pazar gününü iyi yapan şeyler

pazartesi ise gitmemek olabilirdi ama yine de güzel bir kahvaltı sonrası içilen kahve pazar gününü guzellestirebilir

her beyaz yakalı türk erkeği gibi "içmezsem ayılamıyorum topraaam" diyebilmek için ta anasının örekesindeki kahveciye yağmur altında gidip gelmek.

pamuk gibi oldum şerefsizim gidip gelirken, yağmur romantizmi de tamam ama yolda kedi bulamadım kutsal üçlemeyi tamamlamak için, puh.

genel olarak tatil olmasıdır. tatil olmayan insanlar içinse diğer günlerden bir farkı yoktur.

edit: pazar günleri posta gelmediği için.

john'u kilisede görmek.

bir bardak kahve ömre bedel kediniz köpeğiniz varsa onunla oynamaktır.
pazar kahvaltısı extra seretonin getirecektir.

bir avuntu olarak... meski personeli tatilde oluyor, daha az gürültü patırtı ve daha az iş.
dip: taşeron avuntusu.

anne elinden hamur işi, çay, donatılmış masa, sevilenlerle yutulan her lokma.

benim açımdan cumartesi akşamının güzelliğinin pazar gününe yansıması.

buluşulan pırıl pırıl genç bir insanla içilen iki bardak çay, heyecanlı ve şaşkın bakışları, bana ayıp olmasın diye arada bir kaçamak bakışlarla kontrol edilen telefona göz attıktan sonra "x'in sana çok selamı var abi" demesi, zamanı ve sohbeti tamamen karşındakinin inisiyatifine bırakarak onu rahat ettirip çözme çabası.* *

(bkz: eyvallah)

seçilen film eşliğinde iyi bir kahvaltıdır. bu gelenek çalıştığım dönemlerden kalan bir alışkanlık. haftanın 6 günü toplum için, son bir gün olan pazarı da kendim için ayırırdım. dışarı çıkmadığım gibi, evde pineklemekten de zevk alırdım.

şimdilerde her pazar olmasa da eşimle bu geleneği devam ettiriyoruz. uzun kahvaltıya eşlik edecek film ile birlikte keyifli bir pazar günü oluyor.

uyanmamak istediğin kadar uyumak

gune baslamamak iyi yapabilirdi

dün beş film izledim. beş adet. tam beş adet. sabah bi başladım akşama kadar. hiçbir şey yapmadan. haftalık aylaklık kotamı doldurdum. bugün canım hiçbir şey yapmak istemedi açıkçası. cumartesi ve pazarları hiçbir şey yapmama özgürlüğünüz daha belirgin oluyor. yarın neyse ki pazartesi. en sevdiğim gün. insan aylaklıktan da sıkılıyor ya. haftaiçi en azından meşguliyetlerin oluyor. bi de benim ailem fazla politik. kahvaltıda bile siyaset konuşuluyor. bunaldım kardeşlerim. keşke bi sevdiceğim olsaydı da oynaşsaydık elleşseydik yalaşsaydık.

havanın güneşli olması sayılabilir. akşama doğru mutfaktan gelen kek, börek kokuları, pazar banyosunun ardından ailece izlenen komikli yapımlar ve yeni bir haftaya hazır şekilde uyanmak üzere girilen tertemiz mis gibi bir yatak.

kahvaltı

deniz kenarında bira içmek. az önce yaptım da geldim.

belki sözlükte takılmak olabilirdi ama bize düşen hedeflerimiz ve hayallerimiz için uğraşmak oldu.





hepinize iyi pazarlar diliyorum o halde.

en psikopat arkadaşınla buluşmak.

türk kahvesi, 90'lar türkçe pop, oje sürme

ailecek yapılan bir gün.

gün dediysem öyle alelade bir gün değil elbet. hani kadın günü. hani havada kısırların, poğaçaların uçtuğu bir gün.*

diyetteki cheat day gibi bir şey.

sabah bi uyandım baktım saat 11 olmuş, gözlerim uykulu uykulu bize gelen abimin kızına zeyno’ya bakıyor. anca kalkkk mamaannee kahvaltı hazırladı diyor. yok dedim gel amcayı öp öyle kalkcam geldi onunla onunla kavga ettik ben onu kovaladım o da kaçtı. uzun zaman sonra çok güzel bir kahvaltı ettim. baktım herkes bize gelmiş ev kıyamet olmuş. hemen duş alıp üstümü değiştirip dışarı attım kendimi.

bi baktım kendimi laleli’de buldum (:

divanyolu’nu yürüdüm biraz sonra sola saptım üniversite’nin oradan geçtim. kol kol kola mutlu insanlar gördüm. kırmızı gül verilmiş kadınlar da gördüm. gül çay evinin oradan geçip süleymaniye’ye vardım. çok soğuk ellerim buz gibi oldu, çeşmeden su içip elimi yüzümü yıkadım. aşağıya doğru inip kendimi tahtakale şekercilerine attım.
sultan şekerleme’den bademli biraz şeker alıp haliç’e çıktım.
rüzgara kapılmamak için yüzümü başımı atkımla sarıp hemencik azapkapı’nın sessiz kimsesiz sokaklarına attım kendimi. mahkeme sokağında bi film setine denk geldim.

yokuş yukarı ağır ağır çıkarken daha önce bi defa gördüğüm bodrum katında ki bi sahaf dükkanına denk geldim. yerini iyice ezberleyip es geçtim.
baktım kalabalık yere varıyorum biraz hızımı artırıp hızlıca galata mevlevihanesi müzesine attım kendimi.
mevlevilik ile ilgili daha önce hiç bilmediğim bilgiler edindim. çok güseldi.
bir saat kadar müzeyi gezdikten sonra baktım yine kalabalık insan seli yine hemen ilk soldan asmalı mescit’e geçtim. tarihi sokaklarda üşüyen insanların kedilerin sokağını gördüm. avrupa pasajına geçtim sürekli kapalı olan bu yeri bu sefer açık buldum.
müthiş bir dükkan bence dünyanın en güzel koleksiyon dükkanı. saatlerini çok seviyorum. kol düğmeleri de öyle. ordadan çıkıp hemen solda sahafçılar çarşısına aslıhan pasajına geçtim. çoğu yer kapalıydı açık olan dükkandan aradığım bir iki kitap sordum yine bulamadım ):
üzgün üzgün çıkıp mecburen sağa döndüm. istiklal’i es geçip çukurcuma’ya yokuş aşağıya doğru saldım kendimi. kapanan dükkanlar, yine üşüyen insanlara denk geldim. güsel kadınları yine göremedim.
boğazkesen simitçisinden iki simit alıp hemen babamların yakın köyünün derneğine geçtim. bütün bu satırları burdan yazıyorum. simidimden bir parça alıp çayımı yudumluyorum.

nereye gitsemmmmm