aslında yakaladıkları canavarların insan olduğu çizgi dizidir.

aşıladığı anafikri, asıl canavarların insan olduğudur.

99 depremini yaşayıp üstüne bir de halihazırda 9. katta yaşayınca 4'ün üzerindeki tüm depremlerde zangır zangır sallanıyorum. bir de son 2 sene içinde de 5'in üzerinde depremler olunca sürekli avizeye bakıyorum. camdan rüzgar estiğinden avize sallansa deprem oldu deyip kısa süreli şok geçiriyorum. kısacası, yel esse, kapı çarpsa, evde ufak şiddetteki her olayı depreme yoruyorum. deprem birkaç saniye sürüyor ama benim içimdeki korku, yıllardır sürüyor.. işte böyle...

mayıs 2008 de hayata geçmiş günümüzde 17 milyondan fazla kullanıcısı olan tüm dünyadan araştırıcıların makalelerini paylaştıkları, birbirlerini takip , sorular sordukları platform. makalelere yapılan atıfları göstermesi , ilgilendiğiniz alanla ilgili makaleleri size göstermesi gibi özellikleri bence çok kullanışlı.

açıkçası ben saçmalamayı seviyorum. birileri beni takip ediyor ama bu popüler olduğum anlamına gelmez. nickimin uzun olduğu anlamına gelir.

seneler önce köylünün biri tarlasını sürerken parlak bir taş bulup eşeğinin boynuna takar. eve dönünce eşi taşı beğenir ve “bu taş evimizde dursun, gelen komşular çatlasın” der.
muhtar ve karısı köylünün evine misafirliğe gelince muhtarın karısı parlak taşı görür. çok beğenip “bu taş köyümüzün simgesi olsun, muhtarlıkta dursun” deyip bir koyun karşılığında taşı alır.
köylü sevinir. “bir taş karşılığında bir koyun aldım”.

parlak taş bir müddet muhtarlıkta durur. ilçe esnafından biri muhtarlığa gelince “bu taş başkente yakışır, al sana 10.000 tl, köyünün ihtiyaçlarını karşıla” der.
muhtar kıs kıs güler “bir koyuna almıştım, iyi okuttum taşı”.

kendini uyanık sanan esnaf, partisinin ilçe teşkilatından birisine gösterir taşı. “hem kaçak inşaatıma ses çıkarmazlar, hem de bizim oğlanı işe alırlar, hem de üste para verirler” der içinden.
parti üyesi 15.000 tl’ye alır o parlak taşı. bakanın birine hediye edip göze girmek ister.
ne var ki bakan istifa eder. keyif çayının yanında çokomel olmayınca partide dengeler değişir.

parti üyesi gider bir kuyumcuya. kuyumcu çırağı bakar parlak taşa. 20.000 tl’ye anlaşırlar.
yarım saat sonra genç bir kadın ile yaşlı bir amca gelir kuyumcuya.
”aşkitom çok beğendim bu taşı, iyi parlıyor, ne acaba, alsana deyince” yaşlı adam alır taşı 40.000 tl’ye.
kuyumcu çırağı memnun, “ustam olsa gurur duyardı benimle” diye sevinir.

yaşlı amca 80 yaşında olduğu için mavi haplar alır, haliyle kalp krizinden vefat eder.
genç kadın da ünlü bir kuyumcuya gidip taşı satıp, 60.000 tl’yi cebe indirir.
“bana aptal sarışın dediler. gerçi saçlarım sarı boya ama 40.000 tl’ye alıp 60.000 tl’ye sattım. bir de hem güzel hem akıllı olunmaz derlerdi” diye güler.

parlak taş olan 145,44 karatlık elmas el değiştirmeye devam eder ve en son 1.000.000 dolara bir prenses tarafından satın alınır.
köylü, muhtar, esnaf, kuyumcu çırağı, genç kadın, yaşlı adam sarraf olmadıkları için o parlak taşın gerçek değerinden haberleri yoktur. o vakitler internet de yoktur.*
"bir şeyin kıymetini ancak onun değerini bilen anlar ve onun değeri bilenin yanında o şey kıymetlidir.”

susuzluk çeken ülkelerdeki insanlar bir damla suyun kıymetini bilir.
ramazan’da iftar sofrasında bir zeytin bile o kadar kıymetlidir ki.
senin ırkın, dinin, milliyetin, cinsiyetin, maddi durumun kimine göre çok şey fark eder, kimine göre ise hiçbir şey.
hayatın çevrendeki insanlara göre değer kazanır hikayedeki parlak taş gibi.
çevrendeki insanları akıllıca seçersen o insanların seni paha biçilmez göreceğine emin olursun.

“insan, en çok vakit geçirdiği 5 kişinin ortalamasıdır” der jim rohn.
benzer hedeflerin olduğu kişilerle bir aradaysan, başarın da katlanır.
kimi ay’a gideceğiz diye sevinir. kimi de ay’a bu uzay bütçesi ile nasıl gideceğiz diye düşünür.
bbc’nin haberine göre türkiye uzay ajansı'na ayrılan bütçe 38 milyon tl.
rusya, soyuz roketleriyle bir astronotu uluslararası uzay istasyonu'na göndermek için 80 milyon doların üzerinde ücret talep ediyor. kaynak

haberi okuduktan sonra konfüçyüs’e kulak vermek gerekir. “bildiğini bilenin arkasından gidiniz, bildiğini bilmeyeni uyarınız, bilmediğini bilene öğretiniz, bilmediğini bilmeyenden kaçınınız”.

aşkı bilenler ve ona değer verenler ile aşk güzeldir.

az önce elveda rumeli'de dinlediğim türkü. saba makamında söylenen türkü, derin düşüncelere sevk edip iç çekmelere yol açıp yürek falan bırakmamaktadır.
türkünün hikayesi ise şöyleymiş: "balkan harbi seferberlik ilanı zamanlarında delikanlı genç sevdiği kızla evlenecekken orduya çağrılmıştır. genç kız, sevdiği gitmeden ona kenarında bir parça yeşil işlemesi olan mendilini vermiştir. ve gidiş o gidiştir. delikanlı gencimiz bir daha da geri dönememiştir. sonra, zihinlerden, yüreklerden, gönüllerden hiçbir zaman düşmeyen bu türkü ortaya çıkmıştır. çaresiz dertlere düşenlerin türküsüdür bu türkü."
alıntı.
taş plak kaydı

keyfimizin kahyası öyle istiyor.

tolstoy'un harika kitaplarından bir tanesi.
roman şöyle başlıyor :

yüzde gülümsemeye yol açacak, birnevi antidepresan görevi gören, size yalnız olmadığınızı hissetiren kafa sözlük bildirimi.

'neden bazı insanlar sizin denizinizde yaşayıp dereleriyle övünüyorlar'
(bkz: halil cibran)

zamlar siyasi iken(iyi yönetememek)
kadın cinayetleri (erk devlet)
doğa talanı(ihaleler)
savaşlar(silah, uçak ihaleleri) varken siyaset konuşmasın kimse.

lan ben olimposa tatil hayali kurarken bile işin içinde siyaset var.
o yüzden gerçekleşmiyor.

eve sipariş ettiğin pizza bile siyasi.

tipe bak. neymiş siyaset olmasınmış.

kafasozluk bile bir siyaset sonucudur.

jedi olmaktan vazgeçip, dark side tarafında yer almaya benzeyen durum, hissiyat.

geri dönüşü olmayabilir, bunu farkedince kişi kendini "huysuz ihtiyar" kıvamında ve işi de işinden geçmiş bir şekilde bulabilir.

çocuk sahibi olmak. günümüzde inanılmaz abartılıyor bu durum.

öyle insanlar var ki tek başarısı çocuk sahibi olmak. yok abdülbaccar'ın ilk adımını attığı günü kutlamalar, yok pelinsu'nun ilk banyosu, yok kelamettin'in yürüme partisi .

abartmayın kardeşim bu durumu bu kadar. çocuğa bu kadar misyon yüklemeyin ya. siz kendiniz de bireysiniz. sadece yaptığınız çocuk üstünden kendinizi topluma kanıtlama ihtiyacı hissetmeyin.

6 yaşındaki oğlum bu yaz sünnet olacak.
oğlum " ben sünnet olmak istemiyorum, neden sünnet olmak zorundayım?"
babaannesi " çünkü allah öyle emretti"
oğlum "allah istese öyle yaratırdı. ben sünnet olmayacağım"

en sonunda tam ortaya kusacağım artık.

senin nefsine hakim olamayıp suçu kıyafetlere ve onu giyen insanlara atacak kadar cahil ve eğitimsiz olman bilr normal karşılanıyor bu ülkede

akbil dolum fişi. hep de 5 liralık doldurmuşum, çoğunu öğrenciyken aldık kitaplığın neylersin.

birine, sahip olunan kitaplardan armağan etmek isterken hep aynı gerilim, "ulan yine beş liralık akbil fişi çıkmasa bari."

- bi dk bi bakayım da içinde bişi kalmış olmasın.
+ hıhı tabi. sorun yok.

hıhı tabi tabi. kafanızdan "tabii yani kişisel bir şey, eski sevgiliden bir kağıt ya da kendi özelinde aldığı bir not bir şey çıkabilir, olabilir benim de vardır kişisel alana saygı duyan olgun düzgün bir bireyim ben" geçiyor. oysa beş liralık akbil dolum fişi arıyorum ben o kitapların arasında.

bilal erdoğan'ın açıklamasıdır.
buradan
şey mi dostum %14'luk başarı gösteren okullar mı dünyaya model okullar.

her gecen yıl birer birer masadan eksiliyor dostlar..