dini siyasete alet etmek

din ve siyaset asla yanyana görmek istemediğimiz ama hiçbir zaman ayrılamayan ikilidir. bütün millete gına getirdiğine de eminim.

haysiyetsizliğin diğer adı.

okuduğum bir kitaptaki şu bölümü anımsatmaktadır:

senelerdir iktidarda yapılan şey..

bunun farklı versiyonu da. atatürk'ü siyasete alet etmek

mısır firavunlarına kadar uzanır bu durum. eski türk devletleri'nde de vardır keza ağırlıklı olarak. gök tanrı inancında da görürsünüz bariz vaziyette. kut anlayışı ile idarenin tanrı tarafından yöneticiye verildiği inanılırdı ve bu mazeretle avam nitelikteki içtimai yapı, kolaylıkla kandırılabilirdi. günümüzde de devam etmektedir tam gazla ve olan yalnızca aklı başında olup gerçekleri gören aydın diasporasına olmaktadır.

28 subat goruntuleri hala kafamda, hâlâ buraya bir suru goruntu yigabilirim ve onlarda dini siyasete alet ediyorlardi.
dini alet etmek sadece onun taraftarindan beslenmek degildir, dinden nefret edenlerin onune din atmakta siyasete alet etmektir.
hayatin her asamasinda olan din nasil olur siyasete girmez bu dediginizi akliniz aliyor mu.

nefret ettiğim şey. din ile devlet işleri birbirinden tamamen ayrı olmalıdır. yoksa insanlar dindar ve dinsiz diye ikili gruplar halinde savaşmaya devam edecek. bunun için bırakın insanlar hangi dini yaşamak istiyorsa yaşasın. önemli olmadan savaşmadan mantık çerçevesinde akıyla karasıyla birlik olabilmek.

insanların dini egilimlerini kullanarak oy toplamaya calışmak,insanların bu duygularını somurmek.son zamanlarda ulkemizde de popolerlesen akım. "bak size ılımlıyız,yakınız" imajı verilerekten insanların oylarını almaya calışan tiplerin ortaya cıkmasıdır. turk insanının cogunun pekte fazla dusunmedigini kafasına gore takıldıgını dusunursek basarılı olmaması icin hicbir sebeop yoktur. insanların inançlarını kullanarak bi yerlere gelmek tabiki gecicidir. ama bu arada bunu yemeyen insanlara dokundugu apaçıktır.

siyasete her şeyi alet edebilirsiniz gayette tutar.

insanlığın ilk zamanlarından beri din siyasete alet edilmektedir. hatta din, siyasete yön vermek ve kitleleri harekete geçirmek için ortaya çıkmıştır söylemi ateistlerin yaygın görüşüdür(bkz: din halkın afyonudur) .birbirlerine etkisi 1648 westphaliadan itibaren azalarak sürmeye devam etmiştir ve günümüzde ki etkisi gelişmiş ülkelerde çok çok az, gelişmemiş ülkelerde ise çok fazladır ve terör örgütlerinin çoğu dini temellidir.(birleşik krallık ve diğer ab birliği ülkelerinde dini inançlara saygı bağlamında özel yasa ve doktrinleri vardır.not; birleşik krallığın hukuki kaynağı tektir ancak parlamento tarafından alınan kanunlarla dini inançlara saygı konusu düzenlenmiştir.) günümüz türkiye'sin de ki etkisi herkesçe malum,yani sorunu herkes biliyor.şimdi çözümü konuşmaya başlarsak ve sonucunda laik bir toplumun ve devletin gereği olarak ayrışmayı bırakırsak bundan 25 sene sonra çok daha gelişmiş bir toplum olacağımıza inanıyorum.

türkiye için konuşacak olursam ben türkiye'de dinin çok da siyasete alet edildiğini düşünmüyorum. bakın çok da diyorum. tabii ki sıkıntılar var.
ama gerçekten din siyasetin içinde olsa (bkz: şeriat) türkiye bambaşka bir yer olurdu.

din, gelişmemiş ülkelerin afyonudur, omurgasıdır, maşasıdır, dindarı oynayan dinsizlere ecnebi değiliz...

kökleri çok eskilere dayanan bir adettir.

roma imparatorluğu, hz. isa'yı çarmıha gerdikten sonra*, hz. isa'nın getirdiği hakikat dinini, devlet dini haline getirmiştir. bu dinin; hz. isa'nın getirdiği din olduğunu reddeden gerçek isevileri ise, şiddetli bir şekilde cezalandırmıştır. yüzbinlerce gregoryan hristiyan'ın diri diri fırınlarda yakıldığı rivayet edilmiştir.

islam dini ne yazık ki hristiyanlık ile aynı kaderi paylaşmıştır. mekke fethi öncesi, hz. muhammed'e (saa) en güçlü muhalefeti oluşturan arap aristokrasisi, mekke fethedilince mecburiyetten "müslüman" olmuştur. bu mecburiyet, 3.halife hz. osman hilafet koltuğuna oturunca, aristokratlar için "fırsata" dönüşmüştür. emevi saltanatı, allah(cc) ’ın emir ve yasaklarına kendi doktrinlerini öyle bir harmanlamıştır ki, allah’ın emir ve yasakları emevi doktrininin içinde kaybolmuştur. islami siyaset; dini emirlere göre şekillenirken, emevi saltanatı ise; dini siyasetin emirlerine göre şekillendirmiştir.

günümüz dünyasında, din; siyasetin emrinde ise, bu müslümanlar özelinde emevi doktrininin yansımasıdır. tıpkı katolik ruhaniliğininin, 16.yüzyıla kadar roma imparatorluğunun dayattığı hristiyanlık doktrini din haline getirdiği gibi ; islam dini de, emevi doktrinine yenik düşmüştür.

allah'ın emrettiği din, mazlum ve mağdur olan insanlardan taraftır. sahte din ise; zengin ve güçlü olanlardan taraf. ebu zer el-gıfari de müslümandır. muaviye bin ebu süfyan da(!?). esas maharet; ebuzer ile muaviye arasında bulunan ince çizgiyi görebilmektir.

maalesef ülkemiz'de din ve siyaset iç ice olmuştur ve halkımız muhafazakar olduğu için bunu yutuyor.

eden insanlara tapan kitle... allah akıl versin

bunu sıfırlamak imkansızdır. din gibi kişisel olsa bile hayatın çok büyük bir kısmına etki eden bir şey nasıl olurda siyasetten uzak tutulabilir ki? illâ bir noktada birleşiyorlar. önemli olan bunu sorun olmadan halletmek, yüze göze bulaştırmamak, uygun olanı yapmak.

olmamalı.

siyasete dini alet etmek.
kendi varlığıyla, çabasıyla vs. başaramayacağını anlayan insanların tercih ettiği yoldur. bakınca acizlik ve basitlik göstergesi ama başka bakınca zeka. (:

"onlar bana gelmiyorsa onları getirtecek şeyi kullanırım." olay bu.

bu günlük hayatta da olmuyor mu; insanların kendini tanıştırmasında mesela?
ben eşimin(isim bulamadım) eşiyim, ben çocuğumun annesiyim/babasıyım falan. direkt "ben asra." dememeleri gibi. benim saygınlığım/popüleritem yok ben eşimin/çocuğumun saygınlığını kullanıyorum der gibi.

ahlak veya insanlıktan önce ülkemizde din ön planda. bu yüzden de bu alet ediliyor. eğer ki ahlak ve insanlık ön planda olsaydı o zaman bunlara bürünmek zorunda kalınırdı. çünkü kitleye ihtiyacı var, mecbur kendini istetmek için kabul ettirmek zorunda.
islam'ı kullanıyorlar dinsiz olsalardı seçer miydiniz? veya islam'a bağlı olmasalardı?

ahlak ve insanlık ön planda olsaydı ve dini kullansalardı seçer miydiniz?
"bunun dini var ama ne ahlakı ne de insanlığı var, bu ne iş daha verdiği sözü tutmuyor. seçmem tabi ki." derdiniz. tabi diyemezsiniz. çünkü ilktekiyle gönlünüzü fethetti bile. kalın ve siyah perde indi bir kere, kaldır kaldırabilirsen. (:
zor manipüle olacak bir kitle değiliz maalesef. hoş zor olmak için de çabalamıyoruz...

din, insan ve allah arasındayken devlet işine karıştırılmaz. sen insanı insan görmek zorundasın, islam ya da müslüman vs. değil. din'i, zenginliği çok olan bir ülkede devlete katmaya çalışırsan birlik ve bütünlüğü o zaman kaybedersin. terazin şaşar. belki çoğunluk islam, olsun. kimliğinde islam yazan herkes doğru ve gerçek islam'a mensup mu ki? şu dinden bahsedenlere bir bakın siyasette ve 4/4'lük birini gösterin?
ne oldu parmak havaya kalkmadı mı? (:
olay inanç ve imandan çok hatalara/ yanlışlara vs. dini yama yapma gibi duruyor. ve o kadar pisliğin döndüğü yere o kadar saf ve temiz bir şey karıştırılmaz. en çok bu yüzden karşıyım.
"adamlar dinle hareket ediyor, ne demek o kadar pisliğin döndüğü yer?"
bunun cevabını kendin bul. (:

ha bu arada ben dini sözde değil gerçekten sevenlerdenim. ve bu gerçeklik içinde olanların ne bunlara inanması ne de din'i yönetim şeklinde istemesi lazım. dinin yeri hiç orası değil ve olmamalı...

kotu bir sey.

ama islam'da siyaset dine alet edilir.

islam siyasi bir dindi, peygamber'in 4 arkadasi da siyasetle ugrasti.

bence bu da gayet zekiceydi. seriat kavrami islam'in yayilmasina sebebiyet verdi. hristiyanlik gibi yillarca oldugu yerde kalip sonra pavlus sayesinde yukselise gecmedi.

peygamber vefat ettiginde bile inanan sayisi on binleri bulmustu artik