çocuklara iki isim verme modası

özellikle 90lı yıllarda pek çok ailenin dağılmasını engelleyen moda.

erkek çocuk üzerinden gidelim, şöyle ki ebeveynlerden biri oğluna kendi babasının ismini vermek ister, diğer ebeveyn ise doğal olarak bu duruma karşı çıkar. ancak bir şekilde orta yolun bulunması gerekir zira öncelik evlilik kurumudur. böylece, her şeyden habersiz zavallı çocuğa isim verilirken aşağıdaki denklem kullanılır.

dede ismi + can = dede ismi can

tabi bu durumda çocuk büyüdüğünde dede ismi ve can arasında gelip gidecektir. çünkü can modernizmi simgelerken dede ismi geleneklere işaret etmektedir.

örneğin; bilal can, hakkı can, süleyman can, rıfkı can

peki ya şimdi kim bu çocuk ? rıfkı mı? can mı ? yoksa rıfkı can mı?

neyse ki gelenekleri bertaraf ettik, büyük söylenceleri bir kenara bırakıp post modern çağa ayak uydurduk. astrologlar isim analizi ile bireyi yorumlarken büyük zorluk çekiyordu. astrologları üzmeyin.

valla ben de kardeşimde hatta kuzenlerim de çift isimliyiz oluyor öyle, ismin biri eski dönem biri yeni dönem gibi olur genelde.

çocuğun ismini seçme hakkı ne yazık ki bulunmadığından 2 isim konularak en azından hangi ismi kullanmak istiyorsa iki isimden birini seçme hakkının tanındığı olaydır. bana kalırsa gereklidir. benim gibi tek isimli olan ve ismini sevmeyip sığınacak 2. bir limanı bulunmayan insanın mecburiyetten ismini kullanmasındansa iki isim koyularak bu sorun ortadan kaldırılabilir.

genelde birisi birinin annesi, babası veya bir şekilde bir akrabasıdır. diğeri de yanında eşantiyon olarak verilir. bana saçma gelen bir durumdur. bazen ailesi farklı isim, arkadaşları farklı isim kullanır. ismi gereksiz uzun olur. altı üstü isim işte, bu kadar büyütüp anlam yükleyip "şunun adını vereyim" demek bana gereksiz geliyor. sevdiğin insanı kalbinde de yaşatabilirsin sonuçta, illa çocuğuna adını vermene gerek yok.

anne baba karar veremeyip iki isminde konulması sonucunda ortaya çıkan yavrucak isimleme tanımlamasıdır.
aile büyüklerinin ismi ve bi isim daha (ikinci isim ilk isme uyumlu olmalı) belirlenmiştir.
ya da şairlerin önemli büyüklerin isimleri konur ki ona benzesin diye.. örneğin: mehmet akif.

kardeş, bir de ispanyolları görseniz bunları alkışlarsınız. misal picasso'nun tam adı:
pablo diego josé francisco de paula juan nepomuceno maría de los remedios cipriano de la santísima trinidad ruiz y picasso

eskiden moda değil mecburiyetmiş aile büyükleri kendi isimlerinin koyulması için zorlarmış annemden biliyorum, tabi diğer ismi seçmek de bizimkilere kalmış çok şükür

kimse de dememiş ki bu çocuk sınavlarda nasıl kodlayacak diye

evet bende kurbanlarından biriyim. okulda başka evde başka isim.

gereksizdir. her yere uzun uzun isim yazmakla uğraşırsınız. zaten bu aile büyüklerinin isim diretme sevdasını anlayamıyorum.

benim de iki ismim var ama izlediğim doğru politika sayesinde tek isme düşürmeyi başardım insanlar artık diğer ismimi bilmiyor bile

ilk olarak dedenin ya da ninenin ismi konur hatır için, ikinci olarak da anne ya da babanın seçtiği isim konur. ilk isimler geleneksel iken, ikinci isim yenilikçidir. mesela cabbar canberk, mükremin mert ya da muhsine pelin ikilemesi ile karşımıza çıkar. ismi taşıyan çocuk bireyin tercihi de pek tabii yenilikçi olan ikinci isimdir.

eski okulumda cemile dilara diye bir kız vardı

aslında saçma, gereksiz ya da kötü olmak bir yana, tam aksine, gayet de mantıklı hareket. böylelikle çocuğa istediği ismi kullanabilmesi için bir nebze seçenek de bırakmış oluyorsunuz. ebubekir sıddık hariç tabi. olmaz olsun o.

ılk dedesinin ismi koyulur sonra kendi ismi
benim favorim
abuzer bora

35 sene önce olmayan modadır.

böyle bir moda olmadığı için bendenize ikinci isim düşünülmemesi ama ileri görüşlü nüfus memuru tanıdığımızın olması, bu durumun kurbanı olan babam ve ben.

ilk kurban babam; çünkü koymak istediği isimle anılmamı istediğini ısrarla belirtmesi ama rahmetli mümin amcanın (tanıdık nüfus memuru olan kişi) kendisinin seçtiğini (neyseki güzel bir isim) ilk ismim olarak yazması, okul arkadaşlarımın hepsinin o ismi kullanması ve babamın çıldırması.

ikinci kurban benim; çünkü bu durumun çoğu zaman bi kargaşaya sebep olması, okulda ilk, evde ikinci isimimin kullanılması, ilerleyen yaşlarda da evli zannedip iki soyad kullandığımı düşünenlerin olması, üstüne bir de ismime gönderilen hediyelerde ikinci ismimi de soyadımla birlikte büyük harflerle yazan ik’cılara denk gelmem.

bu modadan beni ayıran en önemli ikinci (ilki 35 sene önce olması) şey ise iki ismimin birlikte söylenmemesi. şükrediyorum.

kızımın seçme özgürlüğü olsun diye, 3'er harften oluşan kısa iki ismi var. oğuz kağan destanı gibi uzun değil. bunu moda olsun diye yapmadım, ben mağdur oldum, kızım olmasın diye yaptım. ismim o kadar yaygın ki, hayatımın her döneminde, önüne arkasına bir lakap eklenerek hitap ettiler. küçük limos, gözlüklü limos, sarı limos.. vs vs ekseriyetle sevmedim bu hitap şeklini.

aslında 35, hatta 43 sene önce bile olan moda. zira benim de 2 ismim var. sınıfta da 2 isimli çok kişi vardı ilkokulda. ilginçtir hep de dersleri iyiydi 2 isimlilerin.

öyle babaannemin, anneannemin adları falan da değil. o zamanlar pek bulunmayan ama şimdi elinizi sallasanız 50 tanesine değebileceğiniz 2 isim koymuşlar bana. 2'sini de pek sevmiyorum ama yapabileceğim bir şey de yok maalesef.

uzun isim yazmak falan demiş bir arkadaş. dua edelim "cristian mark junio nascimento oliveira baroni" gibi isimler koymuyoruz çocuklara bu ülkede *

1990’da bizimkilerin de katıldığı moda :) neredeyse tüm akranlarım iki isimli.

yüzyılı aşkın süredir süregelen modadır. başlıkta neden moda olarak yazıldı; fikrim olmamakla bilmekle, örnekler çoğaltılabilir.

mustafa kemal
mehmet akif
nazım hikmet