1.
psikiyatrist ve psikoterapist olan doreen virtue'un destek yayınları'ndan basılan kitabı. çeviri perihan korkmaz'a ait.
bu sefer terapist önermedi kitabı, ben tesadüfen buldum. benim için yeme bozukluğunun üstesinden gelmek kitabından daha faydalı olduğu kanaatindeyim çünkü kitap baştan sona yeme bağımlılığı ve bunun duygusal nedenleri üzerine eğiliyor.
doreen virtue kariyerine madde bağımlısı insanlarla çalışarak başlamış. sonra yeme bağımlılığı ile alakalı çalışmaya başladığında temel mekanizmanın madde bağımlılığı ile çok benzer olduğunu keşfetmiş.
virtue'ya göre kişinin bağımlı olduğu yiyecek türü ile ruhsal ihtiyacı çok ilintili. örneğin cips bağımlısı biri ile çikolata bağımlısı birinin yaşamdaki arayışı ve duygusal anlamda duyduğu ihtiyaç aynı değil.
kitap boyunca virtue çeşitli araştırmaları da kaynak göstererek duygusal açlığın ne olduğunu, kişilerin bunu yemek yeme yoluyla nasıl gidermeye çalıştığını açıklıyor. yeme tiplerinin de olduğuna değiniyor. mesela kimileri tıkınırcasına yerken kimileri stres kaynaklı yiyor kimileri de özgüven problemi nedeniyle. hazırladığı testlerle sizin ne tür bir yiyici olduğunuz konusunda ip ucu edinmenizi sağlıyor.
kitabın yarısı yeme bağımlılığını tanımaktan oluşuyorsa öteki yarısı en çok bağımlı olunan gıdaların hangi eksiklikler veya duygular nedeniyle tercih edildiğini açıklıyor. ben bu detaylandırmayı çok sevdim. 10 bölüm 10 farklı besin çeşidine ayrılmış. siz bir çikolata bağımlısı mısınız yoksa çerez mi tercih ediyorsunuz? süt ürünlerine mi düşkünlüğünüz var yoksa yağ oranı yüksek fast food yiyeceklere mi? ekmeğe mi hayır diyemiyorsunuz yoksa şaraba veya biraya mı? hepsini birer bölüm halinde detaylıca açıklıyor.
son bölümde ise yeme isteği şeması var. en çok tercih edilen yiyecekler / içecekler/ abur cuburlar listelenmiş, karşılarına da sizi bunu tercih etmeye iten duygunun ne olabileceği yazılmış ve bir olumlama cümlesi de not düşülmüş.
kitapta sevmediğim tek şey olumlu olmalıyım, şükretmeliyim, azmetmeliyim baskısı çünkü ben pek de öyle gözlerinden kalpler fışkıran biri değilim. hiç olmadım. ama bunun dışında en azından benim kendimde gözlediğim kadarıyla anlatılanlar çok makul ve bana fazlasıyla uyuyor. o yüzden bu tür bir sorunu olanlar kendilerini daha iyi anlamak adına kitaba şans verebilirler.
bu sefer terapist önermedi kitabı, ben tesadüfen buldum. benim için yeme bozukluğunun üstesinden gelmek kitabından daha faydalı olduğu kanaatindeyim çünkü kitap baştan sona yeme bağımlılığı ve bunun duygusal nedenleri üzerine eğiliyor.
doreen virtue kariyerine madde bağımlısı insanlarla çalışarak başlamış. sonra yeme bağımlılığı ile alakalı çalışmaya başladığında temel mekanizmanın madde bağımlılığı ile çok benzer olduğunu keşfetmiş.
virtue'ya göre kişinin bağımlı olduğu yiyecek türü ile ruhsal ihtiyacı çok ilintili. örneğin cips bağımlısı biri ile çikolata bağımlısı birinin yaşamdaki arayışı ve duygusal anlamda duyduğu ihtiyaç aynı değil.
kitap boyunca virtue çeşitli araştırmaları da kaynak göstererek duygusal açlığın ne olduğunu, kişilerin bunu yemek yeme yoluyla nasıl gidermeye çalıştığını açıklıyor. yeme tiplerinin de olduğuna değiniyor. mesela kimileri tıkınırcasına yerken kimileri stres kaynaklı yiyor kimileri de özgüven problemi nedeniyle. hazırladığı testlerle sizin ne tür bir yiyici olduğunuz konusunda ip ucu edinmenizi sağlıyor.
kitabın yarısı yeme bağımlılığını tanımaktan oluşuyorsa öteki yarısı en çok bağımlı olunan gıdaların hangi eksiklikler veya duygular nedeniyle tercih edildiğini açıklıyor. ben bu detaylandırmayı çok sevdim. 10 bölüm 10 farklı besin çeşidine ayrılmış. siz bir çikolata bağımlısı mısınız yoksa çerez mi tercih ediyorsunuz? süt ürünlerine mi düşkünlüğünüz var yoksa yağ oranı yüksek fast food yiyeceklere mi? ekmeğe mi hayır diyemiyorsunuz yoksa şaraba veya biraya mı? hepsini birer bölüm halinde detaylıca açıklıyor.
son bölümde ise yeme isteği şeması var. en çok tercih edilen yiyecekler / içecekler/ abur cuburlar listelenmiş, karşılarına da sizi bunu tercih etmeye iten duygunun ne olabileceği yazılmış ve bir olumlama cümlesi de not düşülmüş.
kitapta sevmediğim tek şey olumlu olmalıyım, şükretmeliyim, azmetmeliyim baskısı çünkü ben pek de öyle gözlerinden kalpler fışkıran biri değilim. hiç olmadım. ama bunun dışında en azından benim kendimde gözlediğim kadarıyla anlatılanlar çok makul ve bana fazlasıyla uyuyor. o yüzden bu tür bir sorunu olanlar kendilerini daha iyi anlamak adına kitaba şans verebilirler.
devamını gör...