filmlerde dizilerde oyunculukların gitgide kötü olması

abd de yılda 300 film yapıyorlar belki biraz daha fazla. bunların en fazla 8-10 tanesi güzel oluyor. diğerleri film kötü oldukça memelerin büyük olduğu film türleri. bakıyorum oyunculuklar git gide kötüleşmiş. sitcom oyunculuğu gibi filmler diziler..
bunda teknolojininde çok filmlerde kullanılması etkili olabilir.
bütün o batı filmlerinde dizilerinde hatta bizim film ve dizilerde çok belirgin bir oyunculuk rol yeteneği gerilemesi var evet.

böyle olunca da insan mecburen filmi ona göre izliyor. zevk almıyor valla farkettim. ki ben bayağı kaptiririm kendimi. korku filminde korkarım. duygusal filmde ağlarım.

özellikle türk dizileri tamamen fiyasko! kimin eli kimin cebinde belli değil. bizim toplulumuzda ne yazık ki dizilerdeki hayatı gerçekmiş gibi benimsiyor ve dizilerdeki hayatı gerçekten yaşamaya kalkınca swinger mı dersin cuckold mu dersin * her şey birbirine giriyor.

oyunculuğa gerek yok ki. 1 tane yakışıklı erkek 1 tane de daş gibi bir hatun bul sonra rastgele bir film çek. paraya para demezsin valla.

çünkü oyunculuğa değil güzellikğe, yakışıklılığa göre kast seçimi yapılması.

aynı zamanda kullanılan diyalogların ve efektlerin de git gide kötüleştiğini düşünüyorum.

alıcısı olduğu sürece devam edecek durum.

tabi izleyici kitlenin yanında o repliği yazana da, o sahneyi oynayana da, o diziyi / filmi çekene de, oynatan kanala / salona da ayrıca selamlar.

önceden oyuncular tiyatrodan gelirdi. belli bir oyunculuk eğitimi alırlardı. şimdi steroidi basıp birkaç ay vücut yaptırılan herifler, her tarafı estetikli yüzü zibilyon makyajlı kadınlar oyuncu oldu. zaten sosyal medyada her önüne gelenin paralı adamları var kendilerini pohpohlayıp pr yaptıracak. bir de medya gündeminde ne kadar olduğun eklenince iş koptu. magazin gündemine bakın hep saçma saçma şeylerle haber oluyorlar. yok sütyeni göründü, yok donsuz yakalandı. nasıl olduğun değil ne sıklıkta gündem olduğun önemli. zaten youtube, tiktok vs sayesinde her önüne gelenin ünlü olabildiği çağdayız. bırakın oyunculuğu burdan gelme milletvekili adayı çıkartıyor artık millet.
böyle bir sistemde gerçek oyuncu mu çıkar. çoğu oyuncu duygu veremiyor sahnelerde. arkaya müzik koyup dakilalarca yakın çekim bakışma sahnesiyle dolduruyorlar süreyi. sinema sektörü de öldü çoğu şey gibi.

hikaye anlatım teknikleri ile ilgili bir boyutu olduğunu düşünüyorum. eskiden sinema hikaye anlatma aracı olarak senaryo üzerine kuruluydu. dram yönü en az olan eserler olan aksiyon filmlerinde bile sağlam bir hikaye ve çoğu zaman alt metinde verilen bir fikir olurdu.

zaman değişti insanlar da değişti. artık çok fazla uyarana maruz kalıyoruz ve dikkatimiz de çabuk dağılıyor.

bir konuyu 90-100 dakika dikkati dağılmadan takip edip finale kadar gelmek yerine 3-5 dakikalık klip mantığında sahneleri ekleyerek film çekmek zorunda hisseden yapımcılar için artık senaryo değil oyuncular ve efektler öne çıkmaya başladı.

oyuncular derken oyunculuk demiyorum ünlü isimler olarak söylüyorum. internet fenomenleri veya şarkı söyleyen / mankenlik yapan insanların bir kısmı güzel / yakışıklı olduğu için dikkatimizi o sahnede tutmaya yetiyor ve artıyor.

amerikan sineması da bunu bilgisayar destekli görüntülerle sanal olarak üretiyor.

tüm bunlara rağmen hala hikayesi olan filmler merak uyandırıyor. ben uzun zaman sonra john wick filmine gittim çünkü tek planda çekilen emek verilmiş sahneler yanında serinin oluşturulduğu evren de hoşuma gidiyor.

altı daha dolu gibi görünen avatar suyun yolunu izleyince kapitalizmin genişleme hırsı ile doğayı yok etmesi ve kültürel zenginliği budaması gibi bir tema bana geçmiyor çünkü filmin ilki bunu anlatırken devamı da bunu anlatıyordu.

para kazanmak için ormanda geçen konuyu okyanusta çekmişler. bir sonraki filmde hava halkı diye bir halk uydururlar havada geçer.

john wick hiç değilse kendi içinde dalga geçen mizah yönü olan bir film. bir sahne için harcanan emeği kamera arkası görüntülerinde izleyince insan daha çok keyif alıyor.

“ünlü” olan herkesin dizilerde rol almasından sonra beklediğiniz şey neydi?