzatmak

mama fiyatlarının tavan yaptığı şu ekonomide beslemek harbiden ya deliliktir ya da zenginliktir

kendini tanrı gibi görme, hissetme arzusu. evdeki evcil hayvanınızın efendisi, hakimi, tanrısısınızdır. sokaktan kurtardım ben bunu diye, hastaydı veterinere götürdüm iyileştirdim diye kediyi eve alırsınız. (sokak köpekleri genellikle alınmaz. alınanlar da azami golden boyundaki vahşi olmayan türlerdir. şöyle 50 kiloluk bir kangal, alabaş kırmasını eve alan bir delikanlı hiç görmedim. varsa da devede kulaktır) sonra o kedinin ne yiyeceğini, ne içeceğini, nereye işeyip s.çacağını kesin kurallarla belirlersiniz. yetmez, "kısırlık kedilere yarıyor" diye götürüp kukusunu patlatır, testislerini aldırırsınız. sonra dışarıda, ağaçtan ağaca atlayan, bir kız ya da erkek için boğuşan, çelik gibi bir vücuda sahip hayvan gider 150 kiloluk bir obez gelir. niye ? ömrü uzamış. 16 yıllık bir esarete mahkum edip ömrünü uzatmayı da marifet gibi kabul etmemizi istiyorsunuz. ya kedilerin hayat felsefesi "hızlı yaşa genç öl, cenazen fiyakalı olsun"sa?

#2382333

uzun zamandır bu kadar saçma bir entry okumamıştım .

yaşlanınca savunacağım mantık.
henüz çözemedim, bir insan niye kedi köpek bakar.
ineği, koyunu, tavuğu anlıyorum, yeniliyor sonuçta ama yani kedi yenmez ki.
gerçi çinliler kedi köpek yiyor, çinli olsam bende beslerdim kesin.

neyse bu başlığa 60 yaşıma girince cevap vermek isterim, büyük konuşmayayım.
sevme sevilme diyorlar ama yani benim sevecek insanlarım var onlar da beni seviyor
en azından bana öyle hissettiriyorlar.
neyse (bkz: zevkler ve renkler tartışılmaz).

sevgide mantık aranmaz derler. demiyorlarsa da ben diyorum.

asıl bana, bir canlıyı çuvala koyup öldürmenin, kürekle vurmanın mantığını söyleyebilir mi birisi?

galiba kimse söyleyemez.

benim tamamen salt hayvan sevgimden kaynaklanıyor. çocukluğumdan beri hep köpekleri çok sevmişimdir ve kesinlikle köpek insanıyım. 6. hissim kuvvetli olmasına rağmen, kedileri çok sevmem çünkü duygusal bağ kurma evresinde beni rahatsız eden bir frekans yayıyorlar.

bunun yanında, kedilere tabi ki kötü davranmam ve insanlık dışı hareket etmem. herhangi bir canlıya gösterilen kötü tavır, ciddi vicdan sorgulaması gerektirir. sadece kedilerle uyumlu bir doğam yok hepsi bu.

konuya dönecek olursak; yardırgadığım bir durumdan bahsetmek istiyorum; çocuk yapmak veya yapmamak bir tercih meselesidir ama çocuk yapmayı tercih etmeyen insanların, sahiplendikleri hayvanlarına bir cocuga nasıl davranılıyorsa, öyle davrandıklarını gözlemliyorum. burada bir paradoks var. hepimiz hayvanlarımızı cok seviyoruz ama onlar herhangi bir cocugun yerini alamazlar. dolayısıyla insanların normal şartlarda bebeklerine- cocuklarına sergiledikleri
tavırları evcil hayvanlarına sergileyen insanlar gördüğümde ister istemez mantığını sorguluyorum ve garipsiyorum çünkü bence bu psikolojik olarak sağlıklı değil.

neden bir evcil hayvana bir bebekmiş ya da senin gerçekten cocugunmuş gibi davranırsın ki? kimse beni yanlış anlamasın, tabi ki
hayvanlarımızı cok seviyoruz ve cok iyi bakıyoruz ama günün sonunda onlar insandan doğan bebek değil. böyleymiş gibi muamele çekip, "cocuk doğurmaya karşıyım" demek sağlıklı değil.

misal cocuk yapmayı red eden bir tanıdığım köpeğine bebeği gibi davranıyor. köpeğine yağmurluklar, pikeler, özel kazaklar hatta düzenli oyuncaklar alıyor. işteyken eve kurduğu kameradan köpeğini izliyor vb. yani hayatı köpeği üstüne kurulu. 7/24 konuştuğu tek şey bu.

şimdi burada şu açmaz doğuyor; annelik güdün yüksekse, neden bunu bir köpeğe sergiliyorsun? madem köpeğine bebek gibi davranıyorsun , o zaman neden bebek istemediğini söylüyorsun ? ( burada amaç mahremiyetini sorgulamak değil, son zamanlarda hayvan sahiplerinde sık gördüğüm bir olayın temeline inmeye çalışmaktır.) çünkü zaten bu sorumluluğu alıp, başka bir anatomide ki canlıya bayılarak yüklemişsin.

günün sonunda köpek harika bir dost olmasına rağmen, bebek dediğiniz şey çok ayrı bir olgudur.

hayvanlar maalesef insan değildir.. uzun vade de böyle inanmanın ve hareket etmenin sağlıklı olduğu kanısında değilim.

canlılara dokunduğunuzda endorfin, oksitosin, dopamin, serotonin gibi hormonlar salgılarsınız. bu hormonlar bağışıklık sisteminizi güçlendirir; stresi, anksiyeteyi azaltır; rahatlatır; kendinizi iyi hissetmenize sebep olur.