hümanizm

insancılık değil, insancıllıktır. kavram insan ırkını yüce vb. kabul etmez. bu konuda kavramın babası sayılan/sayılabilecek moore'un yazımlarında bile net görülmektedir.

her meseleyi eksik/yanlış anlama gibi bir toplumsal sorunumuz olduğundan bunda da benzer durum-yorum ortaya çıkmıştır. bunu sağcılık olan zannedenden bunun göçmenleri irrosyonel şekilde kabule kadar bir çok nokta da sömürülen bir kavramdır.

sözün özü bu kavram temelde yardımlaşmadır. ve insan kutsal, hayvan-ağaç gebersin de demez. erken döneminde bile bu tartışılmış ve halledilmiştir.

kavramış çıkış noktası ise tanrı ve kilise otoritesini yıkmak üzerine kurgulanmış ve tanrı-insan yerine insan-insanı koymuştur. zamanla genel kabülüyle beraber ya da dışında zamansal-bölgesel farklılıklarda içermiştir. mesela anadolu ya da budizm gibi inanç/din yorumları içerisinde de kendine yer bulmuştur. hatta iş "yaratılanı severim yaratandan ötürü" ya da "ne olursan ol gel" gibi farklılıkları da içermiş, alevi kültüründe de nefes/deyişlerde kendine yer edinmiştir.

çok da zor olmaması gereken. hepimiz insan değil miyiz? neyin peşindesiniz zuzular?

yeryüzü egemenliğini insana mahsus görüp dini, semavi varlıkları, değerleri hiçe indirgeyerek insanı mutlak sayan düşüncedir.

21. yy'nin en çok prim yapan saçmalığı. hümanizmi pazarlayan hiçbir ülke hümanist değildir.

dünyanın en büyük yalanidir.

boş işler bomboş düşünceler. ülkeler vatandaşlarının çıkarları ve yönetenlerin menfaatleri gibi iki ayrı olgu ile yönetilir yaptıkları siyaseti de milliyetçilik, din, hümanizm gibi kılıflara sokar bu kılıflardan her biri ayrı saçma bahanedir. peki biz nasıl yönetiliyoruz maalesef yönetenlerin menfaatleri üzerine dünyanın büyük ekonomileri seksen milyon yerine bu adamları doyuruyor bu adamlar da hümanizm, milliyetçilik, din diyerek anamızı ağlatıyor.

hümanizm ülkeler içindeki erki elinde bulunduran gruplar için de, ülkeler arası ilişkilerde ise ülkelerin bizzat kendi "âli" menfaatleri için sikilen bir kavramdır. dolayısıyla hümanizm kimin işine hangi şekilde gelirse o şekilde uygulamaya konulur. yani böyle bir şey aslında yoktur sonucu nettir.

niyeyse herkesin yanlış bildiği kavram. insan sevmekle alakası yoktur. dini dogmanın önüne insanı koyan son derece seküler bir anlayıştır.

hümanizm dendiği zaman bizim anadolulunun kafasında "kürtleri de sevmeliyim" fikri uyandığı için saçma gelmektedir. hümanizm dünyayı değiştiren akımların başında gelir. ama burada bir tane kalın bağırsak embriyosu saçma deyip çıkıyor işin içinden.

hepimizin o hümanist görüntüsünün altında pragmatist bir zihniyet yatıyor, benden demesi.

humanisme

odak noktasında insanın olduğu, rasyonalizme ve deneyciliğe odaklanan felsefi düşünce öğretisi olarak tanımlanır.
kanunların düzenlenmesinde tanrının değil insan aklının beyan alındığı bir öğreti olarak ifade edilip, 14. yüzyılda italya rönesansı zamanında ortaya çıkmıştır.

hümanizm sevgi pıtırcığı olmak ve insana tapmak demek değildir, tanrımerkezciliği geri plana atan ve insanı hoşnut etmeyi daha uygun bulan bir fikirdir.
doğaüstü güçlerin varlığıyla ilgilenmeyen, insanın özgürleştirilme çabasının ana amaç edinildiği bir kavramdır hümanizm.

tanrımerkezciliğini reddeden bir yapıda olduğu için olsa gerek ki, seküler bir tutum sergiler.
seküler
dünyevi veya geçici anlamına gelmekte olup devlet ve dinin ayrı olması veya özellikle bir dine bağlı veya karşı olmama halidir.




alıntı/ vikipedi.

edit/ sadece alıntı vikipedi'dan.

#2545572

sadece vikipedia vb.den alinti yapmak yerine ara ara kendi bilginizi de ekleseniz daha şık olur gibi.bir fikir.

fazlası , demokrasi ve hümanizmin düşmanıdır.gelirler tepenize tünerler.

odak noktasında insanın olduğu, rasyonalizme ve deneyciliğe odaklanan felsefi düşünce öğretisi olarak tanımlanır.
kanunların düzenlenmesinde tanrının değil insan aklının beyan alındığı bir öğreti olarak ifade edilip, 14. yüzyılda italya rönesansı zamanında ortaya çıkmıştır.

hümanizm; latince "insan sevgisi" anlamına gelen bir sözcüktür. hümanizm'e göre insan sevgisi; din, dil, ırk ayrımı yapmayıp bütün insanlığı kucaklamaktır. hümanizm, eşref-i mahlûkat değildir. eşref-i mahlukat, insanın en üstün ve şerefli varlık olduğunu söyler. hümanizm ise bu saçmalığı reddeder.
hümanizm yalnızca insanlıktan anlayana edilir. insanlıktan anlamayana insan gibi davranılmaz. ilerleyen dönemlerde hümanizm, yerini transhümanizme bırakacaktır.

evrensellik iddiasında bulunduğu zannedilen ve kıta avrupasının bazı ülkelerinde uygulanan merkezine sadece avrupalı insanı alan oluşum.

(doğu trakya ve bosna hariç)