vay be, çoluk çocuk içinde kalmışız.

aşk, sihir, bolluk, bereket ve cinselliği temsil eden; fildişi, taş, kemik ve toprağı biçimlendirerek yapılmış paleolitik çağ'ın kadın figürinleri. cinsel bölgesinin belirgin tasviri, devasa boyutta göğüs ve karın bölgesi, belirsiz yüz hatları bu kadın figürinlerinin belirgin özellikleridir.

--- alıntı ---

venüs betimi, sadece şişman bir gövdenin fildişinden figürinini tanımlamak için, édouard piette tarafından da kullanılır. şekli yüzünden bu heykelciği, (la poire) armut diye adlandıran piette için venüs adı; heykelcikteki cinsel organdaki belirginliğin, avusturya’da bulunan venüs tümseğine benzetilmesinden dolayı kullanılmış olabilir. hangi nedenle olursa olsun piette’in yaptığı bu benzetmeden sonra, venüs tipolojik özelliklerine bakılan bütün şişman, avcılık-toplayıcılık dönemi kadın heykelciklerini tanımlamak için kullanılan ortak bir terim olmuştur. avrupa kökenli bir kelime olmasına karşın birçok kaynakta kadın figürinlerinin venüs adıyla bahsinin geçmesi yanlış değil bilakis yerinde bile olmuştur.

--- alıntı ---

aramadığım için olabilir hatta beni bulmaya çalışanı bile durduruyorum.
belki de ruhum eşsiz, bilemiyorum altan.

(bkz: bütün dincileri engellemek)

düşünceli, eğlenceli ve bir o kadar da zeki bir arkadaş, yazardır kendisi. doğallığı ve anlayışlılığı ile de ayrıca güzel bir insandır. tanımlarında eğlenmeyi de , eğlendirmeyi de hüzünlendirmeyi de çok sever. sözlükte tanıdığım güzel insanlardan biridir. hep buralarda olsun, yazsın. ben de okuyayım..

keşşşke bu nicki ben alsaydım diyerek kıskandığım yazar... calcifer'ın değerini iyi bil calcifer....

ya bunlar bu testi pasaport sanıyor ya da biz hastalık teşhisi olduğunu sanıyoruz karar veremedim.

insanların çoğunun dizide işlenen ilişkilerin çarpıklığının, topluma olumsuz örnek olduğu kanaatinde olduğu romandan uyarlama dizi.

konusu basit ve kolay anlaşılır olmasına; durgun, hemen hemen hiç aksiyon barındırmamasına rağmen dizi tarihimizdeki başyapıtlardan biridir.

ben burada diziyi irdelemeyeceğim fakat behlüle laflar hazırladım.

neden behlül? yaptığın işin ahlaki boyutu geçtim hadi. kendini de mi düşünmedin. çok yakışıklıydın. çok zengindin. üstelik bunları hiç çaba harcamadan elde ettin. bundan sonra da çaba harcamana gerek yoktu. burnunun ucunu göremedin mi? şu kısacık ömürde yaşayacağın kıskanılası mükemmel bir hayatı minnacık ihtiras için terk etmeye değer miydi? sen adnan ziyagilin oğluydun.

öğrencilerimden gelecek sorular haricinde kimse bana hiçbir soru sormasın.

su birikintisinden su içerken sürekli tetikte ve tedirgin bir şekilde etrafı gözetleyen sokak hayvanları. içim burkuluyor. ne kadar çok korkutmuşuz onları diye düşünüyorum.

az önce okunan oruca başlangıç sesidir.
iyi sabahlar.

sosyal medyanın etkisini bir kere daha gördüğümüz açıklamadır.


açıklama için buradan #12nisan söz konusu tweetler için-->>#726641

homeros benjamini yokluyor olabilir ama şuan eminim bu açıklamadan sonra sessizce ağlıyordur.
(bkz: #126572)

4080 sayısının sigarayı bıraktığım günden bu yana cebimden çıkmayan türk lirası miktarı olduğunu hesapladığım an.

bugün güneşlenirken üç adet arı geldi, herkes gerildi.
yanımda uzanan bir hanfendi eşine şunları söyledi;
“keşke popomdan ısırsalar da popom yükselse”…
ben direkt mavi ekran, “hanfendi arı ısırmaz, sokar”, “hanfendi üzerine oturamazsınız”, “hanfendi sizi daha önce hiç arı ısırmadı sanırım”, “hanfendi 2000 spuat yapmak daha mantıklı “ cümleleri beynimde döndü dolaştı, diyemedim, diyemedim.
bir çok eziyet duydum fakat bugün duyduğum kadar skandal eziyet hayalini duymamıştım.

bu karanlık, bu uzun kış gecelerinde…
soğuk, buzdan bir perdeyle süslerken camı,
dolaşırken birçok siyah gölge odamı,
damarımda kurşunlaşıp donarken kanım;
yine seni düşünmekle geçer zamanım…
bu kimsesiz… bu mahzun kış gecelerinde…

serpilirken pencereme avuç avuç kar…
içerimde hicranlardan bir nehir akar…
karların da lambam gibi rengi sarıdır…
onlar yırtık bir mektubun parçalarıdır:
rüzgâr, sana yazdığımı geri getirdi…
pencereden dondurucu bir nefes girdi…

rüzgâr yaptı her çatıda ayrı bir makam…
yine senin hayalini gördüm bu akşam…
hançeremden alev gibi çıktı bu çığlık:
– git istemem!.. git istemem!.. çık odamdan çık!..
ah!.. ne dedim?. hayır gitme.. hayır gitme… gel!..
ben git dedim, dedim ama sen işitme… gel!..

sensin beni en onulmaz yerimden vuran,
fakat sensin yine boş ömrü dolduran…
bu çılgının senden başka muini var mı?..
gitme… beni senden başka kimse anlar mı?..
gözlerimi sen ki başka bir ufka açtın…
nerdesin ya?.. nerdesin ya?.. ah neden kaçtın?..

yapyalnızım… etrafımda yok senden bir iz…
odam sessiz… dışarlarda yağan kar sessiz…
bu geceler dayanılır gibi değil ki…
ey şimdi bu satırları okuyan bil ki:
ıstıraplar yüz katlı kış gecelerinde…

fakat kızgın yanardağlar çıksa bağrımda,
senin için ben her derde katlanırım da
derim ki: “bu gecelerin ızdarıbiyle,
ben ağlasam, harap olsam, çıldırsam bile;
sen ateşli vücudunla ısınan rahat,
yatağında bir rahibe saffetiyle yat…
yat ve uyu!.. bu tatlı kış gecelerinde…” * *

longyearbyen norveç' de bulunan küçük bir kasaba. onu ilginç yapan şey orada ölmenin kanunen yasak olması durumu. bu küçük kasaba norveç'in kuzey sahili ile kuzey kutbu arasındaki svalbard takımadalarından birinin üzerinde bulunuyor. böyle bir yasak olmasının en büyük nedeni havanın aşırı soğuk olması. ama asıl nedeni 1917 yılında çıkan bir salgınla birçok insanın hayatını kaybetmesi ve araştırmalar sonucunda bu salgına neden olan virüsün 70 yıl önce toprağa gömülen bir cesetten kaynaklandığı saptanmış. havanın çok soğuk olması ile cesetler deformasyona uğramıyor ve salgın olarak insanların hayatını tehlike atıyor. bu nedenle bu kasabada ölmek yasak. ölüler defnedilmiyor kesinlikle.eğer çok hastalanırsanız norveç'de başka bir kasabaya götürülüyorsunuz ve son günlerinizi orada geçiriyorsunuz ve defnediliyorsunuz.

*

bu ülkeye neler oluyor? kanım dondu resmen. bir anne nasıl bunu yapabilir dedim ama yapabiliyor işte. gerekçesi de kocasından gördüğü eziyet nedeniyle psikolojisinin bozulması imiş. ne desem bilemiyorum.



kaynak: m.turkiyegazetesi.com.tr/ya...

kesinlikle ve kesinlikle oğuzhan uğur'un borç harç filmidir. kendi isteğimle gitmemiştim zaten. hikayesini de anlatayım hatta:

ocak ayının karne gününde okula gittik ve karnelerin saat 14'te dağıtılacağını öğrendik 2 arkadaşımla. sinemaya gitmeye karar verdik ve yakınımızdaki bir avm'ye gittik. aquaman filmi de vardı ama onun saati bize pek uygun değildi ama geç kalsak da pek sorun olmazdı sadece biraz geç alırdık karneleri. ben ve bir arkadaşım aquaman filmini izleyelim dedik ama diğer arkadaşım bu filmi izlemek için tutturunca biz de merak ettik ve izledik.

o kadar iğrenç bir filmdi ki midemiz bulandı ya. boşu boşuna 2 saatimiz gitmişti.

işte böyle sözlük.

doğuyor mı batıyor mu? seçim yazarların.